WPI/200000/43/80/2016

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. 11, poz. 584 ze. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 11 o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. 11, poz. 121 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje stanowisko przedsiębiorcy (...) wyrażone we wniosku złożonym w dniu 20.01.2016 r. za

W dniu 20 stycznia 2016 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w przedmiocie prawidłowego ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Wnioskodawca przedstawił opis stanu faktycznego:

Wnioskodawca wskazał, że jest podmiotem wykonującym działalność leczniczą w rozumieniu Ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

W związku z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 października 2015 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz zawartymi ze związkiem zawodowym (OZZPiP przy w porozumieniami z dnia 14 października 2015 11 oraz 12 listopada 2015 r. Wnioskodawca wypłaca niektórym pracownikom (określonym w porozumieniach pielęgniarkom i położnym) czasowy dodatek do wynagrodzenia (dalej zwany Dodatkiem). Dodatek wypłacany będzie w okresie od 1 września 2015 r. do 30 czerwca 2016 r. Wnioskodawca jest podmiotem zobowiązanym do posiadania Regulaminu Wynagradzania zgodnie z art. 77 (2) Kodeksu pracy. Z uwagi na czasowy charakter dodatku oraz podstawę jego przyznania (Rozporządzenie Ministra Zdrowia oraz Rozporządzenie zmieniające Ministra Zdrowia, które przewidują przyznanie dodatku także za okres wsteczny) nie przewidziano zmian do Regulaminu Wynagrodzenia, lecz zgodnie z ww. Rozporządzeniem uzgodniono warunki wypłaty dodatku w porozumieniu ze związkiem zawodowym. Ponadto przekazano pracownikom informację o przyznaniu dodatku.

Dodatek przysługuje na warunkach określonych m.in. w zawartych ze związkami zawodowymi porozumieniach, w szczególności uzgodniono, że dodatek będzie wypłacany także w okresie przebywania na zwolnieniach chorobowych, zasiłkach rehabilitacyjnych, urlopach macierzyńskich i urlopach rodzicielskich, jeżeli za te okresy przysługiwać będzie wynagrodzenie lub zasiłek zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym zakresie.

Wnioskodawca zadaje pytanie, czy i w jakiej wysokości kwota dodatku winna być uwzględniana w postawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Emerytur Pomostowych, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, opiekuńczego lub świadczenia rehabilitacyjnego?

Wnioskodawca zadaje pytanie, czy dodatek winien być brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego?

Wnioskodawca zadaje również pytanie, czy w świetle art. 41 ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa oraz § 2 ust. 1 pkt 24 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe "przepisami o wynagrodzeniu" są obowiązujące porozumienia zawarte pomiędzy pracodawcą a związkiem zawodowym określające zasady wypłaty określonego składnika wynagrodzenia czy też musza to być postanowienia Regulaminu Wynagradzania (wymagane jest wprowadzenie odpowiedniej regulacji do Regulaminu wynagradzania)?

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z choroba zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczenie społecznych.

Zdaniem wnioskodawcy dodatek do wynagrodzenia należy uznać za przychód należny za okres świadczenia pracy, od którego składki winny być opłacone. Wiąże się to również z koniecznością uwzględnienia wartości dodatku w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, FEP, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Wnioskodawca stwierdził, że z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) wynika, iż do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. W ocenie wnioskodawcy analogicznie - wobec treści art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 201511, poz. 149) oraz art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych (Dz. U. z 2014 r. 11, poz. 272 z późn. zm.) przedstawia się kwestia ustalania podstawy wymiaru składek na fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Wnioskodawca powołał § 2 ust. 1 pkt 24 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zgodnie z którym nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, składki wynagrodzenia, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacone za okres pobierania tego wynagrodzenia lub zasiłku.

Wnioskodawca z powyższego wywodzi, że w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego lub świadczenia rehabilitacyjnego kwota dodatku (kwota dodatku w pełnej wysokości za ten okres) jest wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, FEP, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z uwagi na to, że zgodnie z regulacją wewnętrzną obowiązującą u Wnioskodawcy (porozumienia zawarte ze związkami zawodowymi) wynika prawo pracownika do dodatku także w okresie przebywania na zwolnieniach, zasiłkach rehabilitacyjnych, urlopach macierzyńskich i urlopach rodzicielskich, jeżeli za te okresy przysługiwać będzie wynagrodzenie lub zasiłek zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym zakresie.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy oświadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa "Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego zasiłku chorobowego.

W ocenie wnioskodawcy w świetle art. 41 ustawy oświadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz § 2 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe "przepisami o wynagradzaniu" są obowiązujące porozumienia zawarte pomiędzy pracodawcą a związkiem zawodowym określające zasady wypłaty określonego składnika wynagrodzenia. Przepisy "prawa pracy" ani jakiekolwiek inne nie definiują zdaniem wnioskodawcy pojęcia "przepisy o wynagrodzeniu", lecz w ocenie Wnioskodawcy pojęcie powyższe odwołuje się do wszystkich regulacji odnoszących do problematyki wynagrodzenia tj. regulaminu pracy, porozumień zbiorowych zawieranych między pracodawcą a związkami zawodowymi, a nawet indywidualnych uzgodnień pomiędzy stronami stosunku pracy.

Zdaniem wnioskodawcy w przypadku porozumień zawieranych pomiędzy pracodawcą a związkiem zawodowym na podstawie rozporządzenia (a zatem prawa powszechnie obowiązującego) nie powinno być wątpliwości co do uznania ustalonych warunków dotyczących Dodatku za "przepisy o wynagrodzeniu" w rozumieniu ww. aktów prawnych. Zawarte porozumienia winny być traktowane jako "przepisy" gdyż stanowią źródło prawa pracy w rozumieniu kodeksu pracy (tak m.in. wyrok Sadu Najwyższego z dnia 26 maja 2000 r., I PKN 674/99, OSNAPiUS 2001, nr 22 poz. 664, według którego postanowienia nieopartego na ustawie zbiorowego porozumienia prawa pracy stanowią dla pracowników źródło zobowiązań pracodawcy będącego stroną tego porozumienia, które jako korzystniejsze niż przepisy prawa pracy zostają objęte treścią indywidualnych stosunków pracy; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 2006 r., III PK 114/05, OSNP 2007, w którym przyjęto, ze porozumienie zbiorowe partnerów społecznych określające prawa i obowiązki stron stosunku pracy, także zawarte bez "oparcia na ustawie", jest źródłem prawa pracy (art. 59 ust. 2 i 4 konstytucji RP w zw. z art. 9 § 1 k.p.), a treść porozumień odnosi się do problematyki wynagrodzenia pracowników.

Wnioskodawca podsumował, że porozumienia niewątpliwe stanowią "przepisy o wynagrodzeniu" w rozumieniu art. 41 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz § 2 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 powołanej powyżej ustawy, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

W trybie wydawania pisemnych interpretacji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, prawidłowego ustalenia podstawy wymiaru tychże składek. Na podstawie decyzji interpretacyjnej Zakład nie przyznaje wnioskodawcy jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza powstania obowiązku ubezpieczeniowego. Ocena stanowiska przedsiębiorcy, dokonywana jest wyłącznie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz w granicach opisanego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, gdyż organ nie ma podstaw prawnych do prowadzenia w powyższym trybie postępowania dowodowego w stosunku do opisanego stanu fatycznego. W przypadku gdy wnioskodawca przedstawi w sposób niezgodny z rzeczywistym stanem rzeczy stan faktyczny, wówczas skutkiem powyższego będzie brak związania Zakładu wydaną decyzją interpretacyjną.

Zasady opłacania składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - cytowanej powyżej.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.) oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 2015, poz. 2236), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych. Zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w powołanych przepisach jest to, że jeśli określony składnik wynagrodzenia stanowi przychód ze stosunku pracy, to istnieje obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne, chyba że dany przychód korzysta ze zwolnienia przewidzianego w § 2 ww. rozporządzenia.

Ponadto stosownie do art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 581 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Jednocześnie w myśl art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 149 z późn. zm.) oraz art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 272 z późn. zm.) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w przypadku zaistnienia obowiązku ich opłacania, ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Na mocy przepisu § 2 ust. 1 pkt 24 powołanego powyżej rozporządzenia, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią składniki wynagrodzenia, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, w' myśl postanowień układów' zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego wynagrodzenia lub zasiłku.

Z literalnego brzmienia ww. przepisu wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają jedynie te przychody, które wynikają z układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu. Dodatkowo należy podkreślić, że przywołany przepis ma zastosowanie do tych składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie choroby czy też pobierania zasiłków. Dotyczy to więc takich składników, które za wskazane okresy mu przysługują, a nie wypłacenie ich przez pracodawcę spowoduje, iż pracownik będzie mógł wystąpić z roszczeniem o ich wypłatę. Powyższe prawo do wyłączenia określonych składników wynagrodzenia za wskazane okresy jest możliwe jedynie w przypadku, gdy prawo do nich wynika z przepisów płacowych tj. jest uregulowane w układach zbiorowych pracy lub regulaminie wynagradzania.

Jak wynika z wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w obowiązującym u wnioskodawcy regulaminie wynagradzania brak jest zapisu o wypłacie wymienionego dodatku do wynagrodzenia, o którym stanowi wniosek, gdyż obowiązek jego wypłaty wynika z Rozporządzenia Ministra zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków' umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 października 2015 r. oraz z zawartych porozumień ze związkiem zawodowym. Wnioskodawca jednoznacznie podkreślił, że w związku z wprowadzeniem wymienionego dodatku przez rozporządzenia nie przewidział zmian w regulaminie wynagrodzenia dotyczących prawa do dodatku. Wobec stanu faktycznego, z którego nie wynika, aby prawo do dodatku do wynagrodzenia, o którym mowa we wniosku przysługiwało pracownikowi w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego zostało zagwarantowane na mocy postanowień układu zbiorowego pracy lub przepisów o wynagradzaniu brak jest podstaw do zastosowania uprawnienia do wyłączenia wskazanego dodatku na podstawie § 2 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia MP i PS z dnia 18 grudnia 1998 r.

W świetle powyższego, uwzględniając przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za nieprawidłowe stanowisko przedsiębiorcy wyrażone we wniosku złożonym w dniu 20 stycznia 2016 r. w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz FPiFGŚP wartości dodatku wypłacanego niektórym pracownikom do wynagrodzenia na podstawie § 2 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia MP i PS z dnia 18 grudnia 1998 r.

Jednocześnie Oddział wskazuje, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne w formie decyzji w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek. Jest to zamknięty ustawowo katalog spraw, w których zobowiązany jest wypowiedzieć się Zakład Ubezpieczeń Społecznych w formie decyzji interpretacyjnej. W przypadku, gdy wniosek o wydanie pisemnej interpretacji zostanie złożony w sprawie nie odnoszącej się do powyżej wskazanego zakresu, właściwy miejscowo Oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zobowiązany jest odmówić wydania interpretacji ze względu na brak podstaw prawnych.

Wskazany w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych katalog spraw, które mogą zostać rozpatrzone poprzez wydanie decyzji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, obejmuje kwestie związane z obowiązkiem świadczenia daniny publicznej, w tym składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, natomiast nie obejmuje spraw związanych ze świadczeniami wypłacanymi z ubezpieczeń, w tym m.in. ustalania podstawy wymiaru wskazanych świadczeń. Zasiłki wypłacane z ubezpieczenia chorobowego składają się na kompleksowy system pieniężnej pomocy ubezpieczeniowej, obejmujący poszczególne etapy sytuacji ubezpieczonego spowodowanej chorobą lub urodzeniem i wychowaniem dzieci, a ich wypłata ze względu na źródło finansowania nie skutkuje dla przedsiębiorcy powstaniem obowiązku świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne. Powołany wyżej art. 83 d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie zawiera w swoich granicach spraw z zakresu przedmiotowego ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 159 z późn. zm.)

We wniosku złożonym w dniu 20 stycznia 2016 r. Wnioskodawca wyraził również wątpliwość, czy opisany dodatek powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Wnioskodawca powołał się na art. 41 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wyrażając stanowisko, że wysokość opisanego we wniosku dodatku nie powinna być uwzględniona w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę zawarty w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych katalog zagadnień, w których ustawodawca zobowiązał Zakład do wydania pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił wydania pisemnej interpretacji w sprawie uwzględnienia lub nieuwzględnienia w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego wartości dodatku do wynagrodzenia dla pielęgniarek i położnych.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust, 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.