WPW.B 0550/2/2010 - Stawka podatkowa w podatku od środków transportowych.

Na podstawie art. 14j § 1-3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z siedzibą w z dnia 29 grudnia 2009 r., data wpływu do tut. urzędu 6 stycznia 2010 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego udzielam Podatnikowi - po złożeniu przez niego oświadczenia zgodnie z art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania w indywidualnej sprawie przepisów prawa: art. 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) i z stwierdzam, iż stanowisko wyrażone przez Podatnika jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - stosowanie do swojej właściwości wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta wydają pisemne interpretacje co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe albo kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem z dnia 29 grudnia 2009 r., data wpływu do tut. urzędu 6 stycznia 2010 r., Podatnik z siedzibą w zwrócił się jako podatnik podatku od środków transportowych o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa w indywidualnej sprawie, która dotyczy zastosowania przepisów art. 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.)

Stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika jest następujący:

Spółka jest w posiadaniu kilkudziesięciu pojazdów, których znaczna część posiada odmienny system zawieszenia na poszczególnych osiach pojazdu. W praktyce uniemożliwia to jednoznaczne zaliczenie poszczególnych pojazdów do określonych grup podatkowych, Pojazdy, co do których istnieje wątpliwość odnośnie jednoznacznego określenia systemu zawieszenia, klasyfikowane są do grupy o wyższym wymiarze podatku.

Określenie rodzaju zawieszenia na poszczególnych osiach pojazdu następuje samodzielnie przez dział techniczny Spółki, gdyż większość pojazdów nie posiada wyciągów homologacyjnych, które wprowadzone zostały później niż data produkcji tych samochodów. W przypadku pojazdów posiadających wyciąg ze świadectwa homologacji, w dokumencie tym określony jest jedynie rodzaj zwieszenia dla osi napędowej/napędowych, przez co określenie rozwiązania konstrukcyjnego dla pozostałej części układu zawieszenia określane jest analogicznie, jak w przypadku pojazdów nie posiadających wyciągów ze świadectw homologacyjnych.

Podatnik wnosi o udzielenie interpretacji w zakresie prawidłowego sklasyfikowania pojazdu do określonej grupy a tym samym naliczenia właściwej stawki podatkowej.

Stanowisko podane przez Podatnika jest następujące:

Na potrzeby określenia wymiaru podatku dla całego pojazdu przyjąć należy ten rodzaj zawieszenia, który występuje w pojeździe w przeważającej ilości, a w przypadku pojazdów o parzystej liczbie osi, gdzie może wystąpić równy udział dwóch rodzajów zawieszenia należy uznać rodzaj zawieszenia, który dotyczy osi napędowych pojazdu, gdyż praktyka wskazuje, iż właśnie tego typu osie przejmują zazwyczaj większe obciążenia.

Organ podatkowy po dokonaniu analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku postanawia udzielić następującej interpretacji prawa podatkowego:

Artykuł 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zawiera samochody podlegające opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych. Wysokość stawek, jakimi mają być te samochody opodatkowane określona jest w art. 10 ww. ustawy. Ustawodawca wprowadził różnicowanie stawek podatkowych dla poszczególnych rodzajów pojazdów. Jednym z kryteriów ustalenia odpowiedniej stawki jest liczba osi zawieszenia oraz ich rodzaj. Podatnik słusznie zauważył, iż ustawodawca nie przewidział stawki dla pojazdu, który ma różne rodzaje zawieszenia, a jednocześnie nie posiada świadectwa homologacji co zdarza się w przypadku pojazdów używanych - zarejestrowanych. W sytuacji tej zachodzi wątpliwość, która stawka powinna zostać zastosowana. Organ podatkowy uważa, iż stanowisko podatnika aby dla pojazdu posiadającego nieparzystą liczbę osi zawieszenia przyjąć stawkę podatkową właściwą dla przeważającej ilości osi zawieszenia, a w przypadku pojazdu o parzystej liczbie osi zawieszenia przyjąć stawkę podatkową właściwą dla tej osi zawieszenia, która związana jest z jego napędem jest prawidłowe. Okolicznością decydującą o wysokości opodatkowania pojazdu powinien być rodzaj zawieszenia tzw. osi nośnej powodującej największy nacisk na drogę. Jeżeli ta oś ma zawieszenie pneumatyczne, to pojazd należy uznać za pojazd z zawieszeniem pneumatycznym. Liczba osi pojazdu wynika z wpisu w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.

Reasumując organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Podatnika zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zarówno jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Prezydent Miasta Tarnowa, ul. Mickiewicza 2, 33-100 Tarnów.