WPI/200000/43/174/2020

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 kwietnia 2020 r. Centrala Zakładu Ubezpieczeń Społecznych WPI/200000/43/174/2020

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020r. poz. 266) Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym 2 marca 2020r. przez Przedsiębiorcę (...) prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą (...) w sprawie, możliwości ustalenia w bieżącym roku kalendarzowym podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na zasadach wynikających z art. 18c ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 lutego 2020r.

UZASADNIENIE

Wnioskiem złożonym 2 marca 2020r., uzupełnionym w zakresie merytorycznym 30 marca 2020r., Przedsiębiorca (...) (zwany dalej "Przedsiębiorcą") wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwanego dalej "Zakładem") o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców.

Przedsiębiorca poinformował, ze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi stomatologiczne dla osób fizycznych refundowane przez NFZ oraz płatne w zakresie leczenia i ratowania zdrowia, nie zatrudnia żadnych osób na zlecenie czy umowę o pracę. Wykonywane przez Przedsiębiorcę usługi nie dotyczą komercyjnych usług medycyny estetycznej.

Przedsiębiorca wskazuje, że prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie dlatego, że nie może zatrudnić się w placówkach budżetowych służby zdrowia. NFZ nie przewiduje zatrudniania lekarzy stomatologów na umowy o pracę dlatego muszą mieć założoną indywidualna działalność gospodarczą.

Dalej Przedsiębiorca podnosi, iż od 1 lutego 2020r. chciałby skorzystać z możliwości obniżenia składek na ubezpieczenie społeczne w ramach tzw. "małego ZUS plus". Jednocześnie Przedsiębiorca informuje, że spełnia wszystkie wymagane przepisami warunki, lecz ma wątpliwości czy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest "zwykłym" przedsiębiorca, czy też osobą wykonująca wolny zawód. Tym samym Przedsiębiorca nie ma pewności czy może skorzystać z "małego ZUS plus" czy też nie.

W ocenie Przedsiębiorcy nie prowadzi działalności gospodarczej jako osoba wykonująca wolny zawód i może korzystać od 1 lutego 2020r. z "małego ZUS plus", gdyż przychody Przedsiębiorcy w 2019 r. nie przekroczyły kwoty 120.000 zł.

Przedsiębiorca wskazuje, że ustawa systemowa regulująca zasady opłacania "małego ZUS" nie definiuje wolnych zawodów I odsyła w tym zakresie do przepisów podatkowych. Natomiast przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, której Przedsiębiorca podlega jako prowadzący podatkowa księgę przychodów i rozchodów, nie zawierają definicji wolnego zawodu.

Ponadto Przedsiębiorca podnosi, że Interpretacje ZUS, do których dotarł, przychylnie rozstrzygały o możliwości skorzystania z ulgi "Mały ZUS" w przypadku takich zawodów jak: architekt, adwokat, fizjoterapeuta, wykonywanych w ramach indywidualnych działalności gospodarczych.

Przedsiębiorca uważa, że wykonywany zawód lekarza stomatologa również uprawnia Przedsiębiorcę do skorzystania z "Małego ZUS " przy naliczaniu składek ZUS należnych od niego Jako Przedsiębiorcy.

Ponadto w piśmie złożonym 30 marca 2020r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 5 marca 2020r. o uzupełnienie opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji złożonym w dniu 2 marca 2020r, Przedsiębiorca wyjaśnił, że:

1.

W 2019 r. prowadził działalność gospodarczą przez pełny rok, bez żadnego jej zawieszenia.

2.

W 2019 r. prowadził wyłącznie indywidualną działalność gospodarczą, nie jest wspólnikiem żadnych spółek.

3.

Wolny zawód lekarza stomatologa wykonywał w 2019 r. i nadal wykonuje wyłącznie w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy. Zakład zważył, co następuje:

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym, ustalania prawidłowej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz opłacania składek na te ubezpieczenia regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 18c ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w brzmieniu obowiązującym od 1 lutego 2020r. - podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonego, o którym mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1, którego roczny przychód z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskany w poprzednim roku kalendarzowym nie przekroczył kwoty 120 000 złotych, uzależniona jest od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskanego w poprzednim roku kalendarzowym. Natomiast, w myśl art. 18c ust. 2 ww. ustawy - podstawa wymiaru składek, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy i nie może być niższa niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w styczniu danego roku. Przy czym, stosownie do brzmienia art. 18c ust. 3 ustawy - podstawę wymiaru składek, o której mowa w ust. 1, osoba prowadząca działalność gospodarczą ustala na dany rok kalendarzowy po uprzednim ustaleniu przeciętnego miesięcznego dochodu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskanego w poprzednim roku kalendarzowym, obliczonego zgodnie z ust. 4 cytowanego art. 18c ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jednocześnie, w art. 18c ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ustawodawca enumeratywnie wymienił okoliczności wyłączające możliwość skorzystania w danym roku przez ubezpieczonych o których mowa w art. 18c ust. 1 z nowych zasad ustalania najniższej podstawy wymiaru składek. Zatem, przepisy art. 18c nie mają zastosowania do osób, które lub do których:

1)

w poprzednim roku kalendarzowym miały zastosowanie przepisy dotyczące zryczałtowanego podatku dochodowego w formie karty podatkowej i korzystali ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62, 86, 650 i 1499),

2)

spełniają warunki określone w art. 18a,

3)

w poprzednim roku kalendarzowym prowadziły pozarolniczą działalność gospodarczą przez mniej niż 60 dni kalendarzowych,

4)

w poprzednim roku kalendarzowym także prowadziły pozarolniczą działalność, o której mowa w art. 8 ust. 6 pkt 2-5,

5)

wykonują pozarolniczą działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia pozarolniczej działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej pozarolniczej działalności gospodarczej,

6)

ustalały podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zgodnie z niniejszym artykułem przez 36 miesięcy kalendarzowych w ciągu ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powyższe oznacza, iż osoba prowadząca pozarolniczą działalność nie nabędzie prawa do zastosowania podstawy wymiaru składek ustalonej w oparciu o przeciętny miesięczny dochód uzyskany przez ww. osobę w poprzednim roku kalendarzowym, w sytuacji, gdy spełni choć jedną z wymienionych powyżej przesłanek. Tym samym, prawo do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od podstawy wymiaru w wysokości nie niższej niż ustalona na zasadach przedstawionych w art. 18c ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych dla takiej osoby nie powstanie. Wówczas zasadne będzie ustalenie podstawy wymiaru składek na zasadach określonych w art. 18 ust. 8 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Z treści wniosku wynika, iż Przedsiębiorca jest osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą przedmiotem, której jest świadczenie usług stomatologicznych na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Jednocześnie, z informacji zawartych przez Przedsiębiorcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i piśmie stanowiącym jego uzupełnienie wynika, że Przedsiębiorca spełnia wszystkie warunki uprawniające do opłacania składek na zasadach wskazanych w art. 18c ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a jedyna wątpliwość dotyczy art. 18c ust. 11 pkt 4 cytowanego powyżej przepisu.

Odnosząc się do powyższego, zauważyć należy, że zgodnie z art. 18c ust. 11 pkt 4 ww. ustawy, przepisy art. 18c nie mają zastosowania do osób, które w poprzednim roku kalendarzowym także prowadziły pozarolniczą działalność, o której mowa w art. 8 ust. 6 pkt 2-5 ustawy tj.m.in. wykonywały wolny zawód. Przez prowadzenie, (obok działalności gospodarczej) także innej pozarolniczej działalności należy w tym przypadku rozumieć podleganie ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu z danego tytułu. Natomiast w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku o interpretacją Przedsiębiorca wyjaśnił, że "W 2019 r. prowadził wyłącznie indywidualną działalność gospodarczą, nie jest wspólnikiem żadnych spółek. Wolny zawód lekarza stomatologa wykonywał w 2019 r. i nadal wykonuje wyłącznie w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej", co jednoznacznie wskazuje, że przesłanka wymieniona w art. 18c ust. 11 pkt 4 ustawy w przypadku Przedsiębiorcy nie występuje.

W konsekwencji, Przedsiębiorca jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG ma możliwość opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w wysokości ustalonej w oparciu o przeciętny miesięczny dochód uzyskany przez osobę prowadząca pozarolniczą działalność w poprzednim roku kalendarzowym.

Mając powyższe na uwadze, Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał za prawidłowe stanowisko Przedsiębiorcy w przedmiocie prawa do korzystania z ulgi "mały ZUS plus"

POUCZENIE

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Przedsiębiorcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.

Opublikowano: www.zus.gov.pl