WPI/200000/43/98/2019

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 z późn. zm.), w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku (...) złożonym w dniu 23 stycznia 2019 r. w sprawie kwoty, jaką można wyłączyć z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w oparciu o § 2 ust. 1 pkt 18 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1949) pracownikom czasowo przeniesionym do wykonywania pracy poza stałe miejsce świadczenia zgodnie z art. 42 § 4 Kodeksu pracy.

W dniu 23 stycznia 2019 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie wpłynął wniosek (...) o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ust. i ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 lutego 2019 r. doręczonym dnia 4 marca 2019 r., pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. doręczonym dnia 5 kwietnia 2019 r., pismem z dnia 13 maja 2019 r. doręczonym dnia 20 maja 2019 r. oraz pismem z dnia 3 lipca 2019 r. doręczonym dnia 8 lipca 2019 r.

Wnioskodawca wskazał, że zamierza oddelegowywać swoich pracowników do pracy w innej miejscowości i w związku z tym chce im wypłacać dodatek za rozłąkę oraz strawne. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe - podstawy wymiaru składek nie stanowią dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom czasowo przeniesionym oraz strawne - do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. W niniejszym zakresie brak jest stanowiska doktryny czy orzecznictwa czy świadczenia te łącznie nie mogą przekraczać wysokości diety czy każde z nich z osobna.

Wnioskodawca kieruje pytanie czy wskazany powyżej przepis rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, iż dodatek za rozłąkę do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz strawne również do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju są świadczeniami zwolnionymi z oskładkowania czy też suma kwoty stanowiącej dodatek za rozłąkę i strawne nie może przekraczać do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju aby nie stanowiło podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

W ocenie wnioskodawcy z wykładni literalnej niniejszego przepisu - § 2 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, należałoby uzna:, iż każde ze wskazanych świadczeń tj. dodatek za rozłąkę i strawne nie mogą przekroczyć wysokości diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Jeżeli zatem dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju wynosi 30,00 zł to pracownik czasowo przeniesiony do pracy do innej miejscowości może otrzymać dodatek za rozłąkę w wysokości 30,00 zł i strawne w wysokości 30,00 (razem 60,00 zł) i kwota ta będzie wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie.

Pismem z dnia 8 lutego 2019 r. doręczonym dnia 19 lutego 2019 r. wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia wniosku w zakresie opisu zdarzenia przyszłego pop zez wskazanie czy pracownicy wnioskodawcy będą odbywać podróże służbowe na terenie Polski czy też będą oddelegowywani do pracy za granicą - jednoznaczne wskazanie tej okoliczności jest niezbędne celem ustalenia, jaki przepis prawa ma zastosowanie w opisanym przypadku. Wnioskodawca posługuje się nieprecyzyjnym stwierdzeniem, że będzie oddelegowywał swoich pracowników do pracy w innej miejscowości - tymczasem pojęcie oddelegowania w zakresie ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz interpretacji przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1949) odnosi się do pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 25 lutego 2019 r. doręczonym dnia 4 marca 2019 r. wnioskodawca wskazał, że pracownicy wnioskodawcy oddelegowani będą do pracy zarówno na terenie Kolski jak i za granicą. Wnioskodawca zarówno za pracę w Polsce (ale w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania pracownika), jak i za pracę wykonywana za granicą chce wypłacić pracownikom dodatek za rozłąkę i strawne.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe i podstawy wymiaru składek nie stanowią dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom czasowo przeniesionym oraz strawne - do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. W niniejszym zakresie brak jest stanowiska doktryny czy orzecznictwa czy świadczenia te łącznie nie mogą przekraczać wysokości diety czy każde z nich z osobna.

Wnioskodawca ponownie kieruje pytanie czy wskazany powyżej przepis rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, iż dodatek za rozłąkę do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz strawne również do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju są świadczeniami zwolnionymi z oskładkowania czy też suma kwoty stanowiącej dodatek za rozłąkę i strawne nie może przekraczać wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, aby nie stanowiło podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Pismem z dnia 18 marca 2019 r. doręczonym dnia 25 marca 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, co następuje.

Zgodnie z art. 34 ust. 6, ust. 7 i ust. 8 ustawy - Prawo przedsiębiorców, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Opłatę wnosi się w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Jeżeli wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie spełnia wymogów określonych w ust. 1,3,4 lub 6, wzywa się przedsiębiorcę do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, że nieusunięcie braków spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia. Jeżeli braki nie zostaną usunięte w terminie, wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych zaistniałych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Liczbę stanów faktycznych bądź zdarzeń przyszłych determinuje ilość regulacji prawnych w nim poruszonych. Dzieje się tak np. w przypadku przedstawienia problemu, który składa się z kilku odmiennych sytuacji dotyczących różnych podmiotów, które wymagają zbadania ich na gruncie różnych aktów prawnych, bądź na podstawie innych przepisów tego samego aktu prawnego.

Z treści dokonanego pismem z dnia 25 lutego 2019 r. uzupełnienia wynika, że pracownicy wnioskodawcy będą oddelegowani do pracy zarówno na terenie Polski, jak i za granicą, a więc będą mieć do nich zastosowanie inne przepisy prawa. W obu przypadkach oddelegowania wnioskodawca chce wypłacać pracownikom dodatek za rozłąkę i strawne, które to świadczenia z punktu widzenia prawa należy traktować rozdzielnie.

Wobec powyższego w pierwszej kolejności Zakład Ubezpieczeń Społecznych wezwał wnioskodawcę do uiszczenia dodatkowych opłat w łącznej wysokości 120 zł na rachunek bankowy w PKO BP S.A.: 26 1020 5590 0000 0902 8090 1015 za każde z przedstawionych zagadnień.

Jednocześnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wezwał do uzupełnienia wniosku w zakresie opisu zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie: - -czy każdorazowo pracownicy wnioskodawcy będą czasowo przenoszeni (oddelegowani) do wykonywania pracy poza miejsce jej świadczenia określone w umowie o pracę; Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznaczył, że w sytuacji, gdy w umowie o pracę zawartej z pracownikiem wskazano jako miejsce świadczenia przez niego pracy alternatywnie kilka miejscowości lub też miejsc, nie sposób mówić o czasowym przeniesieniu pracownika do świadczenia pracy poza stałe miejsce jego zatrudnienia, należy podkreślić, że czasowe przeniesienie rozpatruje się nie względem miejsca zamieszkania pracownika, lecz miejsca wykonywania pracy.

- -czy świadczenia, o których mowa we wniosku zostały zagwarantowane pracownikom przez pracodawcę na podstawie przepisów płacowych obowiązujących u pracodawcy.

Wraz z pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. doręczonym dnia 5 kwietnia 2039 r. wnioskodawca przedłożył w załączeniu potwierdzenie uiszczenia dodatkowej opłaty w wysokości 120,00 złotych (opłaty zostały jednak dokonane po terminie).

Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku w zakresie opisu zdarzenia przyszłego wskazał, iż pracownicy wnioskodawcy będą każdorazowo czasowo przenoszeni do wykonywania pracy poza miejsce jej świadczenia. Pracownicy wnioskodawcy jako miejsce świadczenia pracy w umowie o pracę wskazane mają miasto

Wnioskodawca wyjaśnił, że świadczenia będące przedmiotem wniosku tj. strawne i rozłąkowe nie zostały zagwarantowane pracownikom wnioskodawcy na podstawie przepisów płacowych obowiązujących u pracodawcy.

W związku z uzupełnieniem wniosku dokonanym pismem z dnia 25 lutego 2019 r. oraz pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. oraz w świetle brzmienia § 1 oraz § 2 ust. 18 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1949) pismem z dnia 23 kwietnia 2019 r. doręczonym dnia 8 maja 2019 r. wnioskodawca został wezwany do wskazania czy świadczenia, o których nowa we wniosku tj. strawne i dodatek za rozłąkę będą stanowić przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy (okoliczność powyższa musi być wskazana jako element opisu zdarzenia przyszłego i jest niezbędna celem ustalenia, że w opisanym przypadku mają zastosowanie przepisy ww. rozporządzenia).

Pismem z dnia 13 maja 2019 r. doręczonym dnia 20 maja 2019 r. wnioskodawca potwierdził, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 2019 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, z w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W świetle powyższego przepisu strawne oraz dodatek za rozłąkę stanowić będzie przychód osiągany przez pracownika u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Ponadto przychód niniejszy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy wolny jest od podatku dochodowego - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Pismem z dnia 19 czerwca 2019 r. doręczonym dnia 26 czerwca 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że wnioskodawca w piśmie z dnia 25 lutego 2019 r. uzupełniając opis zdarzenia przyszłego wskazał, że pracownicy Wnioskodawcy oddelegowani będą do pracy zarówno na terenie Polski jak i za granicą. Wnioskodawca zarówno za pracę w Polsce (ale w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania pracownika), jak i za pracę wykonywaną za granicą chce wypłacić pracownikom dodatek za rozłąkę i strawne, jednocześnie, nie wskazał, że pracownicy będą odbywać podróże służbowe na terenie Polski. Z kolei w piśmie z dnia 1 kwietnia 2019 r. spółka wskazała, że pracownicy wnioskodawcy będą każdorazowo czasowo przenoszeni do wykonywania pracy poza miejsce jej świadczenia. Pracownicy wnioskodawcy jako miejsce świadczenia pracy w umowie o pracę wskazane mają miast.

W świetle powyższego Zakład wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego wniosku poprzez jednoznaczne wskazanie, czy wniosek dotyczy zarówno:

Wskazanie ze strony wnioskodawcy jest niezbędne z uwagi na przepisy Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1949), które odmiennie regulują zasady ustalania podstawy wymiaru kładek na ubezpieczenia społeczne w odniesieniu do pracowników znajdujących się w różnych okolicznościach. Z § 2 ust. 1 rozporządzenia wynika, że podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody:

W wezwaniu wskazano, że odpowiedź na powyższe pytanie umożliwi właściwe ustosunkowanie się do problemu poruszonego we wniosku.

Pismem z dnia 3 lipca 2019 r. wnioskodawca udzielił odpowiedzi na wezwanie wskazując, iż wniosek dotyczy czasowego przeniesienia pracowników do pracy w innym miejscu niż miejsce świadczenia pracy (zarówno w Polsce jak i za granicą). Pracodawca będzie przenosił pracowników do pracy poza miejsce świadczenia pracy w trybie oddelegowania, w zależności od okoliczności danego przeniesienia, w szczególności o<resu na jaki pracownik będzie przenoszony oraz rodzaju wykonywanej pracy pracodawca będzie delegował pracowników do pracy na podstawie art. 42 § 4 kodeksu pracy, bądź też zwykłego oddelegowania pracownika do pracy poza miejscem świadczenia pracy na podstawie porozumienia z danym pracownikiem. Pracownicy Ci cały czas pozostawać będą w stosunku pracy ze spółki

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2019 r. dotyczy interpretacji § 2 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, zgodnie z którym podstawy wymiaru składek nie stanowią dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom czasowo przeniesionym oraz strawne - do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Pytanie Wnioskodawcy brzmi: "Czy świadczenia wskazane w § 2 ust. 1 pkt 18 powyższego rozporządzenia tj. dodatek za rozłąkę oraz strawne, łącznie nie mogą przekraczać wysokości diety z tytułu podróży służbowej na terenie kraju czy każde z nich z osobna .

W ocenie Wnioskodawcy z wykładni literalnej niniejszego przepisu - § 2 ust. 1 pkt 18 ww. rozporządzenia, należałoby uznać, iż każde ze wskazanych świadczeń tj. dodatek za rozłąkę i strawne nie mogą przekroczyć wysokości diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Jeżeli zatem dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju wynosi 30,00 zł to pracownik czasowo przeniesiony do pracy do innej miejscowości może otrzymać dodatek za rozłąkę w wysokości 30,00 zł i strawne w wysokości 30,00 (razem 60,00 zł) i kwota ta będzie wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie. Wnioskodawca wnosi o interpretacje powyższych przepisów ww. rozporządzenia jedynie do wskazania w jakim zakresie zwolniony jest z oskładkowania dodatku za rozłąką i strawnego - czy jest to kwota 30,00 zł czy 60,00 zł. Wnioskodawca nie wnosi o interpretację przepisów w zakresie prawidłowości przeniesienia pracowników do pracy w innej miejscowości niż wskazana w umowie o pracę. Wnioskodawca chce czasowo przenieść pracowników do pracy poza miejsce świadczenia pracy (nie będzie to podróż służbowa) i chce wypłacić tym pracownikom dodatek za rozłąkę i strawne. Wnioskodawca wnosi w niniejszym zakresie o interpretacje przepisów ww. rozporządzenia poprzez wskazanie kwoty zwolnionej z oskładkowania.

Mając na uwadze treść wniosku, jak również obowiązujące w tym przedmiocie przepisy prawa Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia kwoty, jaką można wyłączyć z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w oparciu o § 2 ust. 1 pkt 18 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1949) pracownikom czasowo przeniesionym do wykonywania pracy poza stałe miejsce świadczenia w zgodnie z art. 42 § 4 Kodeksu pracy.

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców uznać nalezy za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Natomiast w myśl art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Przepis art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 18 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowi dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym oraz strawne - do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na terenie kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Z powyższego wynika, iż w sytuacji gdy pracodawca wypłaca, swoim pracownikom czasowo przeniesionym do wykonywania pracy w innej miejscowości dodatek za rozłąkę mający na celu zrekompensowanie faktu czasowego przebywania pracownika poza miejscowością zamieszkania z powodu świadczenia przez niego pracy poza siedzibą pracodawcy i zakładu głównego oraz strawne, to wartość tych świadczeń (w wysokości nie przekraczającej wysokości diety z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju) nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Maksymalna wysokość dodatku za rozłąkę, korzystająca z wyłączenia przewidzianego tym przepisem limitowana jest wysokością diety należnej w przypadku odbywania przez*pracownika krajowej podróży służbowej. Aktualnie, zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167) dieta w czasie podróży krajowej wynosi 30 zł za dobę podróży. Co do zasady, w sytuacji, gdy przedsiębiorca wypłaca dodatek za rozłąkę i strawne do wysokości diety należnej pracownikowi z tytułu podróży służbowej na terenie kraju, określonej w przepisach ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, to świadczenia te nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Nadwyżka poza określony limit stanowić będzie podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Na marginesie należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie, strawne i dodatek za rozłąkę nie zostały zagwarantowane pracownikom wnioskodawcy na podstawie przepisów płacowych. Dodatek za rozłąkę jest świadczeniem, które może przysługiwać na podstawie przepisów wewnątrzzakładowych, gdyż zarządzenie przewidujące do niego prawo (zarządzenie Ministra Procy i Polityki Socjalnej z 14 sierpnia 1000 r. w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych, M.P. Nr 32, poz. 258 z późn. zm.) zostało uchylone z dniem 2 lutego 1996 r., kiedy skreślono art. 79 k.p. stanowiący podstawę prawną do jego wydania. Z art. 11 ustawy z 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie, niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110 z późn. zm.) wynikało jednak, że przepisy określające zasady wynagradzania za pracę oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą, wydane na podstawie art. 79 k.p., zachowują moc do czasu objęcia pracowników, których te przepisy dotyczą i w zakresie przedmiotu w nich normowanego - postanowieniami układu zbiorowego pracy lub innymi przepisami prawa pracy.

Wątpliwości może budzić pojęcie "strawne", gdyż nie jest ono zdefiniowane w obowiązujących przepisach, ale wydaje się, że odpowiada ono pojęciu diety (por. wyr. SN z 14 maja 1985 r., II URN 53/85, OSNP 1986, Nr 4, poz. 54).

Jednocześnie cytowany już wyżej przepis § 2 ust. 1 pkt 18 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe stanowi, że podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowi dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym oraz strawne - do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na terenie kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju - posługuje się więc liczbą mnogą "diet" jednak biorąc pod uwagę użycie spójnika "oraz" należy uznać, że limit wysokości diety dotyczy łącznie obu tych składników przychodu. Użycie liczby mnogiej w sformułowaniu "do wysokości diet" wynika jedynie z ustalania limitu za każdy dzień pobytu. Tym samym należy uznać za nieprawidłowe stwierdzenie, że wyłączeniu podlega każde z tych świadczeń odrębnie do kwoty 30 zł.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznacza, że w przedmiotowej sprawie równie istotnym, jak kwota wyłączenia było stwierdzenie czy wnioskodawca ma prawo zastosować wyłączenie wskazane w przywołanym wyżej przepisie rozporządzenia, stąd treść kierowanych wezwań.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.