WPI/200000/451/886/2013 - Wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009г. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 24 czerwca 2013 r. w sprawie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne wartości świadczenia, które pracownik uzyska w związku z korzystaniem z samochodu służbowego do celów prywatnych na podstawie uprawnienia wynikającego z zapisów regulaminu wynagradzania obowiązującego u Wnioskodawcy w sytuacji, gdy pracownik ponosi częściową odpłatność za otrzymane świadczenie.

W dniu 24 czerwca 2014 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek płatnika (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca przedstawił opis stanu faktycznego, w którym wskazał, że rozważa możliwość zakupienia kilku samochodów osobowych, które mają służyć niektórym pracownikom spółki do celów służbowych. Wnioskodawca poinformował, ze przyznanie pracownikom samochodów służbowych zależeć będzie m.in. w zależności od rodzaju zajmowanego stanowiska i zakresu obowiązków służbowych. Wnioskodawca wskazał, że przekazane samochody służbowe służyć będą przykładowo na tj. dojazdy na spotkania klientami, na organizowane przez wnioskodawcę szkolenia. Ponadto wnioskodawca przewiduje możliwość udostępniania tym pracownikom tychże samochodów służbowych również do celów prywatnych. W tym celu wnioskodawca zamierza wprowadzić w regulaminie wynagradzania bądź w umowach o prace z pracownikami zapis o następującej treści lub zbliżonej treści:

§ 1. Pracownik jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych pod warunkiem uiszczenia przez niego opłaty w wysokości (...) zł, w pozostałej części koszty korzystania przez pracownika z samochodu służbowego finansuje pracodawca." Wnioskodawca wskazał, że pracownicy mieliby ponosić jedynie symboliczną stałą ryczałtową odpłatność za możliwość korzystania z powierzonych samochodów służbowych do celów prywatnych poprzez potrącenie tejże odpłatności z wynagrodzeń pracowników w miesiącu następującym po miesiącu użytkowania samochodu służbowego. Wnioskodawca poinformował, ze sama wartość świadczenia z tytułu korzystania z samochodu służbowego przez pracownika do celów prywatnych będzie równa cenom rynkowym usług świadczonych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie najmu samochodów osobowych. Przy czym pracownicy mieliby ponosić jedynie część tejże wartości w postaci symbolicznej kwoty. Wnioskodawca poinformował, że różnica w postaci ponoszonej przez pracowników odpłatności a całą wartością nieodpłatnego świadczenia stanowić będzie dla tychże pracowników przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca podał, że od wartości tej będzie pobierana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z przedstawionym przyszłym stanem faktycznym, Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem czy pracownik, który będzie korzystał z samochodu służbowego do celów prywatnych uzyska przychód (w wysokości różnicy ceny rynkowej za usługi najmu samochodów osobowych świadczonych przez podmioty prowadzące zawodowo tego typu działalność gospodarczą, a opłatą zapłaconą przez pracownika, o której mowa będzie w regulaminie wynagradzania bądź w umowie o pracę), który powiększy podstawę obliczania składek na ubezpieczenia społeczne tego pracownika?.

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Zdaniem Wnioskodawcy pracownik korzystający częściowo nieodpłatnie z samochodu służbowego do celów prywatnych uzyska zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350) o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze stosunku pracy z tytułu korzystania z częściowo odpłatnego świadczenia. Za przychody ze stosunku służbowego stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zdaniem Spółki pracownik uzyska przychód w wysokości różnicy między cena rynkową usług świadczonych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie najmu samochodów osobowych, a opłata określoną w regulaminie wynagradzania bądź w umowie o pracę, którą uiści w celu uzyskania możliwości korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych. Różnica ta, stanowiąca przychód pracownika nic będzie stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne u lego pracownika w części zarówno jego dotyczącej jak i w części dotyczącej pracodawcy jako płatnika.

Wnioskodawca podnosi, że zgodnie z art. 4 pkt 9, art. 18 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998г. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887) podstawą obliczania składek na ubezpieczenia społeczne jest przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Należy mieć jednak na uwadze, iż zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1 106 z późn. zm.) - podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. W opinii Wnioskodawcy, w przepisie tym. nie sprecyzowano czy powyższe dotyczy publicznych czy niepublicznych środków lokomocji. Skoro zatem ustawodawca nie stworzył także katalogu środków lokomocji, nie można go więc zawężać tylko do publicznych środków lokomocji, a pod pojęciem środka transportu należy dopatrywać się znaczenia potocznego tego sformułowania czyli maszyny bądź urządzenia służącego do przemieszczania się ludzi lub rzeczy. Zdaniem Spółki przepis ten ma zastosowanie gdy spełnione zostaną dwie przesłanki: gdy świadczenia, z których korzysta pracownik - w tym przypadku prawo do korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych - zostaną mu przyznane na podstawie układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu oraz gdy pracownik ponosi częściową odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) a w przypadku uznania, że mamy do czynienia z korzystaniem z przejazdów środkami lokomocji pracownik może korzystać z nich nieodpłatnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownik korzystający z samochodu służbowego do celów prywatnych zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyska przychód podatkowy w wysokości różnicy, o której mowa wyżej. Przychód ten w analizowanym stanie faktycznym nie będzie jednak powiększał podstawy obliczania składek na ubezpieczenie społeczne, gdyż znajdzie tutaj zastosowanie § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej wymienionego rozporządzenia. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza wprowadzić regulacje w regulaminie wynagradzania bądź w umowach o pracę, zgodnie z którymi pracownik będzie mógł korzystać z samochodu służbowego do celów prywatnych po uiszczeniu stosownej symbolicznej opłaty. W opinii Wnioskodawcy, udostępniając pracownikom samochody służbowe Spółka będzie niejako świadczyć na rzecz pracowników usługę wynajmu za określonym wynagrodzeniem - pracownicy będą ponosić jedynie częściową odpłatność. W ocenie Wnioskodawcy, spełnione zostają więc oba warunki, o których mowa w rozporządzeniu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołuje decyzję z dnia 21 stycznia 2013 r. nr 39 Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku znak: DI /100000/451/1316/2012, w której Organ wskazuje, iż aby móc zastosować wskazane wyłączenie, dana korzyść musi stanowić przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy oraz dodatkowo prawo do uzyskania korzyści (w tym przypadku w postaci świadczenia polegającego na uzyskaniu możliwości korzystania z samochodu służbowego dla celów prywatnych) musi wynikać z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu przewidujących partycypację pracownika (choćby symboliczną) w poniesieniu kosztów nabycia tych świadczeń. Uzyskanie przez pracownika prawa do tych świadczeń po cenach niższych niż detaliczne umożliwi wyłączenie wartości tych korzyści z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenie rentowe oraz analogicznie (na zasadzie przepisu art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych) z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe. Wnioskodawca podnosi, że podobne stanowisko zajął ZUS w Gdańsku wydając decyzję z 16 kwietnia 2013 r. nr 158 (sygn. 100000/451/237/2013).

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym znajduje także zastosowanie końcowa część § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej wymienionego rozporządzenia: podstawy wymiaru składek nie stanowią: korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu (...) korzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. W ocenie Wnioskodawcy, bez wątpienia samochody osobowe oddane za symboliczną opłatą do prywatnej dyspozycji pracowników Spółki są środkiem lokomocji, a więc jest to kolejny argument, który przemawia za nie wliczaniem osiągniętego przez pracownika przychodu do podstawy obliczania składki na ubezpieczenie społeczne. Zatem, nawet gdyby pracownikom zostały zagwarantowane bezpłatne przejazdy środkami lokomocji w postaci udostępnienia pracownikom nieodpłatnie samochodów służbowych do celów prywatnych ze wskazaniem takiej możliwości w regulaminie wynagradzania czy też w umowie o pracę to zdaniem Wnioskodawcy sytuacja taka również nie powodowałaby powstania obowiązków naliczania składek na ubezpieczenia społeczne z tego tytułu, bowiem podstawa prawna do wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne również w takim przypadku zostałaby spełniona.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe znajduje potwierdzenie również m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2008г. (II UK 172/07), wydanego w wyniku skargi kasacyjnej od wyroku Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z dnia 16 stycznia 2007 r., w którym Sąd stwierdził, iż "każde przysporzenie majątkowe, w tym także ekwiwalenty pieniężne z tytułu ponoszonych kosztów przejazdów do pracy środkami lokomocji wypłacone pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów lub przepisów prawa pracy, podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek (§ 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r.)". We wcześniejszym fragmencie uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził: "Nie stawiano w nim wymogu, że mają to być bilety miesięczne na przejazdy środkami lokomocji. Nie określa się nawet bliżej owych środków lokomocji. Skoro z treści § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. wynika, że podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody w postaci korzyści materialnych wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu polegające między innymi na korzystaniu z odpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, to do materii normatywnej tych aktów lub przepisów prawa pracy należy określanie tego rodzaju korzyści materialnych, które są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wprawdzie zgodzić się trzeba, że wyłączenia przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganych przez pracowników z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, następuje w przypadkach enumeratywnie wskazanych w § 2 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r., Ale nie oznacza to. ze sytuacje te podlegają restrykcyjnej wykładni zwężającej".

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy przychód uzyskany przez pracownika, o którym mowa wyżej, nie będzie powiększał podstawy obliczania składek na ubezpieczenia społeczne zarówno w części dotyczącej pracownika jako ubezpieczonego jak i Spółki jako płatnika składek.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

W myśl art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. - Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. г., Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 18 ust. 1, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego. czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe tych osób.

Podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników nie stanowią natomiast przychody wymienione w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106, z późn. zm.), gdzie w § 2 ust. 1 z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączone są określone kategorie przychodów.

W myśl § 2 ust. 1 pkt 26 cytowanego powyżej rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że aby korzyść materialna nie rodziła obowiązku opłacania składek to powinna zostać przyznana pracownikowi na mocy postanowień obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także przybrać formę niepieniężną (formę-zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi), a w rezultacie pracownik powinien ponieść część kosztów zakupionej przez pracodawcę usługi.

W zdarzeniu przyszłym opisanym przez wnioskodawcę, a mianowicie udostępnienia pracownikom samochodów służbowych dla celów prywatnych za częściową odpłatnością pracownicy uzyskują korzyści materialne w wysokości różnicy pomiędzy ceną rynkową za usługę najmu samochodu osobowego świadczoną przez podmioty prowadzące zawodowo tego typu działalność, a opłatą, którą ponosił będzie pracownik. Różnica ta stanowić będzie przychód * pracownika w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wnioskodawca wskazuje, że zamierza wprowadzić w regulaminie wynagradzania bądź w umowach o pracę z pracownikami zapis o następującej treści:

§ 1. Pracownik jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych pod warunkiem uiszczenia przez niego opłaty wysokości.... zł, w pozostałej części koszty korzystania przez pracownika z samochodu służbowego finansuje pracodawca."

Uwzględniając opisane wyżej okoliczności, stwierdzić należy, że przedstawione przez wnioskodawcę zdarzenie przyszłe będzie uzasadniało zastosowanie powołanego wyżej przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r.- powołanego powyżej, stanowiącego o wyłączeniu z podstawy wymiaru składek korzyści uzyskanych przez pracownika z tytułu udostępnienia przez pracodawcę do korzystania z samochodu dla celów prywatnych po cenach niższych niż rynkowe pod warunkiem, że uprawnienia te wnioskodawca wprowadzi do regulaminu wynagradzania lub wynikać będą ze stosownych zapisów zawartych w jednym z aktów wskazanych w tymże przepisie w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub przepisach o wynagradzaniu.

Ze względu na wskazanie przez wnioskodawcę, że zamierza wprowadzić odpowiedni zapis w regulaminie wynagradzania bądź w umowach o pracę, zaznaczyć należy, że świadczenia te będą podlegały wyłączeniu z podstawy wymiaru składek jedynie wówczas, gdy zostaną one przewidziane wyłącznie w układzie zbiorowym, regulaminie wynagradzania lub przepisach o wynagrodzeniu nie mogą natomiast wynikać tylko z umowy o pracę, gdyż umowa o pracę nie jest formą wskazaną w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia.

Ponadto podnieść należy, że wskazane we wniosku o interpretację zdarzenie przyszłe nie uzasadnia uznania, że w przypadku pracowników wnioskodawcy będzie występowała sytuacja korzystania z przejazdów środkami lokomocji w rozumieniu przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia, gdyż przepis ten należy interpretować jako korzystanie z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, przez co należy rozumieć korzystanie z transportu publicznego na podstawie przekazywanych przez pracodawcę biletów lub z transportu organizowanego przez pracodawcę.

Tym samym w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, przepis powołanego § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia nie znajduje zastosowania w całości.

Jednocześnie należy podkreślić, iż powołane przez Wnioskodawcę, w potwierdzeniu swojego stanowiska decyzje interpretacyjne z dnia 21 stycznia 2013 r. oraz z dnia 16 kwietnia 2013 r.- wydane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku, dotyczyły wniosków o wydanie pisemnej interpretacji złożonych przez innych przedsiębiorców. Interpretacje zostały wydane w indywidualnej sprawie innego przedsiębiorcy, w oparciu o opisany stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe i dotyczyły oceny stanowiska odnoszącego się do odmiennych zagadnień niż przedstawione w tym wniosku. Stosownie do art. 10 ust. 1 i 10a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej pisemna interpretacja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych tylko w sprawie, w której została wydana. Interpretacje wydawane są w oparciu o zawarty we wniosku opis stan faktycznego lub zdarzenia przyszłego, a w rezultacie nawet najmniejsza różnica w opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (w tym pominięcie lub dodanie jakiegokolwiek elementu) może mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia zawartego w interpretacji.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę t stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004т. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej umiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004г. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Ubezpieczeń Społecznych (...)

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzje lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.