WPI/200000/43/467/2016 - Nieuwzględnienie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe niestanowiących przychodu z tytułu stosunku pracy wartości noclegów udostępnianych nieodpłatnie pracownikom w okresie oddelegowania do pracy poza stałe miejsce jej wykonywania.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie rozpatrując wniosek złożony w dniu 25 kwietnia 2016 r. przez przedsiębiorcę: (...) sp. z o.o. z siedzibą w (...) uznaje za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe niestanowiących przychodu z tytułu stosunku pracy wartości noclegów udostępnianych nieodpłatnie pracownikom w okresie oddelegowania do pracy poza stałe miejsce jej wykonywania.

W dniu 25 kwietnia 2016 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej złożony przez Wnioskodawcę (...) sp. z o.o. z siedzibą w (...).

Wnioskodawca poinformował, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski oraz za granicą w zakresie robót metalowych, budownictwa przemysłowego. Spółka na terenie Niemiec posiada zarejestrowany samobilansujący się oddział. Realizowane na terenie Niemiec kontrakty mają zróżnicowany charakter, zarówno pod względem okresu ich trwania liczby zaangażowanych pracowników spółki, jak też lokalizacji. Pracownicy Spółki świadczą pracę na terenie Niemiec na warunkach przeniesienia służbowego tj. czasowej zmiany miejsca wykonywania pracy dokonanej za zgodą pracownika (zwanego dalej oddelegowaniem). Ta forma oddelegowania nie stanowi podróży służbowej w rozumieniu przepisów prawa pracy, a Spółka nie wypłaca pracownikom diet i innych należności przysługujących pracownikom zgodnie z Kodeksem pracy w przypadku podróży służbowych. Oddelegowanie do pracy poza stałe miejsce jej wykonywania (poza siedzibę i stałe miejsce wykonywania działalności spółki, a jednocześnie poza miejsce zamieszkania pracowników) odbywa się w oparciu o sporządzone aneksy do umów o pracę, czasowo zmieniające miejsce wykonywania pracy. Delegowanie pracowników odbywa się zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami dyrektyw parlamentu europejskiego i rady dotyczących delegowania pracowników w ramach świadczenia usług. W czasie świadczenia tych usług Spółka udostępnia oddelegowanym pracownikom bezpłatne miejsca noclegowe w wynajętych i opłaconych przez Spółkę kwaterach prywatnych o różnym standardzie. Udostępnienie to wynika z konieczności zapewnienia możliwości wykonywania przez pracowników swych obowiązków pracowniczych i leży w interesie pracodawcy, bowiem przyczynia się do zwiększenia efektywności pracy. Ze względu na znaczną rotację pracowników Spółka nie jest w stanie przewidzieć ilu dokładnie pracowników będzie oddelegowanych do zrealizowania danego kontraktu. Na podstawie szacunków okresu trwania kontraktów i poziomu obłożenia na danym etapie realizacji projektu spółka dokonuje najmu miejsc noclegowych dla pracowników na potrzeby zbiorowego zakwaterowania. Ponoszone koszty przez Spółkę za kwatery stałe, bez względu na to czy faktycznie wszystkie miejsca noclegowe w danej kwaterze będą wykorzystywane, czy też nie. Spółka nie ewidencjonuje zakresu korzystania z noclegów przez poszczególnych pracowników, ze względu na znaczną fluktuację pracowników uczestniczących w poszczególnych fazach prowadzonych robót. Ze względu na ww. warunki nie ma możliwości obliczenia wartości udostępnionego pracownikowi miejsca noclegowego i takich obliczeń ani szacunków do sierpnia 2007 r. nie dokonywano. Jednakże z uwagi na sprzeczne interpretacje w tym zakresie w latach wcześniejszych spółka ustaliła od 2007 r. ryczałt miesięczny z tytułu przychodu pracownika z tytułu tegoż świadczenia w kwocie stanowiącej równowartość euro (...). Przedmiotowy ryczałt uwzględniony był w przychodzie po stronie pracownika jako świadczenie rzeczowe. Powyższe nie oznacza jednak, że Spółka uznała, że udostępnienie pracownikowi miejsca noclegowego stanowi przychód dla pracownika. Spółka od samego początku stała na stanowisku, że w przypadku udostępnienia miejsca noclegowego pracownikowi - nie powstaje po jego stronie przychód. Co więcej po zapoznaniu się z treścią wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. Nr 947), wnioskodawca od początku 2015 r. zaprzestał uwzględnienia jako przychodu po stronie pracowników świadczenia w postaci miejsca noclegowego.

Prawidłowość działań wnioskodawcy w tym zakresie jednoznacznie potwierdził w indywidualnej interpretacji z dnia (...) 2016 r., znak: (...) Minister Finansów. Kserokopia tejże interpretacji stanowi załącznik do niniejszego wniosku.

W ocenie Spółki oraz Ministra Finansów zapewnienie pracownikom miejsc noclegowych pozostaje w interesie Spółki, albowiem prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracownika nocowania w miejscu wskazanym przez pracodawcę aby w określonym czasie wynikającym z kontraktów handlowych pracodawcy - pracownicy mogli dotrzeć do miejsca świadczenia pracy. Zapewnienie tej możliwości przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika, ale właśnie wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy tak aby była ona wydajna i należytej jakości. Zapewnienie możliwości nocnego wypoczynku odpowiada także obowiązkowi pracodawcy organizowania pracy w sposób zmniejszający uciążliwość pracy; przepis art. 94 pkt 3 Kodeksu pracy tylko przykładowo wymienia w aspekcie zmniejszenia uciążliwości pracy pracę monotonną i pracę w ustalonym z góry tempie. Wnioskodawca podnosi, iż dysponuje indywidualną interpretacją z dnia (...) 2016 r. znak: (...) wydaną z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w (...), z której jednoznacznie wynika, że w opisanym wyżej stanie faktycznym po stronie pracowników wnioskodawcy brak jest przychodu, a stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tym samym organ podatkowy potwierdził jednoznacznie stanowisko wnioskodawcy, że udostępnienie pracownikowi miejsca noclegowego nie rodzi po jego stronie przychodu. Zatem Wnioskodawca jednoznacznie stwierdził, że koszty noclegów nie stanowiły i nie stanowią przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustalenie przez wnioskodawcę ryczałtu wynikało z daleko posuniętej ostrożności.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy w świetle postanowień art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 12 ustawy o PIT można mówić o przychodzie pracownika z tytułu świadczenia rzeczowego jakim jest zapewnienie przez pracodawcę miejsca noclegowego i w konsekwencji, czy istnieje podstawa do uwzględnienia kwoty Euro w podstawie wymiaru składek w oparciu o postanowienia § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.).

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 18 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ustawy PIT z tytułu m.in. zatrudnienia w ramach stosunku pracy. W art. 12 ust. 1 ustawy o PIT ustawodawca zakwalifikował m.in. świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych do przychodów ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o PIT wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. W świetle natomiast art. 11 ust. 2a pkt 2 pkt 2 u.p.d.o.f. wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Wnioskodawca wskazał, że w kwestii wykładni wymienionych regulacji wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. K. 7/13 (Dz. U. 2014 r. Nr 947) stwierdzając, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, 362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r., poz. 888, 1036, 1287, 1304, 1387 i 1717 oraz z 2014 r. poz. 223, 212, 567 i 598), rozumiane w ten sposób, że "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji za podlegający opodatkowaniu przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. mogą być uznane takie "inne nieodpłatne świadczenia", które posiadają następujące cechy:

Dalej Wnioskodawca podnosi, że w dwóch wyrokach NSA z dnia 19 września 2014 r. o sygn. akt II FSK 2280/12 i FSK 2281/12 NSA przywołało do wyroku TK Sąd wskazał, że nie można porównywać wykupienia pakietów medycznych z zapewnieniem kwater pracownikom, tylko niezbędnym elementem należnego wykonywania pracy w taki sposób, w jaki wymaga tego pracodawca.

Zdaniem NSA kwatery nie są żadnym benefitem pracowniczym, tylko niezbędnym elementem należnego wykonywania pracy w taki sposób, w jaki wymaga tego pracodawca.

Również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2014 r., II FSK 2387/12 - Sąd uznał, że: "Wydatek dokonywany przez pracodawcę na pokrycie kosztów pobytu pracownika w hotelu nie jest dla tego pracownika przychodem ze stosunku pracy, jeżeli pobyt w tym hotelu był spowodowany koniecznością wykonywania czynności służbowych poza siedzibą pracodawcy, a jednocześnie poza miejscem zamieszkania pracownika".

Takie stanowisko jak wyżej wyraził WSA w Łodzi w wyroku z dnia 9 grudnia 2014 r. o sygn. akt I SA/Łd 810/14, LEX nr 1630400, nietezowane, WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 4 grudnia 2014 r., I SA/Bk 473/14, LEX nr 1583675, WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 20 listopada 2014 r., I SA/Po 548/14. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w czterech interpretacjach dotyczących zbliżonych (identycznych) stanów faktycznych: z dnia 13 maja 2015 r. nr IBPBII/1/4511-116/15/MK, z dnia 6 czerwca 2015 r. nr IBPBII/1/4511-284/15/BD, z dnia 13 sierpnia 2015 r. nr IBPB-2-1/4511-201/15/AD, z dnia 31 sierpnia 2015 r. nr IBPB-2-1/4511- 196/15/ASz uznał, że brak jest PIT, gdy pracodawca zapewnia nocleg pracownikom oddelegowanym do innego miejsca pracy.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że również dysponuje w tym zakresie indywidualną interpretacją z dnia (...) 2016 r., znak: (...) wydaną z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w (...), z której jednoznacznie wynika, że w opisanym wyżej stanie faktycznym po stronie pracowników wnioskodawcy brak jest przychodu, a stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dalej Wnioskodawca podnosi, że zgodnie z przepisem art. 22 Kodeksu pracy - pracownik zobowiązuje się do wykonania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Przepisy prawa pracy nie nakładają na pracownika obowiązku ponoszenia za pracodawcę wydatków związanych ze świadczeniem pracy. Wszystkie koszty związane ze świadczeniem pracy przez pracownika są pokrywane przez pracodawcę. Do takich kosztów z całą pewnością należą wydatki związane z zapewnieniem noclegu w miejscu wykonywania pracy zgodnie z zapisami umowy o pracę - oddalonym od siedziby pracodawcy a jednocześnie znajdującym się poza miejscem zamieszkania pracownika.

Zapłata przez pracodawcę kosztu noclegu pracownika wykonującego swe obowiązki w miejscu określonym w umowie o pracę (poza siedzibą firmy oraz miejsca zamieszkania pracownika) stanowi racjonalny wydatek firmy związany z realizacją określonych celów gospodarczych.

Wydatek ten ponoszony w interesie pracodawcy, stanowiący koszt działalności gospodarczej poniesiony w celu osiągnięcia przychodów firmy nie może być uznany za element przychodu pracownika.

Według Wnioskodawcy przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do paradoksalnego wniosku, iż wartość związanych z obowiązkami pracownika wydatków pracodawcy w postaci m.in. materiałów biurowych, zużytego prądu, wydatków związanych z eksploatacją samochodu służbowego itp. powinna być proporcjonalnie przypisywana do przychodów pracowników z tytułu stosunku pracy - jako nieodpłatne świadczenie otrzymywane przez pracowników.

Wydatki poniesione przez pracodawcę zatem są ściśle związane z realizacją przepisów Kodeksu pracy, z których wynika, iż pracownik zobowiązuje się do wykonania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem w miejscu i w czasie wyznaczonym przez pracodawcę.

Ponadto Wnioskodawca nawiązuje do treści art. 94 Kodeksu pracy, z którego wynika, że pracodawca jest obowiązany w szczególności: organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, jak również osiąganie przez pracowników, przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy (pkt 2), organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy, zwłaszcza pracy monotonnej i pracy w ustalonym z góry tempie (pkt 3).

W ocenie sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego obowiązek zapewnienia prawidłowej organizacji pracy nie może być utożsamiany tylko z zapewnieniem biurka, materiałów biurowych czy pokryciem kosztów eksploatacji samochodu służbowego czy kosztów zużytej energii elektrycznej. Ten obowiązek należy i trzeba odnosić i analizować w kontekście konkretnych obowiązków pracowniczych i wynikających z tych obowiązków oczekiwań pracodawcy.

Skoro więc prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracownika nocowania w hotelu aby w określonym czasie wynikającym z kontaktów handlowych pracodawcy i kontrahenta dotrzeć do kontrahenta, to zapewnienie tej możliwości przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika ale właśnie wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy tak aby była ona wydajna i należytej jakości.

Zapewnienie możliwości nocnego wypoczynku odpowiada także obowiązkowi pracodawcy organizowania pracy w sposób zmniejszający uciążliwość pracy; przepis art. 94 pkt 3 Kodeksu pracy tylko przykładowo wypełnia w aspekcie zmniejszenia uciążliwości pracy pracę monotonną i pracę w ustalonym z góry tempie.

W związku z powyższym w ocenie Spółki brak przychodu po stronie pracownika z tytułu korzystania z miejsca noclegowego wskazanego przez pracodawcę skutkuje brakiem podstaw do uwzględnienia w podstawie wymiaru składek wartości noclegów udostępnionych pracownikom przez pracodawcę.

Tym samym w takiej sytuacji nie ma zastosowania treść § 3 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), skoro w świetle prokonstytucyjnej wykładni Trybunału Konstytucyjnego brak jest przesłanek do uznania, że zapewnienie przez pracodawcę miejsc noclegowych pracownikom leży w interesie pracowników. Zapewnienie miejsc noclegowych pracownikom leży tylko i wyłącznie w interesie pracodawcy. Co więcej taka linia orzecznicza wykreowana została przez sądy administracyjne, które dokonują wykładni przepisów podatkowych. Nie ma już bowiem wątpliwości, że sądy administracyjne w podobnych stanach faktycznych stwierdzają, że z tytułu udostępnienia pracownikom miejsc noclegowych nie powstaje przychód. Tym samym na mocy art. 18 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, skoro nie ma przychodu z tego tytułu brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia tego świadczenia rzeczowego w podstawie wymiaru składek.

Ponoszenie przez Spółkę wydatków w celu zapewnienia noclegów pracownikom jest świadczeniem w interesie pracodawcy, bo to Spółce przynosi konkretną i wymierną korzyść w postaci prawidłowo i efektywnie wykonanej przez pracowników pracy. Zapewnienie noclegu przez pracodawcę pracownikowi służy wyłącznie realizacji obowiązku pracowniczego, pracownik nie ma tu żadnej swobody w zarządzaniu i rozporządzaniu tym świadczeniem, wykorzystuje je w konkretnym celu - wykonaniu swoich obowiązków pracowniczych. Natomiast dla pracownika, jako osoby fizycznej - podatnika podatku dochodowego, poza relacją pracowniczą nie powstaje tu przysporzenie. Korzyść ze świadczeń spełnionych na jego rzecz nie jest przez niego wynoszona na zewnątrz stosunku pracy i nie stanowi dochodu, będącego przedmiotem opodatkowania. Ponoszone przez pracodawcę wydatki za miejsca noclegowe mają bezpośredni związek z wykonywaniem obowiązków służbowych i są niezbędne do wykonywania tych zadań, a ich koszt nie stanowi u pracowników przysporzenia majątkowego i nie może być traktowany jako przychód ze stosunku pracy w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracownik nie otrzymuje "świadczenia" w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż Spółka jedynie zapewnia świadczenia w naturze, które są oferowane w interesie i na rzecz wnioskodawcy. Ponieważ w tej sytuacji nie powstaje przychód po stronie pracownika, Spółka nie ma obowiązku naliczania, pobierania i odprowadzania podatku od tego świadczenia. Stanowisko takie podziela NSA i WSA w przywołanych we wniosku wyrokach, jak również Minister Finansów w indywidualnych interpretacjach. Dla przykładu Wnioskodawca wymienia następujące interpretacje: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: z dnia 13 maja 2015 r. Nr IBPBII/1/4511-116/15/MK, z dnia 6 czerwca 2015 r. Nr IBPBII/1/4511-284/15/BD, z dnia 13 sierpnia 2015 r. Nr IBPB-2-1/4511-201/15/AD, z 31 sierpnia 2015 r. Nr IBPB-2-1/4511- 196/15/ASz, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 21 lipca 2015 r. Nr IPPB4/4511-634/15-2/MP. Spółka przedłożyła w załączeniu przywołane wyżej indywidualne interpretacje.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie w decyzji z dnia 6 lipca 2015 r. nr 763/2015 (WPI/200000/43/753/2015) uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy w identycznym stanie faktycznym. Również Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku w decyzji z dnia 13 października 2015 r., znak: DI/100000/43/948/2015.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Ponadto w myśl art. 10 ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, udzielenie interpretacji dotyczącej obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne są regulowane za pośrednictwem przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i stosownych aktów wykonawczych, w tym rozporządzenia rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 2236).

W myśl art. 18 ust. 1 i 2 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych, a także przychodów nie podlegających uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na podstawie zapisów zawartych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Z treści powyższego wynika, że przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ściśle uzależniają włączenie danego świadczenia do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników od zakwalifikowania go jako przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Zakład zaznacza jednocześnie, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w ustawowo określonym zakresie, natomiast sprawy te należą do wyłącznej kompetencji organów podatkowych, gdyż zgodnie z art. 10a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613). Powyższe ograniczenie w tematyce, w której Zakład jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, uniemożliwia potwierdzenie w tym trybie przez organ dokonanej przez Wnioskodawcę w przedstawionej sprawie interpretacji prawa podatkowego. W konsekwencji, Zakład dokonał interpretacji przepisów ubezpieczeniowych opierając się na zawartej we wniosku informacji co do kwalifikacji opisanego przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego zawartym we wniosku z dnia 25 kwietnia 2016 r. spółka udostępnia oddelegowanym pracownikom bezpłatne miejsca noclegowe w wynajętych i opłaconych przez spółkę kwaterach prywatnych o różnym standardzie. Wnioskodawca jednoznacznie stwierdził, że wartość finansowanych pracownikom noclegów w czasie oddelegowania ich do pracy poza stałe miejsce jej wykonywania (poza siedzibę i stałe miejsce wykonywania działalności Spółki, a jednocześnie poza miejsce zamieszkania pracowników) nie stanowiło i nie stanowi przychodu z tytułu stosunku pracy, na potwierdzenie czego Wnioskodawca przedłożył interpretację indywidualną właściwego organu podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdza, iż wartość noclegów udostępnianych przez pracodawcę nieodpłatnie oddelegowanym pracownikom jako niestanowiąca przychodu z tytułu stosunku pracy, nie stanowi również podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, gdyż stosownie do powołanych powyżej przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Ponadto Oddział wskazuje, że ustalony przez Wnioskodawcę "ryczałt miesięczny" stanowiący uśredniony koszt miejsc noclegowych wynajmowanych i opłacanych przez Spółkę kwaterach prywatnych, z uwagi na swój charakter oraz sposób wyłączenia jest należnością przysługującą pracownikowi w podróży służbowej, która nie występuje w opisanym stanie faktycznym. Bowiem przy oddelegowaniu, z którym mamy do czynienia w sytuacji Wnioskodawcy, zatrudnionemu pracownikowi zgodnie z prawem przysługuje wynagrodzenie za pracę i inne uprawnienia pracownicze (np. zwrot kosztów podróży), z wyłączeniem jednak należności z tytułu odbycia podróży służbowej.

Uwzględniając przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej złożonym w dniu 25 kwietnia 2016 r. stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za prawidłowe stanowisko Przedsiębiorcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wartości noclegów udostępnianych nieodpłatnie pracownikom w okresie oddelegowania do pracy poza stałe miejsce jej wykonywania, niestanowiących przychodu z tytułu stosunku pracy.

Jednocześnie Oddział zaznacza, że w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska Przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów. Ocena stanowiska Przedsiębiorcy, dokonywana pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego zawarty w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż rozpoznając wniosek o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego. Wydając pisemną interpretację Zakład oparł się na informacji przedstawionej przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym, iż udostępnianie pracownikom miejsc noclegowych nie stanowiło i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, zwracając jednocześnie uwagę na fakt, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Ryzyko podania nieprawdziwych informacji w opisie stanu faktycznego bądź też poczynienie przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu, np. w toku prowadzonego postępowania lub w toku czynności kontrolnych, ustaleń odmiennych od tych zaprezentowanych przez Wnioskodawcę obciąża jedynie przedsiębiorcę.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.