WPI/200000/451/285/2013 - Ustalenie wysokości stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 1 marca 2013 r. przez przedsiębiorcę (...) w sprawie ustalenia wysokości stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe.

W dniu 01.03.20131 do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek płatnika (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż spółka (...) powstała w dniu 5 października 2010 r. W dniu 31.12.2010 r. tytułem wkłada. Pan (...) (komandytariusz) wniósł aportem całe przedsiębiorstwo (...), które dotychczas prowadził jako osoba fizyczna pod nazwą (...).

W związku z wniesieniem całego przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55 i art. 55² Kodeksu cywilnego) doszło do przejścia zakładu pracy (art. 23¹ Kodeksu pracy). Pracownicy (...) z dniem wniesienia aportu stali się pracownikami (...) i wykonują nadal pracę na dotychczas zajmowanych stanowiskach. Wnioskodawca kontynuuje działalność (...) w roku składkowym obejmującym okres rozliczeniowy od dnia 01.04.2010 r. do dnia 31.03.2011 r. na podstawie informacji ZUS IWA za lata 2007, 2008, 2009 miało ustaloną stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe w wysokości 1,04%. Z dniem 01.01.2011 r. płatnik (...) wyrejestrował wszystkich pracowników włącznie z sobą.

(...) zgłosiła ponownie pracowników do ubezpieczeń, Pan (...) z osobą współpracującą zgłosi! się do ubezpieczeń indywidualnie. W dniu 17 lutego 2011 r. organ rentowy (...) poinformował wnioskodawcę, że nie miał obowiązku przekazywania informacji ZUS IWA za rok kalendarzowy 2010 r. Organ stanął na stanowisku, że wnioskodawca zgłaszając powyżej 10 pracowników jest obowiązany samodzielnie ustalić wysokość stopy procentowej obowiązującej dla jego grupy działalności. Jednocześnie organ ustalił, że stawka procentowa składki wypadkowej za okres od 01.01.2011 r. do 31 marca 2011 winna wynieść 1,73%. Od ww. decyzji wnioskodawca wniósł odwołanie do sądu i ostatecznie wyrokiem z dnia 10 listopada 2011 r. (...) przyznał wnioskodawcy rację i uchylił w tej części ww. decyzję. Przedmiotem powyższego postępowania nie była jednak kwestia ustalenia stopy procentowej składki wypadkowej za okres od 1 kwietnia 2011 r. do 31 marca 2012 r., oraz od 1 kwietnia 2012 r., do 31 marca 2013 r. Za ww. okres wnioskodawca opłacał składki ustalone przy uwzględnieniu stopy procentowej na poziomic 1,73%. W stosunku do ww. okresu nie toczy się postępowanie w sprawie.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy w związku z aportem przedsiębiorstwa przy ustalaniu składki wypadkowej za okres od dnia 1 kwietnia 2011 r. do 31 marca 2012 r., oraz od 1 kwietnia 2012 r. do 31 marca 2013 r. może stosować stopę procentową odpowiadającą stopie procentowej ustalonej dla aportowanego przedsiębiorstwa.

W ocenie wnioskodawcy fakt wniesienia przez Pana (...) całości swojego przedsiębiorstwa jako aport spowodowało, że wnioskodawca wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki przewidziane w przepisach ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Działalność wnioskodawcy stanowi kontynuację działalności

Zdaniem wnioskodawcy, uprawnionym jest więc twierdzenie, że na podstawie art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku art. 93a § 2 Ordynacji podatkowej, wnioskodawcą jest sukcesorem praw i obowiązków ww. przedsiębiorstwa. Wnioskodawca uważa, że nie ma podstaw do zastosowania w sprawie art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków i chorób zawodowych. Tym samym wnioskodawca zachował prawo do opłacania składek na ubezpieczenie wypadkowe według dotychczasowej stopy procentowej obowiązującej dla przedsiębiorstwa (...). Zdaniem wnioskodawcy, zasadność przedstawionego powyżej stanowiska znajduje potwierdzenie w linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, a także w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 maja 2012 r. (III AUa 97/12) wydanego w sprawie składek za okres od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r. Wnioskodawca powołał także wyrok z dnia 25 maja 2010 r. (I UK 8/2010), w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że, osobowa spółka jawna, do której wkład na pokrycie udziałów w postaci swojego przedsiębiorstwa wniosła osoba fizyczna, zachowuje prawo do opłacania składek na ubezpieczenie wypadkowe według stopy procentowej obowiązującej tę osobę fizyczną, jeżeli nic ustalono zmiany okoliczności, o których mowa w art. 28, art. 29 i art. 30 ustawy z dnia 30 październik 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 z późn. zm.)".

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, żc przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

W myśl art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - w brzmieniu obowiązującym od 01.01 2013 r. - Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 z późn. zm.) wysokość stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe jaką zobowiązany jest stosować płatnik składek ustala się na okres roku składkowego obejmującego okres od dnia 1 kwietnia danego roku do dnia 31 marca następnego roku.

Wysokość tej stopy jest ustalana na zasadach określonych powołaną ustawą dla wszystkich podmiotów posiadających status płatnika składek w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. W myśl art. 4 pkt 2 powołanej powyżej ustawy systemowej płatnikiem składek jest pracodawca. Natomiast zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawcą jest jednostka organizacyjną, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

W przypadku płatników nowo zgłaszanych, liczbę ubezpieczonych oraz grupę działalności, od których to czynników zależy wysokość obowiązującej ich stopy procentowej, ustala się w oparciu o stan z miesiąca, w którym płatnik został zgłoszony w ZUS. Oznacza to, że w świetle przepisów ustawy z dnia 30 października 2002 r. każdy nowo zgłaszany płatnik składek powinien ustalać dla siebie wysokość obowiązującej go stopy procentowej składki.

Ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych nie zawiera przepisów szczególnych dopuszczających możliwość sukcesji wysokości stopy procentowej składki pomiędzy płatnikami składek w przypadkach przejęcia innego płatnika. Zgodnie z normą zawartą w art. 27 powołanej wyżej ustawy, raz ustaloną stopę składki płatnik zobowiązany jest stosować w całym roku składkowym, bez względu na zmianę w trakcie roku składkowego rodzaju działalności płatnika czy liczby zgłaszanych osób do ubezpieczenia wypadkowego albo zmiany w strukturze organizacyjnej płatnika. Tym samym, jakakolwiek zmiana odnosząca się do rodzaju działalności płatnika czy liczby zgłaszanych przez niego ubezpieczonych, mająca miejsce w trakcie roku składkowego nie skutkuje koniecznością ponownego wyliczenia - od daty tej zmiany - już raz ustalonej wysokości stopy procentowej składki, Zatem, skoro ustawa nie dopuszcza możliwości jej zmiany w trakcie roku składkowego na skutek tak istotnych zmian jak rodzaj działalności płatnika czy liczba ubezpieczonych, to nieracjonalnym wydaje się aby fakt przejęcia innego płatnika uprawniał jego następcę prawnego do "obniżenia" sobie od dnia przejęcia, obowiązującej go stopy procentowej, która np. z uwagi na duże ryzyko zawodowe w miejscu pracy zostałaby - zgodnie zresztą z intencją ustawodawcy - ustalona na dużo wyższym poziomie. Zasada ta działa także w "drugą" stronę, a więc przejęcie płatnika z obowiązującą go Wyższą stopą nie powoduje obowiązku opłacania wyższej składki przez spółkę przejmującą. Jednakże, jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa (...) tytułem aportu, powstał nowy płatnik, który winien samodzielnie ustalić stopę procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe.

Wnioskodawca twierdzi, iż płatnik (...) Spółka komandytowa za okres od 01.04.2011 r. do 31 marca 2012 r. oraz od 1 kwietnia 2012 r., do 31 marca 2013 r. ma prawo opłacania składki wypadkowej według stopy ustalonej dla przedsiębiorstwa (...).

W ocenie Oddziału brak jest podstaw do przyjęcia stanowiska₁ iż powyższa teza jest prawidłowa.

W konsekwencji, obowiązek posługiwania się w danym roku składkowym określoną wysokością stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe przez danego płatnika składek, nie może być postrzegany jako zobowiązanie czy uprawnienie, które przechodziłoby na następcę prawnego, ponieważ obowiązek posługiwania się określoną wysokością stopy procentowej składki, ustaloną na zasadach wskazanych w ustawie o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, wynika wprost z przepisów tej ustawy i nie jest to prawo czy uprawnienie przysługujące danemu płatnikowi.

Wobec powyższego uwzględniając stan faktyczny opisany we wniosku oraz obowiązujące przepisy, Oddział uznał stanowisko przedsiębiorcy za nieprawidłowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i sianu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Ubezpieczeń Społecznych w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.