WPI/200000/43/561/2018

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 646) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 2 maja 2018 r. przez Przedsiębiorcę (...) w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne kwoty składek w części finansowanej przez pracowników, uregulowanych przez spółkę z własnych środków w przypadku, gdy nie stanowią przychodu z tytułu stosunku pracy.

W dniu 2 maja 2018 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek (...) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2018 r., doręczonym dnia 16 maja 2018 r.

Wnioskodawca poinformował, że w wyniku kontroli ZUS przeprowadzonej w miesiącu czerwcu 2017 r., organ stwierdził brak składek ZUS od bonów żywieniowych wydawanych pracownikom (...) latach 2013 - 2015 i wydał decyzje podwyższającą podstawy naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w tym zakresie. Ponieważ nie wszyscy pracownicy otrzymujący te bony w latach 2013 - 2015 są nadal pracownikami i odzyskanie składek od tych osób jest wątpliwe, pracodawca rozważa pokrycie składek ZUS w części dotyczącej byłych i obecnych pracowników.

Wnioskodawca podnosi, że zgodnie z interpretacja Urzędu Skarbowego zapłata zaległych składek przez pracodawcę spowoduje powstanie u pracownika nieodpłatnego świadczenia. Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy od powyższego świadczenia w postaci uregulowania zaległych składek ZUS w części dotyczącej pracowników należy naliczyć i odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwota zaległych składek pracownika uregulowana przez pracodawcę nie podlega oskładkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy pracodawca, który opłaca składki ZUS w części obciążającej pracowników nie dokonuje przysporzenia w interesie pracowników. Wykonuje jedynie zobowiązanie ustawowe, które wcześniej naruszył tj. nie przekazał składek ZUS w wysokości, która wynikała z przepisów prawa.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, pismem z dnia 10 maja 2018 r. (doręczonym w dniu 16 maja 2018 r.) Wnioskodawca poinformował, że (...) wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji do Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opłacenie składki przez zaległych składek na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne w części dotyczącej pracownika nie stanowi przychodu pracowników z tytułu stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że argumentacja oparta jest o wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 08.07.2014 r., sygn. akt: K 7/13, w którym stwierdzono, że z nieodpłatnym świadczeniem mamy do czynienia, gdy zostało one spełnione za zgodą pracownika, w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i powinno przynieść pracownikowi wymierną korzyść tj. powiększenie aktywów albo zmniejszenie wydatków. Korzyść powinna być wymierna i przypisana konkretnemu pracownikowi. Odnosząc się do wyroków sądów: NSA z 27.10.2015 r., sygn. akt II FSK 1891/13, WSA w Łodzi z 09.02.2017 r., sygn. akt: I SA/Łd 1107/16, WSA we Wrocławiu z 20.12.2016 r., sygn. akt: I SA/Wr 1092/16, pracodawca, który opłaca zaległe składki ZUS w części obciążającej pracowników nie dokonuje przysporzenia w interesie pracowników, ponieważ wykonuje on jedynie zobowiązanie ustawowe, które wcześniej zostało naruszone, tj. składki na rzecz ZUS nie zostały przekazane w wysokości, która wynika z przepisów prawa. Sądy również zwracają uwagę na fakt, że niepobranie przez płatnika składek w odpowiednim okresie skutkowało wypłaceniem świadczeń dla pracowników w wyższej wysokości i pobraniem zaliczki na podatek dochodowy od całości wypłaconych dochodów (zaliczki wyższej niż należna). W tym zakresie rozpoznanie zapłaty przez płatnika zaległych składek jako dochodu podatkowego pracownika oznaczałoby podwójne opodatkowanie tych samych kwot.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że Urząd Skarbowy nie wydał do dnia dzisiejszego interpretacji indywidualnej w powyższej sprawie. W załączeniu do przedmiotowego pisma Wnioskodawca dołączył kopię wniosku o wydanie interpretacji skierowanego do Urzędu Skarbowego.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreśla, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy w trybie niniejszej decyzji, dokonywana jest wyłącznie pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez Przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego (tu: zdarzenia przyszłego) zawarty w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż rozpoznając wniosek o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych - na gruncie ustawy - Prawo przedsiębiorców - zobligowany jest jedynie do oceny przedstawionego przez przedsiębiorcę stanowiska oraz dokonanej przez przedsiębiorcę oceny przepisów prawa, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne mających zastosowanie na tle zaistniałego zdarzenia przyszłego tak, by umożliwić przedsiębiorcy prawidłowe wypełnianie spoczywających na nim obowiązków nałożonych prawnie w tym zakresie.

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949).

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Wskazać należy przy tym, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle określonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w ustawowo wskazanym zakresie, gdyż sprawy te w myśl przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) należą do wyłącznej kompetencji organów podatkowych. W konsekwencji, w niniejszej decyzji Zakład dokonał interpretacji przepisów sfery ubezpieczeń społecznych, opierając się na wskazaniu Wnioskodawcy, że " opłacenie składki przez zaległych składek na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne w części dotyczącej pracownika nie stanowi przychodu pracowników z tytułu stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych".

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r.

w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Natomiast, za przychody ze stosunku pracy, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Uwzględniając powyższe, jeżeli wartość świadczenia w postaci opłacenie przez Wnioskodawcę zaległych składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne pracowników nie stanowi przychodu pracowników z tytułu stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie może stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Będzie to miało zastosowanie również do składek na ubezpieczenie zdrowotne. Zgodnie bowiem z art. 81 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1938 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Mając powyższe na uwadze, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 2 maja 2018 r., uzupełnionym pismem złożonym w dniu 16 maja 2018 r., w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracowników kwoty zaległych składek na poszczególne ubezpieczenia, które powinien sfinansować pracownik, a które zostaną opłacone przez Wnioskodawca z własnych środków.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.