Janiszowski-Downarowicz Rafał, Ponoszenie wydatków tymczasowych i kosztów trwałych przez Skarb Państwa w toku postępowania sądowego

Ponoszenie wydatków tymczasowych i kosztów trwałych przez Skarb Państwa w toku postępowania sądowego

Omawiany przepis odnosi się do sytuacji, gdy w toku postępowania karnego zachodzi konieczność wykonania czynności, wymagających zapłaty po ich zrealizowaniu, ale jeszcze przed końcowym orzeczeniem o kosztach. Przeprowadzenie tych czynności może okazać się niezbędne zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i jurysdykcyjnym. Artykuł 619 k.p.k. reguluje również kwestię kosztów postępowania mediacyjnego oraz kosztów tłumacza w zakresie zapewnienia oskarżonemu prawa do obrony.

Postępowanie sądowe jako kolejny etap następujący po postępowaniu przygotowawczym, rozpoczyna się wraz z wpływem do sądu aktu oskarżenia lub innego wniosku prokuratora. Postępowanie sądowe może być również zainicjowane przez oskarżyciela prywatnego lub subsydiarnego.

Wszelkie czynności związane z postępowaniem są opłacane przez Skarb Państwa, który tymczasowo, aż do zakończenia procesu, pokrywa wydatki z nim związane. Wydatki Skarbu państwa zalicza się na poczet kosztów sądowych (art. 616 § 2 k.p.k.), zaś o zapłacie lub zwolnieniu od tych kosztów orzeka się po zakończeniu postępowania karnego. Wszelkie wydatki związane z czynnościami postępowania jurysdykcyjnego wykłada Skarb Państwa (sąd), chyba że przepisy stanowią inaczej. Sąd, przed którym zawisła sprawa pokrywa wydatki związane ze sporządzeniem opinii przez biegłych i ich udziałem w czynnościach, przeprowadzaniem eksperymentu procesowego, doręczaniem korespondencji, zwrotem należności świadków itp. Wydatki te mają charakter tymczasowy i nie są równoznaczne z poniesieniem kosztów całego postępowania. Powinny być wyłożone przez Skarb państwa dopiero po zakończeniu danej czynności, wykonaniu obowiązku przez uczestnika postępowania (np. sporządzenie opinii przez biegłego, stawienie się świadka w ustalonym terminie, wydatki związane przejazdami sędziów itp.).