WPI/200000/43/988/2019

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie w związku z wnioskiem złożonym w dniu 21 października 2019 r., uzupełnionym w dniu 29 października oraz w dniu 4 listopada 2019 r. przez przedsiębiorcę uznaje stanowisko za:

W dniu 21 października 2019 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów złożony przez przedsiębiorcą: (...) na podstawie art. 34 Prawa przedsiębiorców w sprawie możliwości nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, FP i FGŚP dofinansowania do oferowanych pracownikom Wnioskodawcy benefitów w postaci grupowego ubezpieczenia na życie, karty Multisport, prywatnej opieki medycznej oraz dofinansowania do obiadów.

Wniosek powyższy został następnie uzupełniony w dniu 29 października 2019 r. poprzez wniesienie opłaty za dwa opisane stany faktyczne oraz w dniu 4 listopada 2019 r. poprzez wniesienie odpowiedzi na wezwanie.

Opis stanu faktycznego:

Firma posiada następujące benefity oferowane pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę: grupowe ubezpieczenie na życie, karta Multisport, prywatna opieka medyczna oraz dofinansowanie do obiadów. Opłata miesięczna za benefity jest finansowana częściowo przez zakład pracy, a częściowo przez pracownika. W zależności od tego jakie zestawienie benefitów zostanie wybrane przez pracownika, zakład pracy ponosi koszt opłaty do pewnej wysokości, a resztę opłaty ponosi pracownik. Od wartości opłaty finansowanej przez pracodawcę pobierane są składki społeczne, zdrowotna, na Fundusz Pracy i na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz podatek dochodowy.

Za benefit w formie dofinansowania do obiadów zakład pracy pobiera od pracowników comiesięczną opłatę w wysokości zł, w zamian za którą pracownicy mogą zakupić po niższej cenie.

Zakład pracy wprowadza zmiany w regulaminie wynagradzania polegające na zamieszczeniu stosownych zapisów dotyczących zasad udzielania nieodpłatnych świadczeń i świadczeń częściowo odpłatnych pracownikom. Zakład wprowadza rozwiązanie, które będzie oparte o współfinansowanie opłat miesięcznych przez pracowników w wysokości (...) zł. (...) za świadczenia: grupowe ubezpieczenie na życie, karta Multisport oraz prywatna opieka medyczna, a pracodawca pokrywa resztę wartość opłaty miesięcznej za te świadczenia. W kwestii dofinansowania do obiadów w regulaminie wynagradzania zakład wprowadza zapis stanowiący o tym, że wartość finansowanych przez pracodawcę obiadów udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu nie będzie przekraczać miesięcznej kwoty w wysokości zł.

Własne stanowisko w sprawie:

Na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., art. 12 ust. 1 zgodnie z którym wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych stanowi przychód ze stosunku pracy oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12.1998 r., § 2 ust. 1 pkt 26 w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zakład pracy uważa, że wysokość opłaty za benefity takie jak: grupowe ubezpieczenie na życie, karta Multisport oraz prywatna opieka medyczna, którą opłaca za pracownika wprawdzie jest przychodem dla pracownika, ale nie będzie stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. § 2 ust. 1 pkt 11 zgodnie z którym wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu (do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł) nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zakład pracy uważa, że benefit w formie dofinansowania do obiadów udzielany pracownikom na takich zasadach jak opisano w opisie zaistniałego stanu faktycznego, to wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków, która nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne. Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Wnioskodawca w petitum wniosku wnosi o decyzję czy interpretacja przepisów przedstawiona przez wnioskodawcę jest prawidłowa.

W dniu 24 października 2019 r. Zakład wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku o wydanie indywidualnej złożonego w dniu 21 października 2019 r. poprzez dokonanie opłaty za przedstawiony we wniosku trzeci i czwarty z opisów stanów faktycznych tj. prywatna opieka medyczna oraz dofinansowanie do obiadów dla pracowników (Oddział poinformował, iż wpłatę dokonaną przez Wnioskodawcę w dniu 17 października 2019 r. w kwocie 80 zł zaliczył na poczet opisu pierwszego i drugiego opisu stanu faktycznego tj. grupowe ubezpieczenie na życie oraz karta Multisport.). Ponadto Zakład wezwał Wnioskodawcę o wskazanie, czy Wnioskodawca wprowadzi zapis do regulaminu wynagradzania o współfinansowaniu świadczeń na rzecz pracowników w postaci: grupowego ubezpieczenia na życie, karty Multisport oraz prywatnej opieki medycznej przez pracodawcę i pracownika, o wskazanie, czy świadczenia w części finansowanej przez pracodawcę: w postaci grupowego ubezpieczenia na życie, karty Multisport, prywatnej opieki medycznej oraz dofinansowania do obiadów stanowi przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w myśl przepisów ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), o wskazanie, czy benefit na rzecz pracowników w postaci udostępniania obiadów będzie współfinansowany przez pracodawcę i pracowników, czy też wyłącznie finansowany przez pracodawcę w kwocie zł.

W dniu 4 listopada 2019 r. Wnioskodawca złożył odpowiedź na wezwanie Zakładu, w której poinformował, że dokonał opłaty za przedstawiony we wniosku trzeci i czwarty z opisów stanów faktycznych tj. świadczenie w postaci prywatnej opieki medycznej oraz dofinansowanie do obiadów dla pracowników oraz doprecyzował opis zdarzeń przyszłych i tak:

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna).

W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z dyspozycją art. 34 ust. 6 i 8 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych zaistniałych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. We wniosku złożonym w dniu 4 listopada 2019 r. wnioskodawca przedstawił wątpliwości w zakresie czterech odrębnych spraw (zdarzeń przyszłych) dotyczących:

Wobec faktu, iż do wniosku została dokonana w dniu 17 października 2019 r. opłata w wysokości 80 zł - Zakład Ubezpieczeń Społecznych wezwał wnioskodawcę o dokonanie opłaty za dwa pozostałe przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe. W dniu 29.10.2019 r. wnioskodawca uiścił wpłatę za trzecie i czwarte przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe.

Odnosząc się do pierwszego przedstawionego zdarzenia przyszłego Zakład wskazuje:

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie natomiast z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Ponadto zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1265 z późn. zm.) oraz art. 29 ust. ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1433 z późn. zm.) składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w przypadku zaistnienia obowiązku ich opłacania, ustala się od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa art. 19 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zaznaczyć należy również, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz źródła takiego przychodu nie mieści się w powyższym zakresie. W konsekwencji. Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne opierając się na zawartym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 31.10.2019 r. wskazaniu Spółki w powyższej kwestii, iż świadczenie w części finansowanej przez pracodawcę w postaci grupowego ubezpieczenia na życie będzie stanowić przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w myśl przepisów z dnia 2 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.)

Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, określony we wskazanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 26 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, że jeżeli świadczenia (korzyści) uzyskiwane przez pracownika z tytułu stosunku pracy i stanowiące jego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikają z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, regulujących uprawnienie do ich zakupu po cenach niższych niż detaliczne (częściową odpłatność pracownika) to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Korzyść uzyskiwana przez pracownika musi przy tym przybrać formę niepieniężną formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułu lub usługi.

W świetle przytoczonego przepisu, składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową ich odpłatnością. Częściowa ich odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu artykułów, przedmiotów lub usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że wnioskodawca planuje wprowadzenie zmian w zapisach obowiązującego u niego regulaminu wynagradzania, polegających na zamieszczeniu stosownych zasad udzielania nieodpłatnych świadczeń i świadczeń częściowo odpłatnych dla swoich pracowników. Wnioskodawca ma zamiar wprowadzić rozwiązanie do regulaminu wynagradzania które będzie oparte o współfinansowanie opłat miesięcznych za benefit w postaci grupowego ubezpieczenia na życie, pracownik będzie uiszczał opłatę w wysokości zł a pracodawca/wnioskodawca będzie pokrywał resztę wartości opłaty miesięcznej za świadczenie. W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał jednoznacznie, iż wprowadzi w swoim regulaminie wynagradzania o współfinansowaniu świadczeń/benefitów w postaci grupowego ubezpieczenia na życie przez pracodawcę i pracownika. Z odpowiedzi na wezwanie złożonej przez wnioskodawcę w dniu 4 listopada 2019 r. wynika, iż świadczenie w części finansowanej przez pracodawcę w postaci grupowego ubezpieczenia na życie będzie stanowić przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w myśl przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.)

Uwzględniając powyższe, tj. biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego (przedstawionego we wniosku i w treści odpowiedzi na wezwanie) oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że różnica w wartości benefitu w postaci grupowego ubezpieczenia na życie, która będzie opłacana przez Wnioskodawcę pracownikom na mocy wskazanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z tytułu stosunku pracy.

W konsekwencji, uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym w dniu 21 października 2019 r. opis zdarzenia przyszłego, uzupełniony w dniu 4 listopada 2019 r., własne stanowisko Wnioskodawcy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy za prawidłowe stanowisko w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych różnicy w wartości benefitu dla pracowników w postaci grupowego ubezpieczenia na życie, która będzie opłacana przez Wnioskodawcę pracownikom.

Odnosząc się do drugiego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Zakład wskazuje:

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie natomiast z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Ponadto zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1265 z późn. zm.) oraz art. 29 ust. ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1433 z późn. zm.) składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w przypadku zaistnienia obowiązku ich opłacania, ustala się od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa art. 19 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zaznaczyć należy również, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz źródła takiego przychodu nie mieści się w powyższym zakresie. W konsekwencji, Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne opierając się na zawartym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 31.10.2019 r. wskazaniu Spółki w powyższej kwestii, iż świadczenie w części finansowanej przez pracodawcę w postaci karty Mulisport dla pracowników będzie stanowić przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w myśl przepisów z dnia 2 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, określony we wskazanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 26 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, że jeżeli świadczenia (korzyści) uzyskiwane przez pracownika z tytułu stosunku pracy i stanowiące jego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikają z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, regulujących uprawnienie do ich zakupu po cenach niższych niż detaliczne (częściową odpłatność pracownika) to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Korzyść uzyskiwana przez pracownika musi przy tym przybrać formę niepieniężną formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułu lub usługi.

W świetle przytoczonego przepisu, składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową ich odpłatnością. Częściowa ich odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu artykułów, przedmiotów lub usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że wnioskodawca planuje wprowadzenie zmian w zapisach obowiązującego u niego regulaminu wynagradzania, polegających na zamieszczeniu stosownych zasad udzielania nieodpłatnych świadczeń i świadczeń częściowo odpłatnych dla swoich pracowników. Wnioskodawca ma zamiar wprowadzić rozwiązanie do regulaminu wynagradzania które będzie oparte o współfinansowanie opłat miesięcznych za benefit w postaci karty Multisport, pracownik będzie uiszczał opłatę w wysokości 1 zł, a pracodawca/wnioskodawca będzie pokrywał resztę wartości opłaty miesięcznej za świadczenie. W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał jednoznacznie, iż wprowadzi w swoim regulaminie wynagradzania o współfinansowaniu świadczeń/benefitów w postaci karty Multisport przez pracodawcę i pracownika. Z odpowiedzi na wezwanie złożonej przez wnioskodawcę w dniu 4 listopada 2019 r. wynika, iż świadczenie w części finansowanej przez pracodawcę w postaci karty Multisport dla pracowników będzie stanowić przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w myśl przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.)

Uwzględniając powyższe, tj. biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego (przedstawionego we wniosku i w treści odpowiedzi na wezwanie) oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że różnica w wartości benefitu w postaci karty Multisport, która będzie opłacana przez Wnioskodawcę pracownikom na mocy wskazanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z tytułu stosunku pracy.

W konsekwencji, uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym w dniu 21 października 2019 r. opis zdarzenia przyszłego, uzupełniony w dniu 4 listopada 2019 r., własne stanowisko Wnioskodawcy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy za prawidłowe stanowisko w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych

Świadczeń Pracowniczych różnicy w wartości benefitu dla pracowników w postaci karty Multisport, która będzie opłacana przez Wnioskodawcę pracownikom.

Odnosząc się do trzeciego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Zakład wskazuje:

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie natomiast z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Ponadto zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1265 z późn. zm.) oraz art. 29 ust. ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1433 z późn. zm.) składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w przypadku zaistnienia obowiązku ich opłacania, ustala się od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa art. 19 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zaznaczyć należy również, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz źródła takiego przychodu nie mieści się w powyższym zakresie. W konsekwencji, Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne opierając się na zawartym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 31.10.2019 r. wskazaniu Spółki w powyższej kwestii, iż świadczenie w części finansowanej przez pracodawcę w postaci prywatnej opieki medycznej dla pracowników będzie stanowić przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w myśl przepisów z dnia 2 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.)

Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, określony we wskazanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 26 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, że jeżeli świadczenia (korzyści) uzyskiwane przez pracownika z tytułu stosunku pracy i stanowiące jego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikają z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, regulujących uprawnienie do ich zakupu po cenach niższych niż detaliczne (częściową odpłatność pracownika) to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Korzyść uzyskiwana przez pracownika musi przy tym przybrać formę niepieniężną formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułu lub usługi.

W świetle przytoczonego przepisu, składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową ich odpłatnością. Częściowa ich odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu artykułów, przedmiotów lub usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że wnioskodawca planuje wprowadzenie zmian w zapisach obowiązującego u niego regulaminu wynagradzania, polegających na zamieszczeniu stosownych zasad udzielania nieodpłatnych świadczeń i świadczeń częściowo odpłatnych dla swoich pracowników. Wnioskodawca ma zamiar wprowadzić rozwiązanie do regulaminu wynagradzania które będzie oparte o współfinansowanie opłat miesięcznych za benefit w postaci prywatnej opieki medycznej, pracownik będzie uiszczał opłatę w wysokości zł, a pracodawca/wnioskodawca będzie pokrywał resztę wartości opłaty miesięcznej za świadczenie. W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał jednoznacznie, iż wprowadzi w swoim regulaminie wynagradzania o współfinansowaniu świadczeń/benefitów w postaci prywatnej opieki medycznej przez pracodawcę i pracownika. Z odpowiedzi na wezwanie złożonej przez wnioskodawcę w dniu 4 listopada 2019 r. wynika, iż świadczenie w części finansowanej przez pracodawcę w postaci prywatnej opieki medycznej dla pracowników będzie stanowić przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w myśl przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.)

Uwzględniając powyższe, tj. biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego (przedstawionego we wniosku i w treści odpowiedzi na wezwanie) oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że różnica w wartości benefitu w postaci prywatnej opieki medycznej, która będzie opłacana przez Wnioskodawcę pracownikom na mocy wskazanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z tytułu stosunku pracy.

W konsekwencji, uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym w dniu 21 października 2019 r. opis zdarzenia przyszłego, uzupełniony w dniu 4 listopada 2019 r., własne stanowisko Wnioskodawcy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy za prawidłowe stanowisko w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych różnicy w wartości benefitu dla pracowników w postaci prywatnej opieki medycznej, która będzie opłacana przez Wnioskodawcę pracownikom.

Odnosząc się do czwartego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Zakład wskazuje:

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie natomiast z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Ponadto zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1265 z późn. zm.) oraz art. 29 ust. ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1433 z późn. zm.) składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w przypadku zaistnienia obowiązku ich opłacania, ustala się od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa art. 19 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zaznaczyć należy również, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz źródła takiego przychodu nie mieści się w powyższym zakresie. W konsekwencji, Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne opierając się na zawartym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 31.10.2019 r. wskazaniu Spółki w powyższej kwestii, iż świadczenie w postaci dofinansowania do obiadów dla pracowników będzie stanowić przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w myśl przepisów z dnia 2 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.)

Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, określony we wskazanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 11 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowi wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł.

Za posiłki w rozumieniu powołanego wyżej przepisu, uważa się także przekazane pracownikom bony żywieniowe, o ile są one realizowane w placówkach gastoronomiczno-restauracyjnych, barach, punktach gastronomicznych, stołówkach.

Z powyższego wywieźć należy, iż przychody pracownika ze stosunku pracy stanowiące wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wówczas gdy kumulatywnie zostaną wymienione poniżej przesłanki:

- następuje udostępnianie posiłków pracownikom przez pracodawcę, co oznacza, ze wyłączenie o którym mowa powyżej nie będą korzystać pracownicy, którzy sami przygotowują sobie posiłki,

- udostępnianie posiłków nie może zostać zastąpione wypłatą ekwiwalentu za te świadczenia,

- wartość świadczeń polegających na udostępnieniu posiłków nie może w stosunku miesięcznym przekroczyć kwoty 190,00 zł

- udostępnianie przez pracodawcę posiłków odbywa się poprzez przekazywanie bonów, talonów lub kuponów żywieniowych - ważne, aby uprawniały do otrzymania jedynie posiłku w postaci gotowej, przetworzonej, a nie zaś artykułów spożywczych służących do jego przygotowania

- wymiana bonów żywieniowych następuje wyłącznie w placówkach gastronomiczno-restauracyjnych, barach, punktach gastronomicznych, stołówkach

- udostępniane pracownikom bony, talony, kupony żywieniowe uprawniają wyłącznie do zakupu posiłków, co oznacza, ze dowód uprawniający do zakupu posiłków uniemożliwia dokonanie zakupu także innych produktów (pojedynczych artykułów spożywczych)

Podsumowując jedynie dowody o wartości nieprzekraczającej kwoty 190 zł miesięcznie, uprawniające do wymiany ich na gotowe do spożycia dania w placówkach gastronomiczno-restauracyjnych, barach, punktach gastronomicznych czy w stołówkach nie będą stanowiły podstawy wymiaru składek w rozumieniu powołanego § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia. Ustawodawca przewidział możliwość wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wartości finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych do spożycia bez prawa ekwiwalentu z tego tytułu do kwoty określonej rozporządzeniem.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić w swoim regulaminie wynagradzania zapis stanowiący o tym, iż wartość finansowanych przez pracodawcę obiadów udostępnianych na rzecz pracowników do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu nie będzie przekraczać miesięcznie kwoty zł. Wnioskodawca w złożonej w dniu 4 listopada 2019 r. odpowiedzi na wezwanie doprecyzował, iż benefit w postaci udostępniania obiadów pracownikom będzie finansowany wyłącznie przez pracodawcę w kwocie zł za miesiąc. Ponadto benefit w postaci dofinansowania do obiadów dla pracowników będzie stanowić przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w myśl przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.)

Uwzględniając powyższe, tj. biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego (przedstawionego we wniosku i w treści odpowiedzi na wezwanie) oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że wartość posiłków udostępniana przez Wnioskodawcę swoim pracownikom na podstawie zapisu w regulaminie wynagradzania bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu w kwocie miesięcznie wynoszącej zł, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia MPiPS z dnia 18 grudnia 1998 r. nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z tytułu stosunku pracy.

W konsekwencji, uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym w dniu 21 października 2019 r. opis zdarzenia przyszłego, uzupełniony w dniu 4 listopada 2019 r., własne stanowisko Wnioskodawcy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy za prawidłowe stanowisko w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczenia w postaci udostępniania obiadów dla pracowników w kwocie zł miesięcznie.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.