SKO.1069/05 - Opodatkowanie nieruchomości wykorzystywanych przez gospodarstwa pomocnicze powołane przez jednostki MON.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w składzie orzekającym:

po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Prezydenta Miasta z dnia 10 października 2005 r. znak: F.III.3127/3/2005 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji prawnej w zakresie zastosowania przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 2 i § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia.

Wnioskiem z dnia 23 sierpnia 2005 r. jednostka wystąpiła do Urzędu Miasta z wnioskiem o udzielenie interpretacji dotyczącej stosowania przepisów prawa podatkowego. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczą zastosowania stawek podatku dla gruntów i budynków wykorzystywanych przez gospodarstwa pomocnicze powołane przez jednostki organizacyjne MON. W ocenie wnioskodawcy gospodarstwa pomocnicze nie prowadzą działalności gospodarczej, zatem od wykorzystywanych przez te gospodarstwa gruntów i budynków winien być zastosowany podatek od nieruchomości ze stawką przewidzianą "dla gruntów i budynków pozostałych".

Dokonując interpretacji przepisów znajdujących zastosowanie w przedmiotowej sprawie, Prezydent Miasta w postanowieniu z dnia 10 października 2005 r. znak: F.III.3127/3/2005 przedstawił następujące stanowisko:

"budynki i grunty wykorzystywane przez gospodarstwa pomocnicze powołane przez jednostki organizacyjne MON podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawek przewidzianych dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej".

Kwestionując prowadzenie przez gospodarstwa pomocnicze działalności gospodarczej na gruntach i budynkach oddanych w trwały zarząd MON, jednostka wniosła zażalenie. W uzasadnieniu zażalenia wskazuje, iż gospodarstwo pomocnicze - Kasyno Wojskowe, powołane zostało głównie dla obsługi środowiska wojskowego, a nie do prowadzenia swojej działalności w sposób ciągły i mający charakter zarobkowy na rzecz osób trzecich. Wyjaśniają, iż usługi świadczone dla osób spoza resortu Obrony Narodowej stanowią działalność uboczną kasyna i są prowadzone z minimalnym zyskiem. Wszelkie dochody z tego tytułu są przekazywane na dochody Skarbu Państwa, gdyż jednostki macierzyste nie mogą posiadać żadnych wpływów. Działalność usługowa prowadzona jest po kosztach utrzymania tych nieruchomości.

Natomiast Rejonowy Zakład Służby Mundurowej, działający również w formie gospodarstwa pomocniczego, powołany został celem zabezpieczenia usług pralniczych i konserwujących umundurowanie, bieliznę pościelową, obuwie żołnierzy służby zasadniczej i prowadzi działalność usługową w celu pomocy przy realizacji zadań jednostki macierzystej. Zdaniem wnioskodawcy brak możliwości prowadzenia działalności niezwiązanej z obronnością państwa przez jednostki organizacyjne MON powoduje powoływanie gospodarstw pomocniczych działających przy tych jednostkach.

Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, stanowiskiem zawartym w skarżonym postanowieniu, zarzutach zażalenia oraz analizie obowiązujących przepisów prawa Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznaje postanowienie Prezydenta Miasta z dnia 10 października 2005 r. znak: F.III/3127/3/2005 za prawidłowe.

Stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.) za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkami nieznajdującymi zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Pojęcia przedsiębiorcy oraz działalności gospodarczej zostały zdefiniowane w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807). Przedsiębiorcą, zgodnie z art. 4 ust. 1 powołanej ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osoba prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast działalnością gospodarczą stosownie do art. 2 ustawy jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Bezspornym w przedmiotowej sprawie jest, iż gospodarstwo pomocnicze, działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104), nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Nie jest to jednak tożsame ze stwierdzeniem, że gospodarstwo pomocnicze nie prowadzi działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach. Tym samym działalność gospodarcza może być podejmowana i wykonywana przez podmioty niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Gospodarstwo pomocnicze jednostki budżetowej, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, to wyodrębniona z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna. Tworzone są przez kierownika jednostki budżetowej, po uzyskaniu zgody właściwego organu, do prowadzenia działalności zarobkowej, której nie może prowadzić jednostka budżetowa (art. 27 ust. 3). Podstawą do korzystania przez gospodarstwo z nieruchomości w celu realizacji przypisanych mu zadań jest decyzja lub uchwała o jego powołaniu, gdzie określony jest przedmiot jego działania. Postanowienia art. 26 ust. 7 ustawy obligują gospodarstwo pomocnicze do wpłacania do budżetu połowę osiągniętego zysku. Zatem połowa osiągniętego zysku pozostaje w gestii gospodarstwa pomocniczego. Istota funkcjonowania gospodarstwa pomocniczego wynika również z postanowień rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 stycznia 2005 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych oraz zasad i terminów rocznych rozliczeń i wpłat do budżetu (Dz. U. z 2005 r. Nr 23, poz. 190). Stosownie do § 53 powołanego rozporządzenia, jeżeli gospodarstwo pomocnicze nie spełnia warunków samofinansowania określonych w art. 20 ust. 2 ustawy (pokrywa koszty swojej działalności z uzyskiwanych przychodów własnych) lub jest to uzasadnione względami organizacyjnymi, kierownik jednostki budżetowej likwiduje je, po uprzednim uzyskaniu zgody właściwego organu. Gospodarstwo pomocnicze prowadzi działalność w oparciu o wyodrębniony rachunek bankowy (§ 52 pkt 1 ww. rozporządzenia).

Z przedłożonych przez wnioskodawcę decyzji o powołaniu gospodarstw pomocniczych wynika, iż:

W oparciu o powyższe stwierdzić należy, iż działalność prowadzona przez gospodarstwa pomocnicze spełnia dyspozycję przepisu art. 2 ustawy o swobodzie działalności, to znaczy jest działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. Zatem działalność gospodarstw pomocniczych: Rejonowego Zakładu Usługowego Służby Mundurowej oraz Kasyna Wojskowego należy do działalności gospodarczej.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem organu I instancji, iż wynik finansowy działalności prowadzonej przez gospodarstwo pomocnicze, czy też rozmiary jej prowadzenia (zależne od samego gospodarstwa) pozostają bez wpływu na zasady opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Z uwagi na powyższe posiadane przez gospodarstwo pomocnicze nieruchomości podlegają opodatkowaniu wg stawek przewidzianych dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Odnośnie załączonego do zażalenia stanowiska Burmistrza Gminy i Miasta N. potwierdzającego stanowisko jednoski, wyjaśnia się, iż interpretacja organu podatkowego nie jest wiążąca dla innego organu podatkowego.

Z uwagi na tak ukształtowany stan faktyczny i prawny Kolegium nie znalazło podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia.

Niniejsza decyzja w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego odnosi się do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego aktualnie obowiązującego.

Interpretacja ta jest wiążąca dla organu podatkowego, nie jest natomiast wiążąca dla podatnika - art. 14b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.