ZD/406-178/CIT/05 - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków na wynajem sali, projektora, poczęstunek i noclegi.

W dniu 6 września 2005 r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który następnie został uzupełniony w dniu 2 listopada 2005 r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż odbiorcy hurtowi Wnioskującej organizują spotkania szkoleniowe dla swoich klientów. Często spotkania takie są ograniczane do określonej grupy osób (np. dekarzy). W spotkaniach uczestniczą też przedstawiciele Wnioskującej, wygłaszając prelekcje na temat oferowanych towarów bądź obsługując stanowisko firmowe. Treści przekazywane w trakcie prelekcji to prezentacja oferty Spółki, zasad montażu i eksploatacji wyrobów. Za możliwość reklamowania się na spotkaniach organizator obciąża Jednostkę fakturą VAT za współorganizację spotkania dla klientów. W ramach współorganizacji szkoleń Spółka partycypuje w kosztach przygotowania szkolenia. Są to m.in. koszty wynajmu sali, projektora, poczęstunek, noclegi, jeżeli są przewidziane.

Jednocześnie "reklamowanie się" Spółki na organizowanych spotkaniach polega na prezentacji produktów, pokazywaniu próbek produktów, praktycznej prezentacji sposobów montażu itp.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy powyższe wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w pełnej wysokości, czy jedynie do wysokości 0,25% przychodów?

Zdaniem Spółki reklama skierowana jest do ograniczonego kręgu odbiorców, na którego skład Spółka nie miała wpływu. Jest zatem reklamą publiczną i wydatki na nią poniesione są kosztem podatkowym w pełnej wysokości.

Spółka informuje, iż jest zapraszana do wzięcia udziału w tych spotkaniach na warunkach ustalonych przez organizatora, w związku z czym nie ma wpływu m.in. na dobór zapraszanych osób. Oznacza to, że Spółka korzysta z bazy danych innego podmiotu. Nie może mieć zatem zastosowania ograniczenie podatkowe ujęcia kosztów reklamy limitowanej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się, co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...) wskazanej ustawy. Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych bądź dla zachowania źródła uzyskiwania tych przychodów.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Wobec braku w przepisach podatkowych definicji pojęcia "reklama" należy zastosować wykładnię językową. Właściwe określenie jej zakresu ma istotne znaczenie dla ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatników. Za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także: środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i telewizji (Nowy słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 2003).

Reklama to działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Reklama polega więc na rozpowszechnianiu informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Reklama zawiera: dane niezbędne o danym produkcie, informacje wartościujące, zachęcające do nabycia przedmiotu reklamy oraz właściwości mające na celu nakłonienie jak największej ilości nabywców do zakupu towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, by przedmiotowe szkolenia zawierały treści zachwalające Wnioskującą bądź jej produkty.

W opinii tutejszego organu podatkowego opisane przez Wnioskującą wydatki ponoszone na współorganizację szkoleń dla klientów (takie jak partycypowanie w kosztach wynajmu sali, poczęstunku, wynajmu projektora, noclegu, jeżeli jest przewidziany) nie stanowią reklamy, która odpowiada przytoczonej powyżej definicji. Według przytoczonej definicji reklamy, stanowią ją działania polegające na rozpowszechnianiu informacji o towarach, miejscach nabycia tych towarów i zachwalaniu ich. W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę nie dochodzi do zachwalania jej produktów. Treści przekazywane w czasie prelekcji to prezentacja oferty Spółki, zasad montażu i eksploatacji wyrobów Wnioskującej.

Wobec powyższego wskazane wydatki, poniesione przez Spółkę, nie stanowią kosztów ponoszonych na reklamę. W efekcie więc słuszne jest stanowisko Wnioskującej, iż nie będą one podlegać ograniczeniom przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów, na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.