WPI/200000/43/534/2017 - Brak możliwości nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne udostępnianych pracownikom za częściową odpłatnością imiennych kart paliwowych z określonym limitem tankowania.

Na podstawie ę. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1908 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 963 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedsiębiorcy (...) S.A. przedstawione we wniosku złożonym w dniu 19 kwietnia 2017 r. w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne udostępnianych pracownikom za częściową odpłatnością imiennych kart paliwowych z określonym limitem tankowania.

W dniu 19 kwietnia 2017 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy: (...) S.A o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego przedstawił, że Spółka rozważa możliwość udostępnienia swoim pracownikom możliwości korzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Powyższe zostałoby uregulowane w Regulaminie Wynagradzania stosowanym w- Spółce, w ten sposób, że dopuszczonych zostanie kilka form udostępnienia pracownikom możliwości korzystania z bezpłatnych/częściowo odpłatnych przejazdów:

Sama wartość świadczenia z tytułu udostępnienia swoim pracownikom możliwości korzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji będzie odpowiadała wartości rzeczywiście uzyskanych korzyści i zostanie opodatkowana na podstawie odpowiednich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm. dalej również PDOF). Wartość uzyskanego świadczenia stanowić będzie dla tychże pracowników przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od wartości tej będzie pobierana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z przedstawionym przyszłym stanem faktycznym, wnioskodawca zadaje następujące pytanie:

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy pracownik korzystający z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, w ramach wszystkich wymienionych wyżej form. uzyska zgodnie z art. 12 ust. 2a p.d.o.f. przychód ze stosunku pracy z tytułu korzystania z częściowo odpłatnego świadczenia (tj. zakupu usługi po cenie niższej aniżeli detaliczna niniejszym stanie faktycznym przychód pracownika nie będzie jednak stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne u tego pracownika w części zarówno jego dotyczącym jak i w części dotyczącej pracodawcy jako płatnika.

Zgodnie z art. 4 pkt 9, art. 18 ust. 1 oraz. art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. U 2016 poz. 963 z póżn zm., dalej "ustawa o SUS") podstawą obliczania składek na ubezpieczenie społeczne jest przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy Należy mieć jednak na uwadze iż zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 2236 z późn. zm. dalej również "Rozporządzenie") "podstawy wymiaru składek nie stanowią: korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy. regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji" W przepisie tym nie sprecyzowano czy powyższe dotyczy publicznych czy niepublicznych środków lokomocji. Ustawodawca nie stworzył także katalogu środków lokomocji więc nie można co zawężać ani tylko do publicznych środków lokomocji ani w jakikolwiek inny sposób. Skoro zatem ustawodawca nie wprowadził w tym zakresie żadnej definicji środka transportu należy pod tym pojęciem dopatrywać się znaczeniu potocznego tego sformowania czyli maszyny lub urządzenia służące do przemieszczenia się ludzi lub rzeczy, w tym także samochody. Zdaniem Wnioskodawcy przepis ten ma zastosowanie gdy spełnione zostaną dwie przesłanki:

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż w ww. przepisie rozporządzenia nie wskazano, aby korzyść musiała zostać uzyskana jedynie w formie niematerialnej co za tym idzie może ona oznaczać również ekwiwalent pieniężny.

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownik korzystający z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji zgodnie z art. 12 ust. 1 PDOF uzyska przychód podatkowy w wysokości rzeczywiście uzyskanego świadczeniu. Przychód ten w analizowanym stanie faktycznym nie będzie jednak powiększał podstawy obliczania składek na ubezpieczenie społeczne, gdy) znajdzie tutaj zastosowanie 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza wprowadzić regulacje w Regulaminie Wynagradzania bądź w umowach o pracę, zgodnie z którymi pracownik będzie mógł korzystać, z jednej z kilku form dostępnych korzyści:

Ad. I

W przypadku tej formy korzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, a także jednocześnie uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług Wnioskodawca będzie z jednej strony umożliwiał realizowanie częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, a z drugiej strony udostępniał możliwość zakupu artykułu jakim jest paliwo po cenie niższej niż detaliczna. Powyższe, jak wyżej wspomniano, zostanie uregulowane w Regulaminie Wynagradzania. będzie to zatem sytuacja analogiczna do podobnych pozytywnie zaopiniowanych przez ZUS w wielu (w tym również niżej wymienionych) decyzjach. Przykłady takie to udostępnienie pracownikom przez pracodawców za częściową odpłatnością np. pakietów medycznych, kurt sportowych, dodatkowych ubezpieczeń lub szczepionek. Niewątpliwie we wszystkich łych przypadkach spełnione zostają oba warunki, o których mowa w Rozporządzeniu, u co za tym idzie, korzyści uzyskane w powyższy sposób podlegają wyłączeniu z nakładkowania.

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone w decyzji z 12.07.2013 r. nr 886/2013 Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie (sygn. akt WPI/200000/451/886/2013) w której wskazano "przedstawione przez wnioskodawcę zdarzenie przyszłe będzie uzasadniało zastosowanie powołanego wyżej przepisu par. 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. - powołanego wyżej, stanowiącego o wyłączeniu z podstawy wymiaru składek korzyści uzyskanych przez pracownika z tytułu udostępnienia przez pracodawcę do skorzy stania z samochodu dla celów prywatnych po cenach niższych niż rynkowe pod warunkiem, ze uprawnienia te wnioskodawca wprowadzi do regulaminu wynagradzania lub wynikać będą ze stosowanych zapisów zawartych w jednym z aktów wskazanych w tymże przepisie tj. układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub przepisach o wynagradzaniu "

Również w Decyzji z 06.11.2013 r. nr 1443/2013 Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie (sygn. akt WPI/200000/451/1443/2013) wskazał: przedstawionego przez wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że pracownicy, którzy przystąpią do ubezpieczenia będą ponosić częściową odpłatność za możliwość korzystania z usług objętych ubezpieczeniem Natomiast prawo do skorzystania z usług na podstawie Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników w konsekwencji kwota składki na dodatkowe ubezpieczenie zdrowotne, finansowana przez wnioskodawcę nie będzie stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotni

Decyzja ZUS nr 268 z dnia 26 czerwca 2015 r. sygn. DI/100000/43/698/2015: Podsumowując jeżeli świadczenie na rzecz pracownika wynikające z regulaminu wynagradzania przybiera pustać zakupu po cenach niższych niż detaliczne kart sportowych oraz nie stanowi ekwiwalentu w formie pieniężnej i stanowi przychód uzyskiwany przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zostanie ono wyłączone z podstawy wymiaru składek no ubezpieczenia społeczne na podstawie powołanego wyżej przepisu rozporządzenia. W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabyciu usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne: brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ich wartości Według uświadczenia wnioskodawcy zapisy regulaminu wynagradzaniu obowiązującego w spółce regulują kwestię dostępu pracownika do korzyści i gwarantują zasadę partycypacji pracownika w kosztach nabycia usługi w konsekwencji należy uznać. iż wartość kart sportowych opłacana przez pracodawcę za pracowników, wynikająca ze stosownych zapisów w regulaminie wy nagradzaniu będzie wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Decyzja ZUS nr 590/2015 z dnia 27 maja 2015 r. sygn. WPI/200000/43/50/2015: przedstawionego we wniosku z dnia 13 maja 2015 r. stanu faktycznego wynika, że pracownicy ponoszą częściową odpłatność za otrzymywane świadczenie w postaci szczepionki na grypę, a uprawnienie do skorzystania z niego oraz obowiązek współfinansowania szczepienia przez pracownika wynika z zapisów zawartych obowiązujących w Spółce przepisów o wynagradzaniu o tym z zarządzenia stanowiącego zgodnie z oświadczeniem Przedsiębiorcy ich integralną część tych konsekwencji, wartość świadczenia w postaci szczepienia przeciwko grypie z części finansowanej przez pracodawcę nie podłego uwzględnieniu u podstawie wymiaru składek no ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy "

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza także Decyzja z 7 styczniu 2015 r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku (sygn. akt DI/100000/43/586/2014), w którym Organ wskazuje, iż składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia u ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów przedmiotów lub usług jedynie:α częściową odpłatnością. Częściowa odpłatność polega u tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznymi ich pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik byłby zobowiązany w przypadku osobistego uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr. Podsumowując, jeżeli świadczenie na rzecz pracownika wynikające z regulaminów wynagradzania przybiera postać zakupu po cenach niższych niż detaliczne stosownego pakietu medycznego (w tym przypadku postaci świadczenia polegającego na uzyskaniu możliwości korzystania z samochodu udostępnionego przez Pracodawcę dla celów prywatnych) oraz nie stanowi ekwiwalentu w formie pieniężnej i stanowi przychód uzyskiwany w ramach stosunku pracy u rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zostanie ono wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powalonego wyżej przepisu rozporządzenia.

Uzyskanie zatem przez pracownika prawa do tych świadczeń po cenach niższych niż detaliczne umożliwi wyłączenie wartości tych korzyści z. podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenie rentowe oraz analogiczne (na zasadzie przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o SUS (podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe. Jednocześnie, z art. 81 ust. 1 ustawy z dniu 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2016 r. po). 1793 z późn. zm.) wynika, iż do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje sic przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Tym samym wyłączenie, przewidziane w § 2 ust. I pkt 26 Rozporządzenia będzie miało zastosowanie również do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

W świetle tego zapisu Pracodawca będzie odsprzedawał pracownikom wy że wymienioną usługę po cenie niższej niż detaliczna, podobnie jak ma to miejsce w sytuacji udostępniania pracownikom przez pracodawców za częściową odpłatnością np. pakietów medycznych. Niewątpliwe spełnione zostają więc oba warunki, o których mowa w Rozporządzeniu.

Ad. 2

Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym znajduje także zastosowanie końcowa część tj. 2 ust. 1 pkt 26 wyżej wymienionego rozporządzeniu: podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych procy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu (...) korzystania z bezpłatnych tub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji " Powyższe znajduje potwierdzenie również m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2008 r. i II UK 172/07), wydanego w wyniku skargi kasacyjnej od wyroku Apelacyjnego Sadu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku ( dnia 16 stycznia 2007 r. w którym Sąd stwierdził, iż każde przysporzenie majątkowe, w tym także ekwiwalenty pieniężne z tytułu ponoszonych kosztów przejazdów do pracy środkami lokomocji wypłacane pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów łub przepisów praw a pracy, podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek (§ 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r.) " We wcześniejszym fragmencie uzasadnienia wyroku sąd stwierdził: Nie stawiano w nim "wymogu, nie mają to być bilety miesięczne na przejazdy środkami lokomocji, nie określa się nawet bliżej owych środków lokomocji". Skoro z treści § 2 ust 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. wynika, że podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody w postaci korzyści materialnych wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu polegające między innymi na korzystaniu z odpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, to do materii normatywnej tych aktów łub przepisów prawa pracy należy określenie tego rodzaju korzyści materialnych, które są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Wprawdzie zgodzić się trzeba. Ze wyłączenia przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osuwanych przez pracowników z tytułu zatrudnieniu w ramach stosunku pracy, następuje wyłączenie w przypadku enumerytatywnie wskazanych w § 2 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. ale me oznacza to. ze sytuacje te podlegają restrykcyjne) wykładni zawężającej

Zatem w ocenie Sądu Najwyższego ekwiwalent pieniężny czy kwota zwrotu kosztów za przejazdy podlega wyłączeniu z oskładkowania. co znajduje również, potwierdzenie w innych orzeczeniach tego sądu (por. również wyrok z 2 grudnia 2009 r. sygn. akt. II K 201/09). Sąd Najwyższy nie jest w swoim stanowisku odosobniony, gdyż podobne te/.y znajdują się także w orzeczeniach sądów niższych instancji Przykładowo Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt. III AUa 445/12. uznał, że każde przysporzenie majątkowe w tym także ekwiwalenty pieniężne z tytułu ponoszonych kosztów przejazdów do pracy środkami lokomocji wypłacane pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów lub przepisów prawa pracy. podlega zwolnieniu ze składek ubezpieczeniowych na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia składkowego. Stanowisko to zostało również powtórzone w orzeczeniu tego sądu o sygn. akt III AUa 3/15 z dnia 29 września 2015 r.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy również dla tej formy korzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji nie wystąpi obowiązek oskładkowania korzyści uzyskiwanych przez pracowników. Stanowisko Wnioskodawcy jest tutaj zgodne z. tezą orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2015 r. sygn. II K 340/14:

"w przepisach prawa nie ma zakazów, ale legalne przyzwolenie prawne dopuszczalności i legalności uzgodnienia stron stosunku pracy rekompensowania pracownikom zwrotu kosztów dojazdu do miejsca i z miejsca wykonywania pracy środkiem transportu niebędącym własnością pracodawcy w formie ryczałtu w kwotach wynikających z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 r., które - co do zasady nie stanowią przychodu z pracy dla celów dodatkowych ani składkowych. Zgodnie z § 1 ust. 1 tego aktu prawnego, zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zwanych dalej "wjazdami do celów służbowych", następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu. Legalne jest uzgodnienie rekompensaty zwrotu rzeczywiście poniesionych kosztów przejazdów do i z pracy na podstawie przepisów u sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (ust. 2) W konsekwencji także wprowadzony do umowy o pracę skarżącej ryczałt za dojazdy do i z pracy stanowił legalnie ustalony ekwiwalent pieniężny wypłacany skarżącej za poniesione koszty przejazdów do i z pracy który był jej przyznany na podstawie przepisów o wynagradzaniu przez radę nadzorczą jej pracodawcy jeżeli ten uprawniony organ zawarł ze skarżącą odrębną umowę cywilnoprawną albo wprowadził do umowy o pracę podmiotowo istotne postanowienie o przysługiwaniu rekompensaty za dojazdy z miejsca zamieszkania do i z pracy, które podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stosowanie do § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. Oznacza to, że zasada równego traktowania i niedyskryminacji pracowników (art 183a k.p.) także w odniesieniu do uzgodnionego ryczałtu za dojazdy cło i z pracy, który zostaje przyznany pracowników i przez reprezentujący pracodawcę organ właściwy dla ustalania warunków wynagradzania za pracę lub innych świadczeń ze stosunku pracy na podstawie przepisów w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracowników i z tytułu podróży służbowej na obszarze (§ 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marcu 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy), a takie zasada równego traktowania ubezpieczonych, obowiązującą bez względu na rodzaj i charakteru zatrudnienia, wymagają, aby rekompensat finansowe (ryczałty): a przejazd do i z pracy podlegały wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (art. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych u związku z § 2 list 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 także wtedy, gdy dotyczą świadczeń przyznawanych pracownikom zajmującym stanowiska kierownicze lub decyzyjne, którzy nie mogą być traktowani inaczej (mniej korzystnie) niż pozostali pracownicy.

Stanowisku to jest również zgodne z tezą innych wcześniej przywołanych orzeczeń Sądu Najwyższego i Sadu Apelacyjnego w Poznaniu zgodnie z tym. jednoznacznie jest potwierdzone, iż także, jeśli zapewnienie bezpłatnego lub częściowo odpłatnego korzystania ze środków lokomocji następuje poprzez refundację kosztów dojazdu do pracy samochodem (stanowiącym także środek lokomocji), jest objęte postanowieniem § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia. Inne stanowisko prowadziłoby bowiem do wniosku, iż pracownicy z miejscowości, w których komunikacja publiczna nie jest rozbudowana, zmuszeni do dojazdu prywatnymi samochodami, zostaliby jeszcze dodatkowo obciążani składkami ubezpieczenia społecznego (w części przypadającej na pracownika), co jest niezgodne z zasadą zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa. Zawarcie takiego stanowiska w Regulaminie Wynagrodzeń budziłoby również wątpliwości w świetle art. 9 § 4 Kodeksu Pracy zgodnie z którym postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów oraz statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu nie obowiązują.

Ad. 4

W myśl § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia, podstawy wymiaru składek ZUS nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz. korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Przepis ten nie zastrzega, jakiego rodzaju mają to być środki, oraz czyją własność mają stanowić. Mogą to zatem być zarówno publiczne, jak i niepubliczne środki transportu. Mogą też stanowić własność pracodawcy. Nie ulega wątpliwości, iż pracownik otrzymujący od pracodawcy bilet uprawniający do przejazdu określonymi liniami autobusowymi lub pociągiem uzyskuje uprawnienie do korzystania z bezpłatnych (lub częściowo odpłatnych) przejazdów środkami lokomocji wypełniona zatem także w tym przypadku dyspozycja wynikająca ww. przepisu Rozporządzenia. W nawiązaniu do powyższego również korzyści wynikające z otrzymania biletów uprawniających do przejazdu środkami lokomocji (publicznej lub niepublicznej) nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy uwzględnieniu powyższego, nie ma znaczenia, czy Pracodawca przekazuje karty paliwowe, czy refunduje (częściowo) koszty przejazdów lokomocji, czy kupuje bilety na przejazdy środkami lokomocji. Nie ma to wypływu na fakt, iż zarówno środek transportu publicznego jak i samochód pozostają środkami lokomocji, jak i na fakt, iż udostępniane usługi, będą po cenach niższych aniżeli detaliczne. Jednocześnie należy również wskazać, iż pojęcie "korzyść materialna" oznacza również, ekwiwalent pieniężny nie ma zatem uzasadnienia do ewentualnego wyłączenia któreś ze wskazanych wyżej form spruł regulacji § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia.

Reasumując, zdaniem Spółki przychód uzyskany przez pracownika, o którym mowa wyżej nie będzie powiększał podstawy obliczania składek na ubezpieczenie społeczne zarówno w części dotyczącej pracownika jako ubezpieczonego jak i Spółki jako płatnika składek.

Wolą Wnioskodawcy jest uzyskanie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych interpretacji wyłącznie w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne dodatkowych świadczeń udostępnianych pracownikom po cenach niższych niż detaliczne.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie, zważył co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Ponadto stosownie do art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wytycznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczeniu społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Oddział informuje również, że zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, warunkiem koniecznym do stwierdzenia kompletności wniosku, jest jego należyte opłacenie, natomiast w myśl art. 10 ust. 7 tej ustawy - w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się oparte od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wobec faktu, iż we wniosku złożonym w dniu 19 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca przedstawił wątpliwości w zakresie dotyczącym kilku zdarzeń przyszłych, u do wniosku została dokonana opłata w pojedynczej wysokości, tj. w kwocie 40 zł. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydając niniejszą decyzję rozpoznał wniosek wyłącznie w zakresie świadczeń w postaci imiennych kart paliwowych z określonym limitem tankowania z częściową (symboliczną) odpłatnością. Kwestie dotyczące pozostałych świadczeń udostępnianych przez Wnioskodawcę pracownikom w postaci biletów przejazdu środkami komunikacji publicznej, dojazdu do pracy i z pracy prywatnym samochodem t/w. kilometrówka oraz biletów miesięcznych lub legitymacji zniżkowych na określony kurs czy typ autobusu lub pociągu pozostawił bez rozpoznania informując u powyższym Wnioskodawcę odrębnym pismem.

Zasady opłacania składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2. art. 20 ust. 1 w związku z, art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne emerytalne rentowe, chorobowe i wypadkowe) pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do procy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z choroba zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zakład wskazuje, iż z brzmienia art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika ograniczenie w tematyce, w której jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, uniemożliwiające potwierdzenie w tym trybie przez organ dokonanej kwalifikacji przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uwzględniając powyższe. Zakład dokonał interpretacji przepisów ubezpieczeniowych opierając się na zawartej w treści wniosku informacji w powyższym zakresie.

Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe określony we wskazanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 26 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne t rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów-wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz. korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Konstrukcja powyższego przepisu rozporządzenia jednoznacznie wskazuje, iż aby móc zastosować wskazane wyłączenie, dana korzyść musi stanowić przychód pracownika (tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy oraz dodatkowo prawo do uzyskania korzyści musi wynikać z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, przewidujących partycypację pracownika w ponoszeniu kosztów nabycia tych Świadczeń. Ponadto dana korzyść musi przybrać formę niepieniężna (formę zakupu, i co istotne po cenach niższych niż detaliczne artykułu lub usługi). Jednocześnie należy zauważyć, ze w sytuacji, gdy świadczenie przyznane pracownikowi jest w całości finansowane przez pracodawcę stanowi ono podstawę wymiaru składek mi ubezpieczenia

W świetle przytoczonego przepisu, składki na ubezpieczeniu społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracowniku z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi korzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową ich odpłatnością.

Częściowa partycypacja w tym przypadku polega na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług Pracownik uzyska elekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej. do której uiszczenia byłby zobowiązany w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tych dóbr.

W złożonym w dniu 19 kwietnia 2017 r. wniosku o interpretację Wnioskodawca wskazał, że udostępni pracownikom za częściową odpłatnością imienne karty paliwowe z określonym limitem tankowaniu limit ten będzie ustalony z uwzględnieniem odległości przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, oraz częściowego pokrycia kosztów przejazdu.

Z powyższego wynika, że karta paliwowa będzie rodzajem karty płatniczej zasilanej do określonej wartości (limitu tankowania). Zatem nie można jej utożsamiać z bonem czy talonem uprawniającym do wymiany na usługę czy towar tj. formę niepieniężnego zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub w formie usług, przysparzającą pracownikowi korzyść materialną.

Przedmiotową kartę należy raczej uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na to że stanowi ona instrument dostępu do określonych wartości pieniężnych (limitu tankowania określonego przez Wnioskodawcę), co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych takich jak płatność za towary lub usługi w tym przypadku za paliwo.

Tym samym, brak jest podstaw do wyłączenia powyższego świadczenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ponieważ w ocenie Oddziału jest to świadczenie pieniężne.

Biorąc pod uwagę opis zdarzeniu przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 19 kwietnia 2017 r. w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne udostępnianych pracownikom za częściową odpłatnością imiennych kart paliwowych z określony m limitem tankowania

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji

Wydana decyzja wiąże Zakład i Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest włażąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. n swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS. która wy dała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.