Rejestr podatku.

(...) Obowiązująca od 1 stycznia 2001 r. ustawa z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959 ze zm.) dotyczy obrotu nieprofesjonalnego w przeciwieństwie do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), która reguluje zasady opodatkowania obrotu profesjonalnego, dokonywanego najczęściej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Taki pogląd wyrażony został w uzasadnieniu do projektu pierwszej z ww. ustaw.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych płatnikami tego podatku są notariusze oraz nabywcy rzeczy, jeśli kupują je do przerobu lub sprzedaży. Na płatników został nałożony obowiązek prowadzenia rejestru podatku od czynności cywilnoprawnych, w którym należy odnotowywać m.in. wyłączenie lub zwolnienie czynności cywilnoprawnej od podatku. Natomiast na dokumentach stwierdzających dokonanie czynności cywilnoprawnej płatnicy mają obowiązek zamieszczania adnotacji o niepobraniu podatku wraz ze wskazaniem podstawy prawnej. Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczy obrotu nieprofesjonalnego, a zatem również obowiązki nałożone na płatników mogą dotyczyć takiego obrotu. Co do zasady, obowiązek prowadzenia rejestru oraz poświadczenia faktu niepobrania podatku odnosi się więc do sprzedaży towarów w przypadku, gdy sprzedawca nie jest przedsiębiorcą. Należy podkreślić, iż przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 5 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad poboru podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 108, poz. 1153) przewidują możliwość zaniechania prowadzenia rejestru tego podatku, za zgodą urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę płatnika (nabywcy), jeżeli w urządzeniach księgowych jest wyodrębniony rachunek podatku pozwalający na kontrolę prawidłowości i terminowości jego poboru.