WPI/200000/43/1140/2015 - Uwzględnienie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przychodów z tytułu udostępniania w ramach stosunku pracy samochodów służbowych w celach prywatnych.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 9 października 2015 r. przez spółkę (...) w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczenia z tytułu stosunku pracy w postaci nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych.

W dniu 9 października 2015 r., do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy: (...) o wydanie w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej pisemnej interpretacji przepisów prawa z których wynika obowiązek świadczenia przez Spółkę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne, w szczególności obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od świadczonych na rzecz pracowników usług w zakresie umożliwiania pracownikom korzystania z przejazdów środkami lokomocji.

Wnioskodawca poinformował, iż jest spółką z siedzibą w (...) prowadzącą działalność w Polsce. Wnioskodawca zatrudnia w Polsce pracowników, którym udostępnia możliwość korzystania z nieodpłatnych przejazdów środkami lokomocji, w ten sposób, że będą oni uprawnieni do wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych.

W ramach floty samochodowej posiadanej przez Spółkę, Wnioskodawca oferuje m.in.: samochody statusowe - wykorzystywane przez pracowników zatrudnionych na wybranych stanowiskach oraz samochody narzędziowe - wykorzystywane przez pracowników głównie do wykonywania codziennych obowiązków pracowniczych jako niezbędne narzędzie codziennej prac}. Samochody statusowe oraz narzędziowe (dalej: "samochody służbowe") są nabywane przez Wnioskodawcę w ramach leasingu, celem dalszego ich przekazania pracownikom do użytkowania dla celów służbowych oraz prywatnych.

Nabywane świadczenia z tytułu korzystania z samochodów służbowych dla celów prywatnych mają wyłącznie postać niepieniężną. Korzyść, którą osiąga z tego tytułu pracownik odzwierciedlona jest w przychodzie pracownika. Kwota przysporzenia wynikająca z nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania do celów prywatnych samochodów służbowych doliczana miesięcznie do przychodu pracowników wynosi (i) 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³, (ii) 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³. Uregulowania te wynikają z art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że szczegółowe warunki w zakresie kwoty przysporzenia oraz wykorzystania samochodów służbowych dla celów prywatnych jako środka lokomocji zostaną uregulowane w Regulaminie Wynagradzania.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem czy po uregulowaniu warunków w zakresie kwoty przysporzenia oraz wykorzystania samochodów służbowych dla celów prywatnych jako środka lokomocji w Regulaminie Wynagradzania Wnioskodawca jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, będzie zobowiązany do potrącania składek na wyżej wymienione ubezpieczenia i fundusze od przychodów pracowników w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tekst jedn.: ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodów pracowników w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, pracodawca jest płatnikiem, czyli podmiotem zobowiązanym do obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe), których podstawą obliczenia jest wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wypłacane przez pracodawcę. Z kolei, zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej, pracodawca jest również płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne, należnych od wynagrodzenia pracowników. Oznacza to, że Wnioskodawca, jako pracodawca, jest co do zasady zobowiązany do dopełnienia obowiązków związanych z uregulowaniem składek na ubezpieczenia społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne należnych od wynagrodzeń pracowników.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych będących pracownikami stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazuje, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. W konsekwencji, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe jest także przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, uzyskany ze stosunku pracy. Jednocześnie art. 104 ustawy o promocji zatrudnienia stanowi, że składki na Fundusz Pracy ustalone są od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Analogiczny zapis w zakresie składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zawiera art. 29 ust. 1 ustawy o ochronie roszczeń. Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne reguluje z kolei art. 81 ust. 1 i ust. 6 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej. Zgodnie z tymi przepisami, do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne stosuje sic przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, przy czym tak obliczoną podstawę obniża się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych nie będących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego.

Szczegółowy sposób ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy Rozporządzenia ws. podstawy wymiaru. Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie § 2 ust. 1 pkt 26 wspomnianego rozporządzenia, zgodnie z którym z podstawy wymiaru składek wyłączone są "korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji". Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, jeżeli pracodawca umożliwia pracownikowi korzystanie z bezpłatnych przejazdów środkami lokomocji (przykładowo poprzez umożliwienie korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych) i następuje to na podstawie układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, to wartość przychodu z tytułu tego nieodpłatnego świadczenia nie jest wliczana do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią cytowanego przepisu, z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia korzystają przychody:

Analizując przedstawiony stan faktyczny Spółka uznała, że wszystkie przesłanki, o których mowa W cytowanym wyżej przepisie, zostaną spełnione, tj.:

Ad. a) Możliwość korzystania przez pracowników z nieodpłatnych przejazdów środkami lokomocji w ten sposób, że będą oni uprawnieni do wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych, zostanie uregulowana przez Spółkę w Regulaminie Wynagradzania.

Ad. b) Przychód posiada postać niepieniężną. Koszty korzystania przez pracownika z samochodu służbowego dla celów prywatnych finansuje Wnioskodawca. Korzyść, którą osiąga z lego tytułu pracownik odzwierciedlona jest w jego przychodzie. Kwota przysporzenia wynikająca z nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania do celów prywatnych samochodów służbowych doliczana miesięcznie do przychodu pracowników wynosi (i) 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³, (ii) 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³. Uregulowania te wynikają z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.

Ad. c) Świadczenie przekazywane przez Spółkę będzie polegać na korzystaniu z bezpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Zgodnie bowiem z definicją środków lokomocji zawartą w Słowniku Języka Polskiego SPJ, "środki lokomocji to - pojazdy lub zwierzęta służące przemieszaniu się." Tym samym, nie ma wątpliwości, że samochód służbowy spełnia definicję środka lokomocji. W szczególności Wnioskodawca zaznaczył, że definicja pojęcia "przejazdów środkami lokomocji" nie wyklucza sytuacji, w których pracownik odbywa przejazd bez innych osób i prowadzi środek lokomocji samodzielnie. Powyższe znajduje odzwierciedlenie w wyroku Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia o kwietnia 2008 r. (sygn. II UK 172/2007), w którym Sąd stwierdził, iż "każde przysporzenie majątkowe, w tym także ekwiwalenty pieniężne z tytułu ponoszonych kosztów przejazdów do pracy środkami lokomocji wypłacone pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów lub przepisów prawa pracy, podlegają wyłączeniu z wymiaru składek" (mając na uwadze fakt, iż w rozpatrywanej sprawie postanowienia zakładowego aktu płacowego nie określały nawet bliżej środków lokomocji). Sąd wskazał, iż "skoro z treści przepisu wynika, że z podstawy wymiaru składek wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, to do materii normatywnej tych aktów lub przepisów prawa pracy należy określenie tego rodzaju korzyści materialnych, które są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wprawdzie zgodzić się trzeba, że wyłączenia przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganych przez pracowników w ramach stosunku pracy, następuje w przypadkach enumeratywne wskazanych w tj. z rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. ale nie oznacza to. że sytuacje te podlegają restrykcyjnej wykładni zawężającej."

Zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje również potwierdzenie w wyroku Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 14 marca 2013 r. (sygn. IV U 2744/12), zgodnie z którym "w ocenie Sądu wszelkie korzyści materialne uzyskiwane przez pracowników na zasadach wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu z tytułu korzystania z odpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji nie wchodzą do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Oznacza to. że każde przysporzenie majątkowe, w tym także przychód uzyskiwany z tytułu udostępniania samochodu służbowego do celów służbowych pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów łub przepisów prawa pracy, podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek (§ 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r.) jeśli wynikają z układów zbiorowych lub regulaminów wynagradzania."

Wnioskodawca zaznacza, że możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych do celów prywatnych spełnia warunek korzyści, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia ws. podstawy wymiaru. Jest to świadczenie o charakterze materialnym. W przeciwnym wypadku Ustawodawca nie zobowiązałby bowiem pracodawcy do traktowania nieodpłatnego świadczenia polegającego na korzystaniu przez pracowników z samochodów służbowych do celów prywatnych jako przychodu podlegającego opodatkowaniu. Jest to zgodne z wykładnią Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (K. 7/13), w którym Trybunał stwierdził, iż: "Należy przyjąć, iż za przychód pracownika mogą zostać uznane świadczenia, które zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść". Tylko w takim przypadku pracownik może uzyskać przychód podlegający opodatkowaniu, co w przypadku pracowników Wnioskodawcy użytkujących środki lokomocji dla celów prywatnych ma miejsce. Dodatkowo, Spółka nabywa samochody celem przeznaczenia ich do użytkowania zarówno służbowego jak i prywatnego swoim pracownikom.

Podsumowując, mając na uwadze powyższe zdaniem Wnioskodawcy, po uregulowaniu szczegółowych warunków w zakresie kwoty przysporzenia oraz wykorzystania samochodów służbowych dla celów prywatnych jako środka lokomocji w Regulaminie Wynagradzania, nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), składki na ubezpieczenie zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodów pracowników w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne łub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie indywidualnej interpretacji dotyczącej obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku 7 art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Ponadto stosownie do art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 581 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Jednocześnie w myśl art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 149 z późn. zm.) oraz art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 272 z późn. zm.) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w przypadku zaistnienia obowiązku ich opłacania, ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jednocześnie z brzmienia art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika ograniczenie w tematyce, w której Zakład jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, uniemożliwiające potwierdzenie w tym trybie przez organ wskazanych przez Wnioskodawcę informacji dotyczących kwalifikacji przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle obowiązujących przepisowe kwestia ta jest zagadnieniem należącym do zakresu działania organów podatkowych. Biorąc powyższe pod uwagę, Zakład dokonał interpretacji przepisów ubezpieczeniowych opierając się na przedstawionej przez Wnioskodawcę w treści wniosku informacji w powyższym zakresie.

Z treści wniosku z dnia 6 października 2015 r. wynika, że pracodawca udostępnia pracownikom nieodpłatnie samochody służbowe do korzystania również w celach prywatnych. Świadczenie uzyskiwane przez pracownika w związku z korzystaniem z samochodu służbowego stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości określonej w art. 12 ust. 2a tej ustawy. Szczegółowe warunki w zakresie kwoty przysporzenia oraz wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych jako środka lokomocji zostaną uregulowane w Regulaminie wynagradzania.

Należy zauważyć, że co do zasady podstawę wymiaru składek stanowi przychód pracownika uzyskiwany z tytułu stosunku pracy, natomiast rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zawiera zamknięty katalog świadczeń z tytułu stosunku pracy, podlegających po spełnieniu ściśle określonych warunków wyłączeniu z tej podstawy. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 wskazanego rozporządzenia ustawodawca wyłączył z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają wyłącznie te przychody, które wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu i przybierają postać niepieniężną. Powyższy przepis umożliwia wyłączenie z podstawy wymiaru składek osiąganych przez pracowników korzyści w postaci bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Zakład wskazuje jednakże, że udostępnienie pracownikowi nieodpłatnie samochodu służbowego do celów prywatnych nie może być uznane za korzyść w formie "bezpłatnych przejazdów środkami lokomocji" w rozumieniu przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Pod wskazanym pojęciem należy rozumieć zorganizowaną i usystematyzowaną formę przemieszczania się np. korzystanie z transportu publicznego na podstawie przekazanych przez pracodawcę biletów lub transportu zorganizowanego przez pracodawcę, a nie udostępnienie pracownikowi pojazdu do swobodnego używania. Podkreślić należy przy tym, że czym innym jest oddanie pracownikowi samochodu służbowego do swobodnego używania, a czym innym zapewnienie pracownikom nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych "przejazdów środkami lokomocji". W rezultacie niewłaściwym jest stosowanie rozszerzonej definicji pojęcia "środek lokomocji" bez uwzględnienia treści przepisu, w którym pojęcie to zostało zastosowane.

Ponadto sam fakt zawarcia w regulaminie wynagradzania zapisu o udostępnieniu nieodpłatnie pracownikowi samochodu służbowego do korzystania w celach prywatnych nie może stanowić przesłanki przesądzającej o uznaniu, iż pracodawca zapewnia pracownikowi korzyść, o której mów i wskazany powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia.

Jednocześnie należy podkreślić, że przepisy zawarte w § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowią wyjątki od obowiązującej zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od każdego przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganego przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, a w konsekwencji powinny być interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej.

Tym samym, wartość świadczenia związanego z nieodpłatnym udostępnieniem pracownikowi samochodu służbowego do korzystania w celach prywatnych należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a w konsekwencji również w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Biorąc powyższe pod uwagę i odnosząc się do treści wniosku z dnia 6 października 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczenia z tytułu stosunku pracy w postaci nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych.

Ponadto Zakład nadmienia, iż przywołany przez Wnioskodawcę wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2008 r. dotyczy innego niż przedstawione przez Wnioskodawcę świadczenia z tytułu stosunku pracy tj. ekwiwalentów pieniężnych wypłacanych pracownikom z tytułu kosztów przejazdów do pracy, a ponadto został wydany w jednostkowej sprawie i nie ma mocy powszechnie obowiązującej. Podobnie wskazany w treści wniosku wyrok Sądu Okręgowego został wydany w jednostkowej sprawie i nie ma mocy powszechnie obowiązującej.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.