WPI/200000/43/840/2015 - Nieuwzględnienie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości finansowanych przez spółkę kart posiłkowych w przypadku, gdy pracodawca nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych, pomimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedsiębiorcy (...) zawarte we wniosku złożonym w dniu 17 lipca 2015 r. w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości finansowanych przez Spółkę kart w przypadku gdy pracodawca nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych, pomimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

W dniu 17 lipca 2015 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca poinformował, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zatrudnia pracowników spośród których znaczna część pozostaje uprawniona do otrzymywania nieodpłatnych posiłków profilaktycznych oraz napojów na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279; dalej Rozporządzenie RM), wydanego w celu wykonania art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502; dalej: Kodeks pracy). Wnioskodawca wskazał, że nie dysponuje odpowiednim zapleczem technicznym i nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych we własnym zakresie.

Wnioskodawca w celu realizacji powyżej wskazanego obowiązku i ograniczenia kosztów wewnętrznych związanych z koniecznością zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów Spółka rozważa nawiązanie współpracy z podmiotem zewnętrznym (dalej: Podmiot Zewnętrzny). W toku ewentualnej współpracy z Podmiotem Zewnętrznym, uprawnieni pracownicy spółki otrzymywaliby karty, dzięki którym możliwe byłoby dokonywanie zakupu określonych towarów oraz usług gastronomicznych, cateringowych w postaci posiłków i/lub artykułów spożywczych. Podmiot Zewnętrzny byłby jednocześnie wystawcą karty umożliwiającej zakupy od podmiotów, z którymi podmiot ten nawiązał współpracę (np. sklepy, podmioty świadczące usługi gastronomiczne/cateringowe). Karty te byłyby zasilane przez Spółkę z posiadanych przez nią środków obrotowych, w ustalonych okresach rozliczeniowych.

W przypadku wdrożenia powyższego rozwiązania wnioskodawca wprowadziłby regulamin obowiązujący wszystkich pracowników korzystających z kart na posiłki profilaktyczne i napoje. W treści regulaminu wskazany zostałby w szczególności cel przekazywania kart, tj. zapewnienie posiłków profilaktycznych oraz. napojów wyłącznie uprawnionym do tego pracownikom. Ponadto, w przedmiotowym regulaminie, który pracownicy byliby zobowiązani zaakceptować i bezwzględnie przestrzegać, byłyby zawarte w szczególności następujące postanowienia:

* pracownicy maja prawo wykorzystywania z kart wyłącznie w celu nabycia posiłków profilaktycznych i napojów (gotowe posiłki lub produkty spożywcze). Zabronione jest nabywanie innych produktów lub usług niż wskazane wyżej przy użyciu karty,

* karty mogą być wykorzystywane wyłącznie w wybranych punktach oferujących produkty żywnościowe lub usługi związane z przygotowaniem posiłków (np. usługi cateringowe),

* z karty może korzystać wyłącznie osoba, której karta została przydzielona, w szczególności nie dopuszczalne jest przekazywanie karty innym osobom lub przekazywanie innym osobom towarów lub usług nabytych na podstawie karty,

* nie ma możliwości wypłacania w żaden sposób środków znajdujących się na karcie,

* nie ma możliwości uzyskania ekwiwalentu w jakiejkolwiek formie w przypadku niewykorzystania środków znajdujących się na karcie.

Każda z kart byłaby przypisana do jednego pracownika i tylko on mógłby z niej korzystać. Ponadto na samym blankiecie karty widniałoby oznaczenie, że uprawnia ona wyłącznie do zakupu określonych produktów i usług.

Wnioskodawca w związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zwraca się do organu z następującym pytaniem: Czy wartość finansowanych przez wnioskodawcę kart, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, w oparciu o przedstawiony powyżej model współpracy z Podmiotem Zewnętrznym, będzie stanowić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne?

Zdaniem wnioskodawcy, wartość finansowanych przez Spółkę kart, przekazywanych, pracownikom celem wywiązania się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, w oparciu o przedstawiony powyżej model współpracy z Podmiotem Zewnętrznym nie będzie stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż na podstawie art. 232 Kodeksu pracy "pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych."

Jednocześnie w myśl § 2 ust. 2 Rozporządzenia RM. wydanego na podstawie art. 232 Kodeksu pracy, "jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych może zapewnić w czasie pracy:

W świetle powyższego wnioskodawca wskazuje, iż jest zobowiązany zapewnić wybranym pracownikom posiłki profilaktyczne i napoje. Jednocześnie jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego ze względów organizacyjnych wnioskodawca nie ma możliwości wydawania posiłków uprawnionym pracownikom. Dlatego tez wnioskodawca rozważa wdrożenie rozwiązania przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego tj. w którym uprawnieni pracownicy Spółki otrzymywaliby karty, dzięki którym możliwe byłoby dokonywanie zakupu wyłącznie określonych towarów oraz usług gastronomicznych, cateringowych w postaci w postaci posiłków i/lub artykułów spożywczych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z § 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r., poz. 1967, dalej: Rozporządzenie ZUS), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Niemniej jednak Wnioskodawca podkreślił, że w świetle postanowień § 2 pkt 6 Rozporządzenia ZUS, podstawy wymiaru składek nie stanowi "wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych". W ocenie wnioskodawcy z powyższego wynika, że warunkiem koniecznym do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa § 2 pkt 6 Rozporządzenia ZUS w analizowanych okolicznościach, tj. mając na uwadze niemożność zapewnienia przez Wnioskodawcę uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów we własnym zakresie, jest otrzymywanie przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanych okolicznościach karty, które mają być przekazywane uprawnionym pracownikom, będą mogły zostać uznane w szczególności za inny dowód uprawniający do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, gdyż w istocie karty te uprawniałyby właśnie do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych. Co więcej, nie uprawniałyby one do: (i) zakupu produktów lub usług innych niż produkty spożywcze i usługi gastronomiczne/cateringowe, (ii) -wypłaty środków na nich zgromadzonych w formie gotówki, (iii) uzyskania jakiegokolwiek ekwiwalentu w razie niewykorzystania kwoty znajdującej się na karcie, (iv) uzyskania kredytu na karcie w razie wykorzystania całych znajdujących się na niej środków.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie w § 2 pkt 6 Rozporządzenia ZUS otwartego katalogu dowodów, uprawniających do otrzymania napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych wynika między innymi ze świadomości ustawodawcy postępu technologicznego oraz tempa zmian warunków gospodarczo-biznesowych, których dynamika niejednokrotnie wyprzedza przepisy stanowione przez ustawodawcę. Powyższe okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinny jednak ograniczać możliwości stosowania przez pracodawców rozwiązań innowacyjnych proponowanych przez rynek między innymi do wypełniania obowiązków związanych z koniecznością zapewnienia posiłków profilaktycznych i napojów uprawnionym pracownikom. Dlatego też pozostawienie otwartego katalogu dowodów uprawniających do wymiany na napoje bezalkoholowe, posiłki oraz artykuły spożywcze, w przypadku przekazania których wartość nabytych produktów jest wyłączona spod oskładkowania, jest w ocenie Wnioskodawcy racjonalne i uzasadnione, stąd wynikające ż tego zwolnienie nie powinno być ograniczone. Jednocześnie, ewentualne twierdzenie, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym otrzymana przez pracownika karta nie mieściłaby się w katalogu innych dowodów, o których mowa w § 2 pkt 6 Rozporządzenia ZUS, byłoby przejawem niedopuszczalnej wykładni zawężającej.

Wnioskodawca wskazał, że krytycznie w odniesieniu do dokonywania zawężającej wykładni Rozporządzenia ZUS wypowiedział się w jednym z wyroków Sąd Najwyższy (wyrok z dnia 3 kwietnia 2008 r., w sprawie sygn. II UK 172/2007 - Izba Pracy, Ubezpieczeń i Spraw Publicznych) wskazując w kluczowej z postawionych tez, że wyłączenie przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganych przez pracowników z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, następuje wyłącznie w enumeratywnie wskazanych przypadkach w § 2 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r., jednak nie oznacza to, że sytuacje te podlegają restrykcyjnej wykładni zawężającej.

Zdaniem Wnioskodawcy, względnie, z uwagi na brak ustawowej definicji bonu, posiłkując się słownikową definicją bonu, która stanowi, że bonem jest dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sum pieniężnych lub usług, przedmiotowe karty można również zakwalifikować jako szczególny rodzaj bonu funkcjonującego w obrocie gospodarczym w formie karty zasilanej środkami pieniężnymi. Również postęp technologiczny oraz zmieniające się warunki gospodarczo-biznesowe mogą przemawiać za uznaniem karty zasilanej środkami pieniężnymi za szczególny rodzaj bonu. Jedyną bowiem różnicą pomiędzy tradycyjnym bonem uprawniającym do wymiany na określony towar lub usługę, a kartą w analizowanym zdarzeniu przyszłym jest fakt, że karta może być wykorzystywana wielorazowo, gdyż ma bardziej trwałą postać i istnieje możliwość jej odnowienia poprzez zasilenie środkami pieniężnymi po jej wykorzystaniu.

Wnioskodawca wskazuje również, iż ustawa o usługach płatniczych reguluje zasady świadczenia usług płatniczych oraz wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego, określając podstawowe zasady funkcjonowania rynku krajowych transakcji płatniczych przy użyciu kart płatniczych (art. 1). Co szczególnie istotne, na gruncie art. 6 pkt 11, przedmiotowej ustawy nie stosuje się do usług opartych na instrumentach, które można wykorzystywać w ramach ograniczonej sieci dostawców usług lub w odniesieniu do ograniczonego zakresu towarów lub usług. Biorąc zatem pod uwagę ograniczony katalog możliwych do nabycia produktów oraz sieć dostawców ograniczającą, się do podmiotów współpracujących z Podmiotem Zewnętrznym, Wnioskodawca uznał, że ustawa o usługach płatniczych nie znajduje zastosowania w analizowanym modelu, a tym samym niedopuszczalne byłoby kwalifikowanie przedmiotowych kart, które Spółka, planuje przekazać pracownikom, jako ekwiwalentu pieniądza i utożsamianie ich ze świadczeniem pieniężnym poprzez odwołanie się do przepisów ustawy o usługach płatniczych, czy też ustawy - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r., poz. 128), która wskazuje definicją karty płatniczej w art. 4 pkt 4 odsyła wprost do ustawy o usługach płatniczych.

Zdaniem Wnioskodawcy, bez względu na to, czy przedmiotowe karty opisane w zdarzeniu przyszłym zostaną zakwalifikowane jako bony, czy też jako inne dowody uprawniające do wymiany na napoje bezalkoholowe, posiłki oraz artykuły spożywcze, zdaniem Spółki uprawnione będzie zastosowanie określonego w treści § 2 pkt ó Rozporządzenia ZUS w odniesieniu do ich wartości. W szczególności należy wziąć pod uwagę, że:

- karty, które będą przekazywane pracownikom, będą uprawniały wyłącznie do zakupu określonych regulaminem produktów (napoje bezalkoholowa, posiłki oraz artykuły spożywcze) brak będzie możliwości uregulowania innych zobowiązań ciążących na posiadaczu karty za jej pomocą (np. posiadacz karty nie będzie mógł zapłacić kartą za zakupione paliwo) - wyłącznie w określonym typie placówek (sklepy spożywcze, restauracje, baty, itp.);

- zgodnie z postanowieniami regulaminu użytkownik karty nie będzie mógł uzyskać dostępu do środków pieniężnych zasilających kartę w jakiejkolwiek formie (np. poprzez wypłatę w banku lub bankomacie), czyli tym samym karta będzie miała ograniczoną funkcjonalność umożliwiając nabycie wyłącznie określonych grup produktów (względnie usług);

- w przypadku niewykorzystania karty nie będzie możliwe uzyskanie ekwiwalentu w postaci środków pieniężnych w wysokości równiej karty, ani w żadnej innej formie;

- wykorzystując kartę pracownik nie będzie mógł doprowadzić do powstania salda ujemnego co jest typowe dla kart kredytowych.

Na potwierdzenie prawidłowości prezentowanego powyżej stanowiska Spółka powołała treść interpretacji z dnia 24 stycznie 2014 r. sygn. Dl/100000/451/1731/2013, w uzasadnieniu, której na gruncie § 2 pkt U rozporządzenia ZUS, organ dopuścił możliwość zastosowania zwolnienia w przypadku kart, dzięki którym pracownicy, analogicznie jak w przypadku Wnioskodawcy, mogą nabywać określone towary. Szeroki zakres zwolnienia § pkt 6 Rozporządzenia ZUS został potwierdzony także w interpretacji ZUS z dnia 7 maja 2014 r., sygn. DI/100000/43/510/2014 gdzie korzystając z otwartego katalogu dokumentów uprawniających do otrzymania np. posiłków wskazuje się, że "wydawanie bonów, talonów, kart etc., umożliwiających otrzymanie za nie produktów spożywczych, przewidziane jest wyłącznie w przypadku, gdy pracodawca z mocy prawa, z uwagi na przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy, zobowiązany jest do zapewnienia pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów w okresach zwiększonego wysiłku fizycznego lub pracy w określonym mikroklimacie."

Zdaniem Wnioskodawcy wywiązywanie się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów poprzez udostępnienie pracownikom kart uprawniających do zakupu ściśle określonych produktów bez możliwości wypłacenia środków pieniężnych znajdujących się na karcie, uprawnia do zastosowania zwolnienia przewidzianego § 2 pkt 6 Rozporządzenia ZUS.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W myśl art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r., Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Powyższe zwolnienia stanowią odstępstwo od zasady powszechności oskładkowania i jako mające charakter przywileju powinny być interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej.

Na podstawie § 2 ust. 1 pkt 6 powyższego rozporządzenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączona została wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów łub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych.

W myśl art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. 2014 r., poz. 1502 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania, zostały określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r., Nr 60, poz. 279). W myśl § 2 ust. 2 powołanego rozporządzenia jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

W świetle powyższego, jeżeli profilaktyczne posiłki i napoje przyznane są pracownikom na podstawie omawianego rozporządzenia, to wartość tych świadczeń nie należy uwzględniać w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Nie stanowią również podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne przyznane pracownikom bony, talony lub inne dowody uprawniające do otrzymania tych świadczeń, w przypadku gdy pracodawca nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych, pomimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Natomiast w razie gdyby pracodawca wypłacił pracownikom z tego tytułu ekwiwalenty pieniężne, wypłacone kwoty będą stanowiły podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Wydawanie bonów, talonów, kart etc, Umożliwiających otrzymanie za nie produktów spożywczych, przewidziane jest wyłącznie w przypadku, gdy pracodawca z mocy. prawa, z uwagi na przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy, zobowiązany jest do zapewnienia pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów.

Jednocześnie Zakład podkreśla, iż w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie posiada kompetencji do dokonywania oceny przyjętych przez wnioskodawcę definicji poszczególnych pojęć, stąd w niniejszej decyzji nie odnosi się do zaprezentowanego we własnym stanowisku w sprawie wywodu wnioskodawcy, co do pojęcia karty. Wydając pisemną interpretację organ nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej, której zakres przedmiotowy jest zakreślony stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę.

Biorąc powyższe pod uwagę. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości finansowanych przez Spółkę kart w przypadku gdy pracodawca nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych, pomimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w. (...) Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydala decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.