Niewiadomski Zygmunt, Ogłoszenie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany planu miejscowego oraz o możliwości wnoszenia wniosków do planu

Ogłoszenie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany planu miejscowego oraz o możliwości wnoszenia wniosków do planu

Ustawodawca, w celu zagwarantowania partycypacji społecznej w sporządzeniu lub zmianie planu miejscowego, nałożył na organ sporządzający plan lub jego zmianę, odpowiednio wójta, burmistrza, prezydenta miasta, obowiązek podania do publicznej wiadomości informacji o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany mpzp oraz możliwości składania wniosków do niego. Pominięcie lub nieprawidłowa realizacja tego etapu wysoce sformalizowanej procedury planistycznej może być poczytane jako istotne naruszenie procedury planistycznej i stać się podstawą do stwierdzenia nieważności uchwały o przyjęciu lub zmianie planu miejscowego, zgodnie z art. 28 ust. 1 u.p.z.p.

Z przepisów nie wynika konieczność indywidualnego informowania o kolejnych etapach procedury planistycznej i brak jest podstaw prawnych, by oczekiwać od organów planistycznych indywidualnej komunikacji ze wszystkimi podmiotami, którzy posiadają nieruchomości objęte planem. Powiadamianie indywidualne spowodowałoby znaczne wydłużenie procedury stanowienia planu miejscowego. Stąd też ustawodawca przyjął rozwiązanie polegające na obwieszczeniu, mając na względzie ekonomikę procedur planistycznych, a które przy zachowaniu wymogów określonych w art. 17 pkt 1 i 9 u.p.z.p. umożliwia zainteresowanym podmiotom dowiedzenie się o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego oraz o wyłożeniu projektu planu. (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2019 r., II SA/Gd 465/18, LEX nr 2652938).

Obowiązek ogłoszenia o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a następnie o wyłożeniu projektu tego planu, należy rozumieć w ten sposób, że zawiadomień należy dokonać w każdej miejscowości, której plan dotyczy (art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Nie jest wystarczające dokonanie zawiadomień jedynie w miejscowości, w której mieści się siedziba organu gminy. (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r., II OSK 2578/12, ONSAiWSA 2015/2/35).

Podjęcie uchwały przez radę gminy w sprawie sporządzenia lub zmiany planu miejscowego inicjuje procedurę planistyczną. Uchwała w sprawie przystąpienia do zmiany planu zagospodarowania przestrzennego nie jest aktem prawa miejscowego, lecz stanowi obligatoryjny, niezbędny element wszczęcia procedury planistycznej. Treść tego aktu prawnego ogranicza się wyłącznie do wszczęcia procedury planistycznej oraz określenia terytorialnych granic zamierzonych działań planistycznych (teza 1 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 czerwca 2011 r., II SA/Sz 381/11, LEX nr 1086703).

Wójt, burmistrz, prezydent miasta zobowiązany jest podjąć czynności proceduralne związane z uchwaleniem planu miejscowego. W pierwszej kolejności zobligowany jest poinformować o podjęciu uchwały przez radę gminy o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany mpzp. Równocześnie, w celu zagwarantowania partycypacji społecznej w procedurze planistycznej, ustala formę, miejsce i termin składania wniosków do projektu planu. Przy czym wyznaczony termin nie może być krótszy niż 21 dni liczony od momentu ogłoszenia o przystąpieniu do sporządzenia projektu planu. Za moment ogłoszenia należy przyjąć najpóźniejszy dzień, w którym ukazała się informacja w jednej z form przewidzianych przez ustawę, o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego. W celu obliczenia upływu terminu zastosowanie ma regulacja art. 57 § 1 k.p.a.

Rada gminy jest uprawniona w uchwale o przystąpieniu do sporządzenia lub zmiany planu miejscowego określić termin rozpoczęcia prac planistycznych przez organ wykonawczy gminy. Termin ten należy traktować jako instrukcyjny i nie ma podstaw do łączenia z jego przekroczeniem żadnych negatywnych skutków prawnych (Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, red. Z. Niewiadomski, Warszawa 2004, s. 169).