WPI/200000/43/1050/2016 - Opłacanie preferencyjnych składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej przez adwokata świadczącego usługi dla pracodawcy, u którego odbywał aplikację.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 963) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 28 września 2016 r. przez przedsiębiorcę: (...) w sprawie prawa do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od podstawy wymiaru w wysokości zadeklarowanej kwoty nie niższej jednak niż 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę.

W dniu 28 września 2016 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy: (...) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca poinformował, że przez czasookres od dnia 2013 r. do dnia (...) 2016 r. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę jako aplikant adwokacki w pełnym wymiarze czasu pracy, w (...).

Wnioskodawca nadmienia, że wskazana umowa o pracę była zawarta na czas nieokreślony.

W marcu 2016 r. Wnioskodawca zdał pozytywnie końcowy egzamin adwokacki i złożył wniosek o wpis na listę adwokatów Izby (...). W związku z wyznaczeniem na dzień (...) 2016 r. aktu ślubowania adwokackiego dla Wnioskodawcy oraz ustawowym zakazem pozostawania w stosunku pracy przez adwokata wynikającym z art. 4b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 1982 r. Nr 16, poz. 124 z późn. zm.), (...) 2016 r. umowa o pracę, pomiędzy Wnioskodawcą a (...), została rozwiązana w trybie art. 30 § 1 pkt 1 k.p., tj. na mocy porozumienia stron.

Jako: (...) dnia (...) 2016 r. Wnioskodawca uzyskał wpis w CEIDG dla działalności gospodarczej w ramach indywidualnej Kancelarii Adwokackiej.

W dniu (...) 2016 r. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia do ubezpieczenia w ZUS z zaznaczeniem (zadeklarowany kod tytułu ubezpieczenia: 05 70 00), że będzie korzystał z opłacania składek na ubezpieczenia społeczne na preferencyjnych zasadach (tzw. mała składka ZUS).

Były pracodawca Wnioskodawcy - (...) zaproponował Wnioskodawcy prowadzenie części spraw swoich indywidualnych klientów zapewniając jego kancelarii obsługę prawną w takim każdorazowo zleconym zakresie. W zależności od zakresu wykonywanej pracy w ramach wskazanej obsługi prawnej dla jego kancelarii Wnioskodawca będzie wystawiał co miesiąc faktury VAT bezpośrednio dla jego Kancelarii Adwokackiej.

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Przepis art. 18a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) - ustalający na okres 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej preferencyjną stawkę wymiaru składek obliczoną od podstawy wymiaru wynoszącej 30% minimalnego wynagrodzenia zamiast 60% - wprowadzono ustawą z dnia 1 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 150, poz. 1248). Przepis ten co do zasady ma na celu zmniejszyć czasowo obciążenia fiskalne dla szerokiej grupy osób podejmujących po raz pierwszy działalność gospodarczą (art. 18a ust. 1 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 1 tej ustawy), z grupy tej wyłączono jedynie osoby, które w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej prowadziły działalność gospodarczą i które wykonywały taką działalność na rzecz byłego pracodawcy, dla którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres (wykonywanej) działalności gospodarczej. Wyłącznie to ma na celu zapobieżenie niewłaściwemu wykorzystywaniu tej ulgi (niezgodnym z intencją ustawodawcy) polegającym w pierwszym przypadku na korzystaniu z niej przez osoby, które nie są "nowymi" przedsiębiorcami oraz w drugim przypadku na przekształceniu stosunku pracy w umowy cywilnoprawne i w ten sposób przechodzenie pracowników na tzw. "samozatrudnienie". Inaczej mówiąc art. 18a nie może mieć zastosowania wyłącznie w sytuacji, gdy doszło do celowego rozwiązania stosunku pracy przede wszystkim w interesie pracodawcy, który mając zabezpieczone wykonanie tego samego zakresu czynności, uwalniałby się od płacenia składki na ubezpieczenie społeczne za pracownika. Podkreślić należy, że ulga ta nie wiąże się ze zwiększonymi wydatkami dla Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ponieważ wskutek indywidualizacji wysokości świadczeń emerytalno-rentowych osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, przedsiębiorcy opłacając przez wskazany okres niższą składkę wypracują sobie niższe świadczenie emerytalno-rentowe, bowiem wysokość przyznawanego świadczenia jest ściśle związana z kwotą składek odprowadzanych do systemu. Innymi słowy, czasowe odprowadzanie niższej składki odnosi jedynie skutek względem przyszłego świadczenia emerytalno-rentowego ubezpieczonego. Ponadto zwiększenie obciążeń z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą wpływa na pogorszenie ich konkurencyjności oraz sytuacji finansowej. Korzystanie z tej ulgi odbywa się jedynie kosztem przyszłego świadczenia ubezpieczonego i jest uzależnione wyłącznie od decyzji przedsiębiorcy.

Podsumowując, konstrukcja art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych charakteryzuje się tym, że uprawnienie to ograniczone jest: 1) ze względu na podmiot regulacji - obniżenie składki emerytalnej i rentowej dotyczy tylko osób prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej, a zatem nie dotyczy osób prowadzących pozarolniczą działalność w rozumieniu art. 8 ust. 6 pkt 2-5 tej ustawy; 2) ze względu na czas obowiązywania - obniżenie składki obowiązuje tylko przez 24 miesiące wykonywania tej działalności; 3) ze względu na przedmiot regulacji - wykonywana działalność gospodarcza ma być "pierwszą w życiu", za którą uznaje się też działalność podjętą po co najmniej 5-letniej przerwie od ustania poprzedniej działalności gospodarczej. Ponadto, jak zostało to podniesione wyżej, zestawienie przesłanek negatywnych zastosowania obniżonej składki, a w szczególności wymóg, że podjęta działalność nie może być wykonywana na rzecz byłego pracodawcy, gdy czynności wykonywane w ramach stosunku pracy wchodzą w zakres wykonywanej działalności gospodarczej ma za zadanie przeciwdziałać sytuacjom, w których pracodawcy wymuszaliby na pracownikach rozwiązanie stosunku pracy i przejście na tzw. samozatrudnienie, tj. rozpoczęcie działalności gospodarczej i prowadzenie jej w oparciu o obowiązki (czynności) realizowane w ramach stosunku pracy. Tylko tak rozumiany cel uzasadnia ograniczenie stosowania obniżonej składki w odniesieniu do niektórych osób, które po raz pierwszy podejmują działalność gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe oraz cel aplikacji adwokackiej, który sprowadza się do przygotowania zawodowego osoby posiadającej wykształcenie prawnicze do wykonywania samodzielnie zawodu adwokata oraz ustawowy zakaz pozostawania w stosunku pracy dla adwokata wykonującego zawód, uznać należy, że ratio legis przesłanki wyłączającej zastosowanie obniżonej składki określonej w art. 18a ust. 2 pkt 2, jako przeciwdziałanie wymuszonemu samozatrudnieniu w miejsce umowy o pracę, pozwala na uznanie, że w odniesieniu do adwokatów podejmujących działalność gospodarczą w formie prowadzenia kancelarii we współpracy z dotychczasowym pracodawcą, nie zachodzi w żaden sposób przesłanka wyłączająca prawo do zastosowania obniżonej składki. Przez "czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej", o której mowa w art. 18a ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, które uniemożliwiają zastosowanie preferencyjnych składek ubezpieczeniowych dla osób podejmujących po raz pierwszy działalność gospodarczą (art. 18a ust. 1 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 1 tej ustawy) należy rozumieć czynności odpowiadające tym, które były uprzednio wykonywane w ramach stosunku pracy na rzecz byłego pracodawcy.

W tej konkretnej sprawie należy dokonać interpretacji powołanego zwrotu "czynności wchodzące w zakres wykonywanie działalności gospodarczej" w odniesieniu do pracowników, takich jak aplikanci adwokaccy. Analizując status aplikanta adwokackiego i zakres czynności, jakich może on dokonywać w zastępstwie patrona, czyli adwokata, aplikanci adwokaccy odbywają jedynie u swych patronów szkolenia polegające na nabyciu praktycznych umiejętności zawodowych oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego (adwokata) i w ramach tych szkoleń mają prawo zastępowania swych patronów przed niektórymi sądami i urzędami, sami nie wykonują zaś zawodów zaufania publicznego. Do aplikanta adwokackiego nie ma zastosowania przepis art. 4 ustawy prawo o adwokaturze ani też art. 89 § 1 i art. 129 § 2 k.p.c.; w powołanej ustawie korporacyjnej brak jest przepisów, które pozwalałyby stosować wymienione regulacje do aplikantów. W art. 4 ust. 1b ustawy prawo o adwokaturze odsyła się do przepisów szczególnych, w tym między innymi do art. 89 § 1 i art. 129 § 2 k.p.c. W tych przepisach mowa jest natomiast jedynie o kwalifikowanych pełnomocnikach stron: adwokatach, radcach prawnych, rzecznikach patentowych i radcach Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Jest to katalog zamknięty pełnomocników, którzy zostali upoważnieni do poświadczania dokumentów na gruncie postępowania cywilnego. Jako przepisy szczególne nie mogą być one wykładane rozszerzające (exceptiones non sunt extendendae). Oznacza to, że inni pełnomocnicy procesowi wymienieni w art. 87 § 1 k.p.c. nie posiadają omawianego uprawnienia. Skoro zaś prawo to zostało przyznane jedynie pełnomocnikom stron, a aplikanci jedynie zastępują pełnomocników, to już z tego tylko względu nie mogą być wobec nich stosowane wymienione przepisy. W doktrynie postępowania cywilnego i orzecznictwie przyjmuje się, że aplikant adwokacki nie uzyskuje statusu pełnomocnika procesowego i jakkolwiek jego czynności wywołują skutek wobec strony, to jednak nie dlatego, że jest jej pełnomocnikiem, lecz dlatego, że działa w imieniu pełnomocnika. Upoważnienie aplikanta do zastępowania adwokata, nazywane potocznie substytucją, w rzeczywistości nią nie jest. Zastępowanie przez aplikanta adwokata odbywa się na podstawie pisemnego upoważnienia określającego w swej treści zakres upoważnienia. Owo upoważnienie nie jest pełnomocnictwem, gdyż aplikant zastępuje wyłącznie patrona (lub też za jego zgodą innego adwokata czy radcę prawnego), a nie stronę procesu. Przepisy proceduralne nie przewidują sytuacji, w której aplikant mógłby być samodzielnym pełnomocnikiem. Przedstawione argumenty wystarczają, aby stwierdzić, że skoro ustawodawca wyróżnił dwie odrębne instytucje, które umożliwiają zastępstwo prawne fachowego pełnomocnika podstawowego przez różne podmioty: pełnomocnictwo substytucyjne sprawowane przez adwokata i zastępstwo w ramach upoważnienia udzielonego aplikantowi, to tych instytucji nie można utożsamiać bądź mieszać oraz przyjmować, że mają taką samą treść. O ile bowiem uprawnienia pełnomocnika substytucyjnego co do zasady pokrywają się z uprawnieniami pełnomocnika głównego (chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa substytucyjnego), o tyle uprawnienia aplikanta upoważnionego do zastępowania patrona są znacznie węższe, co wynika z faktu, że ustawodawca ze względu na mniejsze doświadczenie i kompetencje darzy go, co oczywiste, mniejszym zaufaniem niż prawnika z ukończoną aplikacją i zdanym egzaminem adwokackim. Zgodnie bowiem z art. 77 ust. 1, 4 i 5 ustawy prawo o adwokaturze, po upływie 6 miesięcy od rozpoczęcia aplikacji adwokackiej aplikant adwokacki może zastępować adwokata przed sądami, organami ścigania, organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu Jednak jedynie z wyraźnego (oddzielnego) upoważnienia adwokata może sporządzać i podpisywać pisma procesowe związane z występowaniem adwokata przed sądami, z wyłączeniem apelacji, skargi kasacyjnej i skargi konstytucyjnej.

Wynika z tego, że wymienione upoważnienie obejmuje jedynie ściśle określone czynności przed sądami, tj. zastępstwo na posiedzeniu oraz z wyraźnego upoważnienia adwokata sporządzanie i podpisywanie pism procesowych. Przepisy te normują, zatem jedynie szczególne sytuacje, w których pewne czynności na zasadzie wyjątku mogą być powierzone aplikantom. Nie można, zatem interpretować ich w ten sposób, że aplikant adwokacji, który uzyskał upoważnienie na mocy tego przepisu do występowania przez sądem w konkretnej sprawie, ma prawo dokonywać wszelkich czynności w tej sprawie, włącznie z poświadczaniem dokumentów i odpisów pełnomocnictwa. Aplikant nie jest adwokatem, zatem nie dotyczy go przepis art. 4 ustawy prawo o adwokaturze, wprowadzający dla adwokatów generalne prawo sporządzania poświadczeń odpisów dokumentów za zgodność z okazanym oryginałem w zakresie określonym odrębnymi przepisami. Ponadto, w stosunku do profesjonalnych pełnomocników - adwokatów, będzie wchodzić w grę odpowiedzialność dyscyplinarna, gdzie sankcją może być nawet pozbawienie prawa wykonywania zawodu. Sankcje te dotyczą tylko profesjonalnych pełnomocników, a nie osób, które przygotowują się do wykonywania zawodu adwokata.

Mając powyższe na uwadze, oczywista jest różnica między czynnościami wykonywanymi przez adwokata w ramach świadczenia przez niego pomocy prawnej, a czynnościami wykonywanymi przez aplikanta adwokackiego w trakcie odbywania przez niego aplikacji. Aplikacja adwokacka jest jedynie etapem w karierze zawodowej prawnika, formą stażu zawodowego mającego na celu de facto naukę zawodu i przygotowanie zawodowe do pełnienia samodzielnej funkcji adwokata. Celem aplikacji adwokackiej jest przygotowanie aplikanta do należytego i samodzielnego wykonywania zawodu adwokata (art. 76 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze). Aplikant adwokacki odbywa aplikację adwokacką pod kierunkiem patrona wyznaczonego przez dziekana okręgowej rady adwokackiej (art. 76 ust. 4 ustawy prawo o adwokaturze), a zadaniem patrona jest przygotowanie aplikanta do wykonywania zawodu adwokata w rozumieniu ustawy prawo o adwokaturze (art. 76 ust. 5 ustawy prawo o adwokaturze). Obowiązkiem aplikanta jest uczestniczenie w przewidzianych programem zajęciach teoretycznych i praktycznych, samodzielne pogłębianie wiedzy prawniczej i praktycznych umiejętności zawodowych, przestrzeganie dyscypliny szkolenia i pracy, przystąpienie do egzaminu adwokackiego w wyznaczonym terminie.

Nie można mówić o żadnej zbieżności obowiązków i świadczonej pracy przez aplikanta adwokackiego z wykonywaniem zawodu adwokata. Sam fakt zatrudnienia na etacie pracownika w kancelarii adwokackiej, a następnie wykonywanie, między innymi, na rzecz tej samej kancelarii usług prawniczych, ale już przez adwokata, w żadnym przypadku nie może zostać uznane za odpowiadające czynnościom wcześniej wykonywanym przez tę osobę w ramach stosunku pracy. Fakt odbywania w trakcie trwania stosunku pracy aplikacji adwokackiej nie uzasadnia ewentualnego uznania, że wnioskodawca wykonywał na rzecz byłego pracodawcy czynności mieszczące się w zakresie pojęcia "świadczenie pomocy prawnej". Do zakresu obowiązków wnioskodawcy w ramach stosunku pracy na rzecz Kancelarii Adwokackiej (...) nie należało świadczenie pomocy prawnej, tj. reprezentowanie klientów przed sądami i innymi organami, sporządzanie opinii prawnych lub udzielanie porad prawnych, które to czynności, zgodnie z obowiązującymi przepisami, zastrzeżone są wyłącznie dla adwokatów, radców prawnych oraz - na odrębnych zasadach - prawników zagranicznych. Wszystkie czynności wykonywane przez wnioskodawcę jako prawnika i aplikanta adwokackiego w ramach stosunku pracy były wykonywane pod ścisłym kierownictwem pracodawcy - patrona

Niezależnie od powyższych należy też wziąć pod uwagę fakt, iż jako prowadzący własną działalność gospodarczą Wnioskodawca będzie przyjmował zlecenia udzielania pomocy prawnej od "własnych klientów", którzy zwrócą się bezpośrednio do Wnioskodawcy. Inaczej mówiąc działalność Wnioskodawcy nie będzie ograniczona jedynie do czynności zleconych przez byłego pracodawcę.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, jako Wnioskodawca - ubezpieczony jest uprawniony z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności w postaci indywidualnej (...) do odprowadzania preferencyjnej wysokości składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe przez cały okres 24 miesięcy, od dnia podjęcia wskazanej działalności gospodarczej, pomimo ewentualnego wykonywania zleconej Wnioskodawcy jako adwokatowi obsługi prawnej dla (...). Taką interpretację Wnioskodawca uznaje za całkowicie prawidłową.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W myśl art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Stosownie do ustępu 2 pkt 1 i 2 tego artykułu, z opłacania składek od podstawy wymiaru w wysokości zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia nie mogą skorzystać osoby, które:

- prowadzą lub w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej prowadziły pozarolniczą działalność,

- wykonują działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.

Powyższe oznacza, iż składek na ubezpieczenia społeczne od zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia nie mogą opłacać osoby, które już prowadzą lub w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej prowadziły działalność pozarolniczą czyli: pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych, działalność twórczą lub artystyczną, działalność gospodarczą w zakresie wolnego zawodu w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne bądź z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozostawanie wspólnikiem jednoosobowej spółki z o.o., spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej, a także prowadzenie publicznej lub niepublicznej szkoły, innej formy wychowania przedszkolnego, placówki lub ich zespołu, na podstawie przepisów o systemie oświaty.

Ponadto z treści art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, iż aby osoba rozpoczynająca prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej miała prawo do opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od podstawy wymiaru składek nie niższej niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia, niezbędne jest aby nie wykonywała tożsamych czynności na rzecz byłego pracodawcy w bieżącym lub poprzednim roku kalendarzowym.

Powyższe oznacza, iż zakres wykonywanych czynności na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy na rzecz którego będzie wykonywana działalność nie może pokrywać się z zakresem czynności wykonywanych w ramach stosunku pracy.

Z treści wniosku w dnia 28 września 2016 r. wynika, że Wnioskodawca w (...) był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w okresie od (...) 2013 r. do dnia (...) 2016 r. Na dzień (...) 2016 r. wyznaczony był dzień ślubowania adwokackiego. W dniu (...) 2016 r. Wnioskodawca uzyskał wpis w CEIDG dla działalności gospodarczej w ramach indywidualnej Kancelarii Adwokackiej. Były pracodawca (...) zaproponował Wnioskodawcy prowadzenie części spraw swoich indywidualnych klientów zapewniając jego kancelarii obsługę prawną w takim każdorazowo zleconym zakresie.

Oddział podziela w pełni własne stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę, w którym wskazał na istotne różnicę między aplikantem adwokackim, a adwokatem wykonującym samodzielnie swój zawód.

Powyższą kwestię rozstrzygał również Sąd Najwyższy. W uchwale z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt II UZP 2/13 uznał, że: podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe adwokata wykonującego działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze w okresie pierwszych 24 miesięcy od dnia rozpoczęcia wykonywania tej działalności może stanowić zadeklarowana kwota, nie niższa niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia (art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych), także wówczas gdy działalność tę wykonuje na rzecz byłego pracodawcy, u którego był zatrudniony jako aplikant adwokacki (art. 18a ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych). W uzasadnieniu Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, (...) że w odniesieniu do adwokatów podejmujących działalność gospodarczą w formie prowadzenia kancelarii we współpracy z dotychczasowym pracodawcą, nie zachodzi przesłanka wyłączająca prawo do zastosowania obniżonej składki. Czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej, które uniemożliwiają zastosowanie preferencyjnych składek ubezpieczeniowych dla osób podejmujących po raz pierwszy działalność gospodarczą to, w ocenie Sądu Najwyższego, czynności odpowiadające tym, które były uprzednio wykonywane w ramach stosunku pracy na rzecz byłego pracodawcy. (...) Sąd zwrócił uwagę na zasadniczą różnicę między czynnościami wykonywanymi przez adwokata w ramach świadczenia przez niego pomocy prawnej, a czynnościami wykonywanymi przez aplikanta adwokackiego w trakcie odbywania przez niego aplikacji. Przede wszystkim aplikacja adwokacka jest jedynie etapem w karierze zawodowej prawnika, formą swego rodzaju stażu zawodowego mającego na celu naukę zawodu i przygotowanie zawodowe do pełnienia samodzielnej funkcji adwokata, wedle którego adwokat w wykonywaniu swojego zawodu jest niezależny i podlega wyłącznie ustawom (...).

W świetle powyższego, uwzględniając linię orzeczniczą, w sytuacji przedstawionej we wniosku z dnia 28 września 2016 r. Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a zatem jest uprawniony do deklarowania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości nie niższej niż 30% obowiązującego minimalnego wynagrodzenia za pracę przez okres 24 miesięcy.

W konsekwencji, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stwierdza, że stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji złożonym w dniu 28 września 2016 r. - w sprawie prawa do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od podstawy wymiaru w wysokości zadeklarowanej kwoty nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę - uznać należy za prawidłowe.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.