US.III-415/5/19/07 - Zasady ustalania różnic kursowych.

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19 lutego 2007 r. (wniesionego bezpośrednio do organu podatkowego w dniu 21 lutego 2007 r.), uzupełnionego na wezwanie organu podatkowego pismem z dnia 2 marca 2007 r. (wniesionym bezpośrednio do organu podatkowego w dniu 5 marca 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

uznać, iż zwrot prawny "faktycznie zastosowany kurs waluty", to kurs, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w ust. 2 i 3 art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (np. kurs kupna lub sprzedaż banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze). Nie można więc go zawężać jedynie do takich stanów faktycznych, w których dochodzi do faktycznej zamiany waluty obcej na złote lub złotego na walutę obcą. Wobec tego w przypadku, gdy między dniem zarachowania przychodu wyrażonego w walucie obcej, a dniem faktycznego jego otrzymania wystąpią różne kursy walut, należy zastosować średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu i kurs kupna waluty ogłoszony przez bank, z którego usług podatnik korzysta. W przypadku spłaty kredytu będzie to kurs sprzedaży z dnia wpływu kredytu na rachunek bankowy podatnika i kurs kupna z dnia jego spłaty. Natomiast w sytuacji, kiedy data wystawienia faktury (rachunku), dotyczącej poniesionych wydatków, pokrywa się z datą jej opłacenia, do wyliczenia różnicy kursowej, o której mowa w art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zastosować kurs kupna z dnia otrzymania przychodu i kurs średni Narodowego Banku Polskiego z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia i opłacenia faktury (rachunku) albo innego dowodu.

Dla celów art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (określenia kosztów uzyskania przychodów, które należy ująć w księgach rachunkowych) należy przyjąć kurs średni Narodowego Banku Polskiego z dnia roboczego, poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) albo innego dowodu, który jest kursem bieżącym na ten dzień i obowiązuje w tym dniu. Fakt wykorzystania własnych środków wyrażonych w walutach obcych do zakupu na terytorium innego państwa waluty krajowej tego państwa, nie stanowi natomiast podstawy do rozpoznania różnic kursowych. Podobnie jest w przypadku, gdy w dniu wpływu na rachunek bankowy waluty obcej zostanie poniesiony wydatek w postaci pobrania przez bank wynagrodzenia od tej transakcji w formie prowizji bankowej wyrażonej w walucie obcej.

W dniu 21 lutego 2007 r. wniósł Pan bezpośrednio do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług transportu międzynarodowego. Na potrzeby tej działalności prowadzi Pan księgi rachunkowe. Dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowuje Pan na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast różnice kursowe ustalane są na podstawie art. 24c powołanej ustawy. Z analizy treści wniosku wynika, że ma Pan problemy z właściwym zastosowanie nowych przepisów w zakresie zasad ustalania różnic kursowych. Przebieg rozliczenia operacji gospodarczych i związane z tym problemy interpretacyjne przedstawiają się następująco:

1. Dnia 15 stycznia 2007 r. wykonał Pan usługę transportową i z tą datą została wystawiona faktura w walucie obcej kontrahentowi zagranicznemu na kwotę 2.000 EURO. Do przeliczenia waluty obcej na złote zastosował Pan kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu tj. z dnia 12 stycznia 2007 r. Dnia 6 lutego 2007 r. na poczet zapłaty powyższej faktury do banku, z którego usług Pan korzysta wpłynęła kwota 2.000 EURO, jednakże zaksięgowana przez bank jedynie w kwocie 1.996,04 EURO (2.000 EURO pomniejszono o prowizję bankową w kwocie 3,96 EURO). Do przeliczenia otrzymanego przychodu w kwocie 2.000 EURO zastosował Pan kurs kupna EURO z dnia 6 lutego 2007 r., stosowanego w banku, z którego usług Pan korzysta.

W takim stanie faktycznym zwraca się Pan z zapytaniem:

Czy prawidłowo stosuje Pan kurs kupna banku jako kurs faktycznie zastosowany?

Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że do ustalenia różnicy kursowej należy przyjąć średni kurs NBP w celu ustalenia przychodu należnego, a do przychodu otrzymanego kurs kupna banku, z którego usług Pan korzysta.

2. Koszty prowizji bankowej potrąconej od wpłaconych dewiz przelicza Pan na złote wg kursu sprzedaży banku, z którego usług Pan korzysta, ogłoszonych na dzień, w którym następuje potrącenie. Na koniec miesiąca ustala Pan ponadto różnice kursowe od własnych środków między kursem wpływu i kursem wypływu (w tym potrącenia przez Bank) z konta, tak że zawsze wszystkie koszty w dewizach sprowadzane są do poziomu kursu wpływu dewiz na konto (kursu kupna banku, z którego usług Pan korzysta).Przy rozliczeniach prowizji, odsetek i kredytów w dewizach ze swoim bankiem nie stosuje Pan średniego kursu NBP, tylko faktyczne kursy ogłoszone przez Bank, z którego usług Pan korzysta tj. kursy sprzedaży.

W takim stanie faktycznym zwraca sie Pan z zapytaniem:

Czy w rozliczeniu prowizji nie powinien Pan zastosować kursu kupna banku, z którego usług Pan korzysta, ustalonego na dzień wpływu dewiz na rachunek bankowy (czy opisane w stanie faktycznym kursy są właściwe wg art. 24c ust. 2 pkt 3, ust. 3 i ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?)?

Sformułował Pan też własne stanowisko w tej sprawie stwierdzając, że w tym przypadku nie może Pan stosować kursu kupna z dnia wpływu waluty obcej, od której została potrącona prowizja, gdyż zgodnie z art. 24c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym musi Pan zachować kolejność wyceny i przepływu środków w walucie obcej, a stosuje Pan metodę lifo tj. pierwsze weszło pierwsze wyszło.

3. Dnia 8 lutego 2007 r. wybiera Pan z konta 1.000 EURO do kasy na wypłaty zaliczek kierowcom na pokrycie wydatków związanych z zakupem paliwa, opłatami drogowymi i granicznymi. W dniu 12 lutego 2007 r. kierowca otrzymuje zaliczkę w kwocie 600 EURO, z której to rozlicza się w dniu 19 lutego 2007 r., przedkładając rachunki na kwotę 460 EURO, a resztę zaliczki zwraca do kasy. Wszystkie poniesione przez kierowcę koszty podróży służbowej księguje Pan z dniem rozliczenia kierowcy tj. 19 lutego br. (dniem faktycznego otrzymania dokumentów bez względu na to, jaka data widnieje na przedkładanym dowodzie - art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Koszty poniesione w walucie obcej przelicza Pan wg kursu średniego ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia tj. z dnia 16 lutego br.

W takim stanie faktycznym zwraca sie Pan z zapytaniem:

Czy prawidłowo określa Pan datę poniesienia kosztów i stosuje poprawnie kursy NBP wg. art. 22 ust. 1 i 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Sformułował Pan też własne stanowisko w tej sprawie stwierdzając, że w myśl art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów uznaje się dzień, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, w którym ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury. Przepis ten rozumie Pan tak, że dzień poniesienia to dzień zaksięgowania, a dzień zaksięgowania to dzień otrzymania dokumentu. Zdaniem Pana nie można zaksięgować dokumentu przed jego otrzymaniem. Z kolei z art. 22 ust. 1 Pana zdaniem wynika, że koszty poniesione w walutach obcych należy przeliczyć na złote wg kursu średniego ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Wobec powyższego wszystkie dowody w walutach obcych przekazane przez kierowcę po powrocie z trasy w dniu rozliczenia powinny być przeliczone na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę rozliczenia kierowcy, a nie daty widniejącej na poszczególnych dokumentach jako daty ich wystawienia.

4. W dniu rozliczenia kosztów wyjazdu i zaliczki ustala Pan różnice kursowe między zastosowanym w rozliczeniu kursem średnim NBP a kursem faktycznym od kosztów poniesionych w walucie obcej tj. od 460 EURO. Jako kurs faktyczny stosuje Pan kurs kupna swojego banku z dnia wpływu dewiz na konto bankowe, z tytułu wpłaty należności, potocznie określając kurs nabycia walut. Do ustalenia różnic kursowych w powyższej sytuacji stosuje Pan przepisy art. 24c ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W takim stanie faktycznym zwraca sie Pan z zapytaniem:

Czy prawidłowo stosuje Pan przepisy art. 24c ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do rozliczeń różnic kursowych od kosztów opłacanych z własnych środków dewizowych?

Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że przytoczone przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost kwestii ustalania różnic kursowych od kosztów w walutach obcych poniesionych i opłaconych w tym samym dniu, jednakże pośrednio można wnioskować, że koszty w walutach obcych opłacane z własnych środków dewizowych a przeliczane wg kursu średniego NBP należy porównać do faktycznego kursu nabycia tychże dewiz i rozliczyć różnice kursowe.

5. Mając na względzie obniżkę kosztów prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje Pan za własne środki (EURO) zakupu na terenie Litwy waluty krajowej, czyli Litów (LTL). W celu ustalenia faktycznego kursu dla kosztów ponoszonych w Litach dokonuje Pan następującego przeliczenia: ustala Pan wartość EURO w złotych, wydatkowanych na zakup litów, wg kursu kupna swego banku z dnia wpływu EURO, a następnie koszt zakupu litów w złotych jako kurs faktyczny.

W takim stanie faktycznym zwraca sie Pan z zapytaniem:

Czy prawidłowo ustalany jest kurs faktyczny w przypadku zakupu lub wymiany dewiz za własne środki w walucie obcej?

Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że gdy jest możliwość ustalenia faktycznego kursu nabycia walut obcych nie ma podstaw do zastosowania art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten rozumie Pan tak, że średni kurs NBP może być przyjęty jako faktycznie zastosowany na dany dzień tylko w sytuacji, gdy nie posiada się dowodu zakupu lub wymiany waluty oraz gdy bank, z którego usług Pan korzysta, nie ogłaszał swoich tabel kursowych do rozliczenia operacji dewizowych.

6. W dniu wpływu kredytu dewizowego na rachunek bankowy przelicza Pan walutę obcą na złote według kursu sprzedaży stosowanego przez bank, z którego usług Pan korzysta. Kurs sprzedaży stosuje także Pan w dniu spłaty rat kapitałowych. Na dzień spłaty raty kredytu porównuje Pan wartość danej raty pomiędzy dniem otrzymania kredytu, a dniem jego spłaty, a różnicę między tymi wartościami księguje jako różnice kursowe.

W takim stanie faktycznym zwraca sie Pan z zapytaniem:

Czy właściwie ustalane są różnice kursowe w przypadku spłaty zaciągniętego kredytu?

Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że powołany przez Pana sposób ustalania różnicy kursowej należy uznać za prawidłowy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. - na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) - w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) na potrzeby podatników prowadzących działalność gospodarczą wprowadzone zostały nowe zasady ustalania różnic kursowych zgodnie z zasadami określonymi w ustawie (art. 24c) albo na podstawie przepisów o rachunkowości.

Z wniosku wynika, że w 2007 r. określa Pan różnice kursowe na podstawie art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego niniejsza interpretacja ograniczy się do wykładni stosownych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 24c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Dodatnie różnice kursowe (ekonomicznie korzystne dla podatnika) powstają, jeżeli wartość:

Z kolei ujemne różnice kursowe (ekonomicznie niekorzystne dla podatnika) powstają, jeżeli wartość:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak też ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje użytego w art. 24 ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwrotu prawnego "faktycznie zastosowany kurs waluty" ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Pojęciem tym nie posługuje się także ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm. - patrz art. 30 ustawy). Brak ustawowej definicji tego zwrotu nie daje jednak prawa (możliwości) do dowolnego określenia jego zakresu znaczeniowego. Interpretację tego zwrotu należy dokonać w pierwszej kolejności w oparciu o wykładnię językową, która przy próbach odkodowania normy prawnej jest metodą podstawową.

W znaczeniu słownikowym słowo "faktyczny" oznacza "będący faktem, oparty na faktach; rzeczywisty, realny, istotny" (str. 196 Nowy słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2002) lub "zgodne z faktami" (www.sjp.pwn.pl - Słownik języka polskiego. Wydawnictwo Naukowe PWN). Z kolei słowo "zastosować - zastosowywać" oznacza "użyć czegoś w jakiejś sytuacji" (www.sjp.pwn.pl) lub "użyć stosownie, odpowiednio, wprowadzić w życie" (str. 1246 Nowy słownik języka polskiego).

W ocenie organu podatkowego gramatyczne znaczenie powołanych słów nie daje jednoznacznej odpowiedzi, czy zwrot prawny "faktycznie zastosowany kurs waluty" dotyczy jedynie takiego stanu faktycznego, w którym dochodzi do zamiany waluty obcej na złote lub złotego na walutę obcą (dochodzi do nabycia bądź sprzedaży waluty), czy też i takiego stanu faktycznego, w którym np. płatność za fakturę od kontrahenta wpływa na rachunek bankowy przedsiębiorcy, ale nie dochodzi w tym samym dniu do odsprzedaży waluty obcej bankowi, ale jest możliwe dokonanie wyceny tej waluty - po tzw. kursie kupna banku, z którego usług korzysta przedsiębiorca.

Stąd też w dotychczasowym piśmiennictwie na ten temat pojawiły się dwa odmienne poglądy. Według pierwszego z nich, sformułowanie to odnosi się tylko do takich stanów faktycznych, w których dochodzi do fizycznego nabycia bądź sprzedaży waluty (dochodzi do faktycznej zamiany waluty obcej na złote lub złotego na walutę obcą) (M. Wilczkiewicz, J. Żak. Liczymy nowe różnice kursowe. Rzeczpospolita 28 grudnia 2006 r. - Dodatek Dobra firma; D. Michalak, R. Rybarczyk. Metoda podatkowa wciąż różni się od bilansowej. Rzeczpospolita 26 kwietnia 2007 r. - Dodatek Dobra firma). Natomiast według drugiego z nich pojęcia "kurs faktycznie zastosowany" nie należy wiązać tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymiana walut). Faktycznie zastosowany kurs walut to użyty do ustalenia określonej wartości (do dokonania faktycznej wyceny) (Przegląd podatku dochodowego Nr 4 z 20 lutego 2007 r. Gofin - s. 13; Biuletyn informacyjny Nr 8 z 10 marca 2007 r. Gofin - s. 26).

Z uzasadnienia do art. 1 pkt 14 i 28 projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 732) i sprawozdań z prac Komisji Finansów Publicznych (Biuletyn Nr 1031/V kad. z 5 września 2006 r. i Nr 1090/V kad. z 13 września 2006 r. - http:/orka.sejm.gov.pl/Biuletyn.nsf) wynika, że intencją projektodawcy było rozwiązanie problemów związanych z rozliczaniem różnic kursowych, kiedy transakcja jest dokonywana np. za pośrednictwem kantoru lub w sytuacji, gdy mamy doczynienia z inna formą uregulowania zobowiązania niż zapłata (np. potrącenie wierzytelności). Z materiałów tych nie wynika jednak, że celem zmian było także wykluczenie możliwości zastosowania do wyliczenia różnic kursowych kursu kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik w sytuacji, kiedy nie dochodzi w dacie otrzymania zapłaty do zamiany waluty obcej na złote.

Mając na względzie powyższe oraz dotychczasowe stanowisko doktryny i orzecznictwa sądowego, że "istotę różnic kursowych można określić mianem mechanizmu służącego dostosowaniu rozliczeń podatkowych do wysokości rzeczywistych przysporzeń majątkowych podatnika" należy przyjąć stanowisko, iż zwrot prawny "faktycznie zastosowany kurs waluty", to kurs który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w ust. 2 i 3 art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (np. kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze).

Przenosząc powyższe wyjaśnienia na stan faktyczny objęty wnioskiem, należy stwierdzić co następuje:

Ad.1. Za prawidłowe należy uznać stanowisko podatnika, że do wyliczenia różnicy kursowej, gdy między dniem zarachowania przychodu wyrażonego w walucie obcej, a dniem faktycznego jego otrzymania wystąpią różne kursy walut, należy zastosować średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 14 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i kurs kupna waluty ogłoszony przez bank, z którego usług podatnik korzysta (banku prowadzącego rachunek podatnika, na który wpłynęła waluta) (art. 24c ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ad.2. Ze stanu faktycznego objętego zapytaniem wynika, że w dniu wpływu na rachunek bankowy waluty obcej (EURO) bank za wykonanie operacji bankowej dokonuje potrącenia stosownej prowizji. Należy więc przyjąć, że tego samego dnia mamy doczynienia z dwiema operacjami gospodarczymi. Po pierwsze (w pierwszej kolejności) doszło do faktycznego otrzymania przychodu (opłacenia faktury). Po drugie został poniesiony wydatek związany z prowadzeniem rachunku bankowego (pobraniem wynagrodzenia w walucie obcej za zaksięgowanie wpływu waluty obcej), który należy uznać za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z powyższego wynika, że stan faktyczny objęty tym zapytaniem nie odpowiada stanowi hipotetycznemu przewidzianemu w art. 24c ust. 2 pkt 3 lub ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma więc podstaw do zastosowania regulacji prawnej przewidzianej w ust. 8 art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takim przypadku będą miały zastosowanie przepisy art. 22 ust. 1 zdanie drugie oraz ust. 5 i 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego stanowisko Pana wyrażone w zapytaniu należy uznać za nieprawidłowe.

Ad.3. Zgodnie z art. 22 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione w walutach obcych przelicza sie na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. U podatników prowadzących księgi rachunkowe - stosownie do art. 22 ust. 5d ustawy - za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z ostatnio powołanego przepisu wynika więc, że ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt (art. 6 i art. 20 ust. 1 ustawy), a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej (np. w dniu wystawienia faktury lub uregulowania zobowiązania), czy też otrzymania dowodu księgowego (np. faktury). Dzień wystawienia faktury (rachunku) może być natomiast uwzględniony przy ustaleniu różnic kursowych. Z ust. 7 art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, iż przy różnicach kursowych za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a zatem do przeliczenia waluty obcej należy przyjąć datę wynikającą z faktury (rachunku) lub innego dowodu, a nie datę otrzymania tych dokumentów od kierowcy. Mając na celu ujednolicenie rozliczeń podatkowych z ewidencją rachunkową związaną z transakcjami walutowymi za Ministrem Finansów (pismo z dnia 8 marca 2007 r. Nr MB8/102/2007 - publik. Przegląd Podatku Dochodowego Nr 7 z 1 kwietnia 2007 r.. Gofin - s. 4-5), należy uznać, iż uzasadnione jest aby przy przyjęciu daty kursu średniego NBP zastosować jednolitą datę. Dla celów podatku dochodowego będzie to zatem kurs średni NBP z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) albo innego dowodu, który jest kursem bieżącym na ten dzień i obowiązuje w danym dniu (patrz § 2 pkt 1 uchwały Zarządu Narodowego Banku Polskiego nr 51/2002 z dnia 23 września 2002 r. w sprawie sposobu wyliczania i ogłaszania bieżących kursów walut obcych).W świetle powyższego stanowisko Pana wyrażone w zapytaniu należy uznać za nieprawidłowe.

Ad.4. Mając na względzie treść wyjaśnień podatnych pod poz. Ad. 1 i 3 należy przyjąć, iż w sytuacji, kiedy data wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu pokrywa się z datą jej opłacenia do wyliczenia różnicy kursowej, o której mowa w art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zastosować kurs kupna EURO (ustalonego przez bank, z którego usług Pan korzysta) z dnia otrzymania przychodu i kurs średni NBP z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia i opłacenia faktury (rachunku) albo innego dowodu. Tym samym należy uznać, iż w omawianym stanie faktycznym nie ma podstaw do rozważenia zastosowania przepisów art. 24c ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego stanowisko Pana wyrażone w zapytaniu należy uznać za nieprawidłowe.

Ad.5. W ocenie organu podatkowego sam fakt wykorzystania własnych środków wyrażonych w EURO do zakupu na terytorium Litwy waluty krajowej (Litów) nie upoważnia do rozpoznawania różnic kursowych od własnych środków (w rozumieniu art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W takim stanie faktycznym nie dochodzi bowiem do zapłaty za towar (wykonaną usługę) lub innej formy pozbycia się własnych środków pieniężnych. Tym samym nie ma podstaw do uznania, że w wyniku tej transakcji podatnik uzyskał korzyść majątkową, czy też poniósł stratę. Można by rzec, że nastąpiło jedynie przewalutowanie (zamiana EURO na Lity) własnych środków wyrażonych w walutach obcych. Obowiązek rozpoznawania różnicy kursowej powstanie dopiero w momencie np. zapłaty za zakupione na terytorium Litwy paliwo. W takim przypadku należałoby zastosować kurs kupna EURO z dnia otrzymania przychodu w EURO lub nabycia środków w EURO i kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty za paliwo (art. 24c ust. 2 pkt 3, ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).W świetle powyższego stanowisko Pana wyrażone w zapytaniu należy uznać za nieprawidłowe.

Ad.6. Do rozpoznawania różnic kursowych w przypadku spłaty kredytu zaciągniętego w walucie obcej należy zastosować kurs sprzedaży z dnia wpływu na rachunek bankowy kredytu dewizowego i kurs kupna z dnia jego spłaty, stosowany przez bank, z którego usług Pan korzysta. W świetle powyższego stanowisko Pana wyrażone w zapytaniu należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy.

Wydana interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Wnioskodawcy - art. 14b § 2 ww. ustawy.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany prawa, które było przedmiotem interpretacji.

Na niniejsze postanowienie służy Podatnikowi prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 i art. 236 Ordynacji podatkowej).