SPS-023-9419/09 - Stanowisko Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej sprawie przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na wystąpienie Pana Marszałka z dnia 8 maja 2009 r., znak: SPS-023-9419/09, w sprawie interpelacji pani poseł Anny Sobeckiej dotyczącej przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa pozwolę sobie przedstawić, co następuje.

Pracownica będąca w ciąży przebywająca na zwolnieniu lekarskim w czasie likwidacji firmy, ale jeszcze z niej niezwolniona ma prawo do 100% zasiłku chorobowego, obliczonego od jej własnej podstawy wymiaru, bez ograniczania do 100% przeciętnego wynagrodzenia, bez względu na to, czy zasiłek chorobowy wypłaca jej pracodawca, czy też ZUS. Natomiast pracownicy będącej w ciąży, z którą rozwiązano stosunek pracy z powodu upadłości lub likwidacji pracodawcy i której nie zapewniono innego zatrudnienia, przysługuje do dnia porodu zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego, a po porodzie - zasiłek macierzyński.

Ani podstawa wymiaru zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego, ani podstawa wymiaru zasiłku macierzyńskiego nie jest ograniczana do 100% przeciętnego wynagrodzenia. Tak więc pracownica, którą zwolniono z powodu likwidacji pracodawcy i której urząd pracy nie zapewnił innego zatrudnienia, powinna wystąpić do ZUS o zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego, a nie o zasiłek chorobowy. Gdyby pracownica w ciąży została za pośrednictwem urzędu pracy zatrudniona, miałaby w przypadku choroby prawo do zasiłków chorobowych w nowym zakładzie pracy - w takim przypadku podstawa wymiaru jej zasiłku chorobowego, obliczona u nowego pracodawcy, również nie ulegałaby obniżeniu do 100% przeciętnego wynagrodzenia.