PT8.8101.8.2015/PSG/37

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 15 października 2014 r. nr ITPP1/443-845/14/DM, wydanej w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, na wniosek z dnia 16 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.), uzupełniony pismem z dnia 29 września 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania Publikacji uczestnikom konferencji/kongresów oraz interesariuszom niebędącym uczestnikami konferencji/kongresów, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2014 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wpłynął ww. wniosek z dnia 16 lipca 2014 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania Publikacji uczestnikom konferencji/kongresów oraz interesariuszom niebędącym uczestnikami konferencji/kongresów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 września 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

G, wydzielona finansowo i organizacyjnie niepubliczna placówka oświatowa fundacji I, realizując swoje cele statutowe tzn. działalność naukowa i oświatowa służąca rozwojowi społeczno-gospodarczemu i budowie społeczeństwa obywatelskiego, realizuje otwarty projekt "E" (projekt E), na który składają się specjalistyczne konferencje i kongresy dotyczące szeroko rozumianej problematyki gospodarczej, działania Rad Programowych, Komitetów Sterujących, grup eksperckich oraz organizowany raz w roku E, międzynarodowy kongres stanowiący podsumowania całorocznych działań w projekcie E oraz inspirację merytoryczną przyszłych działań projektowych (Kongres). Od 2014 r. w ramach projektu E, realizując konsekwentnie cele statutowe Fundacji, Wnioskodawca wydaje cykl wydawniczy pod wspólną nazwą "P" (Publikacja).

Celem Publikacji jest merytoryczne uzasadnienie Rekomendacji E, upowszechnienie dorobku intelektualnego Rad Programowych, Komitetów Sterujących, grup eksperckich oraz debat i dyskusji odbywających się podczas specjalistycznych konferencji/kongresów organizowanych przez G oraz dorocznego E. Rekomendacje E są rezultatem pracy Rady Programowej Kongresu, Komitetów Sterujących i spotkań eksperckich oraz wynikiem debat i dyskusji odbywających się podczas Kongresu, a także wypracowywanych podczas specjalistycznych konferencji organizowanych przez G. Rekomendacje te są przedstawiane na zakończenie obrad Kongresu oraz upowszechniane po zakończeniu Kongresu wśród uczestników i innych interesariuszy, którymi są przede wszystkim przedstawiciele rządu, parlamentarzyści, eurodeputowani, przedstawiciele instytucji regulacyjnych i nadzorczych, samorządowcy, przedstawiciele nauki, studenci oraz media. Rekomendacje Kongresu proponują praktyczne rozwiązania w obszarach kluczowych dla rozwoju gospodarki Unii Europejskiej i Polski. Są tworzone pro publico bono, dla dobrze i profesjonalnie pojętego dobra Polski i Europy. Celem Rekomendacji jest m.in. wspieranie wzrostu bezpieczeństwa finansowego oraz doskonalenie mechanizmów finansowania procesów inwestycyjnych w obszarach kluczowych dla rozwoju gospodarki Unii Europejskiej i Polski.

W ramach Publikacji planowane jest wydawanie maksymalnie pięciu książek rocznie. W roku 2014 ukazały się:

* Wyzwania informatyki bankowej, pr. zb. pod red. A. Kawińskiego i A. Sieradza,

* Dylematy rozwoju infrastruktury, pr. zb. pod red. J. Gajewskiego i prof. W. Paprockiego,

* Energetyka prosumencka, autor: prof. Jan Popczyk.

"P" oprócz treści merytorycznych, tj.: opracowań autorskich, zapisów dyskusji, ekspertyz i opinii, komunikatów merytorycznych, zawierają także: notki biograficzne autorów, opinię recenzenta, informację o E, opcjonalnie informacje o partnerach publikacji zgodnie z zawartymi umowami z partnerami.

Publikacje posiadają numer ISBN (International Standard Book Number - Międzynarodowy Znormalizowany Numer Książki), przyznany wydawcy: I - G przez Krajowe Biuro ISBN Biblioteki Narodowej.

Publikacje stanowią rozszerzenie, upowszechnienie oraz utrwalenie dorobku merytorycznego i rezultatów projektu "E".

Publikacje finansowane są z wynagrodzeń od partnerów na podstawie umów sponsorskich lub/i z odpłatności uczestników za udział w konferencjach/kongresach.

Publikacje są nieodpłatnie przekazywane:

* zgodnie z wymogami stosownych przepisów jako egzemplarze obowiązkowe do osiemnastu krajowych bibliotek (ustawa z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych (Dz. U. z 1996 r. Nr 152, poz. 722), rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 6 marca 1997 r. w sprawie wykazu bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych poszczególnych rodzajów publikacji oraz zasad ich przekazywania (Dz. U. z 1997 r. Nr 29, poz. 161) i rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 24 maja 1999 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykazu bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych poszczególnych rodzajów publikacji oraz zasad ich przekazywania (Dz. U. z 1999 r. Nr 50, poz. 513)),

* uczestnikom E, jako materiał kongresowy,

* uczestnikom specjalistycznych konferencji/kongresów w ramach projektu E, jako materiał konferencyjny/kongresowy (pod warunkiem zgodności specyfiki tematycznej przedsięwzięcia i publikacji),

* współorganizatorom i partnerom konferencji/kongresów,

* interesariuszom nieuczestniczącym w E oraz specjalistycznych konferencjach/kongresach organizowanych przez Wnioskodawcę w ramach projektu E.

W opinii Wnioskodawcy jest to realizacja celów statutowych Wnioskodawcy oraz wsparcie działań interesariuszy w obszarach stanowiących zakresy ich odpowiedzialności. Interesariuszami są przede wszystkim przedstawiciele rządu, parlamentarzyści, eurodeputowani, przedstawiciele instytucji regulacyjnych i nadzorczych, samorządowcy, przedstawiciele nauki, studenci oraz media.

Publikacje E przekazywane nieodpłatnie interesariuszom niebędącym uczestnikami konferencji/kongresów nie stanowią obdarowania osoby reprezentującej daną instytucję ani instytucji, którą reprezentuje konkretna osoba. Interesariusze otrzymują Publikacje jako potencjalne źródło wsparcia merytorycznego w zakresie ich obowiązków i odpowiedzialności. Skorzystanie z tego wsparcia jest indywidualną decyzją interesariusza. Publikacje nie stanowią odpowiedzi na zgłaszane przez interesariuszy potrzeby ani nie stanowią prezentu odzwierciedlającego uznanie czy zasługi, nie są też darowane z jakiejś okazji.

Interesariuszami nieuczestniczącymi w konferencjach/kongresach, otrzymującymi nieodpłatnie Publikacje są m.in. następujące organy:

* Prezes Rady Ministrów,

* sekretarze i podsekretarze stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,

* kierownictwa ministerstw (minister, sekretarze i podsekretarze stanu) adekwatnie do tematyki publikacji,

* przewodniczący i zastępcy przewodniczących sejmowych i senackich komisji adekwatnie do tematyki publikacji,

* przewodniczący i zastępcy przewodniczących komisji Parlamentu Europejskiego adekwatnie do tematyki publikacji,

* kierownictwo branżowych instytucji regulacyjnych adekwatnie do tematyki publikacji,

* redakcje mediów adekwatnie do tematyki publikacji.

Publikacje przekazywane są również do bibliotek państwowych uczelni wyższych (poza egzemplarzami obowiązkowym) w celu umożliwienia zainteresowanym pracownikom naukowym oraz studentom dostępu do praktycystycznej wiedzy eksperckiej.

Intencją Wnioskodawcy nie jest użycie Publikacji ze skutkiem zaspokojenia jakichkolwiek potrzeb odbiorców. Publikacje stanowią zachętę do zapoznania się z dorobkiem merytorycznym projektu E. Zatem nie posiadają one, w opinii Wnioskodawcy, wartości użytkowej dla odbiorcy.

Intencją Wnioskodawcy nie jest również obdarowanie konkretnej osoby, ale umożliwienie skorzystania z dorobku merytorycznego E przez organy powołane do realizowania określonych zadań w państwie lub strukturach europejskich, a także potencjalne wsparcie praktycystyczną wiedzą ekspercką środowiska akademickiego i mediów.

W przypadku odpłatnego świadczenia usługi "konferencja/kongres" koszt wyżej opisanych Publikacji jako materiału konferencyjnego/kongresowego jest wkalkulowany w cenę usługi "konferencja/kongres", gdyż jest to element (część składowa) świadczonej usługi, a materiały i usługi nabyte do wytworzenia materiałów konferencyjnych i kongresowych należy uznać za materiały i usługi nabyte w celu świadczenia tych usług.

W przypadku bezpłatnego udziału w konferencjach/kongresach źródłem finansowania są środki od Partnerów na podstawie umów sponsorskich.

Publikacje finansowane są z wynagrodzeń od partnerów na podstawie umów sponsorskich lub/i z odpłatności uczestników za udział w konferencjach/kongresach.

Wynagrodzenie otrzymane od sponsora oraz zapłaty uczestników za udział w konferencjach/kongresach potwierdzane są fakturami, z zastosowaniem podstawowej stawki VAT.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczania podatku od wydatków poniesionych na przygotowanie Publikacji.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie Publikacji uczestnikom konferencji/kongresów organizowanych przez Wnioskodawcę, bez dodatkowej opłaty wnoszonej przez uczestników, w stanie faktycznym opisanym w dziale G punkt 68 niniejszego wniosku, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług wg stanu od 1 kwietnia 2013 r... I w związku z tym czy czynność przekazania Publikacji, bez dodatkowej opłaty, w opisanym stanie faktycznym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Czy przekazanie Publikacji interesariuszom nie będącym bezpośrednimi uczestnikami E oraz specjalistycznych konferencji/kongresów organizowanych przez Wnioskodawcę, bez dodatkowej opłaty, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy wg stanu od 1 kwietnia 2013 r... I w związku z tym czy czynność przekazania Publikacji, bez dodatkowej opłaty, w opisanym stanie faktycznym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez niepubliczną placówkę oświatową G działającą w ramach fundacji I - uczestnikom E oraz specjalistycznych konferencji/kongresów organizowanych przez Wnioskodawcę drukowanych Publikacji bez dodatkowej opłaty, nie będzie stanowiło dostawy towarów w myśl art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z późn. zm. wg stanu od 1 kwietnia 2013 r.

Wnioskodawca uważa, że wydanie Publikacji stanowi element usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz uczestników jaką jest konferencja/kongres. Publikacje zostały sfinansowane ze środków od partnerów na podstawie umów sponsorskich lub/i z odpłatności uczestników za udział w konferencji/kongresie. Koszt materiałów konferencyjnych i kongresowych jakim są Publikacje w opisanym wyżej stanie faktycznym jest wkalkulowany w cenę usługi "konferencja lub kongres", gdyż jest to element (część składowa) świadczonej na rzecz uczestników konferencji/kongresu.

W związku z tym przekazanie Publikacji w opisanym stanie faktycznym nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do pytania 2, Wnioskodawca wskazał, że nieodpłatne przekazanie przez niepubliczną placówkę oświatową G działającą w ramach fundacji I osobom niebędącym uczestnikami konferencji/kongresów - interesariuszom Publikacji, przede wszystkim przedstawicielom rządu, parlamentarzystom, eurodeputowanym, przedstawicielom krajowych instytucji regulacyjnych i nadzorczych, samorządowcom, przedstawicielom nauki, studentom i przedstawicielom mediów, drukowanych Publikacji, nie będzie stanowiło dostawy towarów w myśl art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z późn. zm. wg stanu od 1 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca uważa, że wydanie Publikacji zgodne z powyższym opisem stanu faktycznego jest aktywnością wynikającą bezpośrednio z celu statutowego Fundacji, jakim jest działalność naukowa i oświatowa służąca rozwojowi gospodarki rynkowej oraz stanowi wsparcie działań interesariuszy w obszarach stanowiących zakresy ich odpowiedzialności. Publikacje zgodne z powyższym opisem stanu faktycznego stanowią zachętę do zapoznania się z dorobkiem merytorycznym E. Ponieważ intencją Wnioskodawcy nie jest użycie ww. publikacji ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby odbiorcy, w opinii Wnioskodawcy, nie posiadają one zatem wartości użytkowej dla odbiorcy bowiem nie skutkują zaspokojeniem jakiejkolwiek jego potrzeby.

Wnioskodawca uważa, że nieodpłatne przekazanie przez niepubliczną placówkę oświatową G działającą w ramach fundacji I osobom niebędącym uczestnikami konferencji/kongresów - interesariuszom Publikacji nie jest również obdarowaniem osoby, ale wyłącznie umożliwieniem skorzystania z dorobku merytorycznego E przez organy powołane do realizowania określonych zadań w państwie lub strukturach europejskich, a także potencjalne wsparcie praktycystyczną wiedzą ekspercką środowiska akademickiego i mediów.

W związku z tym przekazanie Publikacji w opisanym stanie faktycznym nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przekazanie Publikacji w opisanym stanie faktycznym nie będzie stanowiło również prezentu o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 15 października 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając, na podstawie przepisu § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną, nr ITPP1/443-845/14/DM, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

* jest prawidłowe - w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania Publikacji uczestnikom konferencji/kongresów;

* jest nieprawidłowe - w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania Publikacji interesariuszom niebędącym uczestnikami konferencji/kongresów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1-4, art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) oraz odniósł ich treść do stanu faktycznego, pytań i stanowisk, przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

W uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji organ podatkowy wskazał, iż dla celów podatkowych - co do zasady - złożone działania podatnika traktowane są jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Trybunału w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.

W związku z powyższym odnosząc się do pytania nr 1, organ podatkowy stwierdził, że czynność przekazania Publikacji uczestnikom konferencji/kongresów organizowanych przez Wnioskodawcę, bez dodatkowej opłaty wnoszonej przez uczestników, z uwagi na to, że nie stanowi odrębnego świadczenia lecz jest elementem usług świadczonych na rzecz uczestników, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym przekazanie Publikacji nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako samodzielna dostawa.

Odnosząc się do pytania nr 2 organ podatkowy wskazał, iż skoro Publikacje stanowią wsparcie działań interesariuszy w obszarach stanowiących zakresy ich odpowiedzialności, to nie sposób podzielić poglądu Wnioskodawcy, że Publikacje nie posiadają wartości użytkowej dla odbiorcy. O wartości użytkowej Publikacji świadczyć może także obowiązek przekazania określonej ilości egzemplarzy na rzecz bibliotek.

Uwzględniając powyższe, jak również biorąc pod uwagę, że przekazywane nieodpłatnie Publikacje, z tytułu których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a ponadto z wniosku nie wynika aby stanowiły one próbkę w rozumieniu ww. ustawy, organ podatkowy wskazał, że nieodpłatne przekazanie Publikacji (książek posiadających numer ISBN) osobom niebędącym uczestnikami konferencji/kongresów stanowi świadczenie w postaci dostawy towarów, a zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 15 października 2014 r. nr ITPP1/443-845/14/DM, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy jest nieprawidłowa w zakresie opodatkowania czynności przekazania Publikacji interesariuszom niebędącym uczestnikami konferencji/kongresów, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowe, aczkolwiek z innych powodów, niż wskazane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu swojego stanowiska.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej: ustawa o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Artykuł 7 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W opinii Ministra Finansów w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym. W tym miejscu zastrzec należy, iż ani przepisy krajowe ani też dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), nie zawierają definicji świadczenia złożonego. Brak również szczególnych uregulowań dotyczących przesłanek uznawania danego świadczenia za świadczenie złożone. Ocena, w jakich okolicznościach świadczenia powiązane należy traktować jako świadczenia jednolite, kształtowana jest na bazie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), przy czym zastrzec należy, iż aczkolwiek TSUE w wielu orzeczeniach w sposób pomocny przy interpretacji przepisów wypowiadał się w kwestii świadczeń złożonych, to i tak każdorazowo rozstrzygnięcie w tym przedmiocie musi uwzględniać specyfikę konkretnego stanu faktycznego w danej sprawie.

W odniesieniu do kwalifikacji świadczeń jako złożonych Trybunał wypowiedział się m.in. w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Custom and Excise, w którym stwierdził: "W celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT". Trybunał wskazał również, że: "(...) pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas, gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

W wyroku z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien, TSUE wskazał, że art. 2 (1) VI Dyrektywy "należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej".

Zgodnie natomiast z orzeczeniem TSUE w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.

Analiza wyżej przywołanych wyroków TSUE prowadzi do wniosku, iż podstawowym kryterium uznania danego świadczenia za świadczenie pomocnicze w świetle tego orzecznictwa ma jego funkcjonalny (ekonomiczny) związek ze świadczeniem głównym. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość.

Stosownie do opisanego we wniosku stanu faktycznego w przypadku przekazywania Publikacji jako materiału konferencyjnego/kongresowego uczestnikom konferencji/kongresów, jej koszt jest wkalkulowany w cenę usługi "konferencja/kongres", natomiast w przypadku przekazywania ww. Publikacji na rzecz interesariuszy niebędących uczestnikami konferencji/kongresów, ich koszt jest pokrywany ze środków finansowych otrzymanych od Partnerów na podstawie umów sponsorskich. Ponadto ww. Publikacje opcjonalnie - w zależności od treści zawartych z Partnerami umów - mogą zawierać również informacje o Partnerach. Zarówno zapłaty uczestników za udział w konferencjach/kongresach jak i wynagrodzenie otrzymane od ww. Partnerów potwierdzone są fakturami VAT z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż czynności przekazania Publikacji uczestnikom konferencji/kongresów organizowanych przez Wnioskodawcę, bez dodatkowej opłaty wnoszonej przez uczestników, nie stanowią dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż są elementem świadczenia złożonego, tj. usługi "konferencja/kongres". Również czynności przekazania Publikacji interesariuszom niebędących uczestnikami konferencji/kongresów nie stanowią dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż są dokonywane w ramach świadczeń, za które należności zostały uiszczone przez Partnerów - w ramach zawartych umów sponsorskich.

W związku z powyższym w przedstawionym stanie faktycznym przekazanie Publikacji nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako samodzielna dostawa.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 15 października 2014 r. nr ITPP1/443-845/14/DM, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.