WPI/200000/43/229/2014 - Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1442) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 24 lutego 2014 r. przez przedsiębiorcę (...) w części dotyczącej braku obowiązku uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne diety przysługującej pracownikom z tytułu odbytej podróży służbowej.

W dniu 24 lutego 2014 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego na terytorium Polski. Pracownicy oraz zleceniobiorcy, którzy będą zatrudnieni na stanowiskach "kierowca magazynier", a ich miejsce pracy będzie wskazane według adresu siedziby firmy lub jej oddziałów, w sytuacji oddelegowania w celu dostarczania towaru poza miejsce pracy będą rozliczani na drukach delegacyjnych za odbytą podróż służbową, za którą może przysługiwać im dieta.

Wnioskodawca składając wniosek przedstawił własne stanowisko w sprawie. Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie wskazał, że prawidłowo naliczona dieta za odbytą podróż służbową nie podlega ubezpieczeniom społecznym.

Wnioskodawca jako podstawę prawną własnego stanowiska w sprawie wskazał ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1998. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.), rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106) oraz ustawę z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2004 r., nr 92, poz. 879 z późn. zm.).

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Ponadto zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, warunkiem koniecznym do stwierdzenia kompletności wniosku, jest jego należyte opłacenie. Wskazany przepis stanowi: "wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W razie nieuiszczenia opłaty w terminie, wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia". Stosownie do art. 10 ust. 7 tej ustawy, jeśli uiszczona wplata nie pokrywa opłaty za wszystkie przedstawione we wniosku stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe, powinny zostać rozpatrzone te wnioski, za które wpłynęły pełne opłaty, według kolejności ich ujęcia we wniosku, chyba że płatnik wyraźnie przekaże inne wskazanie.

Wobec faktu, iż we wniosku złożonym w dniu 24 lutego 2014 r. wnioskodawca przedstawił więcej niż jedno zdarzenie przyszłe, a do wniosku dokonana została jedna opłata Zakład Ubezpieczeń Społecznych rozpoznał wniosek jedynie w części dotyczącej wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne diety z tytułu podróży służbowej pracowników.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty w § 2 powołanego powyżej rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

W myśl § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia, podstawy wymiaru składek nie stanowią diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery' budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Powołany powyżej przepis wyłącza z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika. Świadczenia te nie podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłącznie do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej.

Aktem prawnym regulującym wysokość oraz warunki ustalania należności z tytułu podróży służbowej pracownika jest obowiązujące od dnia 1 marca 2013 r. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Odnosząc się do podstawy prawnej powołanej we własnym stanowisku w sprawie. Zakład wskazuje, iż nie jest uprawniony do dokonywania autorytatywnej wykładni przepisów powołanej przez wnioskodawcę w stanowisku ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców, ta kwestia nie jest zagadnieniem z zakresu zastosowania przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, jak również przepisów wykonawczych do ustawy, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenia społeczne.

W związku z powyższym Zakład Ubezpieczeń Społecznych w trybie wydawania pisemnej interpretacji nie jest uprawniony do dokonania wykładni pojęcia podróży służbowej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydając decyzję interpretacyjną oparł się na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w którym przedsiębiorca jednoznacznie stwierdził, że pracownicy wykonując swoje obowiązki, w sytuacji oddelegowania w celu dostarczenia towaru, odbywają podróż służbową.

Reasumując Zakład Ubezpieczeń Społecznych stanowisko przedsiębiorcy, zgodnie z którym prawidłowo naliczona dieta za odbytą podróż służbową nie podlega ubezpieczeniom społecznym, uznał za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.