SPS-023-6961/12 - Stawka podatku od nieruchomości dla "budynków pozostałych".

Szanowna Pani Marszałek! Odpowiadając na interpelację pana Józefa Lassoty, pani Anny Nemś i pani Lidii Gądek, posłów na Sejm RP, z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie opodatkowania "budynków pozostałych" zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, nadesłaną przy piśmie Marszałka Sejmu z dnia 24 lipca 2012 r., znak: SPS-023-6961/12, uprzejmie informuję.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) jedną ze stawek podatku od nieruchomości stosowaną w odniesieniu do budynków jest stawka właściwa dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. W 2012 r. górna granica kwotowa stawki wynosi 21,94 zł od 1 m 2 powierzchni użytkowej budynku.

Innym rodzajem stawki stosowanej dla budynków jest stawka właściwa dla "budynków pozostałych", określona w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy. Stawkę tę stosuje się do budynków, które nie zostały wyszczególnione na podstawie określonych kryteriów (funkcji mieszkalnej, ochrony zdrowia, działalności gospodarczej) do zastosowania odrębnych stawek podatku od nieruchomości. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów pod jeziorami i zbiornikami wodnymi.

Ze względu na wyłączenie w powyższej definicji przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej budynków mieszkalnych i gruntów, na których się znajdują, w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b dotyczącym stawki stosowanej dla tych przedmiotów znalazło się zastrzeżenie, że jeśli budynki mieszkalne zajęte są na działalność gospodarczą, objęte są właściwą dla tej działalności stawką.

Potrzeba takiego zastrzeżenia nie istnieje natomiast w przypadku "budynków pozostałych", ponieważ nie wyłączono ich ze stosowania stawki dla działalności gospodarczej w definicji zawartej w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy. W przypadku bowiem wszystkich budynków lub ich części ich faktyczne zajęcie na działalność gospodarczą powoduje stosowanie najwyższej stawki. Budynki takie stają się bowiem budynkami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej, o których mowa w art. 1a ust. 1 pkt 3.

Zaproponowane brzmienie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b opiera się na błędnym założeniu, że "budynki pozostałe" (ich części) mogą być zajęte na działalność gospodarczą, natomiast zgodnie z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych "budynki pozostałe" to budynki niezliczone do żadnej z kategorii budynków wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a-d. W związku z powyższym w opinii Ministerstwa Finansów nie istnieje potrzeba nowelizacji przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie omawianego przepisu.