WPI/200000/43/345/2018 - Ustalenie dopuszczalności wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe kosztów dojazdu członków rady nadzorczej na posiedzenia rady nadzorczej.

Na podstawie art. 10 ust, 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2168 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 3 kwietnia 2018 r. przez przedsiębiorcę (...) w przedmiocie dopuszczalności wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe kosztów dojazdu członków rady nadzorczej na posiedzenia rady nadzorczej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 15 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949).

W dniu 3 kwietnia 2018 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 kwietnia 2018 r., doręczonym dnia 20 kwietnia 2018 r.

Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o interpretację, czy do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe należy wliczać kwoty stanowiące zwrot kosztów dojazdów Członków Rady Nadzorczej na posiedzenia rady.

Wnioskodawca poinformował, ze aktualnie w ogólnodostępnych publikacjach funkcjonuje wiele interpretacji. Jedne wskazują, że zwrot kosztów dojazdów na posiedzenia RN jest wolny od składek emerytalnych i rentowych, jako przykład wskazując interpretację ZUS: z dnia 8.09.2017 r. - WPI/200000/43/955/2017; z dnia 3.11.2016 - DI/100000/43/1058/2016; z dnia 13.10.2016 r. - DI/100000/43/949/2016; z dnia 2.08.2016 r. - WPI/200000/43/763/2016, inne wręcz przeciwnie jako przykład wskazując interpretację ZUS: z dnia 3.03.2016 r. - WPI/200000/43/189/2016; z dnia 30.10.2015 r. - WPI/200000/43/1203/2015.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwróci) się o wyjaśnienie kwestii w kontekście § 2 ust. 1 pkt 15 i § 5 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia składkowego.

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty dojazdów stanowią przychód z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu Rady Nadzorczej, jednakże przychód ten nie stanowi podstawy do naliczenia składek emerytalnych i rentowych.

W związku z istotnymi dla rozpatrzenia sprawy brakami opisu stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wezwał Wnioskodawcę pismem z dnia 5 kwietnia 2018 r. do jego uzupełnienia poprzez wskazanie, czy kwoty wypłacane członkom Rady Nadzorczej tytułem zwrotu kosztów dojazdu na posiedzenie Rady stanowią przychód tych osób w rozumieniu art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania oraz, czy należy je traktować jako diety i inne należności z tytułu podróży służbowej, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 15 w zw. z § 5 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

W piśmie z dnia 13 kwietnia 2018 r. stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie, Wnioskodawca poinformował, że kwoty wypłacany członkom Rady Nadzorczej zwrot kosztów podróży na posiedzenie Rady stanowi przychód dla tych osób w rozumieniu art. 13 pkt 7 ustawy o p.d.o.f. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, ze z tytułu zwrotu kosztów podróży nie są wypłacane diety.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie, zaś w ust. 2, że wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Stosownie do zapisów art. 10 ust. 5 tejże ustawy udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Doprecyzowanie natomiast zakresu przedmiotowego spraw, w których przedsiębiorca może żądać od Zakładu wydania pisemnej interpretacji nastąpiło w art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z art. 83d ust. 1 ww. ustawy, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek. Nadmienić w tym miejscu należy, iż w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego. Ocena stanowiska Wnioskodawcy, dokonywana pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez Przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego zawarty w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż rozpoznając wniosek o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego. Wydając pisemną interpretację Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjmuje zatem jako prawdziwe złożone przez Wnioskodawcę oświadczenia, Oznacza to, iż wiążący charakter wydanej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Ryzyko podania nieprawdziwych informacji w opisie stanu faktycznego bądź tez poczynienie przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu (np. w toku czynności kontrolnych) ustaleń odmiennych od tych zaprezentowanych przez Wnioskodawcę, obciąża jedynie przedsiębiorcę.

Zasady podlegania obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz zasady ustalania podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia regulują przepisy ustawy z 18 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2015 r. art. 6 ust. 1 pkt 22 oraz art. 13 pkt 17 powołanej ustawy, członkowie rady nadzorczej wynagradzani z tytułu pełnionej funkcji podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, od dnia powołania do dnia zaprzestania pełnienia tej funkcji. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 18 ust. 4 pkt 10 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe członków rad nadzorczych stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania, łącznie z kosztami uzyskania i kwotą podatku, o których mowa w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. 2018 r. poz. 200) jest to przychód z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania.

Katalog przychodów, które nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty w § 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949).

Zgodnie z brzmieniem § 2 ust. l pkt 15 powołanego rozporządzenia nie stanowią podstawy wymiaru: diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju z zastrzeżeniem pkt 17.

Wyłączenie wynikające z przywołanego powyżej przepisu odnosi się do należności przysługujących pracownikowi na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbowa z tytułu wykonywania na polecenie pracodawcy zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Za czas tej podróży służbowej pracownikom przysługują diety (przeznaczone m.in. na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży), zwrot kosztów przejazdu, noclegów i innych udokumentowanych wydatków, których w przypadku faktycznej wypłaty nie wlicza się do podstawy wymiaru składek do określonego limitu, zgodnie § 7 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 167), do którego odsyła przepis § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Z powyższego wynika, iż w sytuacji gdy pracodawca wypłaca pracownikom wysłanym w podróż służbową diety i inne należności w wysokości określonej limitem przepisów ww. rozporządzenia, to ich wartość podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Podróż służbowa jest instytucją uregulowaną w ustawie z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1666 z późn. zm.). Zauważyć należy przy tym, ze zgodnie z art. 77⁵ odbywać ją mogą tylko pracownicy, zatem zastosowanie ww. przepisu wprost w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym byłoby niemożliwe.

Zgodnie jednak z brzmieniem § 5 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia wprowadzonym w życie 1 stycznia 2015 r. mocą rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 grudnia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2014 r., poz. 1967), przepisy § 2 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek członków rad nadzorczych wynagradzanych z tytułu pełnienia tej funkcji.

W związku z jednoznacznym stwierdzeniem Wnioskodawcy, że koszty podróży służbowej z tytułu dojazdu członków na posiedzenia rady ponoszone w pełnej wysokości przez Spółkę stanowią przychód członków rady nadzorczej, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Oddział stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji złożonym w dniu 3 kwietnia 2018 r., uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2018 r. w sprawie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zwrot kosztów dojazdu członków rady nadzorczej na posiedzenia rady nadzorczej - uznał za prawidłowe.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust, 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.