Kubiak Marcin, Odwołanie od sprzeciwu

Odwołanie od sprzeciwu

Od decyzji o sprzeciwie służy odwołanie do organu administracji architektoniczno-budowlanej wyższego stopnia, na zasadach określonych w k.p.a. Istotnym zagadnieniem związanym ze sprzeciwem jest kwestia rozstrzygnięć, jakie może wydać organ odwoławczy wskutek wniesionego odwołania od decyzji o sprzeciwie, a zwłaszcza możliwość zastosowania przez organ odwoławczy art. 138 § 2 k.p.a. Ustawodawca wprowadził ograniczenie czasowe do wniesienia sprzeciwu przez organ - termin 21 dni jest bowiem terminem prawa materialnego; skutek jego przekroczenia wiąże się z utratą możliwości wniesienia sprzeciwu (por. np. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 15 grudnia 2011 r., II SA/Bk 681/11 i przywołane tam poglądy sądów oraz doktryny). Wniesienie odwołania od decyzji o sprzeciwie nie spowoduje przedłużenia czy przywrócenia terminu do jej wydania (w razie ewentualnego ponownego rozpoznania sprawy przez organ i instancji).

Sprzeciw wyrażony przez organ administracji architektoniczno-budowlanej oznacza brak zgody na przystąpienie przez inwestora do realizacji zamierzenia budowlanego. Decyzja o sprzeciwie wobec zgłoszonego zamierzenia budowlanego nie kreuje dla wnioskodawcy żadnych uprawnień.

Wniesienie odwołania od decyzji o sprzeciwie uruchamia tryb odwoławczy przed organem II instancji, do którego zastosowanie mają przepisy K.p.a.

Prawo do wniesienia odwołania wynika z zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego (art. 15 k.p.a.). Prawo to przysługuje stronom konkretnego postępowania. Co do zasady jedyną stroną postępowania w sprawie wywołanej zgłoszeniem jest inwestor; nie można jednak wykluczyć sytuacji, że ustalone przez organ administracji architektoniczno-budowlanej okoliczności faktyczne i prawne są tego rodzaju, że poza inwestorem w postępowaniu, w którym został wniesiony sprzeciw w drodze decyzji, interes prawny będzie miała również inna osoba, przykładowo osoba kwestionująca prawo inwestora do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Wtedy decyzję o sprzeciwie należy doręczyć także tej osobie (por. wyrok NSA z dnia 6 marca 2009 r., sygn. akt II OSK 724/08).  Będą to jednak sytuacje wyjątkowe.