Godlewska Katarzyna, Działanie w przypadku podejrzenia lub rozpoznania choroby szczególnie niebezpiecznej i wysoce zakaźnej

Działanie w przypadku podejrzenia lub rozpoznania choroby szczególnie niebezpiecznej i wysoce zakaźnej

Procedura wskazuje działania, jakie powinny być podjęte w razie podejrzenia lub rozpoznania choroby szczególnie niebezpiecznej i wysoce zakaźnej, stanowiącej zagrożenie dla zdrowia publicznego. Uzupełnieniem niniejszej procedury są następujące procedury: „Działania w przypadku podejrzenia lub rozpoznania zakażenia lub choroby zakaźnej” oraz „Zgłaszanie podejrzenia lub rozpoznania zakażenia lub choroby zakaźnej”.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 947) - dalej u.z.z.z. - użyte w ustawie określenie „choroba szczególnie niebezpieczna i wysoce zakaźna” oznacza chorobę zakaźną łatwo rozprzestrzeniającą się, o wysokiej śmiertelności, powodującą szczególne zagrożenie dla zdrowia publicznego i wymagającą specjalnych metod zwalczania, w tym cholerę, dżumę, ospę prawdziwą, wirusowe gorączki krwotoczne.

Jak wynika z powyższej definicji katalog chorób jest otwarty.

Należy wskazać, że informacje dotyczące szczegółów postępowania w przypadku podejrzenia lub rozpoznania choroby szczególnie zakaźnej na danym terenie, w tym wykaz szpitali zakaźnych, numery telefonów, imiona i nazwiska osób przyjmujących zgłoszenia i wiele innych znajdują się w dokumentach wydawanych przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, a także właściwe organy administracji, w tym wojewodę.

Podejrzenie lub rozpoznanie choroby szczególnie zakaźnej może mieć miejsce w przychodni, pogotowiu lub w szpitalu.

Lekarz lub felczer, który rozpoznaje lub podejrzewa taką chorobę jest zobowiązany do podjęcia, opisanych w ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi działań zapobiegających szerzeniu się zachorowań.

W przypadku szpitala, postępowanie z chorym, podejrzanym o chorobę szczególnie niebezpieczną, osobami z kontaktu regulują wytyczne konsultanta krajowego w zakresie chorób zakaźnych. Lekarz powinien niezwłocznie zawiadomić o stwierdzeniu zachorowania lub podejrzenia zespół kontroli zakażeń szpitalnych.

Działania lekarza lub felczera muszą być podjęte nie tylko w stosunku do osoby chorej na chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, ale również w stosunku do osób podejrzanych o taką chorobę lub zakażenie.

Zgodnie z art. 2 pkt 20 i 21 u.z.z.z. podejrzaną o chorobę zakaźną jest osoba, u której występują objawy kliniczne lub odchylenia od stanu prawidłowego w badaniach dodatkowych, mogące wskazywać na chorobę zakaźną, natomiast podejrzaną o zakażenie jest osoba, u której nie występują objawy zakażenia ani choroby zakaźnej, która miała styczność ze źródłem zakażenia, a charakter czynnika zakaźnego i okoliczności styczności uzasadniają podejrzenie zakażenia.

Lekarz lub felczer kieruje pacjenta do szpitala specjalistycznego zapewniającego jego izolację i leczenie.