WPI/200000/43/235/2020 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników korzyści materialnej w postaci pakietu medycznego dla pracownika i członków jego rodziny, w części współfinansowanej przez pracodawcę pracownikom.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020r. poz. 266) Zakład Ubezpieczeń Społecznych przedstawione we wniosku złożonym 13 marca 2020r. przez Przedsiębiorcę stanowisko:

Wnioskiem z 13 marca 2020r., uzupełnionym w zakresie formalnym 25 i 26 marca 2020r. oraz w zakresie merytorycznym 31 marca 2020r. (zwana dalej: "Przedsiębiorcą") wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwany dalej: "Zakładem") o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców.

Przedsiębiorca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w przedmiocie nieuwzględniania w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości pakietów medycznych oraz wartości składki na ubezpieczenie na życie, współfinansowanych przez pracodawcę pracownikom.

Przedsiębiorca wskazał, iż w spółce obowiązuje regulamin wynagradzania oraz nie został wprowadzony układ zbiorowy pracy. Ponadto, planowane jest wprowadzenie zmian zapisów w regulaminie, aby umożliwić pracownikom: - nabycie dodatkowego świadczenia w postaci pakietu medycznego dla siebie i członków rodziny,

- nabycie dodatkowego świadczenia w postaci ubezpieczenia na życie, w którym uprawnionym do otrzymania świadczenia będzie pracownik,

- nabycie dodatkowego świadczenia w postaci karty, dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych.

Przedsiębiorca poinformował, że w uchwale Zarządu spółki zostaną ustalone szczegółowe zasady dotyczące:

- przyznawania pakietu medycznego,

- przyznawania uprawnienia do objęcia ubezpieczeniem na życie,

- przyznawaniem uprawnienia do nabycia karty,

- wysokości częściowej odpłatności,

- określenia grup pracowników, którym będzie uprawnienie przysługiwało.

Pracownicy Przedsiębiorcy będą upoważnieni do zakupienia ww. świadczeń w cenie niższej niż cena detaliczna oferowana przez firmę medyczną, towarzystwo ubezpieczeniowe lub firmę dostarczającą benefity dla pracowników. Dodatkowo wartość tego świadczenia będzie w części finansowana przez Pracodawcę, a w części opłacana przez Pracownika. Wartość świadczenia w części finansowanej przez Pracodawcę będzie stanowić przychód pracownika w ramach stosunku pracy.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody stanowiące korzyści materialne wynikające z: układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania oraz przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Zgodnie z powyższym przepisem, zdaniem Przedsiębiorcy świadczenie na rzecz pracownika w postaci opłaconej przez pracodawcę części odpłatności za kartę dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych stanowi przychód dla pracownika, który nie będzie wliczany do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Przedsiębiorca, powołując się na przepisy art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że wartość dopłaty do karty dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych jaką finansuje pracodawca będzie stanowiła przychód pracownika zatrudnionego w spółce w ramach stosunku pracy. W związku z tym pracodawca jako płatnik podatku będzie doliczał wartość opłaconej przez siebie części odpłatności za kartę do wynagrodzenia pracownika za dany miesiąc i od łącznej kwoty przychodu obliczy i pobierze zaliczkę na podatek dochodowy.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku, Przedsiębiorca pismem z 23 marca 2020r. (wpływ do Zakładu 31 marca 2020r.) poinformował, że zasady współfinansowania świadczenia w postaci:

Przedsiębiorca przytoczył stanowisko ZUS Oddział w Gdańsku wyraził w decyzji nr 105 z 26 maja 2011 r. znak DI/100000/451/276/2011 z którego wynika, że "jeżeli korzyści te uzyskiwane są przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za nie częściową odpłatność i stosowny zapis o takim uprawnieniu znajduje się w ww. przepisach płacowych, to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powyżej przywołanego przepisu". Przedsiębiorca wskazał, iż podobne wnioski wynikają z decyzji ZUS Oddział w Gdańsku o nr 74 z 27 kwietnia 2011 r. znak Dl/100000/451/205/2011, w której to ZUS wyjaśnił, że: "jeżeli wartość świadczenia (...) stanowi przychód uzyskiwany przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za niego częściową odpłatność (choćby symboliczną) to zostanie on wyłączony z podstawy wymiaru składek na podstawie powołanego wyżej przepisu". Przedsiębiorca zacytował także decyzję ZUS Oddział w Gdańsku nr 57 z 26 lutego 2014 r. znak DI/100000/43/76/2014: "częściowa odpłatność polega (...) na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr". Przedsiębiorca zauważa, ze w ww. decyzji, jak również w decyzji nr 207 z 20 czerwca 2017 r. znak DI/100000/43/581/2017 ZUS Oddział w Gdańsku wskazał, że "wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wartości".

Reasumując Przedsiębiorca stoi na stanowisku, że jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne nie będzie zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne od przychodu, który pracownik uzyska w związku z dofinansowaniem przez pracodawcę części składki na ubezpieczenie na życie, pokryciem przez pracodawcę części kosztów pakietu medycznego oraz dofinansowaniem przez pracodawcę części odpłatności za kartę dającą dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy Zakład zważył, co następuje:

Zagadnienia dotyczące obowiązku opłacania i ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują za pośrednictwem przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949).

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 powołanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zaznaczyć należy również, że w myśl art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w powyższym zakresie. W konsekwencji, Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne opierając się na zawartym we wniosku wskazaniu Spółki w powyższej kwestii.

Powołane wyżej rozporządzenie, wśród przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek wskazuje w § 2 ust. 1 pkt 26 na korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że aby świadczenie (korzyść) stanowiące przychód pracownika nie rodziło obowiązku opłacania składek - powinno zostać przyznane pracownikowi na mocy postanowień obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także przybrać formę niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi). W świetle powyższego, składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystanie z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością.

Z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz pisma stanowiącego jego uzupełnienie wynika, że Przedsiębiorca zamierza udostępnić pracownikom korzyść materialną w postaci: pakietu medycznego dla pracownika i członków rodziny; ubezpieczenia na życie, w którym uprawnionym do otrzymania świadczenia będzie pracownik; oraz karty, umożliwiającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych. Pracownik będzie pokrywał część opłaty za korzyść materialną, a pozostałą kwotę będzie finansował Pracodawca. Uprawnienie pracowników do zakupu ww. świadczeń po cenie niższej niż detaliczna będzie wynikać z regulaminu wynagradzania obowiązującego w Spółce.

Wobec powyższego, wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emertytalne i rentowe pracowników Przedsiębiorcy będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia opisanych we wniosku świadczeń tj. pakietu medycznego, ubezpieczenia na życie oraz karty zapewniającej dostęp do usług sportowo rekreacyjnych, a ponoszoną przez pracowników odpłatnością. W rezultacie, finansowana przez Przedsiębiorcą część opłaty za ww. świadczenia nie będzie stanowiła, na mocy wskazanego § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania - podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Jednocześnie z uwagi na przyjęty w art, 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych sposób ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe oznacza, że przychody, które na mocy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe są wolne od składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, wyłączone są również z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia chorobowe i wypadkowe.

Mając powyższe na uwadze, Zakład uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku przez Przedsiębiorcę w sprawie:

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Przedsiębiorcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład wyłącznie w sprawie Przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust, 1 i ust. 2 ustawy z 6 marca 2018 r, Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla Przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (...), Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.