SPS-023-28181/14 - Zasady utrzymywania składów celnych przez firmy odprowadzające podatek akcyzowy.

W odniesieniu do skierowanych przez panią poseł pytań dotyczących zasad funkcjonowania oraz uzyskiwania zezwoleń na prowadzenie składów celnych, w których są wytwarzane i magazynowane wyroby akcyzowe (pytania 1 i 2), należy na wstępie zauważyć, że przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej ustawą, regulują instytucję składu podatkowego rozumianego jako miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy (art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy).

Zgodnie z przepisami ustawy, produkcja wyrobów akcyzowych oraz ich magazynowanie w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, tj. bez konieczności zapłaty podatku akcyzowego, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym (art. 47 ust. 1 i 2 ustawy).

Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego wydaje właściwy naczelnik urzędu celnego na wniosek przedsiębiorcy (art. 49 ust. 1 ustawy), przy czym dla każdego składu podatkowego wydawane jest odrębne zezwolenie oraz nadawany jest odrębny numer akcyzowy składu podatkowego (art. 50 ust. 2 ustawy).

Przedmiotowe zezwolenie wydawane jest podmiotowi, który spełnia warunki określone w art. 48 ustawy, dotyczące m.in. braku zaległości z tytułu cła i podatków stanowiących dochód budżetu państwa, złożenia zabezpieczenia akcyzowego oraz posiadania tytułu prawnego do korzystania z miejsca, w którym ma być prowadzony skład podatkowy. W celu uzyskania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego przedsiębiorca powinien wykazać, że miejsce, w którym będzie prowadzony skład podatkowy, jest odpowiednio zabezpieczone, tak aby umożliwić pełną identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych, określenie stanu zapasów wyrobów akcyzowych, a przede wszystkim zapewnić ochronę integralności wyrobów akcyzowych. Tym samym niezbędne jest spełnienie wymogów określonych w rozporządzeniu ministra finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe, zgodnie z którym miejsce magazynowania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym powinno:

Do wniosku o zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, zgodnie z przepisami § 3 ust. 1 rozporządzenia ministra finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie zezwoleń na wykonywanie działalności w zakresie podatku akcyzowego, podmiot dołącza m.in. oświadczenie, że w miejscu lub pomieszczeniu, w którym ma być prowadzony skład podatkowy, nie jest prowadzony inny skład podatkowy oraz że miejsce to lub pomieszczenie spełnia warunki do prowadzenia działalności gospodarczej, a także szczegółowy plan składu podatkowego z określeniem powierzchni oraz opisem sposobu odgrodzenia i zabezpieczenia miejsca magazynowania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym.

W związku z koniecznością spełnienia wyżej przedstawionych wymogów przez podmiot zamierzający prowadzić skład podatkowy, w przypadku działalności związanej z produkcją oraz magazynowaniem wyrobów akcyzowych w różnych niesąsiadujących ze sobą miejscach, nawet jeżeli posiadają ten sam adres, jednakże oddzielone są innymi działkami lub budynkami, w których prowadzona jest działalność przez inne podmioty, niezbędne jest uzyskanie przez przedsiębiorcę dla każdego z tych miejsc odrębnego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego. W przeciwnym wypadku mogłoby dojść do sytuacji, w której wyroby przemieszczane w ramach jednego składu podatkowego faktycznie byłyby przemieszczane przez teren nienależący do żadnego z tych składów, bez wymaganych dokumentów i zabezpieczenia akcyzowego. W konsekwencji sprawowanie nadzoru oraz kontroli nad wyrobami akcyzowymi byłoby znacznie utrudnione lub wręcz niemożliwe.

Podkreślić jednak należy, że weryfikację warunków wymaganych do wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego przeprowadza właściwy naczelnik urzędu celnego, w każdym przypadku dokonując oceny miejsca, w którym będzie prowadzony skład podatkowy. Przedmiotowe czynności mają na celu sprawdzenie, czy w danym miejscu będzie możliwe sprawowanie właściwej kontroli. W przypadku stwierdzenia, że proponowana lokalizacja składu podatkowego, stan lub wielkość pomieszczeń lub stan ich wyposażenia uniemożliwiają sprawowanie właściwej kontroli, bądź nie zostały spełnione warunki określone w art. 48 ust. 1, 3 lub 4, właściwy naczelnik urzędu celnego odmawia wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego (art. 52 ust. 1 ustawy).

Odnosząc się do pytania dotyczącego stosowania kar przez organ Służby Celnej w stosunku do producenta napojów alkoholowych, uprzejmie informuję, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej oraz rozporządzenia ministra finansów z dnia 7 maja 2010 r. w sprawie kontroli niektórych wyrobów akcyzowych, przestrzeganie przepisów o podatku akcyzowym w zakresie produkcji i magazynowania wyrobów akcyzowych objęte jest kontrolą Służby Celnej.

Zgodnie z art. 30 ustawy o Służbie Celnej kontrola wykonywana przez Służbę Celną polega na sprawdzeniu prawidłowości przestrzegania przepisów prawa przez zobowiązane do tego podmioty m.in. w zakresie przestrzegania przepisów prawa podatkowego w zakresie produkcji, przemieszczania i zużycia wyrobów akcyzowych, a także prawidłowości i terminowości wpłat podatku akcyzowego.

W przypadku ujawnienia nieprawidłowości związanych np. z błędną klasyfikacją wytwarzanego wyrobu oraz zastosowaniem błędnej stawki akcyzy przy ustalaniu zobowiązania podatkowego lub też innych nieprawidłowości skutkujących uszczupleniem wpływów do budżetu państwa z tytułu akcyzy organ podatkowy przeprowadza postępowanie, w wyniku którego określa zobowiązanie w podatku akcyzowym z zastosowaniem właściwej stawki podatku. W konsekwencji podatnik jest obowiązany do uiszczenia kwoty wyższej z tytułu podatku akcyzowego od tej, którą zadeklarował pierwotnie w składanych deklaracjach podatkowych.

Należy podkreślić, że wydanie przez organ decyzji ustalającej rzeczywiste zobowiązanie podatnika z tytułu podatku akcyzowego nie może być uznawane jako forma kar wymierzanych przez organ podatkowy, bowiem wynika z zastosowania przepisów prawa podatkowego.