WPI/200000/451/1319/2013 - Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zawodników sportowych.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie odnosząc się do stanowiska zawartego we wniosku złożonym w dniu 23 września 2013 r. przez

W dniu 23 września 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż klub prowadzi działalność sportową jako spółka non profit i uczestniczy w rozgrywkach seniorskich organizowanych przez (...), w rywalizacji o (...). I drużyna klubu uczestnicząca w tych rozgrywkach składa się z zawodników, z którymi klub zawiera umowy o świadczenie usług sportowych. Wnioskodawca zaznaczył, że zgodnie z § 7 regulaminu w sprawach przynależności klubowej zawodników i zmian tej przynależności, w brzmieniu przyjętym przez Zarząd (...) w dniu 9 marca 2013 r. za zawodników profesjonalnych uznawane są osoby uprawiające hokej na lodzie na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej (zwanych dalej kontraktem o profesjonalne uprawianie hokeja na lodzie) i otrzymujący za to wynagrodzenie.

Wnioskodawca poinformował, iż począwszy od 01.07.2013 r. zawarł z grupą 9 zawodników umowy o świadczenie usług sportowych, na mocy których każdy zawodnik otrzymuje miesięczne wynagrodzenie za świadczoną usługę (ryczałtowe tj. ustalone w stałej miesięcznej stawce), w wysokości ustalonej w umowie, płatne w terminie do 10 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni. Wynagrodzenie to w żadnym wypadku nie może być niższe niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę, określanego aa podstawie odrębnych przepisów dotyczących stosunków pracowniczych, z uwagi na fakt, te przepisy przywołanego wyżej regulaminu, w odniesieniu do umów zawieranych z zawodnikami, wprowadzają wymóg aby ich wynagrodzenie nie było niższe, niż to które wynika z przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. W przypadku podwyższenia minimalnego wynagrodzenia za pracę, wynagrodzenie zawodnika za świadczoną usługę ulega podwyższeniu do wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę.

Wnioskodawca wskazał, że oprócz wynagrodzenia za świadczone usługi, zawodnik rui mocy postanowień tej samej umowy otrzymuje ekwiwalent miesięczny, płatny w terminie do 10 dnia kolejnego miesiąca, z tytułu wyrażenia bezterminowej zgody na wykorzystywanie imienia, nazwiska i wizerunku zawodnika, zgodnie z postanowieniami § 11 umowy tj. (z tytułu przyznania klubowi prawa do wykorzystywania jego imienia i nazwiska oraz wizerunku przez klub, jego oficjalnych partnerów i sponsorów klubu, a także przez następców prawnych klubu oraz współpracowników, w szczególności wyrażą zgodę na obrót egzemplarzami, na których utrwalono ten wizerunek, oraz na zwielokrotnianie wizerunku wszelkimi dostępnymi aktualnie technikami i metodami, rozpowszechnianie oraz publikowanie, także wraz z wizerunkami innych osób utrwalonymi w ramach ww. materiału promocyjnego (jego całości lub części), a także wyraża zgodę na łączenie wizerunku z innymi obrazami, tekstem, grafiką, filmami, dźwiękiem, materiałami audiowizualnymi oraz na kadrowanie, zmianę i modyfikację wizerunku, w szczególności poprzez rozpowszechnianie wizerunku (za wyjątkiem jedynie materiałów i informacji o charakterze pornograficznym lub szkalującym ten wizerunek) na wszelkich znanych obecnie polach eksploatacji, a w szczególności; w mediach, w tym w mediach elektronicznych (np. stronach internetowych), w mediach radiowo - telewizyjnych, w pranie, w broszurach, ulotkach, gazetach, banerach, telebimach, reklamach itp. - bez ograniczenia w szczególności w zakresie czasu, miejsca lub liczby egzemplarzy bądź konieczności uiszczenia na rzecz zawodnika jakichkolwiek dodatkowych opłat.

Powyższa zgoda obejmuje uprawnienie klubu do wykorzystywania wizerunku, również w okresie po rozwiązaniu umowy, przy czym powyższy okres trwania tej zgody nie jest dodatkowo wynagradzany. Strony przyjęły, że zgoda w okresie po rozwiązaniu umowy jest wyrażana w zamian za ekwiwalent otrzymywany jedynie w czasie obowiązywania umowy.

Dalej wnioskodawca wskazał, że w związku z powyższą zgodą klub publikuje wizerunki zawodników na wszelkich materiałach reklamowych, w tym na stronach internetowych, broszurach, folderach, zdjęciach, które odpłatnie sprzedaje kibicom klubu, a także na mocy stosownych zapisów w umowach zawieranych ze sponsorami, uzyskuje przychód z tytułu udostępniania wizerunków zawodników sponsorom. Sponsorzy maja prawo w związku z tym wykorzystywać wizerunki zawodników w swoich kampaniach reklamowych, zaś klub otrzymuje od sponsorów stosowne wynagrodzenie za usługi sponsoringowe. W tym celu klub zawarł umowy sponsoringowe na sezon 2013/2014 z (...) oraz z (...) na mocy których w § 2 ust. 4 ustalono, że sponsorzy mają prawo do wykorzystywania wizerunku drużyn hokejowych klubu prowadzonego przez sponsorowanego oraz poszczególnych zawodników w swoich własnych materiałach reklamowych lub promocyjnych, w ramach opisanego w tych umowach wynagrodzenia, zaś klub oświadczył, że ma prawo dysponować wizerunkami zawodników dla celów niniejszej umowy w świetle umów zawartych z zawodnikami, które zawierają stosowne klauzule dające klubowi takie uprawnienie.

W ramach powyższej zgody klub czerpie zatem korzyści z wykorzystywania imienia, nazwiska i wizerunku zawodników. W ramach umów zawartych zawodnikami, zawodnicy otrzymują comiesięcznie świadczenie składające się z dwóch części: wynagrodzenia za usługę i ekwiwalentu za wyrażenie zgody na udostępnianie wizerunku.

W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem w następującej kwestii:

Zdaniem klubu, przychodem zawodnika w rozumieniu art. 18 ust. 3 w związku z art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jest jedynie przychód za świadczoną usługę, a nie za udostępnienie wizerunku. Zgodnie z art. 18 ust. 1 tej ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1 3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12. Zgodnie z art. 4 pkt 9 ustawy, przychodem są przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy.

Wnioskodawca, opierając się na wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 sierpnia 2012 r. (sygn. akt I SA/Gl 865/11), stwierdził, że zgodnie z przepisem art. 13 pkt 2 i pkt 8a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób Fizycznych, zwanej dalej "ustawą podatkową", za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się "przychody z osobiście wykonywanej działalności (...) trenerskiej (...), jak również przychody z uprawiania sportu (...)" - pkt 2, oraz "przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od: osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej (...)" - pkt 8a. Przychód z działalności trenerskiej, jak i uprawianie sportu, może wynikać z usług świadczonych przez daną osobę (trenera, zawodnika) na rzecz usługodawcy np. klubu sportowego, z wyłączeniem usług, o których mowa w art. 13 pkt 8a tej ustawy, a więc usług wykonywanych na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło zdefiniowanych w kodeksie cywilnym. Tym samym dla kwalifikacji danego przychodu do kategorii określonej w art. 13 pkt 8a ustawy podatkowej konieczne jest m.in. ustalenie usług, których wykonanie przyniosło przychody oraz wykazanie istnienia umowy zlecenia lub o dzieło, na podstawie której usługi te realizowano. W tym przypadku nic jest wystarczające stwierdzenie, ze do danej umowy z uwagi na jej cechy i przedmiot należy stosować odpowiednio przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.). Przepis art. 13 pkt 8a ustawy podatkowej dotyczy wyłącznie wykonywania usług na podstawie wymienionych lam umów a nie umów, których przedmiotem nie są usługi lub do usług, do których nie stosuje się odpowiednio przepisów o zleceniu (art. 750 k.c.). Przychody z tytułu umów o świadczenie usług wymienione w art. 13 ust. 8a ustawy podatkowej nie obejmują przychodów innych niż tam wymienione lub z innych umów niż tam wskazane. Warto przy tym zauważyć, że z treści art. 44 ust. 1c ustawy podatkowej wynika, ze przychody uzyskane na podstawie umowy, do której stosuje się przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy zlecenia lub o dzieło, ustawodawca podatkowy zalicza do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, a więc ustawa podatkowa odróżnia przychody uzyskiwane ze świadczenia usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło {art. 13 pkt 8a ustawy podatkowej) od uzyskiwanych na podstawie umów, do których stosuje się przepisy prawa cywilnego dotyczące tych umów bez wskazania na konieczność świadczenia w ich ramach jakichkolwiek usług (art. 44 ust. 1c ustawy podatkowej).

Dalej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w tym samym wyroku wskazał, że "osoba fizyczna nie posiada praw autorskich do swojego własnego wyglądu, wizerunku, oraz że wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich lub za rozporządzanie nimi. Prawa autorskie dotyczą utworu, a więc nie wizerunku danej osoby lecz jego przedstawienia w określonej formie, będącej utworem w rozumieniu tego prawa. Wizerunek danej osoby staje się utworem, będącym przedmiotem prawa autorskiego dopiero wówczas, gdy stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (art. 1 ust. 1 prawa autorskiego). Prawo do wizerunku, a więc własnego wyglądu, nie jest również prawem pokrewnym w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, skoro niewątpliwie nic stanowi artystycznego wykonania utworu lub dzieła sztuki ludowej (art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim)". Powołując się jednak na wyrok NSA z 5 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II FSK 2082/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zauważył, że art. 18 ustawy o PIT nie zawiera wyczerpującego wyliczenia praw majątkowych, z których może pochodzić przychód. Możliwe jest zatem powstanie przychodu z innego rodzaju praw majątkowych nie będących ujętymi w prawie autorskim, a taka sytuacja zaistniała właśnie w przedmiotowej sprawie. Ponadto przepis ten dotyczy nie tylko przychodów z praw majątkowych, lecz również odpłatnego zbycia tych praw.

Powyższe oznacza, zdaniem wnioskodawcy, że jeżeli kwalifikować umowy o świadczenie usług przedstawione we wniosku jako umowy, do których należy stosować art. 18 ust, 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, to z całą pewnością nie są to przychody z umowy zlecenia lub umowy agencyjnej w rozumieniu ustawy podatkowej, lecz dochody z praw majątkowych. Wnioskodawca wskazuje także, że w rozumieniu ustawy podatkowej, dla kwalifikacji przychodów jako wynikających z umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, nie jest wystarczające stwierdzenie, że do danej umowy z uwagi na jej cechy i przedmiot należy stosować odpowiednio przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.), Przepis art. 13 pkt 8a ustawy podatkowej dotyczy wyłącznie wykonywania usług na podstawie wymienionych tam umów, a nie umów, których przedmiotem nie są usługi lub do usług, do których nie stosuje się odpowiednio przepisów o zleceniu (art. 750 k.c.).

Ponadto, w zakresie drugiego pytania, wnioskodawca uznał, że do przychodów jakie uzyskują zawodnicy z tytułu umowy przedstawionej we wniosku należy stosować zasady opisane w art. 18 ust. 7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w sytuacji gdy zawodnik otrzymuje wynagrodzenie stałe tj. w stawce miesięcznej, jak również ekwiwalent za udostępnienie wizerunku jest wypłacany w stawce miesięcznej i co więcej nie jest on przychodem wynikającym z wykonywania usług na podstawie umowy o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.), lecz przychodem z innych praw majątkowych.

Wnioskodawca, w ślad za uzasadnieniem wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2010 r. (sygn. akt II UK 198/09), który zapadł w analogicznej jak opisana we wniosku sytuacji faktycznej, uznaje, że przychodem będącym podstawą do ustalenia wysokości wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, będzie kwota w wysokości zadeklarowanej tj. w wysokości opisanej w § 12 ust. 1 wzoru umowy, która w żadnym wypadku nie jest niższa niż kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie odrębnych przepisów dotyczących minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z warunkami zawartymi w umowie, wynagrodzenie za świadczoną usługę nie zostało ustalone w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie. Wynagrodzenie zostało ustalone w stawce miesięcznej, niezależnie od ilości faktycznie wykonanej pracy, tj. ilości rozegranych meczy, strzelonych goli czy treningów, w których zawodnik wziął udział, co oznacza, że nie ma zastosowania w niniejszej sprawie przepis art. 18 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Hipoteza tego przepisu wskazuje, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zleceniobiorców ustala się zgodnie z art. 18 ust. 1 tylko wtedy jeżeli w umowie agencyjnej lub umowie zlecenia albo innej umowie o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie.

Powyższe oznacza, ze tylko wtedy, gdy zleceniobiorca otrzymuje wynagrodzenie w kwotowej stawce godzinowej lub kwotowej stawce akordowej, względnie wynagrodzenie prowizyjne, przychód ustala się według zasad opisanych w art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis ten nie odnosi się zatem do jakiejkolwiek stawki kwotowej, bo wówczas nie byłoby konieczne sformułowanie "w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej", a jedynie do stawki kwotowej godzinowej lub akordowej, względnie prowizyjnej. Niewątpliwie stawka kwotowa to również stawka godzinowa akordowa, bo zawsze ma ona wyraz w ustaleniu określonej kwoty za każdą przepracowaną godzinę lub za ilość wykonanej pracy. Skoro ustawodawca wymienił stawkę godzinową lub akordową, wówczas stawka miesięczna, należna bez względu na ilość godzin świadczenia usługi lub też ilość wykonanej pracy, nie będzie objęta dyspozycją tego przepisu, na co zwraca uwagę Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wskazanego powyżej wyroku z dnia 28 stycznia 2010 r. W wyroku tym. Sąd Najwyższy stwierdził, że Sąd II Instancji przyjął w analizowanym tam stanie faktycznym zastosowanie art. 18 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, nic wyjaśniając równocześnie z jakich przyczyn właśnie ten przepis (a nie art. 18 ust. 7) znajdował zastosowanie w rozpoznawanej sprawie. Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu II Instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, podobnie jak w sprawach o sygnaturze akt: II UK 199/09 oraz II UK 189/08. Sąd miał zatem wątpliwość czy Sąd II Instancji właściwe zastosował art. 18 ust. 3 ustawy a nie art. 18 ust. 7 ustawy.

Wnioskodawca wskazuje również w ślad za uchwałą Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 2 września 2009 r. (sygn. akt II UZP 6/2009), że w sprawie nie ma zastosowania przepis art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z uwagi na fakt, że pomiędzy klubem a zawodnikiem nie został nawiązany żaden stosunek pracy, a tylko jego istnienie oznacza, że cały przychód z każdej umowy zlecenia, o dzieło lub o świadczenie usług jest przychodem uwzględnianym w podstawie wymiaru składek, zgodnie z art. 18 ust. 1a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu tego wyroku wyraźnie wskazuje, że dotyczy on dwóch sytuacji. Pierwszą jest wykonywanie pracy na podstawie jednej z wymienionych umów prawa cywilnego przez osobę, która umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy. Powyższe oznacza, że nie tylko umowa o dzieło, ale każda umowa zlecenia lub o świadczenie usług, jeżeli jest zawarta z pracodawcą, uzasadnia przyjęcie, że cały przychód z powyższego tytułu należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ust. 5 cytowanego przepisu, w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 r. Zakład wydaje w drodze decyzji interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Należy zauważyć, iż z brzmienia art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika ograniczenie przedmiotowe, w którym organ jest zobowiązany wypowiedzieć się w formie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wiążące interpretacje w formie decyzji mogą zostać wydane tylko w odniesieniu do wskazanych w cytowanym przepisie spraw. W przypadku, gdy wniosek o wydanie pisemnej interpretacji zostanie złożony w sprawie nie odnoszącej się do zakreślonego ustawowo przedmiotu. Zakład obowiązany jest odmówić wydania takiej interpretacji.

Z przestawionego przez wnioskodawcę w pierwszej części wniosku stanowiska i zawartej w nim argumentacji wynika, iż intencją wnioskodawcy jest uzyskanie rozstrzygnięcia w zakresie kwalifikacji wypłacanego ekwiwalentu za wyrażenie zgody na wykorzystywanie przez klub wizerunku zawodnika jako przychód z praw majątkowych lub przychód z tytułu działalności wykonywanej osobiście w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), a dopiero w rezultacie powyższego ustalenie istnienia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Obowiązek opłacania przez płatnika, składek na ubezpieczenia społeczne od wynagrodzenia z tytułu umowy o świadczenie usług ma pochodny (następczy) charakter wobec określenia czy dane świadczenie stanowi przychód z tytułu wskazanej umowy, a prawidłowe ustalenie podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia jest możliwe wyłącznie w rezultacie uprzedniego rozstrzygnięcia powyższej kwestii przez właściwe organy podatkowe.

W świetle powyższego, brak jest podstaw prawnych umożliwiających wydanie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w kwestii rozstrzygnięcia czy wypłacany zawodnikom ekwiwalent za wyrażenie zgody na udostępnienie wizerunku stanowi przychód z tytułu praw majątkowych w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż rozstrzygnięcie powyższego zagadnienia leży w gestii organów podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Zakład odmówił wydania interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w powyżej wskazanym zakresie.

Jednocześnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy wymiaru składek dla zawodników otrzymujących wynagrodzenie za świadczoną usługę sportową w stałej miesięcznej wysokości jako zadeklarowanej kwoty zgodnie z art. 18 ust. 7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 18 ust. 7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 (tekst jedn.: osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej "zleceniobiorcami", oraz osób z nimi współpracującymi) stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż kwota minimalnego wynagrodzenia z zastrzeżeniem ust. 3, 9 i 10. Jednocześnie z ustępu 3 tegoż artykułu wynika, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zleceniobiorców ustala się zgodnie z ust. 1 (tekst jedn.: biorąc pod uwagę przychód uzyskany z tego tytułu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.)), jeżeli w umowie agencyjnej lub umowie zlecenia albo w innej umowie o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę wynika, że zawodnicy otrzymują comiesięcznie wynagrodzenie w stałej, wynikającej z zawartej umowy o świadczenie usług sportowych, wysokości. W konsekwencji należy uznać, iż odpłatność za wykonywanie umowy została określona kwotowo, co będzie skutkowało obowiązkiem ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zgodnie z art. 18 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W rezultacie, kwota wynagrodzenia za świadczenie usług sportowych otrzymana przez zawodnika w danym miesiącu będzie miała bezpośrednie odzwierciedlenie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Ponadto z opisu stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca zawarł z zawodnikami wyłącznie rzeczone umowy o świadczenie usług sportowych. Biorąc powyższe pod uwagę należy przyjąć, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie będą miały również zastosowania art. 8 ust. 2a i art. 18 ust. 1a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, mówiące, ze za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. W przypadku ubezpieczonych, o których mowa w art. 8 ust. 2a, w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uwzględnia się również przychód z tytułu umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje ssę przepisy dotyczące zlecenia albo umowy o dzieło.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.