WPI/200000/451/9/2013 - Prawo do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej w wysokości zadeklarowanej kwoty nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) oraz art. 83d ustawy Z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 08.01.2013 r. przez przedsiębiorcę kancelaria (...) w zakresie prawa do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej w wysokości zadeklarowanej kwoty nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia.

W dniu 5 lutego 2013 r., do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął kompletny wniosek płatnika (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż w okresie od 1 lipca 2008 r. byt zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) na stanowisku referenta prawnego. W tym czasie wnioskodawca odbywał aplikację adwokacką w (...) pod patronem innej osoby niebędącej pracodawcą wnioskodawcy. W pracy wykonywał czynności pomocnicze w stosunku do radców prawnych, zajmował się przygotowywaniem projektów pism, opinii, projektów umów dla klientów spółki, kompletował akta procesowe, a także zajmował się obsługą administracyjno - kancelaryjną. Wszystkie przygotowane projekty opinii, umów lub pism zatwierdzane były i podpisywane przez radcę prawnego. Wnioskodawca nie występował w sądzie w imieniu swojego pracodawcy, gdyż w kancelarii pracują sami radcowie prawni i jeden prawnik zagraniczny, wnioskodawca zaś odbywał aplikację adwokacką. Wnioskodawca nie podpisywał również jakichkolwiek pism, z uwagi na brak uprawnień.

Wnioskodawca po zdaniu egzaminu adwokackiego i uzyskaniu w grudniu 2012 r. wpisu na listę adwokatów (...) rozpoczął 1 stycznia 2013 r. pozarolniczą działalność gospodarczą w postaci kancelarii adwokackiej z siedzibą w (...) zgodnie z ustawą z dnia 26 maja 1982 r., Prawo o adwokaturze (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188) Prawo o adwokaturze określa zasady wykonywania wolnego zawodu adwokata oraz wymogi, których spełnienie jest niezbędne, aby zawód ten móc wykonywać. Zgodnie z art. 4b ust. 1 powyższej ustawy, adwokat nic może wykonywać zawodu, jeżeli pozostaje w stosunku pracy. Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę z pracodawcą w drodze porozumienia stron i w związku z uzyskaniem uprawnień rozpoczął świadczenie usług prawnych samodzielnie jako adwokat, w tym świadczenie pomocy prawnej z urzędu. W związku z faktem, iż kancelaria w której dotychczas był zatrudniony wnioskodawca potrzebuje usług adwokata, zwłaszcza w sprawach karnych, wnioskodawca zamierza czynności w rantach świadczenia usług prawnych na rzecz tejże kancelarii. Wnioskodawca informuje, iż w kancelarii jest prawnik zagraniczny wpisany na listę adwokatów (...) który może wykonywać zawód adwokata w porozumieniu z adwokatem polskim, którego kancelarii nie posiada i do tej pory musiała korzystać z usług innych adwokatów, gdyż wnioskodawca będąc aplikantem nie miał takich uprawnień. Byłemu pracodawcy zależy zatem, aby wnioskodawca świadczył usługi jako adwokat z wszelkimi uprawnieniami do samodzielnego występowania w sądach. Obecnie jako adwokat wnioskodawca będzie udzielać porad prawnych, sporządzać opinie prawne, prowadzić sprawy w sądzie, występować przed innymi organami i urzędami, pisać i podpisywać swoim nazwiskiem pisma procesowe. Wnioskodawca bierze odpowiedzialność za wykonywane usługi oraz posiada ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności adwokackich. W wykonywaniu swoich czynności wnioskodawca jest samodzielny, ponadto prowadzić będzie swoich klientów, a także ma prawo sporządzania poświadczeń, odpisów dokumentów za zgodność z oryginałem w zakresie określonym odrębnymi przepisami. Były pracodawca będzie jednym z wielu klientów wnioskodawczym, dla którego będzie wykonywała usługi i czynności o innym charakterze i na innych zasadach oraz w o wiele szerszym zakresie.

W opisanym stanie faktycznym przedsiębiorca powziął wątpliwość czy adwokat, który otwiera działalność gospodarczą w postaci (...) po uzyskaniu praw do wykonywania zawodu, może skorzystać z prawa do opłacania składek od podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej, od zadeklarowanej kwoty, nie niższej niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia na podstawie art. 18a ust. 10 ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z póżn. zm.), jeżeli świadczy usługi między innymi na rzecz byłego pracodawcy, u którego pracował na stanowisku referenta prawnego podczas obywania aplikacji.

Zdaniem wnioskodawcy, wykonywanie przez adwokata w ramach działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy czynności polegających na świadczeniu pomocy prawnej, zwłaszcza reprezentacji przed sądem, nie odpowiada czynnościom wykonywanym uprzednio w ramach stosunku pracy w charakterze referenta prawnego, a tym samym nie pozbawia go możliwości skorzystania z preferencyjnego opłacania składek przez pierwsze 24 miesiące prowadzenia działalności, na podstawie art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Ponadto, zakres usług świadczonych na podstawie umowy z byłym pracodawcą jest, zdaniem wnioskodawcy, zupełnie inny niż wykonywane do tej pory na podstawie umowy o pracę. W opisanej sytuacji należy uwzględnić różnice w zakresie czynności wykonywanych uprzednio na podstawie umowy o pracę, a czynnościami wykonywanymi na rzecz byłego pracodawcy w ramach swojej działalności jako samodzielny adwokat. Wykonywane w ramach stosunku pracy czynności były czynnościami pomocniczymi w stosunku radców prawnych, wykonywanymi pod kierownictwem i nadzorem w oparciu o otrzymane instrukcje. Czynności te wprawdzie wymagały znajomości prawa, jednakże w żadnym stopniu nie dotyczyły bezpośredniej obsługi klientów kancelarii i były wykorzystywane jedynie przez innych radców prawnych przy świadczeniu przez nich pomocy prawnej. Z uwagi na fakt, iż wnioskodawca był absolwentem wydziału prawa, a następnie aplikantem nie mógł samodzielnie udzielać pomocy prawnej, o której mowa w ustawie o radcach prawnych lub adwokatach. Wykonywanie obecnie na rzecz byłego pracodawcy czynności składających się na treść wykonywania zawodu adwokata, a więc na przedmiot usług świadczonych przez wnioskodawcę aktualnie na rzecz kancelarii, nie odpowiadają czynnościom wykonywanym uprzednio w charakterze referenta prawnego na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca nic był odpowiedzialny za samodzielne prowadzenie spraw. Ponadto, z dniem rozpoczęcia świadczenia usług na rzecz byłego pracodawcy i jego klientów, wnioskodawca całkowicie zaprzestał wykonywania zadań referenta prawnego, natomiast zaczął samodzielnie świadczyć pomoc prawną na rzecz klientów kancelarii jako adwokat. Zasadniczą różnicą pomiędzy powyższymi świadczeniami jest samodzielność w podejmowaniu określonych decyzji. Czynności tych, nie mając uprawnień, wnioskodawca nic mógł wykonywać. Istotną cechą tych wszystkich czynności jest to, że ich zespół składa się na pewną całość merytoryczną, jaką jest świadczenie pomocy prawnej klientom spółki.

Wnioskodawca przytoczył wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 grudnia 2007 r. sygnatura akt I SA/GL 805/07, wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 22 grudnia 2010 r. sygnatura akt III AUa 897/10 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 marca 2007 r. sygnatura akt I SA/Po 1138/06.

Wnioskodawca zauważa, iż zawód adwokata polega na świadczeniu pomocy prawnej lecz najistotniejsze, jego zdaniem, jest fakt, że adwokat w wykonywaniu swoich obowiązków jest niezależny, a w szczególności nie może być zatrudniony na umowę o pracę, natomiast aplikant radcowski nie jest uprawniony do samodzielnego świadczenia pomocy jak adwokat, a czynności które wykonuje pod kierunkiem, nadzorem patrona, mają na celu wyłącznie przygotowanie do wykonywania zawodu adwokata.

Zdaniem wnioskodawcy, prezentowane rozważania prowadzą do wniosku, że brak jest podstaw do stwierdzenia, że wnioskodawca wypełnił hipotezę art. 18a ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Wnioskodawca uważa, iż spełnia warunki określone w hipotezie art. 18a ust. 1 powołanej ustawy i podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu prowadzonej przez wnioskodawcę, od wskazanej daty działalności gospodarczej (...) stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.

W związku powyższym, wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zawartego we wniosku stanowiska.

W odpowiedzi na wezwanie do sprecyzowania stanu faktycznego wnioskodawca poinformował, iż podczas zatrudnienia w ramach umowy o pracę na stanowisku referenta prawnego wykonywane następujące czynności: chodził do Krajowego Rejestru Sadowego po odpisy KRS przedsiębiorców, zanosił wnioski o wpis i dokumenty, chodził do Wydziału Ksiąg Wieczystych celem uzyskania odpisów łub złożenia wniosków, do notariusza celem uzyskania uwierzytelnionych odpisów dokumentów, a także do GUS, US i innych urzędów w celu złożenia i odbioru dokumentów, protokołował podczas zgromadzeń wspólników spółek, tworzył teksty jednolite umów spółek po wprowadzeniu zmian u notariusza, wypełniał wnioski do KRS, na zlecenie radcy prawnego sporządza projekty wezwań do zapłaty, pełnomocnictw, zażaleń, wniosków o uzasadnienie, wniosków o wydanie protokołów, prostych umów zlecenia lub o dzieło, które przedstawiał następnie do sprawdzenia i podpisu radcy prawnego, wyszukiwał w przepisach lub internecie informacji do opinii na temat zagadnienia prawnego, kompletował i opisywał akta spraw sądowych oraz dokumentację spółek, wpisywał sprawy do repertorium, pisał informacje o zmianach w przepisach, jakie weszły już w życie lub o najbliższych, o nowelizacji ustaw i kodeksów. Wszystkie znalezione informacje i projekty wnioskodawca przedkładał radcom do poprawy, a następnie do podpisu. W ramach obsługi administracyjno - kancelaryjnej adresował koperty, chodził na pocztę, odbierał telefony i umawiał klientów na spotkania z konkretnym radcą prawnym zatrudnionym w spółce. Wnioskodawca nie występował w sądzie w imieniu pracodawcy, nawet w ramach substytucji, a podczas wykonywania obowiązków nie był samodzielny. Ponadto, wnioskodawca wskazuje, iż w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej nie prowadził pozarolniczej działalności.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Stosownie do ust. 5 cytowanego przepisu oraz art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. - udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W myśl art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - cytowanej powyżej - podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwora, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Według uregulowania art. 18a ust. 2, przepisy ust. 1 tego artykułu nie mają zastosowania do osób, które: prowadzą lub w okresie ostatnich 60 miesięcy prowadziły pozarolniczą działalność, wykonują działalność na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności,

Z treści art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, iż wystarczy wystąpienie choćby jednej czynności tożsamej wykonywanej w ramach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy, aby ta osoba rozpoczynając prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej nie miała prawa do opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od podstawy wymiaru składek nic niższej niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Ustawodawca nic odnosi się do rodzaju wykonywanych czynności, nie wskazuje także na stopień samodzielności jako przesłanki niezbędnej do ich wykonania.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 marca 2010 r., (sygnatura akt: I UK 323/09), który stwierdził, że czynności wykonywane w ramach stosunku pracy wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej należy "odnieść do czynności zatrudnienia (obowiązków) powierzonych przez pracodawcę i wykonywanych faktycznie przez pracownika na konkretnym stanowisku pracy".

Nie sposób uznać za przekonujący argument wnioskodawcy, iż praca wykonywana jako aplikant nie jest tożsama z pracą adwokata w zakresie zastosowania w jego sprawie wyłączenia z art. 18a, Z brzmienia powołanego przepisu wynika, że porównaniu podlegają czynności faktycznie wykonywane przez aplikanta w ramach umowy o pracę adwokata w ramach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej, a nie charakter ich pracy. Oczywistym jest, iż w ramach umowy o pracę świadczonej na stanowisku referenta prawnego w kancelarii radcy prawnego nie są wykonywane jedynie czynności o charakterze usługowym i technicznym (jak obsługa korespondencji czy przeglądanie akt sądowych) lecz również takie, które przygotowują aplikanta do samodzielnego wykonywania zawodu. W sytuacji, gdyby aplikant nie mógł podejmować żadnych czynności, niemożliwe byłoby przygotowanie do wykonywania zawodu oraz wątpliwość budziłaby celowość szkolenia aplikantów. Zgodnie z art. 77 ustawy z dnia 26 maja 1982 r., Prawo o adwokaturze (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188% póżn. zm.) po upływie sześciu miesięcy od rozpoczęcia aplikacji aplikant adwokacki może zastępować adwokata tylko przed sądem rejonowym, organami ścigania, organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami. Po upływie roku i sześciu miesiącach aplikant adwokacki może także zastępować adwokata przed innymi sądami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu.

W myśl art. 4 ustawy - Prawo o adwokaturze, zawód adwokata polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych. opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż wnioskodawca wykonywał czynności pomocnicze w stosunku do radców-prawnych, zajmował sic przygotowywaniem projektów pism, opinii, projektów umów dla klientów spółki, kompletował akta procesowe, a także zajmował się obsługą administracyjno - kancelaryjną. W konsekwencji, nie można stwierdzić, że czynności wykonywane obecnie w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej są czynnościami całkowicie odmiennymi od czynności wykonywanych w ramach stosunku pracy. Ponadto, pomimo iż większość pism weryfikowanych jest zarówno pod względem formalnym, jak i merytorycznym przez radcę prawnego, nic czyni wyjątkową sytuację aplikanta zatrudnionego na podstawie umowy o pracę w stosunku do sytuacji pracownika zatrudnionego w innej branży, ponieważ podstawową cechą każdego stosunku pracy jest podporządkowanie i pozostawanie pod nadzorem pracodawcy.

Powyższe jest zgodne z wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 9 lipca 2012 r. Sygnatura akt: IX U 713/12, który stwierdził, iż "Wykonywanie przez adwokata prowadzącego działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy, w postaci świadczenia pomocy prawnej, nie może być uznane, z powodu uzyskania kwalifikacji do samodzielnego wykonywania tych czynności, za nieodpowiadające czynnościom wykonywanym przez tego aplikanta w ramach stosunku pracy, w sytuacji, gdy zakres obowiązków wynikających z umowy cywilnoprawnej i wcześniej wykonywanej umowy o prace są tożsame. Dopiero ustalenie, że świadczone w ten sposób usługi na rzecz byłego pracodawcy, nie odpowiadają czynnościom wykonywanym w ramach stosunku pracy, umożliwia skorzystanie z preferencyjnych składek na ubezpieczenia społeczne".

Uwzględniając powyższe, uznać należy, iż nie ma znaczenia fakt braku samodzielności w wykonywaniu przez wnioskodawcę obowiązków wynikających z treści umowy o pracę ora/, czynienie ich pod nadzorem. Natomiast, istotnym jest, iż czynności wykonywane w ramach stosunku pracy przynajmniej w części pokrywają się z czynnościami realizowanymi w ramach pozarolniczej działalności.

Reasumując, dla osoby rozpoczynającej prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej po raz pierwszy, w przypadku wystąpienia choćby jednej czynności tożsamej wykonywanej w ramach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy z obowiązkami wykonywanymi w ramach stosunku pracy luh spółdzielczego stosunku pracy, zastosowania nic ma art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Podkreślić należy, że wnioskodawca w ramach podjętej pozarolniczej działalności gospodarczej, świadczy usługi na rzecz byłego pracodawcy, a czynności przez niego wykonywane uprzednio w ramach stosunku pracy pokrywają się z czynnościami wykonywanymi obecnie w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Powyższe uniemożliwia skorzystanie przez wnioskodawcę z możliwości opłacania składek od podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej w zadeklarowanej kwocie, nie niższej jednak niż 30% minimalnego wynagrodzenia, gdyż brak jest podstaw do stwierdzenia, że wykonywane czynności mają całkowicie odmienny charakter.

Pod pojęciem "byłego pracodawcy", o którym mowa w art. 18a ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, należy rozumieć każdego pracodawcę, na rzecz którego praca była wykonywana dotychczas, tj. przed dniem rozpoczęcia prowadzenia działalności.

Warunek nie wykonywania działalności na rzecz byłego pracodawcy dotyczy nie tylko pierwszego dnia prowadzenia działalności ale całego 24 - miesięcznego okresu. Oznacza to, że od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności na rzecz byłego pracodawcy następuje utrata prawa do deklarowania kwoty podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia, a prawo to ponownie zyskuje się od dnia zaprzestania wykonywania działalności na rzecz byłego pracodawcy.

W konsekwencji powyższego, przepis art. 18a nie dotyczy osób, które wykonują pozarolniczą działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy w zakresie czynności objętych wykonywaną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca był zatrudniony jako referent prawny, a obecnie w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zamierza jako adwokat udzielać porad prawnych, sporządzać opinie prawne, prowadzić sprawy w sadzie, występować przed innymi organami i urzędami, a także pisać i podpisywać swoim nazwiskiem pisma procesowe m.in. na rzecz byłego pracodawcy. Bez znaczenia ma podniesiony przez wnioskodawcę argument, iż były pracodawca będzie jednym z kontrahentów. Decydujące znaczenie będzie miał fakt wykonywania działalności gospodarczej na rzecz pracodawcy, na rzecz którego wykonywał pracę przed dniem rozpoczęcia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Oddział wskazuje iż wnioskodawca w momencie, w którym rozpocznie wykonywanie działalności na rzecz byłego pracodawcy utraci prawo do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od podstawy wymiaru składek w wysokości zadeklarowanej kwoty nie niższej jednak niż 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę w związku ze świadczeniem usług na rzecz byłego pracodawcy, których zakres pokrywa się z czynnościami wykonywanymi uprzednio w ramach stosunku pracy, a nabędzie prawo określone w art. 18a ust. 1, w momencie zaprzestania świadczenia usług na rzecz byłego pracodawcy. Okres 24 miesięcy należy liczyć od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej.

W konsekwencji, Oddział uznał stanowisko przedsiębiorcy za nieprawidłowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach.

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydala decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.