WPW.B 0550/1/2009 - Podstawa opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Na podstawie art. 14j § 1-3 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z. późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z siedzibą w Tarnowie przy ul. (...) z dnia 25 marca 2009 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

udzielić Podatnikowi, po złożeniu przez niego oświadczenia zgodnie z art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów prawa: art. 4 ust. 1 pkt 3, art. 4 ust. 1 pkt 6, art. 4 ust. 5 art. 4 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z dnia 12 stycznia 1991 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) i stwierdzić, iż stanowisko wyrażone przez Podatnika jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - stosowanie do swojej właściwości wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta wydają pisemne interpretacje co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe albo kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem z dnia 25 marca 2009 r., Podatnik z siedzibą w Tarnowie przy ul. (...) zwrócił się jako podatnik podatku od nieruchomości o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania w indywidualnej sprawie przepisów art. 4 ust. 1 pkt 3, art. 4 ust. 1 pkt 6, art. 4 ust. 5 art. 4 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z dnia 12 stycznia 1991 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.).

Pytanie zawarte we wniosku Podatnika brzmi następująco:

Czy dla budowli podlegających amortyzacji (gdzie wartość umorzeniowa jest mniejsza od 100%) podstawę naliczania podatku od nieruchomości stanowi wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji bez uwzględnienia wartości wynikającej z aktualizacji wyceny środków trwałych?

Stanowisko podane przez Podatnika jest następujące:

Za wartość stanowiąca podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości przepisanym dla budowli niezamortyzowanej, należy uważać jej wartość początkową, stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustaloną na dzień 1 stycznia roku podatkowego, bez uwzględnienia wartości wynikającej z aktualizacji wyceny środków trwałych.

Stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika jest następujący:

Podatnik posiada budowle, które zostały oddane do użytkowania przed 1 stycznia 1995 r. (tj. przed rokiem, kiedy nastąpiła ostatnia aktualizacja wyceny środków trwałych dla celów podatku dochodowego). Od niektórych z tych budowli w dalszym ciągu dokonywane są odpisy amortyzacyjne, tj. wartość podatkowa netto przedmiotowych budowli jest większa niż zero. Budowle takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Organ podatkowy po dokonaniu analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku postanawia udzielić następującej interpretacji prawa podatkowego:

Zasadą ustaloną w art. 4 ust. 1 punkt 3 i ustępach 4-6 powołanej na wstępie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest, iż podstawę opodatkowania budowli stanowi ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne. Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego" wskazuje jednoznacznie, że chodni tu o "wartość do dokonywania odpisów amortyzacyjnych" na potrzeby podatkowe, które w przypadku Podatnika określa ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Za wartość tę należy uważać wartość początkową budowli, stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustaloną na dzień 1 stycznia roku podatkowego. Jednakże w sytuacji gdy wprowadzane są przepisy prawa, które nakładają obowiązek aktualizacji wyceny środków trwałych, w tym budowli, podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości będzie wartość budowli po przeszacowaniu, czyli aktualizacji, stanowiąca podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Rozważany problem był już przedmiotem sporów przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, który m.in. w wyroku z dnia 15 stycznia 1998 r. I SA/Po 788/97 (opubl. w Wspólnota 1988/30/22) stwierdził, że art. 4 ust. 1 pkt 2 (obowiązującej wówczas) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych może być interpretowany w ten sposób, iż na wysokość podstawy opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości nie mają wpływu odpisy amortyzacyjne, ale podstawa winna być zaktualizowana o wskaźnik przeliczeniowy środka trwałego. Wskaźnik ten wynikał z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34). Identyczne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 19 marca 1997 r. w sprawie I SA/Wr 1834/96 i z dnia 10 września 1997 r. w sprawie SA/Rz 780/97, a tutejszy Ośrodek Zamiejscowy m.in. w sprawach I SA/Gd 912/97, I SA/Gd 586/96, I SA/Gd 193/96, I SA/Gd 1586/97, I SA/Gd 1759/97, I SA/Gd 317/98.

Dlatego też w świetle ustaleń faktycznych i prawnych organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Podatnika przedstawione w jego wniosku, iż za wartość stanowiącą podstawę opodatkowania dla budowli niezamotyzowanej, należy uważać jej wartość początkową, stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustaloną na dzień 1 stycznia roku podatkowego, bez uwzględnienia wartości wynikającej z aktualizacji wyceny środków trwałych jest błędne.

Organ podatkowy, podzielając stanowisko wyrażone w cytowanych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego, stoi na stanowisku, że podstawą opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości winna być jej wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, zaktualizowana o wskaźnik przeliczeniowy środka trwałego.

Mając na uwadze powyższe - wydano urzędową interpretację jak wyżej.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie - w terminie 7 dni, licząc od dnia jego otrzymania - za pośrednictwem tut. organu podatkowego.