WPI/200000/43/1466/2017

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 2168) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie odnosząc się d stanowiska Przedstawionego we wniosku złożonym w dniu 11 grudnia 2017 r. przez przedsiębiorcę: (...)

W dniu 11 grudnia 2017 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej złożony przez spółkę: (...)

Wnioskodawca poinformował, że zatrudnia pracowników, którym aktualnie udostępnia lub planuje udostępnić możliwość nabywania następujących rodzajów świadczenia:

Dalej Wnioskodawca wskazał, że aby uzyskać dostęp do określonych świadczeń / usług pracownicy ponoszą lub będą ponosić częściową opłatę w wysokości ustalonej przez Wnioskodawcę. W każdym przypadku kwota, za którą pracownik będzie mógł nabywać usługi lub towary, będzie niższa od ceny, którą zapłaci Wnioskodawca na podstawie faktury otrzymanej od usługodawcy, a w konsekwencji będzie to cena niższa od ceny detalicznej. Zapłata przez pracownika będzie dokonana w formie potrącenia z wynagrodzenia netto za pracę otrzymanego pod Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zamierza odpowiednio dostosować zapisy regulaminu wynagradzania, które będą przewidywały uprawnienia pracowników do nabywania ww. świadczeń za ceny niższe niż detaliczne.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, że w przypadku udostępnienia pracownikowi świadczeń po cenie niższej od detalicznej, wartość wymienionych powyżej świadczeń, opłacanych przez Wnioskodawcę stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, będzie zobowiązany do potrącania składek na ww. ubezpieczenia od części przychodu pracownika stanowiącej różnicę pomiędzy ceną nabycia danego świadczenia zapłaconą przez Wnioskodawcę, a odpłatnością, która pracownik zapłaci Wnioskodawcy za nabycie świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do potrącenia składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne od przychodu pracownika, stanowiącego różnicę pomiędzy ceną nabycia danego świadczenia zapłaconą przez Wnioskodawcę, a odpłatnością, którą pracownik zapłaci Wnioskodawcy za nabycie świadczenia. Wnioskodawca jako pracodawca co do zasady jest zobowiązany do dopełnienia obowiązków związanych z uregulowaniem składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne należnych od wynagrodzeń pracowników (art. 17 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 86 ust. 1 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej ze środków publicznych). Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych będących pracownikami stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazuje, ze podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W konsekwencji podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe jest także przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, uzyskanych ze stosunku pracy. W przypadku nabycia przez pracownika częściowo odpłatnych świadczeń, różnica pomiędzy ceną zakupu świadczeń poniesionych przez Pracodawcę a częściową odpłatnością pracownika również stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji także podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne reguluje z kolei art. 81 ust. 1 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej ze środków publicznych. Zgodnie z tymi przepisami, do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przy czym tak obliczoną podstawę obniża się o kwoty składek a ubezpieczenia emerytalne i rentowe, chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potraconych przez płatników ze środków ubezpieczonego.

Dalej Wnioskodawca zauważył, że szczegółowy sposób ustalania składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie art. 2 ust. 1 pkt 26 wspomnianego rozporządzenia, zgodnie z którym z podstawy wymiaru składek wyłączone są: korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Zgodnie z brzemieniem ww. przepisu, jeżeli Pracodawca umożliwia pracownikowi nabycie określonych świadczeń po cenie niższej od ceny detalicznej, to różnica pomiędzy ceną zapłaconą przez pracodawcę, a częściową odpłatnością poniesioną przez pracownika nie jest wliczana do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią cytowanego przepisu, z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia korzystają jedynie te przychody: których uzyskanie wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu i które przyjmują postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczna lub formę usługi). Przywołany przepis znajdzie zatem zastosowanie w przypadku, gdy benefit uzyskany przez pracownika lub możliwość skorzystania z usługi lub dokonywania zakupów po cenach niższych niż detaliczne jest uzależniona od współfinansowania przez beneficjenta, w tym przypadku przez pracownika. Pracownik musi otrzymać korzyść materialną tj. uzyskanie towaru lub usługi po cenie niższej niż detaliczna. Powyższy przepis znajdzie zastosowanie między innymi w sytuacji, w której pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystania z usług pracownikom po cenach niższych od tych, do których uiszczenia pracownicy byliby zobowiązani w przypadku prywatnego - tj. dokonanego bez związku z zatrudnieniem - nabycia przedmiotowych świadczeń. Jeżeli zatem świadczenie na rzecz pracownika wynikające z regulaminu wynagradzania przybiera formę zakupu po cenie niższej niż detaliczna lub formę usługi, a jednocześnie nie stanowi ekwiwalentu w formie pieniężnej i stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zostanie ono wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. W praktyce, wyłączeniu z podstawy wymiaru składek będzie podlegała korzyść uzyskana przez pracownika - to różnica pomiędzy ceną detaliczną uiszczoną przez Pracodawcę a odpłatnością poniesioną przez pracownika z tytułu nabycia świadczenia.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne od przychodu pracownika, stanowiącego różnicą pomiędzy ceną nabicia danego świadczenia przez Wnioskodawcę a odpłatnością, która pracownik zapłaci Wnioskodawcy za nabycie świadczenia.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu, w związku z art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne w formie decyzji, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Ponadto zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1938 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Wskazać należy przy tym, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w powyższym zakresie, gdyż w myśl art. 10a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.). Powyższe ograniczenie w tematyce, w której Zakład jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów, uniemożliwia potwierdzenie w tym trybie przez Organ kwalifikacji określonego świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy w świetle przepisów podatkowych. W konsekwencji,

Zakład dokonał interpretacji przepisów sfery ubezpieczeń społecznych opierając się na zawartym w treści wniosku wskazaniu dotyczącym tego zakresu.

Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, określony we wskazanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 26 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, że jeżeli świadczenia (korzyści) uzyskiwane przez pracownika z tytułu stosunku pracy i stanowiące jego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikają z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, regulujących uprawnienie do ich zakupu po cenach niższych niż detaliczne (częściową odpłatność pracownika) - to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Korzyść uzyskiwana przez pracownika musi przy tym przybrać formę niepieniężną - formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułu lub usługi.

Z treści wniosku złożonego w dniu 11 grudnia 2017 r. wynika, że Wnioskodawca udostępnia pracownikom możliwość nabywania i korzystania z dostępu do obiektów sportowych. Ponadto Spółka planuje umożliwić pracownikom za częściową odpłatnością możliwość korzystania z prywatnej opieki medycznej. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza dostosować zapisy regulaminu wynagradzania, które będą przewidywały uprawnienia pracowników do nabywania ww. świadczeń za ceny niższe niż detaliczna.

W świetle powyższego, część przychodu pracownika stanowiąca różnicę pomiędzy ceną nabycia możliwości dostępu przez pracowników do obiektów sportowych zapłaconą przez Wnioskodawcę a odpłatnością, którą pracownik zapłaci Wnioskodawcy, będzie podlegać, na mocy wskazanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy. W rezultacie, wskazana kwota nie będzie również rodzić obowiązku opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie braku obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy od finansowanej przez Pracodawcę części odpłatności za dostęp pracowników do obiektów sportowych uznać należy za prawidłowe.

W oparciu o powyższą argumentację, również część przychodu pracownika stanowiąca różnicę pomiędzy ceną nabycia prywatnej opieki medycznej dla pracowników zapłaconą przez Wnioskodawcę a odpłatnością, którą pracownik zapłaci Wnioskodawcy, będzie podlegać, na mocy wskazanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy. W rezultacie, wskazana kwota nie będzie również rodzić obowiązku opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie braku obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy od finansowanej przez Pracodawcę części odpłatności za prywatną opiekę medyczną uznać należy za prawidłowe.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.