WPO.I.W/IP-3110/5/07 - Kiedy powstaje obowiązek podatkowy od zwiększonej podstawy opodatkowania budowli?

Na podstawie art. 14a § 1 i § 2, § 3 i § 4 oraz art. 14b § 1, § 2, § 7 w związku z art. 216 art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 z późn. zm.),postanawia - udzielić na wniosek podatnika interpretacji stwierdzając, iż obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości w zakresie opodatkowania budowli od jej zwiększonej, wskutek modernizacji wartości powstaje z dniem 1 stycznia r. następującego po r., w którym zakończono modernizację zgodnie z zapisem zawartym w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. - o podatkach i opłatach lokalnych (teks jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121 poz. 844 z późn. zm.).

Podatnik złożył zgodnie z art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej, wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie. W złożonym wniosku podatnik wskazał, że jest użytkownikiem wieczystym gruntów oraz właścicielem budynków i budowli na nich posadowionych. W 2007 r. spółka dokonała ulepszeń w posiadanych budowlach (drogi, place, instalacja kanalizacji sanitarnej) zmieniając tym samym ich wartości. Wydatki poniesione na modernizację zwiększyły wartość początkową środków trwałych i są rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Podatnik przedstawił swoje stanowisko dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego od zwiększonej podstawy opodatkowania. Zdaniem spółki wskazuje na to art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia r. następującego po r., w którym budowa została zakończona, albo rozpoczęto użytkowanie budynku lub budowli. W opinii Zobowiązanego modernizacja budowli zgodnie z definicjami Prawa budowlanego jest budową, przez co umożliwia korzystanie z zapisu zawartego w art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zdaniem strony interpretację taką umożliwia zapis zawarty w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który określa podstawę opodatkowania dla budowli jako wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustaloną na dzień 1 stycznia r. podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym r.

Spółka zwróciła się z zapytaniem do tutejszego organu podatkowego: kiedy powstaje obowiązek podatkowy od zwiększonej podstawy opodatkowania budowli: od pierwszego dnia miesiąca, w którym zakończono modernizację czy też od 1 stycznia r. następującego po r., w którym zakończono modernizację budowli.

Organ podatkowy uznał własne stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Podatkiem od nieruchomości opodatkowane są budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a więc będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (art. 2 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych). Podstawą opodatkowania budowli zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jest wartość przyjęta do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustalona na dzień 1 stycznia r. podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym r., niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne - określona w sposób identyczny w przepisach ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych i prawnych. Zgodnie z treścią art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych. Za wartość początkową środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 1 ww. ustawy uważa się:

Każdy środek trwały (np. budowla) może być ulepszony. Ulepszenie zgodnie z art. 16g ust. 13 ww. ustawy polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka, które powodują wzrost jego wartości użytkowej, mierzonej w szczególności:

Zmiana wartości początkowej może być więc następstwem ulepszenia środka trwałego i wówczas podstawą opodatkowania będzie nowa wartość budowli.

Co do zasady, jeżeli w trakcie r. podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania podatkiem od nieruchomości (w tym r.), a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie (art. 6 ust. 3 ustawy).

Wyjątkiem od tej zasady (dotyczącej wszystkich przedmiotów opodatkowania) jest treść powołanego art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy, który odnosi się wyłącznie do budowli. Zarówno w przypadku modernizacji w trakcie r. budowli, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, jak i budowli całkowicie zamortyzowanych, podstawą opodatkowania jest wartość ustalona na dzień 1 stycznia r. podatkowego następującego po r., w którym dokonano ulepszenia, powiększona o koszt modernizacji. Z powyższego wynika, że w takim przypadku modernizacja budowli nie wpływa na wysokość opodatkowania w danym r. podatkowym czyli w r., w którym dokonano modernizacji.

Ulepszenie budowli powodujące zmianę jej wartości w ciągu r. podatkowego, nie spowoduje zdarzenia, o którym mowa w art. 6 ust. 3, gdyż w wyniku ulepszenia budowli nie uległa zmiana jej wartości ustalona na dzień 1 stycznia 2007 r. Zmiana wartości nie wywoła, więc skutków w trakcie r. - przepis art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie będzie miał tu zastosowania, gdyż zdarzenie, które zaistniało (ulepszenie) nie ma wpływu na wysokość opodatkowania w tym r., lecz w następnym. Nadal do końca r. podatkowego podatek powinien być naliczany od starej wartości.

Na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu, które wnosi się za pośrednictwem Prezydenta Wrocławia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.