SP2-1100/841-952/2031/03/AK - Właściwość miejscowa urzędu skarbowego w sprawach dotyczących orzeczenia o przejęciu pojazdu na rzecz Skarbu Państwa.

Odpowiadając na wystąpienie z dnia 17 listopada 2003 r., nr (...) dotyczące wskazania właściwego miejscowo urzędu skarbowego uprawnionego do wydania rozstrzygnięcia o przejściu na rzecz Skarbu Państwa samochodów osobowych, na podstawie art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.), Ministerstwo Finansów informuje:

Przepis art. 130a ust. 10 ustawy - Prawo o ruchu drogowym stanowi, iż pojazd usunięty i nieodebrany przez jego właściciela w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy. O przejściu na rzecz Skarbu Państwa, zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2002 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz.U. Nr 134, poz. 1133 ze zm.), orzeka naczelnik właściwego miejscowo urzędu skarbowego. W powyższych aktach prawnych brak jest natomiast przepisów szczególnych wskazujących według jakich kryteriów ustala się właściwość miejscową urzędu skarbowego. W związku z tym rozstrzygnięcie tej kwestii powinno nastąpić na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Stosownie do art. 21 § 1 pkt 3 k.p.a. właściwość miejscową organu administracji publicznej w sprawach dotyczących ruchomości ustala się według miejsca zamieszkania (siedziby) w kraju, a w braku zamieszkania w kraju, według miejsca pobytu strony lub jednej ze stron. Biorąc pod uwagę, że stosownie do § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, przed wydaniem orzeczenia należy powiadomić właściciela pojazdu o wszczęciu postępowania w sprawie przejęcia pojazdu na rzecz Skarbu Państwa, należy przyjąć, że jest on stroną postępowania w sprawie. Organem właściwym do wydania rozstrzygnięcia będzie więc naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania właściciela pojazdu, który porzucił pojazd.

Odnośnie natomiast do sytuacji, w której porzucony pojazd znajduje się na terenie działania innego, niż wydający ww. rozstrzygnięcie, urzędu skarbowego zasadne jest stosowanie rozwiązania przyjętego w § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. Nr 50, poz. 449), zgodnie z którym przepisy działu II rozdziału 6 ustawy dotyczące organu egzekucyjnego stosuje się odpowiednio do naczelników urzędów skarbowych w odniesieniu do przechowywania i likwidacji ruchomości. Oznacza to, iż do likwidacji składników majątkowych, pozostających pod rządami powyższego rozporządzenia, stosuje się również art. 31 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.), zgodnie z którym organ egzekucyjny może zlecić organowi rekwizycyjnemu wykonanie czynności egzekucyjnych w zakresie składników majątku zobowiązanego znajdujących się na terenie działania tego organu. Organ rekwizycyjny wykonuje prawa i obowiązki organu egzekucyjnego w zakresie zleconych czynności egzekucyjnych.