WPI/200000/43/1184/2018

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 ze zm.) oraz w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 25 października 2018 r. przez Przedsiębiorcę (...) uznaje za nieprawidłowe w sprawie wyłączenia z obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym obywateli Ukrainy, których zamierza zatrudnić polski przedsiębiorca na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy zlecenie, których pobyt w Polsce nie będzie miał charakteru stałego.

W dniu 25 października 2018 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek spółki (...) reprezentowanej przez (...) o wydanie interpretacji indywidualnej. Powyższy wniosek został uzupełniony w zakresie formalnym w dniu 9 listopada 2018 r. tj. w dniu dokonania opłaty za przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe.

Jako podstawę prawną wydania interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.) w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek. Jednocześnie wskazując, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy - przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne - w jego indywidualnej sprawie. Wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. We wniosku o wydanie interpretacji przedsiębiorca jest zobowiązany przedstawić stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie. Udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie. Interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska w sprawie wraz z uzasadnieniem prawnym oraz pouczeniem o prawie wniesienia środka zaskarżenia (art. 10 ust. 5).

Wnioskodawca przedstawiając zdarzenie przyszłe opisane w treści złożonego wniosku poinformował, że prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...)

Ww. spółka jest agencją pracy tymczasowej, legitymującą się pozwoleniem na prowadzenie agencji pracy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. W celu świadczenia usług, wnioskodawca będzie zatrudniał na podstawie umowy zlecenia osoby narodowości ukraińskiej, niebędące obywatelami Polski ani państw trzecich, będących członkami Unii Europejskiej. Z państwem, którego obywatelstwo posiadają zatrudniane osoby brak jest zawartych umów międzynarodowych, regulujących kwestie podlegania ubezpieczeniom społecznym w sposób odmienny od wynikającego z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Pobyt osób zatrudnianych przez wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma charakter przejściowy, albowiem osoby te nie przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zamiarem stałego pobytu, tj. nie posiadają zezwolenia na pobyt stały, tylko wizy na czas określony, bądź karty tymczasowego pobytu. Po wykonaniu określonej pracy - ww, osoby kończą zatrudnienie w spółce i wracają do Ukrainy.

Wnioskodawca wskazał, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie dotyczy ustalenia, czy cudzoziemcy (obywatele Ukrainy), których chciałby zatrudnić polski przedsiębiorca na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy zlecenia, których pobyt na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nie ma charakteru stałego - podlegają z mocy art. 6 ust. 1 pkt 4 Ustawy systemowej obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, czy też wobec takich osób znajduje zastosowanie art. 5 ust. 2 ustawy systemowej.

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie wskazując co następuje;

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej: obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej "zleceniobiorcami" oraz osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4 (osoby te nie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, jeżeli są uczniami gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych, szkół ponadpodstawowych lub studentami, do ukończenia 26 lat.). Przepis art. 5 ust. 2 ustawy systemowej stanowi, że nie podlegają ubezpieczeniom społecznym określonym w ustawie obywatele państw obcych, których pobyt na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej nie ma charakteru stałego i którzy są zatrudnieni w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, misjach, misjach specjalnych lub instytucjach międzynarodowych, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.

Wnioskodawca wskazuje, że w jego opinii - przepis art. 5 ust. 2 Ustawy systemowej powinien być odczytywany w ten sposób, że nie podlegają ubezpieczeniom społecznym określonym w ustawie dwie odrębne kategorie osób:

Dalej Wnioskodawca podnosi, że taki sposób wykładni wskazanego przepisu należy uznać za utrwalony w orzecznictwie Sądu Najwyższego, np. w wyroku z dnia 17 stycznia 2007 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I UK 225/06, wyroku z dnia 28 maja 2008 r. wydanym w sprawie o sygn. akt. I UK 303/07 oraz z dnia 6 stycznia 2009 r. wydanym w sprawie o sygn. akt II UK 116/08, z dnia 16 czerwca 2011 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III UK 215/10. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 16 czerwca 2011 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III UK 215/10: użycie w treści przepisu art. 5 ust. 2 ustawy systemowej spójnika "i" stanowi koniunkcję (złączenie) dwóch zdań odnoszących się do niezależnych od siebie dwóch kategorii określonych w nim osób niepodlegających obowiązkowi ubezpieczenia społecznego (tych, których pobyt na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej nie ma charakteru stałego i tych, które są zatrudnione w wymienionych placówkach niezależnie od charakteru pobytu na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej).

Z powyższego wynika, że zakresem podmiotowym art. 5 ust. 2 ustawy są objęci zarówno obywatele państw obcych zatrudnieni w placówkach wymienionych w tym przepisie (niezależnie od charakteru ich pobytu na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej), jak również obywatele państw obcych niezatrudnieni w takich placówkach, o ile ich pobyt na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej nie ma charakteru stałego.

Reasumując Wnioskodawca wskazał iż, jeżeli brak jest umów międzynarodowych z państwem (Ukrainą), którego obywatelstwo posiadają cudzoziemcy, których Wnioskodawca chciałby zatrudnić, nie będący obywatelami państw członkowskich UE, które regulowałyby zagadnienie podlegania ubezpieczeniom społecznym w odmienny sposób - to cudzoziemcy w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia społecznego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto Wnioskodawca podniósł, że przedstawione stanowisko jest zgodne ze stanowiskiem zawartym w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 19 stycznia 2018 r. wydanym w sprawie o sygn. III A Ua 461/17.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Na wstępie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wyjaśnia, iż zgodnie z art. 192 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 650) 30 kwietnia 2018 r., traci moc ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. W związku z powyższym od dnia 30 kwietnia 2018 r. wydawanie indywidualnej interpretacji jest uregulowane w art. 34-35 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 z późn. zm.). Natomiast katalog spraw w których Zakład wydaje w drodze decyzji interpretacje indywidualne w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców powołanej powyżej ustawodawca zawarł w art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreśla, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy w trybie niniejszej decyzji, dokonywana jest wyłącznie pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez Przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) zawarty w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż rozpoznając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.). Ubezpieczeniom społecznym podlega obowiązkowo osoba, która posiada określony tytuł do ubezpieczeń wskazany przez ustawodawcę. W art. 6 ust. 1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zostały wymienione wszystkie podmioty objęte obowiązkiem ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych. Powyższy katalog jest wyczerpujący i ma charakter zamknięty co oznacza, że do rozstrzygnięcia obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym konieczne jest ustalenie czy dana osoba posiada jeden z tytułów ubezpieczenia określonym tym przepisem.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby fizyczne, które na terenie Rzeczypospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia. Ubezpieczenie chorobowe jest natomiast dobrowolne. Zleceniobiorcy podlegają tym ubezpieczeniom od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy.

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym nie uzależnia objęcia ubezpieczeniami od posiadanego obywatelstwa, miejsca zamieszkania czy pobytu jak również od okresu czasu przez jaki praca jest świadczona. Na obowiązek ubezpieczenia społecznego nie ma wpływu, ze dana osoba posiada obywatelstwo innego państwa, czy też jest bezpaństwowcem. Rozstrzygając, czy dana osoba winna podlegać obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu, należy ustalić, czy osoba ta posiada jeden z tytułów ubezpieczenia wymienionych w art. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Oznacza to, że obowiązkiem ubezpieczeń społecznych są objęci także cudzoziemcy, o ile spełniają warunki do podlegania ubezpieczeniom społecznym, a tak jest, gdy z cudzoziemcem zostaje zawarta umowa zlecenia. Istotnym dla objęcia obowiązkiem ubezpieczeń społecznych jest zatem:

* fakt zawarcia z polskim podmiotem np. umowy zlecenia, czyli umowy rodzącej zgodnie z obowiązującymi przepisami obowiązek ubezpieczeń społecznych oraz

* wykonywanie pracy w ramach tej umowy na obszarze Polski.

Jedynie ratyfikowana umowa międzynarodowa, jako prawo nadrzędne, może wykluczyć zastosowanie polskich przepisów w tym zakresie. W opisanym zdarzeniu przyszłym taka sytuacja jednak nie zachodzi.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, przywołanym przez Wnioskodawcę, nie podlegają ubezpieczeniom społecznym określonym w ustawie obywatele państw obcych, których pobyt na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, nie ma charakteru stałego i którzy są zatrudnieni w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, misjach, misjach specjalnych lub instytucjach międzynarodowych, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. Mając na uwadze literalne brzmienie treści art. 5 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który posługuje się łącznikiem "i" oznaczającym koniunkcję (złączenie), spełnienie określonych w przepisie przesłanek musi mieć charakter łączny, tzn:

* osoba jest cudzoziemcem,

* jej pobyt w Polsce nie może mieć charakteru stałego,

* jest zatrudniona w obcym przedstawicielstwie dyplomatycznym, urzędzie konsularnym, misjach, misjach specjalnych lub instytucjach międzynarodowych.

Taka sytuacja, jak wynika z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego, nie wystąpi w opisanym przypadku.

W świetle powyższego w przypadku, gdy cudzoziemiec podejmuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jakąkolwiek aktywność zawodową (np. świadczy pracę na podstawie umowy zlecenia), stanowiącą tytuł do obowiązkowego ubezpieczenia społecznego tzn. zgodnie z art. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - ma obowiązkową podstawę do objęcia ubezpieczeniem społecznym, płatnik składek powinien dokonać, stosownego zgłoszenia (zleceniobiorcy) do ubezpieczeń społecznych, a następnie winny być opłacane należne z tej racji składki na te ubezpieczenia. Czasokres podlegania temu obowiązkowi jest zakreślony czasokresem istnienia podstawy objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym (okresem w którym wykonywana jest umowa o pracę lub umowa zlecenia).

Powyższe znajduje potwierdzenie w linii orzeczniczej polskich sądów: Sąd Najwyższy w wyroku z 6 września 2011 r. sygn. akt I UK 60/11 wskazał: "W najnowszym orzecznictwie, dokonując pogłębionej wykładni art. 5 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Sąd Najwyższy przyjął, iż punktem odniesienia dla wyjaśnienia kwestii, czy pobyt cudzoziemca nie ma charakteru stałego jest wymieniony w tym przepisie obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym. (...) W żadnej mierze art. 5 ust. 2 ustawy nie zmienia podstawowej reguły stanowiącej, że obowiązek ubezpieczenia społecznego - również wobec obywateli państw obcych - powstaje między innymi z chwilą rozpoczęcia wykonywania pozarolniczej działalności (art. 13 pkt 4 ustawy). Dlatego charakter pobytu (stały, albo niestały) należy odnosić w relacji do powszechnego obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, czyli do podstawy ubezpieczenia. Ten charakter nie zależy w konsekwencji od tego, jaki zamiar, co do okresu przebywania w Polsce, przejawia cudzoziemiec (...) Stoły pobyt w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy systemie ubezpieczeń społecznych podlega zatem ocenie w zależności od realizacji działalności, z której wynika ustawowy obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym. Stały pobyt to pobyt niezmienny w danym okresie, czyli w okresie realizacji podstawy ubezpieczenia, przy czym nie ma większego znaczenia okoliczność dotycząca tego, jaką administracyjną gwarancję prowadzenia działalności lub zapewnienie pobytu miał w Polsce obywatel państwa obcego. (...). O tym, czy dany pobyt ma charakter stały nie decyduje więc stały pobyt w sensie "długotrwałości i stałości pobytu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej", albowiem w takim wypadku wyłączeniu z ubezpieczeń społecznych podlegaliby ci cudzoziemcy, których pobyt nie ma "takich cech", choć spełnialiby warunki podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnicy jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W konsekwencji Sąd Najwyższy uznał w powołanym wyroku, że cudzoziemiec prowadzący pozarolniczą działalność jako wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlegał ubezpieczeniom społecznym na mocy art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 i art. 5 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nawet, gdy przebywał w Polsce na podstawie zezwolenia na czas oznaczony". W uzasadnieniu ww. wyroku z 6 września 2011. Sąd Najwyższy wskazał, że kluczowe znaczenie dla zastosowania przepisu art. 5 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ma ustalenie jaki charakter ("stały" lub "niestały") ma pobyt obywatela państwa obcego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w uzasadnieniu wyroków z dnia: 20 grudnia 2016 r. sygn. akt III AUa 1249/16 i 13 grudnia 2016 r. sygn. akt III AUa 1250/2016 wskazał: "(...) uzyskanie przez cudzoziemca zezwolenia na pobyt na czas oznaczony wcale nie przeczy stałemu pobytowi w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy systemowej, jako ze nawet taki pobyt jest również stały w sensie "niezmienny" w danym okresie czasu. (...) o tym czy dany pobyt ma charakter stały nie decyduje więc stały pobyt w sensie "długotrwałości i stałości pobytu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej", albowiem w takim przypadku wyłączeniu z ubezpieczeń społecznych podlegali by ci cudzoziemcy, których pobyt nie ma "takich cech", choć spełnialiby warunki podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, (...) pobyt cudzoziemców, których zatrudnia lub zamierza zatrudniać wnioskodawca nie ma charakteru przypadkowego, okazjonalnego, ale jest ściśle związany z pojęciem działalności zarobkowej - czy to w formie umowy o procę czy w drodze umowy zlecenia, a zatem rodzącej obowiązek ubezpieczenia społecznego w świetle przepisów art. 6 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że nie znajdzie zastosowania przepis art. 5 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym złożonego wniosku o indywidualna interpretację. W konsekwencji więc, cudzoziemcy posiadający obywatelstwo Ukrainy zatrudnieni przez polskiego pracodawcę, którzy będą wykonywali pracę na podstawie umowy zlecenia na terytorium Polski będą - zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz powiązanych art. 12 i art. 11 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - podlegali obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu, zaś dobrowolnie - ubezpieczeniu chorobowemu, od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy art. 13 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze treść złożonego w dniu 25 października 2018 r. wniosku o interpretację indywidualną, obowiązujące przepisy prawa oraz najnowszą linię orzeczniczą polskich sądów powszechnych Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę: uznał za nieprawidłowe jak w sentencji decyzji,

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji,

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust, 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.