WPI/200000/451/521/2011 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne świadczenia urlopowego wypłacanego pracownikom przez pracodawcę zatrudniającego na dzień 1 stycznia 2011 r. ponad 20 pracowników.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83 ust. 1 pkt 3) ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 1 sierpnia 2011 r. w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne świadczenia urlopowego wypłacanego pracownikom przez pracodawcę zatrudniającego na dzień 1 stycznia 2011 r. ponad 20 pracowników.

W dniu 16 sierpnia 2011 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął kompletny wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, że spółka wg stanu na dzień 1 stycznia 2011 r. zatrudniała ponad 20 osób w przeliczeniu na pełne etaty, zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych postanowieniem regulaminu wynagradzania uzgodnionym z pracownikami, o którym mowa w art. 8 ust. 2 cyt ustawy, w spółce nie został utworzony Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Jednocześnie na mocy powyższego regulaminu, wprowadzono zapis o wpłacaniu przez Spółkę świadczeń urlopowych.

W przedstawionym stanie faktycznym przedsiębiorca powziął wątpliwość czy świadczenie urlopowe podlega składkom na ubezpieczenia społeczne pracowników.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 21 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, świadczenia socjalne wypłacane na podstawie art. 3 ust. 4 Ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie podlegają składkom na ubezpieczenie społeczne pracowników do wysokości odpisu podstawowego, określonego w art. 5 ust. 2, 2a i 3 cyt. ustawy - odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne łub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Stosownie do ust. 5 cytowanego przepisu w zw. z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Natomiast Zakład nie wydaje decyzji w zakresie objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym.

W myśl art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - cyt. powyżej - podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników nie zalicza się przychodów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.). Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 21 powyższego rozporządzenia z podstawy wymiaru składek wyłączone są świadczenia urlopowe wypłacane na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - do wysokości nie przekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego określonego w tej ustawie.

W myśl art. 3 ust. 3 powołanej powyżej ustawy - pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, z zastrzeżeniem ust. 2, mogą tworzyć Fundusz do wysokości i na zasadach określonych w art. 5 lub mogą wypłacać świadczenie urlopowe.

Zgodnie z powołanym przepisem, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą tworzyć Fundusz Świadczeń Socjalnych lub mogą wypłacać świadczenia urlopowe. Zwolnienie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie powołanego § 2 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. dotyczy wyłącznie świadczeń urlopowych wypłacanych przez płatnika, który zatrudnia na dzień i stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Ponadto świadczenie urlopowe wypłacane na innej podstawie niż przepisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (np. na podstawie regulaminu wynagrodzenia) podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 2011 r. zatrudniał ponad 20 osób w przeliczeniu na pełne etaty, zgodnie z regulaminem wynagradzania wypłaca pracownikom świadczenie urlopowe. Jednocześnie przedsiębiorca zrezygnował z tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zatem świadczenia urlopowe wypłacane pracownikom przez wnioskodawcę nic będą wyłączone z podstawy wymiaru składek na podstawie wymiaru składek na podstawie § 2 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. i tym samym będą stanowiły składnik podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w Krakowie. Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.