Dauter-Kozłowska Agnieszka, Doręczenie pisma stronie zamieszkałej, przebywającej lub mającej siedzibę poza obszarem Unii Europejskiej

Doręczenie pisma stronie zamieszkałej, przebywającej lub mającej siedzibę poza obszarem Unii Europejskiej

Zasadniczym celem przepisów z art. 40 § 4 i 5 k.p.a. jest zapewnienie szybkości postępowania administracyjnego. Wynikająca z zasady oficjalności doręczeń konieczność doręczania pism także stronom zamieszkałym (przebywającym lub mającym siedzibę) poza obszarem Unii Europejskiej, stanowiła bowiem istotną przeszkodę w załatwieniu sprawy bez zbędnej zwłoki. Omawiana regulacja nie eliminuje jednak w sposób całkowity obowiązku doręczania pism poza obszar Unii Europejskiej. Jej zakres zastosowania ograniczony został wyłącznie do stron, a nadto nawet stronie należy zawsze doręczyć pierwsze pismo zawierające pouczenie o obowiązkach wynikających z art. 40 § 4 i 5 k.p.a.

Hipotezą przepisów z art. 40 § 4 i 5 k.p.a. objęte są przypadki konieczności doręczenia pisma stronie, która nie ma miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej, innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej albo państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. W przeciwnym wypadku organ będzie miał do czynienia z osobą nieznaną z miejsca pobytu, o której mowa w art. 48 § 1 k.p.a. Doręczeń trzeba będzie wówczas dokonywać w trybie art. 48 § 1 w zw. z art. 34 k.p.a. Organ administracji publicznej nie musi przeprowadzać ustaleń, czy strona zamieszkuje (przebywa lub ma siedzibę) poza obszarem Unii Europejskiej; wystarczy, że konieczne jest doręczenie pism poza ten obszar (podobnie A. Wróbel (w:) M. Jaśkowska, A. Wróbel, Komentarz aktualizowany do ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.00.98.1071), Lex/el. 2012, komentarz do art. 40).

Podjęcie przez organ czynności związanych z poinformowaniem strony mieszkającej lub mającej siedzibę poza obszarem Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej albo państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, o konieczności ustanowienia w kraju pełnomocnika jest zbędne w przypadku, gdy w grę wchodzić będzie doręczenie za pomocą usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego, o którym mowa w art. 39 § 1 k.p.a.