WPiOL-IV.3130.654.2013.AL - Opłata skarbowa od pełnomocnictwa przy wnoszeniu skargi kasacyjnej do NSA.

Na podstawie art. 14j § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r. poz. 749) oraz upoważnienia Prezydenta Miasta Szczecin z dnia 16 sierpnia 2013 r. znak WO-I.0052.3.83.2013.KO w sprawie wydawania decyzji i postanowień administracyjnych

stanowisko wnioskodawcy w sprawie obowiązku uiszczania opłaty skarbowej od pełnomocnictwa złożonego wraz ze skargą kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie - za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 23 października 2013 r. (data wpływu do organu podatkowego 24 października 2013 r.) Pani (...) prowadząca Biuro Podatkowe zwróciła się z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - przepisów ustawy o opłacie skarbowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pani (...) jest przedsiębiorcą wpisanym do rejestru CEIDG prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie doradztwa podatkowego i prawnego. W przypadku reprezentowania klientów przed sądami będzie działała na podstawie udzielanych przez nich pisemnych pełnomocnictw. W przyszłości zdarzy się, że wnioskodawca zgodnie z art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) będzie wnosił do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargi kasacyjne od wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, czyli do sądu, który wydał zaskarżony wyrok. Wraz ze złożeniem skargi zostanie dołączone pisemne pełnomocnictwo uprawniające wnioskującą do reprezentowania klienta, w imieniu którego będzie wnoszona skarga.

W związku z powyższym, wnioskujący zadał następujące pytanie:

"Czy organem podatkowym właściwym do wniesienia opłaty skarbowej od złożenia dokumentu pełnomocnictwa dołączonego do skargi kasacyjnej na potrzeby postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, wnoszonej za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, będzie Prezydent Miasta Szczecin?"

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego przedstawia się następująco:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1282 j.t.), opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym. Właściwość organów podatkowych w sprawach opłaty skarbowej określa art. 12 ww. ustawy wskazując, że organem podatkowym właściwym w sprawach opłaty skarbowej jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 2 pkt 2 ustawy organem właściwym miejscowo w sprawach opłaty skarbowej, od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa, jest organ podatkowy właściwy ze względu na miejsce złożenia dokumentu.

W opinii wnioskodawcy skarga kasacyjna, która będzie kierowana do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wraz z dołączonym do niej dokumentem pełnomocnictwa składana jest do sądu znajdującego się w Warszawie. Stąd też dokument pełnomocnictwa dołączony do skargi jest kierowany do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie i w sprawie zawisłej przed tym sądem pełnomocnictwo będzie wykorzystywane.

W związku z powyższym, w ocenie wnioskodawcy, zasadnym jest stwierdzenie, że Prezydent Miasta Szczecin nie jest organem podatkowym właściwym do pobrania opłaty skarbowej w omawianym przypadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 173 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi od wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu z orzeczenia z uzasadnieniem (zgodnie z art. 177 § 1). A zatem, w przypadku złożenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargi kasacyjnej składany jest tam również dokument stwierdzający udzielenie pełnomocnictwa.

Artykuł 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej stanowi, iż opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek zapłaty opłaty skarbowej powstaje od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury oraz od jego odpisu, wypisu lub kopii-z chwilą złożenia dokumentu w organie administracji publicznej, sądzie lub podmiocie.

Zgodnie art. 12 ust. 2 pkt 2 ustawy organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach opłaty skarbowej, od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa, jest organ podatkowy właściwy ze względu na miejsce złożenia dokumentu.

Analiza ww. przepisów wskazuje, że opłacie skarbowej podlega czynność polegająca na fizycznym złożeniu dokumentu pełnomocnictwa. Nie ma przy tym jakiegokolwiek znaczenia okoliczność, że złożone w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym pełnomocnictwo zostanie przekazane wraz z aktami sprawy do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Tym samym, o ustaleniu właściwego organu, któremu należy wpłacić opłatę skarbową decyduje faktyczne miejsce złożenia dokumentu pełnomocnictwa załączonego do składanej skargi kasacyjnej (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie), a nie miejsce położenia sądu, który będzie ostatecznie rozpoznawał środek zaskarżenia (Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie).

W tej sytuacji, organem podatkowym właściwym do wniesienia opłaty skarbowej od złożonego dokumentu pełnomocnictwa dołączonego do skargi kasacyjnej wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, jest Prezydent Miasta Szczecin.

Ponadto organ podatkowy wyjaśnia, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie nie jest tylko i wyłącznie pośrednikiem przekazującym środek zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Jest on zobowiązany do dokonania pewnych czynności międzyinstancyjnych określanych jako postępowanie wstępne. Istotą postępowania wstępnego jest zbadanie dopuszczalności skargi kasacyjnej. Wojewódzki Sąd Administracyjny sprawdza prawidłowość wniesienia skargi kasacyjnej pod względem formalnym, pobiera opłaty i doręcza odpis skargi stronom postępowania. W przypadku niespełnienia wymagań formalnych uruchamiane jest postępowanie mające na celu usunięcie stwierdzonego braku, poprzez wezwanie wnoszącego skargę kasacyjną do jej poprawienia lub uzupełnienia w wyznaczonym terminie. Postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie kończy się przesłaniem skargi kasacyjnej wraz z ewentualną odpowiedzią na nią oraz aktami sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

Niniejsza interpretacja udzielana jest w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązującego na dzień złożenia zapytania w organie podatkowym i dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Niniejsza interpretacja, po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę zostanie niezwłocznie zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej.

Na niniejszą interpretację wnioskodawcy przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Prezydenta Miasta Szczecin.

Skargę można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie Prezydenta Miasta Szczecin, do usunięcia naruszenia prawa. Termin do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa wynosi 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o treści wydanej interpretacji. Termin na wniesienie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wynosi 30 dni od dnia doręczenia stronie odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ takiej odpowiedzi nie udzielił, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.