WPI/200000/43/1195/2019 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych pracowników przebywających na urlopach wychowawczych lub pobierających zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego wartości świadczenia w postaci pakietów medycznych.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznaje stanowisko przedstawione we wniosku złożonym 29 listopada 2019 r. przez Przedsiębiorcę (...)

* za prawidłowe w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych pracowników przebywających na urlopach wychowawczych lub pobierających zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego wartości świadczenia w postaci pakietów medycznych,

* za prawidłowe w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych pracowników w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego lub zasiłku opiekuńczego wartości świadczenia w postaci pakietów medycznych,

* za nieprawidłowe w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych pracowników przebywających na urlopach bezpłatnych wartości świadczenia w postaci pakietów medycznych.

Wnioskiem z 29 listopada 2019 r., uzupełnionym w zakresie merytorycznym 7 stycznia 2020 r. oraz 24 stycznia 2020 r. oraz w zakresie formalnym 22 stycznia 2020 r., (zwany dalej "Przedsiębiorcą") wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej zwany "Zakładem") z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców.

Przedsiębiorca przyznaje pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, poza wynagrodzeniem zasadniczym również inne świadczenia pozapłacowe w tym pakiety medyczne finansowane przez pracodawcę nie ujęte w Regulaminie Wynagradzania obowiązującego u Przedsiębiorcy. Wartość pakietów medycznych stanowi dla pracowników przychód z tytułu istniejących stosunków pracy, od którego Przedsiębiorca nalicza i odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W przyszłości Przedsiębiorca zamierza zmienić sposób finansowania pakietów medycznych poprzez wprowadzenie do Regulaminu Wynagradzania zapisu informującego o tym, że pracownicy będą uprawnieni do zakupu pakietów medycznych za kwotę zł miesięcznie. Wskazana kwota jest niższa niż całościowa wartość pakietów medycznych nabywanych przez Spółkę. Pozostała część wartości pakietów medycznych będzie finansowana przez Przedsiębiorcę. Kwota ta będzie różnicą pomiędzy ceną detaliczną zakupionych pakietów, a kwotą uiszczaną przez pracowników. Ww. pakiety medyczne będą udostępniane wszystkim pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę również tym, którzy przebywają na urlopach macierzyńskich, urlopach na warunkach urlopu macierzyńskiego, rodzicielskich, ojcowskich, wychowawczych i bezpłatnych a także w okresie pobierania przez pracowników wynagrodzenia lub zasiłku za czas niezdolności do pracy lub sprawowania opieki nad dzieckiem czy też chorym członkiem rodziny. Wartość opłaty z tytułu pakietu medycznego w części finansowanej przez spółkę stanowić będzie dla pracowników przychód z tytułu umowy o pracę w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedsiębiorca powziął wątpliwość czy wartość pakietów medycznych opłacanych częściowo przez pracowników a częściowo przez pracodawcę, w części finansowanej przez pracodawcę stanowi podstawę do naliczenia składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych?

Zdaniem Przedsiębiorcy, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Z kolei, zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

W związku z powyższym wartość pakietów medycznych w części opłacanej przez spółkę zgodnie z zasadami, które zostaną przyjęte w Regulaminie Wynagradzania nie będzie stanowiła podstawy do naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku, Przedsiębiorca pismem z 3 stycznia 2020 r. (wpływ do Oddziału 7 stycznia 2020 r) potwierdził, iż jego intencją jest otrzymanie rozstrzygnięcia w zakresie prawidłowego ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wszystkich pracowników, także tych przebywających aktualnie na urlopach macierzyńskich, urlopach na warunkach urlopu macierzyńskiego, na urlopach ojcowskich, wychowawczych i bezpłatnych oraz w okresie pobierania wynagrodzenia lub zasiłku za czas niezdolności do pracy lub sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, w sytuacji udostępnienia przez pracodawcę po cenie niższej niż detaliczna świadczenia w postaci pakietów medycznych oraz dokonania zmian w Regulaminie Wynagradzania.

Przedsiębiorca w odpowiedzi na wezwanie z 10 stycznia 2020 r. poinformował, że w zmienionych zapisach Regulaminu Wynagradzania zostanie zawarty zapis mówiący o tym, że wartość świadczenia w postaci pakietów medycznych będzie składnikiem wynagrodzenia, do którego pracownicy zachowują prawo w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego wynagrodzenia lub zasiłku.

Ponadto, Przedsiębiorca w piśmie z 21 stycznia 2020 r. przedstawił własne stanowisko w zakresie wskazanych powyżej zagadnień. Zdaniem Przedsiębiorcy w sytuacji udostępnienia przez pracodawcę po cenie niższej niż detaliczna świadczenia w postaci pakietów medycznych oraz dokonania zmian w Regulaminie Wynagradzania, w przypadku pracowników:

4. W okresie pobierania wynagrodzenia lub zasiłku za czas niezdolności do pracy lub w czasie sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny nie będzie stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek nie stanowią składniki wynagrodzenia, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego wynagrodzenia lub zasiłku.

Zakład podkreśla, iż w niniejszej decyzji odniósł się wyłącznie do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wymienionych powyżej pracowników, natomiast w zakresie pracowników, którzy aktualnie świadczą pracę, procedował odrębnie.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz zasady opłacania tych składek regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. 1377 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Natomiast, na podstawie art. 104 ust. 1 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1482 z późn. zm.) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę opłacają pracodawcy, Ponadto, w myśl art. 29 ust. 1 ustawy z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 7) składkę na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2, art. 20 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe, chorobowe) stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 powołanego rozporządzenia oraz wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Źródłem istnienia obowiązku ubezpieczeń społecznych jest posiadanie tytułu do objęcia tymi ubezpieczeniami. Ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, co do zasady możliwe jest więc wyłącznie wówczas, gdy dana osoba posiada tytuł do ubezpieczeń. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są pracownikami. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 19 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na terenie Rzeczpospolitej Polskiej są osobami przebywającymi na urlopach wychowawczych lub pobierającymi zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego. Z brzmienia przepisów art. 11 ust. 1 oraz 12 ust. 2 tej ustawy wynika, że osoby te nie podlegają ubezpieczeniu chorobowemu ani ubezpieczeniu wypadkowemu.

Z treści art. 29a ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 645 z późn. zm.) wynika, że zasiłek macierzyński przysługuje przez okres ustalony przepisami ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1040) jako okres urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego oraz okres urlopu ojcowskiego. Ponadto, stosownie do przepisów Kodeksu pracy pracownikowi przysługuje także urlop wychowawczy.

Zgodnie z art. 18 ust. 5b ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób przebywających na urlopie wychowawczym stanowi kwota 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy. Jednocześnie, stosownie do art. 18 ust. 6 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób pobierających zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego stanowi kwota tego zasiłku. Pobieranie zasiłku macierzyńskiego albo zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego w okresie przebywania na urlopie macierzyńskim, dodatkowym urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie rodzicielskim oraz urlopie ojcowskim stanowi podobnie jak przebywanie na urlopie wychowawczym odrębny tytuł (niż stosunek pracy) do ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych. Powyższe oznacza, że wartość pakietu medycznego uzyskanego przez pracownika w okresie nie świadczenia pracy z ww. przerw związanych z opieką nad dzieckiem nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy, ponieważ prawo do tych świadczeń nie przysługuje za okres świadczenia pracy tylko z racji przebywania na ww. zasiłkach lub urlopach.

W odniesieniu do ubezpieczenia zdrowotnego wskazać należy, iż zasiłek macierzyński nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, w związku z czym od wartości pakietu medycznego przysługującego pracownikom za okres pobierania zasiłku macierzyńskiego nie opłaca się składki na ubezpieczenie zdrowotne. Ponadto w sytuacji obowiązku podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu w oparciu o art. 66 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, który stanowi, że obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają osoby korzystające z urlopu wychowawczego niepodlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne w myśl art. 81 ust. 8 pkt 10 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest dla tych osób kwota odpowiadająca wysokości zasiłku opiekuńczego przysługującego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych. Tym samym wartość pakietu medycznego dla osób przebywających na urlopie wychowawczym nie stanowi również podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Przedsiębiorcy zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wartości pakietu medycznego finansowanego przez pracodawcę w okresie przebywania przez pracowników na urlopach wychowawczych lub pobierających zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego uznać należy za prawidłowe.

Ponadto, przepis § 2 ust. 1 pkt 24 ww. rozporządzenia stanowi, iż składniki wynagrodzenia, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego wynagrodzenia lub zasiłku nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Powyższe oznacza, iż przychody pracownika ze stosunku pracy, które uzyskuje w okresie pobierania wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłków, są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jedynie wówczas, gdy z przepisów wewnętrznych regulujących kwestie wynagradzania pracowników wynika jednoznacznie prawo pracownika do tych świadczeń także za ten okres. W konsekwencji, należy przyjąć, iż powyższe wyłączenie będzie możliwe, jeżeli świadczenia przysługujące pracownikowi uwzględnione będą w akcie należącym do katalogu źródeł prawa pracy wynikającego z Kodeksu pracy wskazującego na układy zbiorowe pracy, inne porozumienia zbiorowe, a także regulaminy statuty, określające prawa i obowiązki stron stosunku pracy. W przypadku więc, gdyby tego typu regulacji nie było u danego pracodawcy, przychody, które pracownik otrzymuje w okresie choroby lub w okresie pobierania zasiłków, stanowią wówczas podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Z treści złożonego wniosku wynika, iż zmienione zapisy Regulaminu Wynagradzania obowiązującego u Przedsiębiorcy będą zawierać regulacje dotyczące prawa pracownika do korzystania ze świadczeń w postaci pakietów medycznych także w okresie pobierania wynagrodzenia lub zasiłku za czas niezdolności do pracy lub sprawowaniem opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem, a świadczenia, o których mowa we wniosku, stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy.

W konsekwencji, stanowisko Przedsiębiorcy zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wartości pakietu medycznego przyznanego pracownikowi za okres pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy i zasiłku chorobowego, uznać należy za prawidłowe.

Natomiast, zgodnie z art. 174 § 1 i 2 Kodeksu pracy, na pisemny wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu urlopu bezpłatnego. Przy czym okres urlopu bezpłatnego nie wlicza się do okresu, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Z powyższego wynika, iż okres urlopu bezpłatnego to okres zawieszenia stosunku pracy, w którym pracownik nie świadczy pracy na rzecz pracodawcy. W konsekwencji, w okresie urlopu bezpłatnego pracownik nie podlega ubezpieczeniom społecznym i brak jest obowiązku odprowadzenia składek na te ubezpieczenia.

Skoro podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyjątkiem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 1998 r., to w okresie przebywania na urlopie bezpłatnym, gdy stosunek pracy ulega zawieszeniu nie jest możliwe wyłączenie składników wynagrodzenia na podstawie pkt 26 cytowanego przepisu, bowiem o tym czy należne świadczenie stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie decyduje okoliczność braku świadczenia pracy w momencie uzyskania przychodu, lecz okoliczność braku świadczenia stosunku pracy. Jednocześnie, okres urlopu bezpłatnego nie zalicza się także do okresu, w którym pracownik zachowuje prawo do otrzymania składnika wynagrodzenia w okresie nie wykonywania pracy, z przyczyn wymienionych w pkt 24 cytowanego przepisu.

W konsekwencji, zastosowanie znajduje wówczas generalna zasada wynikająca ze wskazanych powyżej przepisów art. 18 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, gdyż wartość świadczenia, które w okresie przebywania na urlopie bezpłatnym będą finansowane przez pracodawcę i będą przychodem pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, o których mowa w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a w konsekwencji stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń. Powyższe oznacza, że na podstawie art. 4 pkt 2 i art. 46 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Przedsiębiorca jako płatnik składek jest obowiązany, według zasad wynikających z przepisów ustawy opłacać należne składki na ww. ubezpieczenia.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy prawne stanowisko Przedsiębiorcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych finansowanych przez pracodawcą kosztów tzw. Pakietu Medycznego w okresie przebywania pracownika na urlopie bezpłatnym uznać należy za nieprawidłowe

Mając powyższe na uwadze, Zakład Ubezpieczeń Społecznych stanowiska przedstawione we wniosku złożonym 29 listopada 2019 r., uzupełnionym 7 stycznia 2020 r. i 24 stycznia 2020 r., przez Przedsiębiorcę, rozstrzygnął, jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Przedsiębiorcą i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład wyłącznie w sprawie Przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla Przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.