WFI.II - 0550/2/2008 - Stawka podatku od nieruchomości w przypadku nieruchomości niewykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14j § 1 - 3 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z p. zm.) - po rozpatrzeniu wniosku Pana XX z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

udzielić interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa w indywidualnej sprawie dotyczącej prawidłowego ustalenia stawki podatku od nieruchomości i stwierdzić, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - stosowanie do swojej właściwości wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta wydają pisemne interpretacje co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe albo kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem z dnia 9 lipca 2008 r. Pan XX zwrócił się jako podatnik podatku od nieruchomości o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego co do zakresu

i sposobu zastosowania prawa w indywidualnej sprawie, która dotyczy prawidłowego ustalenia stawki podatku od nieruchomości.

We wniosku Pan XX stwierdza, iż prowadzona przez niego FIRMA używa na podstawie umowy użytkowania zawartej w dniu 22 czerwca 2007 r. nieruchomość przy ul. ... w Tarnowie należącą do Pan YY. W ww umowie scedowano na użytkownika wszystkie koszty związane z użytkowaniem tej nieruchomości w tym też zobowiązania publiczno-prawne, do których należy podatek od nieruchomości. Za użytkowanie nieruchomości FIRMA płaci właścicielowi ustalony czynsz stanowiący koszt w prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość została wprowadzona do środków trwałych firmy ale w 2007 r. nie była wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej bowiem wymagała remontu i odpowiedniej adaptacji.

Zdaniem Pana XX z uwagi na to, iż nieruchomość nie była użytkowana tj. była czasowo nieczynna powinna być opodatkowana stawką właściwą dla gruntów i budynków pozostałych.

Pan XX informuje również, że w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, nie toczy się również postępowanie przed Sądem Administracyjnym jak również nie jest przeprowadzana kontrola podatkowa.

Do wniosku Pan XX dołączył Akt notarialny Rep .... z dnia 22 czerwca 2007 r. zawarty pomiędzy Pan YY, a Panem XX, zgodnie z którym Pan YY oddają do użytkowania nieruchomość na rzecz pana XX, który prawo użytkowania nabywa w ramach prowadzonej przez Pana XX działalności gospodarczej pod nazwą ... z siedzibą w Tarnowie.

Organ podatkowy po dokonaniu analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku postanawia udzielić następującej interpretacji prawa podatkowego:

Na wstępie organ podatkowy wyjaśnia, iż zgodnie z art. 3 ust 1. ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 Nr 121 poz. 844 z późn. zm.) "Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

Dlatego też, sam fakt zawarcia umowy w formie Aktu Notarialnego pomiędzy właścicielem nieruchomości Panem YY, a Panem XX, w ramach którego właściciel nieruchomości oddaje do używania nieruchomość w celu prowadzenia na niej przez Pana XX działalności gospodarczej pod nazwą ... z siedzibą w Tarnowie nie przenosi obowiązku podatkowego na nowych użytkowników nieruchomości. Postanowienia stron ww umowy, zgodnie z którymi wszelkie ciężary publiczno-prawne związane z tą nieruchomością na rzecz Skarbu Państwa i Gminy, w szczególności zaś podatek od nieruchomości ponosić ma wyłącznie użytkownik nieruchomości regulują wyłącznie zasadę rozliczeń ekonomicznych między stronami z tytułu ciężarów publicznych, a nie przenoszą obowiązku podatkowego w sposób wiążący dla organu podatkowego. O tym kto jest podatnikiem podatku od nieruchomości rozstrzyga organ podatkowy na podstawie danych wynikających z ewidencji gruntów i budynków. Stosownie do art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz 2027 z późn. zm) podstawą wymiaru podatków powinny być dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków.

Organ podatkowy przyznaje jednakże, że zawarta umowa daje użytkownikom prawo władania nieruchomością, którzy przeznaczają ją na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sam fakt wykorzystywania nieruchomości przez przedsiębiorcę skutkuje tym, że to przedsiębiorca staje się posiadaczem tejże nieruchomości, a w związku z tym staje się ona związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Ten rodzaj władztwa ekonomicznego nad nieruchomością nie przesądza jednak o tym kto będzie podatnikiem. To właściciel nieruchomości jest podatnikiem, płacącym podatek za grunt i budynek wykorzystywany przez przedsiębiorcę, a więc według najwyższych stawek.

W art. 1a ust 1 pkt 3 powoływanej wyżej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zawarta jest definicja gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, zgodnie z którą są to - "grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych".

Z przytoczonej definicji wynika, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę nieruchomości skutkuje tym, że budynek, budowla, grunt są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Tak więc różnego rodzaju obiekty niewykorzystywane w danym momencie lub gdzie prowadzona jest innego rodzaju działalność niż gospodarcza należy uznać za związane z działalnością gospodarczą. W powyższej definicji nie ma warunku faktycznego wykorzystywania nieruchomości na cele związane z działalnością gospodarczą, wystarczy sam fakt posiadania ich przez przedsiębiorcę.

Ustawodawca zastrzegł jednak, iż grunt, budynek i budowla są traktowane jako związane z działalnością gospodarczą, chyba że nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. Ustawodawca nie doprecyzował co uznaje za względy techniczne jednakże organ podatkowy uważa, iż można przyjąć, że chodzi tu o stan katastrofalny grożący zawaleniem. Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego

z dnia 16 lutego 2006 r. II FSK 301/05 niepubl. "Przeprowadzenie remontów w budynkach nie oznacza pozbawienia tych budynków związku z działalnością gospodarczą w szerokim znaczeniu. Adaptacja budynków do prowadzenia zamierzonej w przyszłości działalności gospodarczej stanowi jeden z wyznaczników prowadzenia tejże działalności. Nieodpowiedni stan techniczny budynków nie dyskwalifikuje ich w ogóle z prowadzenia działalności gospodarczej, lecz jedynie ogranicza wysokość, uzyskiwanych z tych budynków bezpośrednio, dochodów w danym roku podatkowym".

Dlatego też w świetle ustaleń faktycznych i prawnych organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko zajęte przez Pana XX we wniosku o interpretację nie jest prawidłowe. Objęcie w użytkowanie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Dlatego też powinna być opodatkowana stawkami właściwymi dla nieruchomości związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe - wydano urzędową interpretację jak wyżej.

Pouczenie.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie - w terminie 7 dni, licząc od dnia jego otrzymania - za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Otrzymują: