ZD/406-195/CIT/05 - Koszty sprzedaży inwestycji.

W dniu 27.09.2005 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek ten, w związku z wezwaniem organu podatkowego, Spółka uzupełniła w dniu 19.10.2005 r.

W przedmiotowym podaniu oraz jego uzupełnieniu Spółka podnosi, iż jest podmiotem posiadającym na terenie Polski swoją siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka jest jednocześnie zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Działalność produkcyjna związana jest z przemysłem motoryzacyjnym. Charakter produkcji to usługi na zlecenie. Spółka dąży do tego, aby stać się liderem wśród światowych producentów urządzeń elektronicznych na zlecenie, poprzez świadczenie usług na najwyższym poziomie, przy zastosowaniu najnowocześniejszych technologii prowadzących do optymalizacji zdolności produkcyjnych. Najwyższym priorytetem jest zadowolenie klienta, które Spółka zdobywa poprzez doskonałą jakość i właściwą obsługę. System zarządzania jakością określa wymagania niezbędne dla osiągnięcia wytyczonych celów oraz narzędzia umożliwiające ustalenie, weryfikację oraz pomiar wskaźników i celów jakościowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka nieustannie doskonali warsztat pracy poprzez włączanie do linii produkcyjnych maszyn i urządzeń gwarantujących uzyskanie produktu najwyższej jakości - przemysł motoryzacyjny tego wymaga, ponieważ od komputerów montowanych w samochodach zależy ich niezawodność i bezpieczeństwo jazdy. Jednocześnie, stawiana wysoko poprzeczka jakości komponentów stosowanych w przemyśle motoryzacyjnym ma uchronić producentów przed tzw. wycofywaniem z rynku samochodów z ukrytą wadą techniczną; proces ten nosi miano "recall". Każda więc maszyna produkcyjna, przed przyjęciem do używania, musi przejść próby i testy ze względu na specyfikę produktów, dla których wymagana jest ponadprzeciętna precyzja i jakość. Wynik testów służy do podjęcia decyzji o włączeniu danego urządzenia do produkcji. W związku z tym może mieć miejsce sytuacja, kiedy maszyna nie zostanie przyjęta do używania.

Opisana powyżej procedura ma uchronić również Spółkę przed ponoszeniem dodatkowych kosztów z tytułu uwzględniania późniejszych reklamacji, wynikających z wady użytego w samochodzie komponentu, który został przez Nią wyprodukowany.

Wnioskująca w celu obniżenia kosztów inwestycyjnych zakupiła używany piec. Każdy zakup, związany ze środkami trwałymi, ewidencjonowany jest poprzez nakłady inwestycyjne, gdzie odnosi się wszystkie koszty związane z oddaniem do użytkowania środka trwałego. W miesiącu kwietniu zlikwidowano i sprzedano przedmiotowe urządzenie - piec. Spółka informuje, iż kierując się obiektywnymi kryteriami, gdyby mogła rozpocząć produkcję innych produktów, dla których parametry techniczne nie zostałyby ustalone na tak wysokim poziomie, należałoby uznać, że piec ten przed sprzedażą był kompletny i zdatny do użytku w okresie dłuższym niż rok. Techniczne urządzenie dodatkowo wyposażone było w transporter (nośność 80 kg) i przeznaczone było do suszenia detali pokrytych farbą lub lakierem oraz utwardzania zalew silikonowych. Maksymalnie osiągnięta temperatura suszenia to 480 K. Przy próbnym włączeniu urządzenia do procesu produkcyjnego okazało się, że maszyna przy zmodyfikowanym procesie technologicznym ma niewystarczającą wydajność suszenia. Nie osiągnięto zadowalającej temperatury, zbyt długi okazał się również czas suszenia. Wobec tego, iż parametry techniczne pieca okazały się dla Spółki niewystarczające, nie wprowadzono go do ewidencji środków trwałych i podjęto decyzję o sprzedaży maszyny na rynku. Jednakże z uwagi na specyficzne parametry techniczne Spółka nie znalazła nabywcy. Ze względu na niemożność zbycia tego urządzenia, jak również brak możliwości jego wykorzystania w przyszłej produkcji, podjęto decyzję o jego likwidacji z przeznaczeniem do sprzedaży na złom. Pozwoliło to Spółce osiągnąć przychód i w ten sposób w części zniwelować poniesione koszty.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z wnioskiem o potwierdzenie stanowiska, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odnoszące się do ogólnych zasad, dotyczących uzyskiwania przychodu i ponoszenia kosztów uzyskiwania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a więc zawarte w art. 15 ustawy. W opinii Spółki należy uznać, iż poniesione wydatki mają związek z przychodami i mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodu.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się, co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej, a także, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych bądź dla zachowania źródła uzyskiwania tych przychodów.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

-przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

-potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

W przedmiotowej sprawie organ podatkowy ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji zawartej w wystąpieniu Wnioskującej. Regulacje art. 14a-d ustawy - Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Jak wynika ze stanu faktycznego urządzenie nie osiągało stosownych parametrów technicznych w procesie wdrażania i uznane zostało za niezdatne do użytkowania w warunkach standardów stosowanych przez Spółkę. Z powodu braku możliwości wykorzystania pieca w przyszłej produkcji i co się z tym wiąże nieprzekazania go do używania, nie został on w Spółce uznany za środek trwały. Wnioskująca więc nie wprowadziła przedmiotowego pieca do ewidencji środków trwałych.

W opinii organu podatkowego, wobec uzyskania przez Podatnika przychodu ze sprzedaży pieca na złom, wydatki poczynione na jego nabycie należy traktować jako koszty sprzedaży inwestycji. W tej sytuacji zastosowanie znajdą więc przepisy zacytowanego art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mówiące o momencie zaliczenia wydatków w koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do regulacji art. 15 ust. 4 ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.