SPS-023-13569/09 - Stanowisko MPiPS w sprawie składek na PFRON.

Odpowiadając na pismo z dnia 28 grudnia 2009 r. (SPS-023-13569/09) dotyczące interpelacji posła Tomasza Latosa z dnia 1 grudnia 2009 r. w sprawie obniżenia minimalnego stanu zatrudnienia ogółem podmiotów objętych obowiązkiem uiszczania należności wobec Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, informuję, że nie są planowane zmiany w kierunku opisanym w interpelacji, ponieważ są one niezasadne.

Należy bowiem wskazać, że zarówno wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, jak i składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych są źródłem finansowania istotnych zadań.

Z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych finansowane są działania przewidziane w ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121, z późn. zm.). Zadania te są niezwykle istotne z punktu widzenia zapewnienia realizacji podstawowego prawa pracowników, tj. prawa do wynagrodzenia. Należy także wskazać, że wysokość tych składek nie jest wysoka (od 1 stycznia 2010 r. wynosi ona 0,10 % podstawy wymiaru składek). Składki te stanowią ponadto koszt uzyskania przychodu stosownie do art. 22 ust. 6bb ustawy dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) i art. 15 ust. 4h ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Obciążenie to jest zatem nie tylko niskie, ale i wpływa na zmniejszenie podatku.

Wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 z późn. zm.), nie tylko są alternatywą dla zatrudniania osób niepełnosprawnych, ale także stanowią podstawowe źródło finansowania systemu rehabilitacji i zatrudniania osób niepełnosprawnych w Polsce. Służą one m.in. do obligatoryjnego wspierania zatrudnienia osób niepełnosprawnych u pracodawców zatrudniających ogółem do 25 pracowników (bez względu na wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych) oraz u pracodawców zatrudniających co najmniej 25 pracowników, którzy osiągnęli 6-procentowy wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, jak i jako źródło finansowania fakultatywnego wspierania pracodawców, którzy są zobowiązani do wpłat, ale zwiększają zatrudnienie o osoby niepełnosprawne bezrobotne lub poszukujące pracy, niepozostające w zatrudnieniu, dając tym pracodawcom dodatkowe wsparcie na wyjście z grupy podmiotów zobowiązanych do wpłat i przynależność do podmiotów obligatoryjnie wspieranych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Działania te są skuteczne, ponieważ sukcesywnie zmniejsza się liczba podmiotów zobowiązanych do dokonywania wpłat, a zwiększa zatrudnienie w podmiotach zwolnionych z tych wpłat.

Reasumując, zmiany proponowane w interpelacji nie są zasadne, a ich wprowadzenie będzie skutkować załamaniem realizacji zadań wspieranych ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.