WPI/200000/43/889/2019

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 16 września 2019 r. uznaje:

W dniu 16 września 2019 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów złożony przez przedsiębiorcę: (...) na podstawie art. 34 Prawo przedsiębiorców w sprawie braku obowiązku odprowadzania składek za osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy, które świadczą na rzecz Wnioskodawcy kontrakty w ramach wykonywanej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej oraz w braku sprawie obowiązku odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników Wnioskodawcy, którzy wykonują kontrakty na jego rzecz w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Opis stanu faktycznego:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji elementów technologii wiertniczej. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z niektórymi ze swoich obecnych pracowników umowy o współpracy w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej (dalej: kontrakt B2B). W ramach modelu osoby fizyczne będą:

W przypadku (2) czynności wykonywane na podstawie obu tytułów prawnych będą miały rozdzielne i niezależne zakresy - nastąpi całkowite rozdzielenie funkcji w ramach kontraktu B2B oraz umowy o pracę.

W ramach czynności wykonywanych w oparciu o kontrakty B2B osoby fizyczne:

* nie będą działały pod kierownictwem Spółki,

* będą same decydowały o miejscu i czasie wykonywanych czynności,

* nie będą objęte ewidencją czasu pracy obowiązującą ich w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umowy o pracę.

Czynnościami wykonywanymi w ramach kontraktów B2B będą różnego rodzaju usługi konsultingowe, nie obejmujące zarządzania. W przyszłości osoby te docelowo będą wykonywały usługi w ramach prowadzonej działalności także na rzecz podmiotów innych niż Wnioskodawca. W przypadku osób, których zakres usług wymagać będzie wykorzystania przez nie odpowiedniej infrastruktury (komputer, telefon, samochód), będą one korzystały z własnego zaplecza technicznego przeznaczonego na potrzeby działalności gospodarczej lub będą wynajmować zaplecze techniczne od Spółki. Z tytułu wykonanych usług osoby fizyczne będą wystawiały na Wnioskodawcę faktury opiewające na kwoty wynagrodzenia należnego za wykonanie usług. Stawka godzinowa będzie stała bez względu na porę wykonania czynności i ilość świadczonych usług. Osoby fizyczne złożą oświadczenie, że wykonywane przez nie usługi wchodzą w zakres prowadzonej przez nie działalności gospodarczej. Pytanie wnioskodawcy:

1) Czy Wnioskodawca będzie płatnikiem składek w rozumieniu art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300, dalej: u.s.u.s.) wobec pracowników w związku z wynagrodzeniem uzyskiwanym przez nich z tytułu wykonywania kontraktów B2B zawartych z Wnioskodawcą?

2) Czy Wnioskodawca będzie płatnikiem składek w rozumieniu art. 4 pkt 2 u.s.u.s. wobec osób fizycznych niebędącymi pracownikami Wnioskodawcy w związku z wynagrodzeniem uzyskiwanym przez nich z tytułu wykonywania kontraktów B2B zawartych z Wnioskodawcą?

Własne stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:

Ad 1) Zgodnie z artykułem 4 pkt 2 płatnikiem składek jest między innymi:

* pracodawca - w stosunku do pracowników (...),

* jednostka organizacyjna (...) pozostająca z inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby ubezpieczeniami społecznymi (...).

Za pracownika w rozumieniu u.s.u.s. uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. Oznacza to, że w celu ustalenia statusu pracowniczego należy odwołać się do regulacji ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, dalej: k.p.).

Stosunek pracy został zdefiniowany w art. 22 § 1 k.p. zgodnie z którym: * przez nawiązanie stosunku pracy, pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

W tym miejscu należy wskazać, że stosunek powstały wskutek zawarcia kontraktów B2B łączący osoby fizyczne z Wnioskodawcą nie będzie posiadał cech stosunku pracy, ponieważ brak będzie konstytutywnych cech tego stosunku:

* kierownictwa pracodawcy,

* wykonywania czynności w miejscu i czasie wyznaczonym przez Wnioskodawcę (osoby fizyczne samodzielnie będą decydować o czasie i miejscu wykonywania czynności). Dodatkowo w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2a u.s.u.s., zgodnie z którym:

* za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy.

Zakresem zastosowania art. 8 ust. 2a u.s.u.s. nie są bowiem objęte osoby prowadzące pozarolniczą działalność, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, z gdyż samozatrudnienie polegające na wykonywaniu usług na rzecz pracodawcy przez pracowników równocześnie prowadzących działalność gospodarczą powinno być, przy stosowaniu art. 8 ust. 2a ustawy, kwalifikowane jako prowadzenie pozarolniczej działalności stanowiące osobny tytuł ubezpieczenia.

Należy bowiem podkreślić, że przepis art. 8 ust. 2a u.s.u.s. ma zastosowanie w przypadku:

* wykonywania na rzecz pracodawcy czynności na podstawie umów cywilnoprawnych poza zakresem działalności gospodarczej pracowników i

* powielających czynności wykonywane na podstawie umowy o pracę.

Przepis ten zapobiega możliwości sztucznego kształtowania stosunków pomiędzy pracownikiem a pracodawcą w celu ominięcia ograniczeń, które wynikają z przepisów prawa pracy. W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie można mówić o sztucznym kreowaniu stosunku prawnego, ponieważ:

* działalność gospodarcza będzie przez osoby fizyczne rzeczywiście wykonywana,

* nie będzie docelowo ograniczona do wykonywania usług tylko na rzecz Wnioskodawcy (wprawdzie Wnioskodawca może być pierwszym kontrahentem osób fizycznych, jednak nie musi pozostać jedynym), a co najistotniejsze

* działalność gospodarcza będzie miała charakter niezależny od czynności wykonywanych w ramach stosunku pracy (w jej zakresie będą wykonywane czynności o jednoznacznie wydzielonym zakresie, których wykonywanie w ramach stosunku pracy nigdy nie będzie miało miejsca).

W związku z powyższym niezasadne byłoby zatem stosowanie rozszerzającej definicji pracownika do kontraktów B2B zawartych z pracownikami Wnioskodawcy. Ponadto w przepisie art. 8 ust. 2a u.s.u.s. ustawodawca posługuje się pojęciem "wykonywania pracy", co: * sugeruje typowo pracowniczy charakter czynności objętych zakresem zastosowania tego przepisu, *zastosowanie tego przepisu można by ewentualnie rozważać w przypadku, gdyby czynności wykonywane przez osoby fizyczne na podstawie umów B2B miały charakter pracowniczy, mimo braku formalnego zawarcia umowy u pracę w tym zakresie.

W sytuacji Wnioskodawcy, z przedstawionych już wcześniej powodów, czynności wykonywane przez osoby fizyczne na podstawie kontraktów B2B nie będą nosiły znamion stosunku pracy. Wnioskodawca nie będzie spełniał również przesłanek uznania go za płatnika jako jednostka organizacyjna pozostająca z inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby ubezpieczeniami społecznymi.

Należy bowiem podkreślić, że kontrakty łączące Wnioskodawcę i osoby fizyczne nie będą stanowiły samodzielnej podstawy prawnej będącej tytułem podlegania przez osoby fizyczne ubezpieczeniom. Kontrakty B2B będą zawierane w ramach działalności gospodarczej każdej z osób, zatem zdaniem Wnioskodawcy tytułem ubezpieczenia będzie dla osób fizycznych działalność gospodarcza, a nie kontrakt B2B.

Wnioskodawca nie będzie spełniał także przesłanek uznania go za którykolwiek z podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. b-zc.

Ad 2) W stosunku do osób niebędących pracownikami Wnioskodawcy, z którymi zamierza on zawrzeć kontrakty B2B, Wnioskodawca nie będzie pełnił roli płatnika. Nie zostanie bowiem spełniona żadna z przesłanek z art. 4 ust. 2 u.s.u.s., przewidująca możliwość uznania Wnioskodawcy za płatnika, czyli;

* Wnioskodawca nie będzie pozostawał w stosunku pracy z osobami fizycznymi,

* Wnioskodawca nie będzie pozostawał z osobami fizycznymi w żadnym innym stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tych osób ubezpieczeniami społecznymi, gdyż tytułem prawnym do ubezpieczenia tych osób będzie działalność gospodarcza a nie kontrakt B2B,

* Wnioskodawca nie będzie spełniał przesłanek uznania go za którykolwiek z podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 2 lit. b-zc.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nie będzie on płatnikiem składek w rozumieniu art. 4 pkt 2 u.s.u.s. wobec osób fizycznych niebędących pracownikami Wnioskodawcy w związku z wynagrodzeniem uzyskiwanym przez nie z tytułu wykonywania kontraktu B2B zawartego z Wnioskodawcą.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. B4 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Oddział zaznacza jednocześnie, że w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów. Ocena stanowiska przedsiębiorcy, dokonywana jest pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego zawarty w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż rozpoznając wniosek Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego. Wydając interpretację indywidualną Zakład przyjmuje, więc jako prawdziwe złożone przez Wnioskodawcę oświadczenia, zwracając jednocześnie uwagę na fakt, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Ryzyko podania nieprawdziwych informacji w opisie stanu faktycznego bądź też poczynione przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu, np. w toku prowadzonego postępowania lub w toku czynności kontrolnych ustaleń odmiennych od tych prezentowanych przez Wnioskodawcę obciąża jedynie przedsiębiorcę, który wystąpił z wnioskiem o interpretację.

Zgodnie z dyspozycją art. 34 ust. 6 i 8 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych zaistniałych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. We wniosku złożonym w dniu 16 września 2019 r. Wnioskodawca przedstawił wątpliwości w zakresie dwóch odrębnych spraw (zdarzeń przyszłych) dotyczących:

Odnosząc się do pierwszego z opisanych przez Wnioskodawcę zdarzeń przyszłych Zakład wskazuje:

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym reguluje ustawa z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych wskazując w art. 6 zamknięty katalog podmiotów, które podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są pracownikami. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 i ust. 2a ww. ustawy za pracownika, uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, a także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę laką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Pojęcie pracownika dla celów ubezpieczeń społecznych wykracza poza sferę stosunku pracy i obejmuje również sytuację, gdy pracownik wykonuje prace na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej z osobą trzecią, jednakże w jej ramach praca wykonywana jest na rzecz pracodawcy, z którym osoba pozostaje w stosunku pracy. Przesłanka decydującą o uznaniu takiej osoby za pracownika w rozumieniu o ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jest to, że będąc pracownikiem związanym z danym pracodawcą, jednocześnie świadczy pracę w ramach umowy o świadczenie usług, zwartej z nim lub innym podmiotem na jego rzecz. Powyższe potwierdza uchwała SN z dnia 2 września 2009 r. sygn. akt II UZP 6/09. W uchwale Sąd Najwyższy stwierdza, iż obowiązki płatnika powinny obciążać podmiot, na rzecz którego praca w ramach umowy cywilnoprawnej jest faktycznie świadczona i który w związku z tym uzyskuje jej rezultaty unikając obciążeń i obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy.

W pierwszym opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca planuje powierzyć swoim pracownikom część obowiązków w ramach stosunku pracy, a część w ramach kontraktu nazwanego B2B, wykonywanego przez pracowników w ramach wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazuje, iż w ramach obowiązków pracowniczych oraz w ramach wykonywanych kontraktów nastąpi całkowite rozdzielenie funkcji a czynności wykonywane na podstawie obu tytułów prawnych będą miały niezależne zakresy. W ocenie Wnioskodawcy nie będzie on płatnikiem składek za pracowników, którzy świadczą na jego rzecz kontrakty w ramach wykonywanej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż taka sytuacja nie mieści się w dyspozycji art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Oddział nie podziela stanowiska Wnioskodawcy w powyższym zakresie i uznaje je za nieprawidłowe. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca dokona bowiem podziału obowiązków pracowniczych w ramach stosunku pracy w niepełnym jego wymiarze oraz w ramach kontraktu wykonywanego na rzecz Wnioskodawcy na podstawie założonej przez pracownika pozarolniczej działalności gospodarczej. Oddział podkreśla, iż taka umowa/kontrakt (nazwany we wniosku kontrakt B2B) nie może zostać uznany za wykonywany w ramach działalności gospodarczej, bowiem jak wskazano powyżej takie działanie sugeruje, iż działalność gospodarcza została założona jedynie w celu uniknięcia obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy i ubezpieczeń społecznych tj. przeniesienia obowiązków wynikających z funkcji płatnika (art. 4 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) z pracodawcy na pracownika. W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, iż w przyszłości także pracownik będzie świadczył w ramach działalności inne kontrakty na rzecz innych spółek i pracodawców co ma na celu uwiarygodnienie rzeczywistego prowadzenia działalności gospodarczej przez danego pracownika. Niemniej jednak jak wskazano powyżej w sytuacji opisanej we wniosku, gdy pracownik w ramach wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej świadczy część obowiązków w ramach umowy o pracę, a część w ramach tzw. kontraktu nazwanego B2B na rzecz własnego pracodawcy podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z umowy o pracę i umowy kontraktu, a przychód z tych umów podlega zsumowaniu tak jak to ma miejsce w sytuacji wykonywania na rzecz własnego pracodawcy umowy zlecenia w rozumieniu art. 8 ust. 2a w związku z art. 18 ust. 1a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Płatnikiem składek za osoby wykonujące taki kontrakt na rzecz własnego pracodawcy w ramach wykonywanej przez nie działalności gospodarczej będzie pracodawca.

W konsekwencji, uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym w dniu 16 września 2019 r., opis zdarzenia przyszłego, własne stanowisko Wnioskodawcy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać, należy za nieprawidłowe stanowisko w sprawie braku obowiązku odprowadzania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu wynagrodzenia otrzymywanego przez pracowników, z którymi Wnioskodawca zawrze kontrakty w ramach wykonywanej przez nich pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do drugiego z opisanych przez Wnioskodawcę zdarzeń przyszłych Zakład wskazuje:

Zakład wskazuje, iż przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych przewidują obowiązek ubezpieczeń społecznych. W myśl zapisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, katalog osób za które płatnicy składek są zobowiązani obliczać i odprowadzać składki na ubezpieczenia społeczne jest określony w art. 6 powołanej ustawy. Dla rozstrzygnięcia obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym konieczne jest ustalenie, czy dana osoba posiada jeden z tytułów ubezpieczenia określonych tym przepisem. We wskazanym art. 6 ust. 1 ustawodawca wymienił wszystkie podmioty objęte obowiązkiem ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych. Oznacza to, że osoba, której cechy jako podmiotu ubezpieczenia zostały określone w tym przepisie została objęta tymi ubezpieczeniami i staje się stroną stosunku ubezpieczenia społecznego. Należy podkreślić, że wyliczenie zawarte w art. 6 ust. 1 ustawy o sus jest wyczerpujące i ma charakter katalogu zamkniętego.

Płatnikami składek w myśl ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych są podmioty wymienione w art. 4 pkt 2 ppkt a)-zc). W myśl art. 4 pkt 2 pkt a) płatnikiem składek jest pracodawca - w stosunku do swoich pracowników. Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 i 2 w związku z art. 46 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe wypadkowe i chorobowe za ubezpieczonych, o których mowa w art. 16 ust. 1-3, 5,6 i 9-12 m.in. za pracowników, zleceniobiorców (...) według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczają, rozliczają i po potrąceniu z dochodów ubezpieczonych części składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe przez nich finansowanych przekazują co miesiąc do Zakładu płatnicy składek. W myśl art. 17 ust. 3 składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe ubezpieczeni niewymienieni w ust. 1 (tu: osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą - art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy) sami obliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu.

Z drugiego opisanego we wniosku złożonym w dniu 16 września 2019 r. zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zamierza zawrzeć z osobami, które obecnie nie są pracownikami Wnioskodawcy umowy o współpracy wykonywane w ramach prowadzonej przez te osoby działalności gospodarczej. Osoby te wszystkie czynności wykonywałyby w ramach prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej. Zakład wskazuje, iż w sytuacji gdy osoba prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i w ramach tej działalności zawiera umowę zlecenia, a przedmiot umowy jest taki sam jak przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej to podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej warunkiem jest to, aby przychód z tej umowy był opodatkowany jako przychód z tytułu działalności gospodarczej. Oddział wskazuje, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawca zawrze z osobami niebędącymi jego pracownikami umowy kontraktu wykonywanego w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, to nie powstanie dla niego obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w stosunku do tych osób. Wnioskodawca nie będzie w stosunku do tych osób płatnikiem składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w rozumieniu art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. w związku z wynagrodzeniem uzyskiwanym przez te osoby w ramach zawartych kontraktów, które osoby będą wykonywały w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym w dniu 16 września 2019 r., opis zdarzenia przyszłego, własne stanowisko Wnioskodawcy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać, należy za prawidłowe stanowisko w sprawie braku obowiązku odprowadzania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu wynagrodzenia wypłaconego osobom, z którymi Wnioskodawca zawrze kontrakty w ramach wykonywanej przez te osoby pozarolniczej działalności gospodarczej.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.