WPI/200000/43/366/2016 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości, niestanowiących przychodu z tytułu stosunku pracy, miejsc noclegowych udostępnianych nieodpłatnie pracownikom w okresie oddelegowania do pracy poza granicami kraju.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie, rozpatrując wniosek złożony w dniu 30 marca 2016 r. przez przedsiębiorcę: (...), uznaje za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości, niestanowiących przychodu z tytułu stosunku pracy, miejsc noclegowych udostępnianych nieodpłatnie pracownikom w okresie oddelegowania do pracy poza granicami kraju.

W dniu 30 marca 2016 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) reprezentowanego przez pełnomocnika (...), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 kwietnia 2016 r. (wpływ do Oddziału w dniu 20 kwietnia 2016 r.).

Wnioskodawca poinformował, że prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza granicami kraju. Głównym przedmiotem jego działalności jest świadczenie usług w zakresie wykonywania, montażu i konserwacji urządzeń oraz instalacji wykorzystywanych w energetyce / przemyśle. Realizowane na terenie Polski oraz poza jej granicami usługi mają zróżnicowany charakter, zarówno pod względem okresu ich trwania, liczby zaangażowanych pracowników, jak też lokalizacji.

Pracownicy Spółki, zarówno świadczący pracę w ramach inwestycji realizowanych na terenie Polski, jak i za granicą, wykonują pracę w formie przeniesienia służbowego - tj. czasowej zmiany miejsca wykonywania pracy dokonywanej za zgodą pracownika (zwanej dalej: oddelegowaniem), w oparciu o stosowne aneksy do umów o pracę poszczególnych pracowników. Taka forma oddelegowania nie stanowi podróży służbowej w rozumieniu przepisów prawa pracy, dlatego też Spółka nie wypłaca pracownikom diet i innych świadczeń, które przysługiwałyby im gdyby odbywali podróże służbowe.

W związku z faktem, że praca jest realizowana poza stałym miejscem zamieszkania oddelegowanych pracowników, Spółka udostępnia im możliwość skorzystania z bezpłatnych miejsc noclegowych. Udostępnienie tych miejsc noclegowych wynika z konieczności umożliwienia pracownikom wykonywania ich obowiązków pracowniczych poza miejscem ich zamieszkania, i w ocenie Wnioskodawcy leży w interesie pracodawcy - zapewniając mu możliwość zrealizowania zawartego kontraktu oraz podwyższając efektywność prowadzonych czynności. Co do zasady, noclegi te zapewniane są w kwaterach prywatnych lub w hotelach robotniczych - co uzależnione jest od uwarunkowań lokalnych. W zależności od przewidywanej ilości pracowników niezbędnych do realizacji danej inwestycji, Spółka zapewnia odpowiednią liczbę miejsc noclegowych - występują przy tym sytuacje, w których Wnioskodawca wynajmuje kwatery u różnych podmiotów, których standard jest zróżnicowany, podobnie jak i należny wynajmującemu czynsz (zapłata). Liczba pracowników Spółki realizujących poszczególne inwestycje zmienia się w czasie - nie będąc stałą - przy czym Wnioskodawca utrzymuje cały czas odpowiednią liczbę (bazę) miejsc noclegowych, bez względu na to, czy są one faktycznie wykorzystywane, czy też nie.

Dalej Wnioskodawca poinformował, że w okresie od grudnia 2009 r. Spółka rozpoczęła ewidencjonowanie tego, w jakim zakresie jej pracownicy korzystali z miejsc noclegowych, które zapewniała w związku z realizacją poszczególnych inwestycji, podejmując następnie arytmetyczne zabiegi mające na celu uwzględnić ich wartość w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe poszczególnych pracowników (uwzględniała je jako płatnik w rozliczeniach poszczególnych pracowników) - dotyczyło to tak kraju, jak i zagranicy.

Ponadto w piśmie z dnia 18 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że według Spółki, co znajduje również potwierdzenie w treści przedłożonej interpretacji indywidualnej z dnia (...) lutego 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w (...) działającego w imieniu Ministra Finansów, wartość miejsc noclegowych, z których mogli korzystać nieodpłatnie jej pracownicy, w okresie od grudnia 2009 r. nie stanowiła dla tych pracowników przychodu ze stosunku pracy w myśl przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Dalej Wnioskodawca zauważył we wskazanym piśmie, że niezależnie przy tym od dokonywanego uzupełnienia, które ma na celu umożliwienie ZUS zajęcie merytorycznego stanowiska, chciałby podać w wątpliwość, czy kwestia wskazana w treści wezwania stanowi w istocie element opisu stanu faktycznego, czy też już element jego oceny, co w sposób oczywisty nasuwa się w przypadku oceny tego, czy dla pracowników występuje czy też nie przychód na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który ze względu na treść art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z jej art. 18 ust. 1 powinien podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe. Wnioskodawca wskazał, iż z ostrożności przedstawił uzupełnienie, którego zażądał ZUS, przy czym w jego ocenie we wskazanym zakresie nie zwalnia to ZUS od zajęcia własnego merytorycznego stanowiska we wskazanym zakresie, w ramach udzielanej interpretacji indywidualnej. Należy bowiem zauważyć, iż kwestia tego, czy w danym wypadku występuje przychód z tytułu stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w konsekwencji winien stanowić element zwiększający podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe, jest kwestią przeprowadzonych ocen prawnych, nie zaś opisu stanu faktycznego przedstawianego w ramach wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Jeśli bowiem przyjmować, iż to Wnioskodawca rozstrzyga samodzielnie o tym, czy w danym przypadku występuje taki przychód, to instytucja interpretacji indywidualnej byłaby zbędna. Tymczasem w niniejszej sprawie w ślad za otrzymaną już od Dyrektora Izby Skarbowej interpretacją indywidualną Wnioskodawca występuje o ocenę tego, czy w przedstawionym przez niego stanie faktycznym można mówić o przychodzie, do którego odsyła art. 4 pkt 9 oraz art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który skutkowałby powiększeniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że przywołana indywidualna interpretacja podatkowa obejmuje swym zakresem również okres od grudnia 2009 r. - co wynika z opisu podlegającego w niej ocenie stanu faktycznego, przy uwzględnieniu braku zmian legislacyjnych w okresie od grudnia 2009 r. w treści podstawowego w tym zakresie przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy powyższa kwestia nie stanowi w istocie elementu opisu stanu faktycznego, gdyż wkracza w sferę ocen prawnych, nie zaś prostego wskazania faktu / zdarzenia. Pomimo tego celem uniknięcia zwrotu wniosku lub odmowy udzielenia interpretacji Wnioskodawca wypowiedział się w powyższym zakresie. Okoliczność ta nie powinna jednak w żaden sposób zwalniać ZUS od merytorycznego zajęcia stanowiska w sferze poruszonych powyżej zagadnień.

Mając na uwadze: fakt uzyskania przez Spółkę interpretacji indywidualnej z dnia (...) lutego 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w (...) działającego w imieniu Ministra Finansów, w której potwierdzono, iż: "Skorzystanie przez pracowników - w ramach oddelegowania - ze świadczenia w postaci bezpłatnego zakwaterowania w kwaterach prywatnych lub hotelach robotniczych niewątpliwie następować będzie za zgodą pracownika, niemniej świadczenie to nie będzie spełnione w interesie pracownika, ale pracodawcy oraz nie przyniesie pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Udostępnienie bezpłatnego zakwaterowania pracownikom w ramach oddelegowania leżeć będzie wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie samych pracowników, którzy - gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków służbowych - nie mieliby powodu korzystania z wynajmowanych przez prywatnych kwater czy hoteli (...) Zatem (...) uznać należy, że zapewnienie (...) oddelegowanym pracownikom możliwości skorzystania z miejsc noclegowych w związku z realizacją inwestycji (kontraktów) nie generuje po stronie pracowników przychodu do opodatkowania", najnowsze wypowiedzi orzecznictwa, w szczególności zaś wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13), w którym określono przesłanki, które pozwalają stwierdzić, czy występuje w danym przychód ze stosunku pracy, który w rezultacie mógłby rzutować na określenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe, oraz znane Wnioskodawcy stanowisko Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Lublinie wyrażone w decyzji nr 753/2015 z dnia 6 lipca 2015 r., Spółka powzięła wątpliwość w kwestii, czy zapewnienie oddelegowanym pracowników możliwości skorzystania z miejsc noclegowych, we wskazanym we wniosku zakresie - tj. sfinansowanych przez pracodawcę, w związku z realizacją przywołanych inwestycji (kontraktów) - winno skutkować wliczeniem przez Spółkę wartości tych świadczeń do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe poszczególnych pracowników, których one dotyczą, czy też nie.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że odpowiedź na powyższe powinna jednocześnie uwzględniać stanowisko, które Spółka otrzymała od Ministra Finansów, zastępowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w (...), w treści interpretacji indywidualnej z dnia (...) lutego 2016 r.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z powstaniem przychodu po stronie poszczególnych oddelegowanych pracowników, który podlegałby wliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe.

Należy zauważyć, że ustawa systemowa odwołuje się w art. 4 pkt 9 w związku z jej art. 18 do pojęcia "przychodu", w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jako elementu kształtującego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe. Powyższe powoduje, że oceniając - na gruncie ustawy systemowej - czy wystąpił przychód, po stronie pracownika, czy też nie, nie sposób jest uciekać od oceny tego, czy w danym przypadku występuje przychód, w rozumieniu utrwalonym już w orzecznictwie organów skarbowych, sądów administracyjnych oraz w najnowszym orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego.

Wnioskodawca podkreślił, że jego intencją nie jest pozyskanie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych interpretacji dotyczącej prawa podatkowego - tym niemniej istniejący pomiędzy ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych a ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych łącznik - w postaci art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z jej art. 18 - wymusza przyjmowanie tożsamego rozumienia zastosowanych pojęć ("przychodów") na gruncie wszystkich mających zastosowanie regulacji, a tym samym winno zakładać uwzględnienie w ramach wydawanych interpretacji dot. oceny podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe, poglądów orzecznictwa, które w ocenianej materii wyrażono już na gruncie podatkowym w zakresie wystąpienia przychodu. W myśl art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych interpretacje wydawane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych dotyczą m.in. zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek, ocena zaś przedstawionej przez Spółkę wątpliwości wymaga udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy w przedmiotowym przypadku po stronie oddelegowanych pracowników występuje przychód, który powiększałby podstawę wymiaru dotyczących ich składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe, czy też nie.

Ponadto Wnioskodawca załączył do wniosku interpretację indywidualną z dnia (...) lutego 2016 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w (...) - w zastępstwie Ministra Finansów - w której jednoznacznie stwierdzono, że przychód w podlegającym ocenie przypadku nie występuje. Stanowisko wyrażone przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w niniejszym postępowaniu winno więc, zdaniem Spółki, uwzględniać fakt dysponowania przez nią przywołaną decyzją, której Spółka jest bezpośrednim adresatem.

Stanowisko Wnioskodawcy o braku w ocenianym przypadku przychodu z stosunku pracy, który w konsekwencji podlegałby wliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe, wspierają także interpretacje indywidualne, które wydali Dyrektorzy Izb Skarbowych w Katowicach oraz Warszawie. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 czerwca 2015 r. (sygnatura IPPB2/4511-353/15-2/MK1) organ skarbowy uznał za prawidłowe stanowisko, wedle którego: "wartość noclegu finansowanego przez Spółkę, z którego Pracownik korzysta wyłącznie w związku z wykonywaną w wyznaczonym obszarze pracą, oraz wartość zwracanych Pracownikom kosztów przejazdu do miejsca wykonywania pracy, nie stanowi dla Pracownika przychodu do opodatkowania, od którego Spółka jest zobowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych". W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 maja 2015 r. (sygnatura IBPBII/1/4511-116/15/MK), organ skarbowy uznał z kolei za prawidłowe stanowisko, wedle którego: "ponoszenie przez pracodawcę wydatków w celu zapewnienia noclegów pracownikowi - przyjmując wskazane przez Trybunał Konstytucyjny i sądy administracyjne - kryterium oceny - jest świadczeniem poniesionym w interesie pracodawcy, bo to jemu przynosi konkretną i wymierną korzyść w postaci prawidłowo i efektywnie wykonywanej przez pracownika pracy. Przepisy prawa pracy nie nakładają na pracownika obowiązku ponoszenia za pracodawcę wydatków związanych ze świadczeniem pracy. Wszystkie koszty związane ze świadczeniem pracy przez pracownika pokrywa pracodawca. Zapewnienie noclegu przez pracodawcę pracownikowi służy wyłącznie realizacji obowiązku pracowniczego - pracownik nie ma tutaj żadnej swobody w zarządzaniu i rozporządzaniu tym świadczeniem: wykorzystuje je w konkretnym celu - wykonaniu swoich obowiązków pracowniczych. Natomiast dla pracownika, jako osoby fizycznej - podatnika podatku dochodowego, poza relacją pracowniczą, nie powstaje tutaj przysporzenie. Korzyść ze świadczeń spełnianych na jego rzecz nie jest przez niego wynoszona na zewnątrz stosunku pracy i nie stanowi dochodu, będącego przedmiotem opodatkowania". Wnioskodawca zgodził się z zacytowanymi fragmentami interpretacji indywidualnych, które wydały organy skarbowe, a także wskazuje na orzeczenia sądów administracyjnych w powyższym zakresie - Naczelny Sąd Administracyjny wskazał bowiem kategorycznie, w wyroku z 19 września 2014 r. (sygn. II FSK 2280/12), iż "jakkolwiek skorzystanie ze świadczenia w postaci noclegu wykupionego przez pracodawcę niewątpliwie następuje za zgoda pracownika, niemniej jednak świadczenie to nie jest spełnione w jego interesie, ale w interesie pracodawcy oraz nie przynosi pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Jak już wcześniej wspomniano, udostępnienie miejsc noclegowych pracownikom leży wyłącznie w interesie pracodawcy, a nie pracowników, którzy swoje potrzeby mieszkaniowe zaspokajają w innym miejscu i w inny sposób oraz którzy - gdyby nie konieczność wywiązania się z obowiązków wynikających z umowy o pracę - nie mieliby powodu do ponoszenia kosztów takich noclegów".

Wnioskodawca wskazał następnie, że źródłem tych wszystkich rozstrzygnięć jest stanowisko, które Trybunał Konstytucyjny przedstawił w ramach wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13), gdzie podkreślono, w ramach przekrojowej analizy orzeczniczej dotyczącej kwestii tzw. "nieodpłatnych świadczeń w naturze", iż "za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które: po pierwsze, zostały spełnione za zgoda pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)".

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym w ramach wniosku stanie faktycznym, nie została spełniona druga z przesłanek, które sformułował Trybunał Konstytucyjny, tj. oceniane świadczenie, nawet jeśli istnieje możliwość jego ewidencjonowania i przypisania indywidualnie danemu pracownikowi, co może budzić wątpliwości, jest spełniane w interesie pracodawcy, nie zaś pracownika - wiążąc się z możliwością realizacji przez pracodawcę kontraktu zamawiającym / głównym wykonawcą - tym samym nie stanowiąc przychodu, o którym mowa w art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z jej art. 18, który powiększałby podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe danego oddelegowanego pracownika. Takie też stanowisko (co do braku przychodu) zajął Dyrektor Izby Skarbowej w (...), w ramach otrzymanej przez Wnioskodawcę interpretacji.

Rozwijając przedmiotowe zagadnienie, Wnioskodawca zauważył, iż także kontrakty Wnioskodawcy zawierane z inwestorami / głównymi wykonawcami, co dotyczy przede wszystkim zagranicy, zakładały przeważnie, iż musiał on zapewnić swoim pracownikom świadczenia bytowe na warunkach nie gorszych niż obowiązujące pracowników "krajowych" (w tym w szczególności w zakresie zakwaterowania). Nie sposób przy tym zakładać, iż oddelegowani pracownicy w przypadku braku impulsu ze strony pracodawcy i przeniesienia ich do pracy za granicę (poza miejsce stałego zamieszkania), z własnej inicjatywy dokonaliby wynajmu nieruchomości w miejscu (kraju), gdzie rzeczywiście świadczyli później pracę. Obrazuje to, iż dla oddelegowanych pracowników nie powstała w istocie jakakolwiek korzyść ze stosunku pracy, w szczególności zaś nie była ona wynoszona niejako "na zewnątrz" stosunku pracy i nie stanowiła ich wzbogacenia. Powyższa teza jest tym bardziej uzasadniona, iż bezsporne powinno być, że oddelegowani pracownicy w trakcie pobytu za granicą (poza miejscem stałego zamieszkania) mieli na utrzymaniu rodziny, które pozostały w Polsce - ponosili nadal związane z tym koszty. Co więcej, z punktu widzenia poszczególnych pracowników, obowiązek świadczenia pracy poza granicami kraju (poza miejscem stałego zamieszkania) mógł być przecież niekorzystny i uciążliwy, chociażby z pobudek rodzinnych czy też życiowych. Nie sposób wobec tego przyjąć, iż pracownicy odnieśli z tego tytułu wymierną korzyść, stanowiącą ich wzbogacenie poprzez zaoszczędzenie im wydatków (których zresztą nigdy by nie ponieśli, gdyby nie oddelegowanie do świadczenia pracy poza miejscem ich stałego zamieszkania - z inicjatywy pracodawcy w związku z pozyskaniem przez niego kontraktów dotyczących poszczególnych inwestycji).

Powyższe okoliczności przemawiają za stanowiskiem Wnioskodawcy, w którego ocenie w ocenianym przypadku brak jest świadczenia, które powiększałoby podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe poszczególnych oddelegowanych pracowników. Nie są bowiem spełnione przesłanki, które wyznaczył Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13), dające podstawę do przyjęcia, iż zaistniał dla pracowników przychód ze stosunku pracy, gdyż spełniane przez pracodawcę (Spółkę) świadczenie leżało w jego interesie, wiążąc się z umożliwieniem realizacji kontraktu, który zawarł z inwestorem / głównym wykonawcą, nie zaś w interesie pracowników, którzy przy braku inicjatywy ze strony pracodawcy nigdy nie ponieśliby analogicznych wydatków, tj. nie wynajęli miejsc noclegowych w miejscowościach, do których oddelegował ich pracodawca. Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w indywidualnej interpretacji otrzymanej przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Ponadto stosownie do art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Jednocześnie Zakład zaznacza, że w drodze niniejszej decyzji dokonuje jedynie oceny stanowiska Przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów. Ocena stanowiska Przedsiębiorcy, dokonywana pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o opis stanu faktycznego zawarty w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż rozpoznając wniosek o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie pisemnej interpretacji zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego. Wydając pisemną interpretację, Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez Wnioskodawcę oświadczenia, zwracając jednocześnie uwagę na fakt, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Ryzyko podania nieprawdziwych informacji w opisie stanu faktycznego bądź też poczynienie przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu, np. w toku prowadzonego postępowania lub w toku czynności kontrolnych, ustaleń odmiennych od tych zaprezentowanych przez Wnioskodawcę obciąża jedynie przedsiębiorcę.

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne są regulowane za pośrednictwem przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i stosownych aktów wykonawczych, w tym rozporządzenia rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 2236).

W tym miejscu Zakład wskazuje, iż zgodnie z art. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, ubezpieczenia społeczne obejmują: ubezpieczenie emerytalne, ubezpieczenia rentowe, ubezpieczenie w razie choroby i macierzyństwa, zwane "ubezpieczeniem chorobowym", ubezpieczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zwane "ubezpieczeniem wypadkowym".

W myśl art. 18 ust. 1 i 2 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych, a także przychodów niepodlegających uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na podstawie zapisów zawartych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Z treści powyższego wynika, że przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ściśle uzależniają włączenie danego świadczenia do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników od zakwalifikowania go jako przychód stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). W świetle powyższego przepisu, co do zasady, jeśli określony składnik wynagrodzenia stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, to istnieje z tego tytułu obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne.

Zakład zaznacza jednocześnie, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w ustawowo określonym zakresie, natomiast sprawy te należą do wyłącznej kompetencji organów podatkowych, gdyż zgodnie z art. 10a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613). Powyższe ograniczenie w tematyce, w której Zakład jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, uniemożliwia potwierdzenie w tym trybie przez organ dokonanej przez Wnioskodawcę w przedstawionej sprawie interpretacji prawa podatkowego.

W konsekwencji Zakład dokonał interpretacji przepisów ubezpieczeniowych, opierając się na zawartej we wniosku informacji co do kwalifikacji opisanego przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także biorąc pod uwagę interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego przedłożoną przez Wnioskodawcę do wniosku jako stanu faktycznego.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego zawartym we wniosku z dnia 30 marca 2016 r., uzupełnionym w dniu 18 kwietnia 2016 r., w którym Wnioskodawca przytacza uzyskaną w dniu 23 lutego 2016 r. interpretacją przepisów prawa podatkowego wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w (...) świadczenia, o których mowa we wniosku nie stanowią przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę, a także mając na uwadze literalne brzmienie art. 18 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład uznał za prawidłowe stanowisko Przedsiębiorcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości, niestanowiących przychodu z tytułu stosunku pracy w okresie od grudnia 2009 r., miejsc noclegowych, finansowanych przez Wnioskodawcę i udostępnianych bezpłatnie pracownikom w okresie oddelegowania do pracy poza stałe miejsce jej wykonywania.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję, lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.