WPI/200000/43/198/2015 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczenia w postaci udostępnienia samochodów służbowych pracodawcy pracownikom w celach prywatnych za częściową odpłatnością.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 16 lutego 2015 r. przez

w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczenia w postaci udostępnienia samochodów służbowych pracodawcy pracownikom w celach prywatnych za częściową odpłatnością.

W dniu 16 lutego 2015 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej co do przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca poinformował, że posiada samochody służbowe, które użytkowane są przez pracowników. Spółka przewiduje możliwość udostępnienia pracownikom tychże samochodów służbowych do celów prywatnych. W związku z tym Spółka zamierza wprowadzić w regulaminie zapis umożliwiający częściowo odpłatne korzystanie z samochodów służbowych dla celów' prywatnych, o ile zostanie podpisana stosowna umowa z pracownikiem. Wysokość opłaty będzie ustalona w oparciu o art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "PDOFizU"), zgodnie z którym wartość takiego świadczenia wynosi: 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności do 1600 cm³, 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³.

Wnioskodawca wskazuje, ze pracownicy będą ponosić jedynie niewielką część wartości określonej w wyżej cytowanym art. 12 ust. 2a PDOFizU. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest m.in. wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.1). Zatem udostępniając pracownikom samochody służbowe Spółka będzie świadczyć na rzecz pracowników usługę wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z tytułu świadczonej usługi najmu Spółka będzie wystawiać pracownikom faktury VAT płatne miesięcznie.

W związku z przedstawionym przyszłym stanem faktycznym Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem czy pracownik, który będzie korzystał z samochodu służbowego do celów prywatnych uzyska przychód, który powiększy podstawę obliczania składek na ubezpieczenia społeczne tego pracownika?.

Dla uchylenia wątpliwości Wnioskodawca wskazuje, że jego intencją jest uzyskanie interpretacji wyłącznie w przedmiocie ustalenia obowiązku podlegania składkom na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, a także Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z tytułu świadczenia polegającego na korzystaniu częściowo odpłatnie przez pracownika spółki z samochodu służbowego do celów prywatnych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że świadczenia polegające na korzystaniu częściowo odpłatnie przez pracownika Wnioskodawcy z samochodu służbowego do celów prywatnych stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, Wnioskodawca nie wnosi o kwalifikację podatkową opisanych we wniosku świadczeń jako świadczeń ze stosunku pracy

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Zdaniem Wnioskodawcy pracownik korzystający częściowo nieodpłatnie z samochodu służbowego do celów prywatnych uzyska zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350) o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze stosunku pracy z tytułu korzystania z częściowo nieodpłatnego świadczenia. Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku częściowo odpłatnego świadczenia, zgodnie z art. 12 ust. 2c PDOFizU pracownik uzyska przychód w wysokości różnicy między wartością świadczenia ustaloną zgodnie z art. 12 ust. 2a PDOFizU, a opłatą określoną w regulaminie wynagradzania, za uzyskanie możliwości korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych. Stosownie bowiem do art. 12 ust. 2c PDOFizU: "Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów' prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszona przez pracownika". Od tej różnicy będzie pobierana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. Kwota ta, stanowiąca przychód pracownika nie będzie jednak stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne u tego pracownika a co za tym idzie na ubezpieczenie zdrowotne, a także Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w części zarówno jego dotyczącej jak i w części dotyczącej pracodawcy jako płatnika.

Zgodnie z art. 4 pkt 9, art. 18 ust. 1 oraz z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 137, poz. 887), podstawą obliczania składek na ubezpieczenia społeczne jest przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Wnioskodawca podnosi, że należy mieć jednak na uwadze, iż zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm., dalej "Rozporządzenie") - podstawy wymiaru składek nie stanowią: "korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów' wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji."

Wnioskodawca podnosi, ze z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że aby korzyść materialna nie rodziła obowiązku opłacania składek to powinna zostać przyznana pracownikowi na mocy postanowień obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także przybrać formę uprawnienia do:

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym spełnione zostają oba

ww. warunki.

1) Uprawnienie do zakupu do cenach niższych niż detaliczne usług

W ocenie Wnioskodawcy literalna wykładnia § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia prowadzi do wniosku, że dla jego zastosowania istotnym jest jedynie uzyskanie uprawnienia do nabycia usługi po cenie niższej niż. detaliczna. Nie ma znaczenia czy artykuły, przedmioty' lub usługi, które są udostępniane przez pracodawcę pracownikom nabywane są u podmiotu zewnętrznego czy też świadczone są bezpośrednio przez pracodawcę. Przepis ten nie wprowadza takiego rozróżnienia, mówi o uprawnieniu pracownika do "zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług". Przepis ten obejmuje zatem sytuacje w których towary lub usługi, sprzedaje pracodawca w ramach prowadzonej działalności np. prąd czy gaz przez spółki zajmujące się ich sprzedażą (por.B.Gudowska, J. Strusińska-Żukowska (red.), Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz do art. 18)..lak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2008 r. II UK 172/07 "Wprawdzie zgodzić się trzeba, że wyłączenia przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganych przez pracowników z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, następuje wyłącznie w przypadkach enumeratywnie wskazanych w § 2 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. ale nie oznacza to, że sytuacje tc podlegają restrykcyjnej wykładni zwężającej."

W opinii Wnioskodawcy, jeśli wolą ustawodawcy jest konkretne rozumienie jakiegoś pojęcia, to definiuje je w sposób wyraźny. Zatem pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy będzie uprawniony dokona zakupu z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w' przypadku ich osobistego nabycia.

Wnioskodawca wskazuje, że Spółka zamierza wprowadzić regulacje w regulaminie wynagradzania lub regulaminie użytkowania samochodów Wnioskodawcy, zgodnie z który mi pracownik będzie mógł korzystać z samochodu służbowego do celów prywatnych po uiszczeniu stosownej opłaty. Spółka z tego tytułu będzie wystawiać pracownikom faktury wskazując jako nazwa usługi zapis o następującej bądź zbliżonej treści " usługa użytkowania samochodu służbowego wykorzystywanego w celach prywatnych". Istotnym jest przy tym, iż przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest m.in wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKD 77.1). Zatem udostępniając pracownikom samochody służbowe Spółka będzie świadczyć na rzecz pracowników usługę wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Pracownicy będą ponosić jedynie częściowa odpłatność za te usługi, bowiem opłata ta będzie niższa od wartości świadczenia ustalonej zgodnie z art. 12 ust. 2a PDOFizU.

Według Wnioskodawcy, skoro pracownik będzie uprawniony do zakupu u pracodawcy usługi użytkowania samochodu służbowego wykorzystywanego w celach prywatnych za częściową odpłatnością, jego przychód z tego tytułu nie będzie stanowił podstawy obliczania składek na ubezpieczenia społeczne tego pracownika.

Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca wskazał, że podobne stanowisko zajął Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku wydając decyzję z dnia 16.04.2013 r. znak 100000/451/237/2013 oraz decyzję z dnia 21.01.2013 r. znak DI /100000/451/1316/2012 jak również Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 12 lipca 2013 r. (WPI/200000/451/886/2013), w treści której organ wyraźnie wskazał, że korzyści uzyskane przez pracowników z tytułu udostępnienia przez pracodawcę samochodów służbowych dla celów prywatnych po cenach niższych niż rynkowe, są wyłączone z podstawy wymiaru składek pod warunkiem, że uprawnienia takie zostaną wprowadzone do regulaminu wynagradzania lub wynikać będą ze stosownych zapisów zawartych w jednym z aktów wskazanych w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia.

2) Częściowo odpłatne przejazdy środkami lokomocji

Według Wnioskodawcy na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia korzyść materialna pracownika ma polegać na korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. W przepisie tym nie sprecyzowano czy powyższe dotyczy publicznych czy niepublicznych środków lokomocji.

W opinii Wnioskodawcy, jeśli wolą ustawodawcy jest konkretne rozumienie jakiegoś pojęcia, to definiuje je w sposób wyraźny. W takim przypadku określone pojęcie, użyte w akcie prawnym, oznacza ściśle to, co zdefiniował ustawodawca. Skoro jednak ustawodawca nie stworzył definicji legalnej środków lokomocji, nie można go wręcz zawężać tylko do publicznych środków lokomocji, a pod pojęciem środka lokomocji należy dopatrywać się znaczenia potocznego tego sformułowania zawartego w słownikach języka polskiego czyli maszyny bądź urządzenia służącego do przemieszczania się ludzi lub rzeczy. Tym samym przepis ten ma zastosowanie zarówno w przypadku zorganizowanej formy przemieszczania jak również udostępnienia pracownikowi do swobodnego używania środka lokomocji - w niniejszej sprawie samochodu służbowego.

W ocenie Wnioskodawcy należy zatem stwierdzić, że spełnia on obie przesłanki ww. przepisu - świadczenia, z których korzysta pracownik - prawo do korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych - zostaną mu przyznane na podstawie regulaminu wynagradzania oraz pracownik ponosi częściowa odpłatność za korzystanie z przejazdów środkami lokomocji - samochodem służbowym.

Wnioskodawca wskazał, że powyższe znajduje potwierdzenie również m.in. w wyroku Sadu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2008 r. II UK 172/07, w którym Sąd stwierdził, iż " każde przysporzenie majątkowe, w tym także ekwiwalenty pieniężne z tytułu ponoszonych kosztów przejazdów do pracy środkami lokomocji wypłacone pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów lub przepisów prawa pracy, podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek (§ 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r.)". Natomiast, jak podnosi Wnioskodawca we wcześniejszym fragmencie uzasadnienia wyroku sąd stwierdził: "Skoro z treści § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. wynika, że podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody w postaci korzyści materialnych wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu polegające miedzy innymi na korzystaniu z odpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, to do materii normatywnej tych aktów' lub przepisów prawa pracy należy określenie tego rodzaju korzyści materialnych, które są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Wprawdzie zgodzić się trzeba, że wyłączenia przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganych przez pracowników z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, następuje wyłącznie w przypadkach enumeratywnie wskazanych w § 2 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. ale nie oznacza to, że sytuacje te podlegają restrykcyjnej wykładni zwężającej."

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko takie zostało następnie podzielone przez. SN w wyroku z 02.12.2009 r. sygn. akt I UK 201/09.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie indywidualnej interpretacji dotyczącej obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Stosownie natomiast do art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne tych osób. Zgodnie zaś z art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r" poz. 674 z późn. zm.) oraz art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 sierpnia 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych (Dz. U. z 2014 r. poz. 272 z późn. zm.) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w przypadku zaistnienia obowiązku ich opłacania, ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jednocześnie z brzmienia przywołanego powyżej art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika ograniczenie w tematyce, w której Zakład jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, uniemożliwiające potwierdzenie w tym trybie przez organ w-skazanych przez Wnioskodawcę informacji dotyczących kwalifikacji i ustalania wysokości przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uwzględniając powyższe. Zakład dokonał interpretacji przepisów ubezpieczeniowych opierając się na zawartych we wniosku informacjach w powyższym zakresie.

Zgodnie z treścią wniosku z dnia 10 lutego 2015 r. świadczenie uzyskiwane przez pracownika w związku z korzystaniem z samochodu służbowego stanowa przychód ze stosunku pracy w zryczałtowanej wysokości, określonej treścią obowiązujących od dnia 1 stycznia 2015 r. przepisów - art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w myśl powołanego przez wnioskodawcę § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zawarty ww. rozporządzeniu stanowi wyjątek od ogólnej zasady, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód, dlatego przedmiotowe przepisy musza być interpretowane ściśle.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają wyłącznie te przychody, które wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu i przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne). W świetle powyższego, składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą np. z regulaminu wynagradzania, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów i usług. Pracownik uzyska korzyść, o której mowa ww. przepisie, wówczas gdy pracodawca dokona zakupu towarów, przedmiotów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr. Jednakże w sytuacji, gdy pracodawca umożliwia pracownikom użytkowanie dla celów prywatnych samochodów służbowych będących jego własnością, lub gdy pracodawca na mocy określonego stosunku prawnego jest uprawniony do korzystania z nich (a więc, których przedsiębiorca nie nabywa z przeznaczeniem udostępniania ich swoim pracownikom) nie można mówić o występowaniu korzyści, o których mówi w tym przepisie. Należy bowiem zaznaczyć, że czym innym jest udostępnienie przez pracodawcę pracownikom po cenach niższych niż detaliczne określonych usług i towarów, które pracodawca nabywa z wyraźnym przeznaczeniem a ten cel, a czym innym udostępnienie składników własnego majątku (czy też środków trwałych) służących do wykonywania działalności gospodarczej. Powyższe wskazuje, iż na podstawie ww. przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia możliwe jest wyłączenie z podstawy wymiaru składek tylko takich korzyści materialnych, które polegają na prawie do zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułu, przedmiotu lub usługi.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji złożonym w dniu 16 lutego 2015 r. zdarzeniu przyszłego wynika, że wnioskodawca przewiduje możliwość udostępnienia pracownikom do użytkowania w celach prywatnych samochodów służbowych tj. używania przez nich mienia (środka trwałego) należącego do pracodawcy za określoną w regulaminie wynagradzania "niewielką" kwotę. Stwierdzić należy zatem, iż zdarzenie przyszłe nie wyczerpuje znamion ustawowych wynikających z powołanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia, bowiem udostępnienie pracownikom za częściową odpłatnością możliwości użytkowania (korzystania) samochodów służbowych do celach prywatnych za częściową odpłatnością - nie stanowi nabycia artykułu, przedmiotu ani usługi, a jedynie polega na korzystaniu z rzeczy znajdującej się w posiadaniu pracodawcy. Jednocześnie fakt zawarcia w regulaminie wynagradzania zapisu o ponoszeniu przez pracownika częściowej odpłatności za korzystanie z samochodu służbowego do celów' prywatnych nie może stanowić przesłanki przesądzającej o uznaniu, iż pracodawca zapewnia pracownikowi korzyść, o której mówi wskazany powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia. Przy czym bez znaczenia prawnego, w kontekście ustalenia obowiązku naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu świadczenia polegającego na korzystaniu częściowo odpłatnie przez pracowników spółki z samochodów służbowych do celów prywatnych - jest fakt, iż przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest m.in. wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych, a w związku z tym udostępnienie pracownikom samochodów służbowych Spółka będzie traktowała jak świadczenie na rzecz pracowników usługi wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z tytułu której, będą wystawiane tymże pracownikom faktury VAT płatne miesięcznie.

Równocześnie podnieść należy, że udostępnienie samochodu służbowego nie może być uznane za "przejazdy środkami lokomocji" w rozumieniu przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Pod wskazanym pojęciem należy rozumieć zorganizowaną i usystematyzowaną formę przemieszczania się np. korzystanie z transportu publicznego na podstawie przekazanych przez pracodawcę biletów lub transportu zorganizowanego przez pracodawcę, a nie udostępnienie pracownikowi pojazdu do swobodnego używania środka lokomocji (np. samochodu służbowego). Tym samym w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, przepis powołanego § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia nie znajduje zastosowania w całości.

Biorąc powyższe pod uwagę i odnosząc się do treści wniosku z dnia 10 lutego 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę. W konsekwencji wartość świadczenia związanego z udostępnieniem pracownikowi samochodu służbowego z przeznaczeniem do celów prywatnych, w części finansowanej przez pracodawcę, należy uwzględnić zarówno w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, jak również w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Świadczenie takie nie mieści się bowiem w zakresie wyłączenia przewidzianego przepisem § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Jednocześnie Zakład nadmienia, iż przywołany przez Wnioskodawcę wy rok Sądu dotyczy innego niż przedstawione przez Wnioskodawcę świadczenia z tytułu stosunku pracy tj. ekwiwalentów' pieniężnych wypłacanych pracownikom z tytułu kosztów przejazdów do pracy, a ponadto został wydany w jednostkowej sprawie i nie ma mocy powszechnie obowiązującej. Ponadto należy podkreślić, iż każda ze wskazanych we wniosku decyzji interpretacyjnych tj. decyzja z dnia 16.04.2013 r. znak: Dl/100000/451/237/2013, decyzja z dnia 21.01.2013 znak DI/100000/451/1316/2012 oraz decyzja z dnia 12 lipca 2013 r. znak WPI/200000/451/886/2013 - została wydana w indywidualnej sprawie innego przedsiębiorcy, w oparciu o opisany stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe. Stosownie do art. 10 ust. 1 i 10a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej pisemna interpretacja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych tylko w sprawie, w której została wydana. Interpretacje wydawane są w oparciu o zawarty we wniosku opis stan faktycznego lub zdarzenia przyszłego i nawet najmniejsza różnica w zawartym we wniosku o wydanie interpretacji opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (w tym pominięcie lub dodanie jakiegokolwiek elementu) może mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia zawartego w interpretacji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w' dacie jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.