WPI/200000/43/667/2018

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 646) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 30 maja 2018 r. przez Przedsiębiorcę: (...) w sprawie obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w związku z przekazaniem pracownikowi gratyfikacji częściej niż co 5 lat.

W dniu 30 maja 2018 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek Przedsiębiorcy: (...) o wydanie indywidualnej interpretacji w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego przedstawił:

Spółka od 1 stycznia 2018 r. wprowadziła zmiany w regulaminie wynagradzania dotyczące zasad wypłaty nagród jubileuszowych. Zmieniono okresy uprawniające do nagrody jubileuszowej oraz formę jej wypłaty. Przed zmianą regulaminu wynagradzania podstawa do wyliczania nagrody jubileuszowej była ustalana w oparciu o przepisy do wyliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy (Rozp. MPiPS z dnia 08.01.1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop). Wcześniejsze zapisy gwarantowały przyznanie pracownikom nagród jubileuszowych nie częściej niż co 5 lat z uwzględnieniem wszystkich okresów zatrudnienia i brzmiały następująco:

Po zmianie regulaminu wynagradzania pracownikom przysługuje świadczenie pieniężne w formie karty płatniczej, przyznawane co 10 lat nieprzerwanego okresu zatrudnienia w Spółce. Zamiarem Spółki była zmiana formy wypłaty nagród jubileuszowych oraz wydłużenie okresu pomiędzy nagrodami jubileuszowymi. Nowy zapis regulaminowy brzmi: (...) Inne świadczenia dla pracowników: Świadczenia pieniężne w formie karty płatniczej w wysokości:,- zł po przepracowaniu nieprzerwanie 10 lat w, (...) zł po przepracowaniu nieprzerwanie 20 lat w (...) i, (...) zł po przepracowaniu nieprzerwanie 30 lat w (...),(...) zł po przepracowaniu nieprzerwanie 40 lat w (...) Prawo do świadczenia przysługuje pracownikom, którzy po dniu wejścia wżycie regulaminu wynagradzania osiągną 10-letni, 20-letni, 30-letni, 40 -letni nieprzerwany okres zatrudnienia w (...).

W związku z powyższym świadczenie pieniężne w formie karty płatniczej dla niektórych pracowników przysługujące w roku 2018 r. było należne w okresie krótszym niż 5 lat od nagrody poprzedniej.

Pismem z dnia 15 czerwca 2018 r. Zakład wezwał Spółkę o uzupełnienie stanu faktycznego wskazanego we wniosku złożonego w dniu 30 maja 2018 r. poprzez wskazanie, czy świadczenia pieniężne w formie karty płatniczej przysługujące pracownikowi po przepracowaniu odpowiedniego okresu będą stanowiły dla pracowników Wnioskodawcy przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.).

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Przedsiębiorca pismem z dnia 18 czerwca 2018 r. poinformował, że świadczenia pieniężne w formie karty płatniczej przysługujące pracownikowi po przepracowaniu odpowiedniego okresu będą stanowiły dla pracowników przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Wnioskodawca wystąpił z prośbą o udzielenie odpowiedzi na pytanie: Czy przekazane świadczenia pieniężne w formie karty płatniczej po zmianie regulaminu w okresie krótszym niż 5 lat stanową podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne ?

Zdaniem wnioskodawcy, uznając, że przekazanie pracownikowi wskazanej gratyfikacji ma miejsce częściej niż co 5 lat, zgodnie z § 2 pkt 1 ppkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, wnioskodawca dokonał naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Oddział zaznacza jednocześnie, że w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów. Ocena stanowiska przedsiębiorcy, dokonywana pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego zawarty w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż rozpoznając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949).

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 200) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1938 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Za przychody ze stosunku pracy, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty w § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia. Zgodnie z pkt 1 cytowanego przepisu, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią "nagrody jubileuszowe (gratyfikacje), które według zasad określających warunki ich przyznawania przysługują pracownikowi nie częściej niż co 5 lat".

Zauważyć należy, że nagrody jubileuszowe nie są świadczeniami obligatoryjnymi, uregulowanymi w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, a zasady ich przyznawania oraz wypłacania powinny wynikać z obowiązujących u przedsiębiorcy regulaminów. Należy przyjąć ze stanowią one formę świadczenia dodatkowego wynikającego bezpośrednio ze stażu pracownika, prawo do którego nabywa się po przepracowaniu wymaganego okresu.

Z powyższego wywieść należy, iż decydujące znaczenie w kontekście zwolnienia nagród jubileuszowych z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne ustawodawca przypisał periodycznemu (nie częstszemu niż co 5 lat) nabywaniu przez pracownika prawa do ich uzyskania na podstawie wewnętrznych przepisów obowiązujących u pracodawcy (kluczowe są zapisy zawarte w przepisach wewnętrznych pracodawcy). Bez znaczenia prawnego pozostaje natomiast fakt daty wypłacenia tych świadczeń pracownikowi (wypłata tych świadczeń może nastąpić więc w okresie krótszym niż 5 lat od dnia uzyskania przez pracownika poprzedniej nagrody jubileuszowej). Co istotne wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nagrody jubileuszowe podlegają jedynie wtedy, gdy zasady (warunki) ich przyznawania zostaną uregulowane w zakładowych źródłach prawa pracy (np. w regulaminie wynagradzania, zakładowym układzie zbiorowym pracy).

Podstawy wymiaru składek nie stanowią również nagrody jubileuszowe wypłacane częściej niż co 5 lat, z uwagi na to, że prawo do jej nabycia nastąpiło wskutek zmiany wewnętrznych przepisów regulujących zasady przyznawania tych nagród. Przy czym warunkiem jest aby zarówno nowe jak i stare przepisy przewidywały przyznawanie nagrody nie częściej niż co 5 lat oraz pracodawca - zmieniając je - nie działał w celu ominięcia prawa poprzez częstą zmianę przepisów dotyczących nagród jubileuszowych w celu wypłaty kwot wolnych od składek.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca dokonał zmian w regulaminie wynagradzania dotyczących nagród jubileuszowych. Wcześniejsze zapisy regulaminu wynagradzania gwarantowały pracownikom przyznanie nagród jubileuszowych nie częściej niż co 5 lat z uwzględnieniem wszystkich okresów zatrudnienia, natomiast po zmianie regulaminu wynagradzania pracownikom przysługuje świadczenie pieniężne w formie karty płatniczej przyznawane co 10 lat nieprzerwanego okresu zatrudnienia w Spółce.

W konsekwencji, w sytuacji wypłaty nagrody jubileuszowej pracownikowi w okresie krótszym niż 5 lat od poprzedniej ze względu na zmianę wewnętrznych przepisów obowiązujących w tym zakresie, nagroda taka nie będzie stanowiła podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Mając powyższe na uwadze, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za nieprawidłowe stanowisko Przedsiębiorcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 30 maja 2018 r. w sprawie obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w związku z przekazaniem pracownikowi gratyfikacji częściej niż co 5 lat.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.