WPI/200000/43/1151/2016 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników różnicy pomiędzy składką ubezpieczeniową przekazywaną towarzystwu ubezpieczeniowemu finansowaną przez pracodawcę a odpłatnością pobieraną za to ubezpieczenie ze środków pracownika.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 ze zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 963 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedsiębiorcy przedstawione we wniosku złożonym przez przedsiębiorcę w dniu 25 października 2016 r. w sprawie dotyczącej możliwości nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników różnicy pomiędzy składką ubezpieczeniową przekazywaną Towarzystwu Ubezpieczeniowemu finansowaną przez pracodawcę a odpłatnością pobieraną za to ubezpieczenie ze środków pracownika.

W dniu 25 października 2016 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w przedmiocie prawidłowego ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Wnioskodawca we wniosku złożonym w dniu 25 października 2016 r. przedstawił opis stanu faktycznego:

Wnioskodawca wskazał, że w związku z powstałymi wątpliwościami zwraca się z prośbą o wyjaśnienie poprzez weryfikację lub zaakceptowanie swojego stanowiska w sprawie stosowania § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (dalej Rozporządzenie).

Spółka (...) w ramach zwiększenia atrakcyjności oferowanego zatrudnienia oraz w celu ograniczenia absencji chorobowych pracowników związanych z utrudnionym dostępem do świadczeń publicznej służby zdrowia wprowadziła z dniem 1 maja 2016 r. dla swoich pracowników możliwości zakupu ubezpieczenia zdrowotnego po cenie niższej niż cena po jakiej Spółka nabywa te usługi od firmy ubezpieczeniowej. Spółka wynegocjonowała z firmą ubezpieczeniową ofertę zdrowotnego pracowników i ich rodzin i w regulaminie wynagradzania zawarła warunki zakupu tego ubezpieczenia po cenie niższej niż cena detaliczna wynegocjowana z dostawcą. Różnice w składce ubezpieczeniowej pracodawca pokrywa z własnych środków i nie nalicza od niej składek emerytalnych i rentowych.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia, podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Wnioskodawca dodatkowo poinformował, że wartość świadczeń, do których pracownik lub pracownik i jego rodzina uzyskuje prawo, a więc do ubezpieczenia zdrowotnego stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osiągany przez pracownika u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Stanowisko wnioskodawcy.

Zdaniem firmy (...), w opisanym wyżej przypadku są spełnione wszystkie warunki rozpisane w Rozporządzeniu: (i) korzyść materialna wynikająca z regulaminów, układów zbiorowych, (ii) zakup usługi po cenie niższej niż detaliczna.

Wnioskodawca prosi o weryfikację czy jego zdanie jest poprawne i czy spółka słusznie nie wlicza do podstawy wymiaru składek różnicy pomiędzy składką ubezpieczeniową przekazywaną Towarzystwu Ubezpieczeniowemu, finansowaną ze środków własnych pracodawcy, a odpłatnością pobierana za to ubezpieczenie ze środków pracowników?

Wnioskodawca stwierdził, że analogicznie do prezentowanego stanowiska zajął Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie, który w decyzji nr 550/2013 z 9 maja 2013 r. potwierdził prezentowane przez Spółkę stanowisko.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zasady opłacania składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - cytowanej powyżej.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 963 z późn. zm.) oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 2015 r. poz. 2236), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Na mocy przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 powołanego powyżej rozporządzenia, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Konstrukcja przywołanego powyżej przepisu wskazuje, że aby móc zastosować wskazane wyłączenie, dana korzyść musi stanowić przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy oraz dodatkowo prawo do jej uzyskania musi wynikać z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, przewidujących partycypację pracownika w poniesieniu kosztów nabycia tych świadczeń. Ponadto dana korzyść musi przybrać formę niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułu lub usługi). Jednocześnie należy zauważyć, że w sytuacji, gdy świadczenie przyznane pracownikowi jest w całości finansowane przez pracodawcę - stanowi ono podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia.

W konsekwencji podsumowując, zgodnie z opisem stanu faktycznego wnioskodawca z dniem 1 maja 2016 r. wprowadził dla pracowników możliwość zakupu ubezpieczenia zdrowotnego po cenie niższej niż cena po jakiej wnioskodawca nabywa tą usługę od firmy ubezpieczeniowej. Wnioskodawca w regulaminie wynagradzania zawarł warunki zakupu ubezpieczenia po cenie niższej niż cena detaliczna wynegocjowana z dostawcą. Wnioskodawca pokrywa z własnych środków różnice w składce ubezpieczeniowej, od której nie odprowadza składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wnioskodawca stwierdził, że wartość świadczeń do których pracownik uzyskuje prawo, a więc do ubezpieczenia zdrowotnego stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osiągany przez pracownika u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W świetle powyższego, uwzględniając przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za prawidłowe stanowisko przedsiębiorcy wyrażone we wniosku złożonym w dniu 25 października 2016 r. w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe części składki ubezpieczeniowej, którą wnioskodawca będzie pokrywał za pracownika z tytułu umowy ubezpieczenia zdrowotnego zawartej z firmą ubezpieczeniową, przysługującego na podstawie stosownego zapisu w regulaminie wynagradzania.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.