WPI/200000/43/1209/2014 - Pakiety medyczne a podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 15 października 2014 r. przez przedsiębiorcę (...) w sprawie braku obowiązku uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne części składki finansowanej przez pracodawcę pracownikom, z tytułu zawartej umowy o finansowanie świadczeń medycznych tzw. pakiet medyczny.

W dniu 15 października 2014 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. W dniu 17 października 2014 r. do wnioskodawcy skierowano wezwanie o uzupełnienie wniosku o pisemną interpretację.

Wnioskodawca we wniosku z dnia 8 października 2014 r. opisał zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wskazał, ze zamierza podpisać umowę na tzw. Pakiet Medyczny dla pracowników. W Regulaminie Wynagradzania wnioskodawca zamierza zawrzeć zapis o treści: "Pracodawca może sfinansować dodatkowe świadczenia medyczne w ramach zawartej umowy z firmą ubezpieczeniową." Wnioskodawca poinformował, że pracownicy przystępujący do ubezpieczenia będą mogli korzystać z usług medycznych objętych ubezpieczeniem. Składka miesięczna ma być finansowana przez pracodawcę i pracownika. Pracownik będzie opłacał składkę w wysokości zł potrącaną z wynagrodzenia, różnicę pokryje pracodawca. Części składki pokrywana przez pracodawcę będzie stanowić przychód osiągany przez pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Z uwagi na powyższe pracodawca powziął wątpliwość, czy część kosztów finansowana przez pracodawcę będzie stanowić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Wnioskodawca przestawił własne stanowisko w sprawie.

W ocenie wnioskodawcy ma tutaj zastosowanie § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106), zgodnie z którym podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody tj. korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Zdaniem wnioskodawcy korzystanie przez pracowników z programu pozapłacowych świadczeń w zakresie pakietu medycznego współfinansowanego przez pracodawcę spowoduje, że pracownik uzyska korzyść materialną polegającą na uprawnieniu do zakupu usługi po cenach niższych niż detaliczne. Wnioskodawca wskazał, że korzyść jaką uzyska pracownik będzie stanowić przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracowników z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Zdaniem wnioskodawcy uzyskanie przez pracownika prawa do świadczeń po cenach niższych niż detaliczne umożliwi wyłączenie tych wartości z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz analogicznie (na zasadach przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe.

Wnioskodawca wyraził pogląd, ze w związku z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe tych osób. W ocenie wnioskodawcy wyłączenie przewidziane w § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia będzie miało zastosowanie również do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia zdrowotne.

Wnioskodawca podsumował swoje stanowisko poprzez stwierdzenie, ze świadczenia dla pracowników w formie tzw. pakietu medycznego współfinansowanych przez pracodawcę nie będą stanowiły podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i zdrowotne.

W złożonej dnia 28 października 2014 r. odpowiedzi na wezwanie wnioskodawca podał numer KRS, załączył pełnomocnictwo do podpisania wniosku o pisemna interpretację oraz udzielił odpowiedzi na wątpliwość Zakładu dotyczącą brzmienia zapisu dotyczącego finansowania dodatkowych świadczeń medycznych pracownikom w ramach zawartej umowy z firmą ubezpieczeniową. Wnioskodawca wskazał, że treść zapisu jaki ma być zawarty w Regulaminie Wynagradzania wnioskodawcy będzie brzmiała następująco:

"Pracownik jest uprawniony do skorzystania z indywidualnego pakietu medycznego, obejmującego prawo do korzystania z usług medycznych niedotyczących medycyny pracy, świadczonych przez podmiot zewnętrzny, na zasadach określonych w umowie zawartej pomiędzy pracodawcą a tym podmiotem. Warunkiem korzystania z ww. uprawnienia jest ponoszenie przez pracownika części kosztów korzystania z pakietu medycznego w wysokości (...) zł (słownie:) w pozostałej części koszty korzystania przez pracownika z pakietu medycznego finansuje pracodawca."

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1, w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźna oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

W myśl art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Zakład wskazuje, iż z brzmienia art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika ściśle określony zakres przedmiotowy spraw, w których jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W myśl cytowanego przepisu brak podstawa prawnych potwierdzenia w trybie wydawania pisemnych interpretacji przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kwalifikacji przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Zakład dokonał interpretacji przepisów ubezpieczeniowych opierając się na zawartej we wniosku informacji zgodnie z którą wartość składki finansowanej przez pracodawcę stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 26 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że aby korzyść materialna nie rodziła obowiązku opłacania składek to powinna zostać przyznana pracownikowi na mocy postanowień obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także przybrać formę niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi). W rezultacie pracownik powinien ponieść część kosztów zakupionej przez pracodawcę usługi, gdyż jeżeli świadczenie zostanie przekazane przez pracodawcę nieodpłatnie to wskazana kwota będzie stanowiła podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu umowy o pracę. Ponadto należy podkreślić, że fakt przyznania pracownikom powyższego świadczenia powinien wynikać z obowiązującego w firmie układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu.

Z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że planuje podpisać umowę z firmą ubezpieczeniową na korzystanie przez pracowników z dodatkowych świadczeń medycznych z wyjątkiem medycyny pracy tzw. pakiet medyczny. Wnioskodawca wskazał, że składka miesięczna ma być finansowana przez pracodawcę i pracownika. Jednocześnie wnioskodawca podkreślił, że część składki pokrywana przez pracodawcę będzie stanowić przychód osiągany przez pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Wnioskodawca poinformował, że Regulaminie Wynagradzania zamierza zawrzeć zapis, że pracownik jest uprawniony do korzystania z pakietu medycznego obejmującego prawo do korzystania z usług medycznych niedotyczących medycyny pracy świadczonych przez podmiot zewnętrzny, na zasadach określonych w umowie ubezpieczenia. W treści regulaminu będzie również przewidziany warunek, że aby skorzystać z wymienionego uprawnienia, pracownik będzie ponosił część kosztów korzystania z pakietu w wysokości zł (słownie), a

w pozostałej części koszty korzystania przez pracownika z pakietu medycznego sfinansuje pracodawca/wnioskodawca.

Reasumując wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie miał prawo do wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne części składki miesięcznej ubezpieczenia na życie pracownika (pakiet medyczny) finansowanej przez siebie ponieważ spełnia warunki określone w § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki i Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r.

Wobec powyższego Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Mając na uwadze Oddział stwierdził jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.