US.PD/423-49/WC/06 - Prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód jest zwolniony od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z dnia 12 września 2006 r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia Nr 61/2005 z dnia 16.02.2005 r. i zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) ma prawo korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie strefy.

Przedstawiając stan faktyczny, Spółka wyjaśniła, że wynajmuje oraz posiada własne obiekty położone poza terenem strefy i prowadzi w związku z tym również działalność gospodarczą poza obszarem strefy, a także w zakresie nieobjętym zezwoleniem.

W związku z powyższym Spółka zadała pytanie: "czy ustalając techniczny koszt wytworzenia wyrobów, towarów i usług w wysokości kosztów bezpośrednich oraz kosztów pośrednich (alokowanych) z działalności pomocniczej przy ustalaniu wysokości dochodu zwolnionego od podatku dochodowego od osób prawnych oraz wysokości dochodu podlegającego opodatkowaniu Spółka postępuje prawidłowo?"

Spółka, rozliczając koszty działalności, dokonuje alokacji kosztów działalności pomocniczej do kosztów działalności podstawowej (przy ustalaniu technicznego kosztu wytworzenia wyrobów, towarów i usług) oraz do kosztów ogólnego zarządu i kosztów sprzedaży. Alokacji podlegają np. koszty serwisu informatyki, działu rachuby płac, dystrybucji c.o., eksploatacji wózków itp. W zależności od rodzaju alokowanych kosztów stosowane są różne klucze procentowe alokacji. Tak więc, na techniczny koszt wytworzenia składają się koszty bezpośrednie, takie jak surowce, płace pracowników, amortyzacja itp., oraz koszty alokowane z działalności pomocniczej, takie jak koszty laboratorium, koszty eksploatacji wózków, koszty obsługi komputerów itp.

Spółka uważa, że powyższy sposób rozliczania kosztów oraz szczegółowy podział kosztów ze względu na miejsce ich powstawania pozwala na dokładne ustalenie technicznego kosztu wytworzenia dla poszczególnych wyrobów, towarów i usług. W konsekwencji, po uwzględnieniu kosztów ogólnego zarządu oraz kosztów sprzedaży, zdaniem Spółki, ustalany jest rzeczywisty dochód na transakcjach sprzedaży wyrobów, towarów oraz usług.

Zdaniem Spółki taki sposób ustalania kosztu własnego sprzedawanych wyrobów i usług jest prawidłowy. Pozwala on na ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. na prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód jest zwolniony od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 wymienionej ustawy, oraz ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu.

Ustosunkowując się do pytania oraz stanowiska Spółki, Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie uprzejmie wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. W myśl ust. 4 tego artykułu zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Zakres został określony w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, wymienionych w zezwoleniu.

Zgodnie z § 5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2184 z późn. zm.) zwolnienie przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. Powinny to być dane finansowe niezbędne do prawidłowego ustalenia dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy i w zakresie objętym zezwoleniem.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty z wiązane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Stosownie do art. 15 ust. 2a ustawy zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z wymienioną zasadą ma zastosowanie w sytuacjach wyjątkowych i jedynie do niektórych kosztów tzw. wspólnych, dotyczących działalności na terenie strefy i w zakresie objętym zezwoleniem oraz pozostałej działalności (np. kosztów ogólnych zarządu), których nie można jednoznacznie przyporządkować do jednej z kategorii.

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu określonych wydatków do kosztów związanych z uzyskanym przychodem ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz innych źródeł decyduje podatnik. Podatnik również ustala zasady ewidencjonowania, podziału oraz rozliczania kosztów, pozwalające na prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów podlegających opodatkowaniu oraz zwolnionych od podatku.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik obowiązany jest do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie dochodu, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Mając powyższe na uwadze, wymagane jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne ustalenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną na terenie strefy, z której dochody zwolnione są od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 wymienionej ustawy.

Określenie zasad prowadzenia rachunkowości jednostki wykracza poza zakres obowiązków organu podatkowego wynikających z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.

Skoro, jak twierdzi Spółka, sposób, w jaki ustala koszt własny sprzedawanych wyrobów i usług pozwala na prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód jest zwolniony od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sposób taki należy uznać za prawidłowy. Jednakże pod warunkiem, że Spółka stosuje w tym zakresie wyżej wymienione unormowania.