PT2/033/7/275/EPT/09/428

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu Interpretację Indywidualną z dnia 14 maja 2008 r. znak: ITPP2/443-162B/08/AW wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w imieniu Ministra Finansów, uznającą za prawidłowe stanowisko Szkoły Tańca s.c., przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług organizowania obozów tanecznych dla dzieci i młodzieży - w ten sposób, że stwierdza się, iż:

W dniu 19 lutego 2008 r. został złożony przez Szkołę Tańca s.c. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usług organizowania obozów tanecznych dla dzieci i młodzieży.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi w zakresie prowadzenia zajęć nauki tańca. W okresie wakacji Spółka organizuje obozy taneczne dla dzieci i młodzieży w miejscowości wypoczynkowej. W tym celu zawarte są umowy z kadrą pedagogiczną. Spółka wynajmuje odpowiedni obiekt noclegowy, gwarantuje również wyżywienie, część rekreacyjną i sportową oraz przejazd, korzystając z usług innych firm świadczących tego rodzaju usługi. Organizacja obozu jest zgłoszona w kuratorium oświaty. Zgodnie z klasyfikacją Urzędu Statystycznego ww. usługi organizacji kolonii i zimowisk dla dzieci i młodzieży sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU 55.23.11-00.00 "Usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci". Organizując obozy taneczne w okresie wakacji Spółka świadczy również własne usługi nauki tańca. Podstawowym celem każdego obozu jest realizacja programu nauki tańca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego, jak określić podstawę opodatkowania oraz jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować świadczenie usług organizacji obozów tanecznych dla dzieci i młodzieży.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z klasyfikacją Urzędu Statystycznego w Łodzi organizowanie wypoczynku dla dzieci (kolonie, obozy) obejmujące transport, zakwaterowanie w wynajętym ośrodku, wyżywienie, realizację nauki tańca - przy czym organizator odpowiedzialny jest za sprawy bytowe i wychowawcze dzieci, zatrudnienie odpowiedniego personelu, zgłoszenie w kuratorium oświaty - sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU 55.23.11-00.00 - "Usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci". Stąd usługi organizacji obozów tanecznych na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jako wymienione w załączniku nr 3 pod poz. 140 opodatkowane są stawką 7%. Nie znajdzie dla nich zastosowania regulacja art. 119 ustawy, jak również § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, lecz zasady ogólne dotyczące zarówno momentu powstania obowiązku podatkowego jak i ustalania podstawy opodatkowania. Obowiązek podatkowy dla wykonywanych usług powstaje na zasadach ogólnych zgodnie z art. 19 pkt 1 z uwzględnieniem art. 19 pkt 11, tj. z chwilą wykonania usługi lub z chwilą otrzymania części należności od nabywcy pomniejszona o kwotę należnego podatku. Podstawą opodatkowania w przypadku pobrania zaliczki jest kwota otrzymanej zaliczki pomniejszona o przypadającą od niej kwotę podatku.

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA wydana przez upoważniony organ podatkowy:

W wydanej w dniu 14 maja 2008 r. interpretacji indywidualnej znak: ITPP2/443-162B/08/AW Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów uznał, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe i stwierdził, że jeżeli świadczone przez Wnioskodawcę usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55.23.11-00.00, to podlegają opodatkowaniu według 7% stawki podatku zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - niezależnie od tego, czy w skład usługi wchodzą tylko usługi świadczone przez Szkołę Tańca, czy również zakupione od innych podmiotów. Powyższe oznacza, że do przedmiotowych usług nie ma zastosowania opodatkowanie w formie marży, o którym mowa w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. Regulacja zawarta w tym przepisie odnosi się bowiem wyłącznie do usług turystycznych, sklasyfikowanych według PKWiU pod symbolem 63.3 (usługi organizatorów i pośredników turystycznych), opodatkowanych według stawki podstawowej 22%. Zatem Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy podzielił stanowisko Wnioskodawcy, iż usługi polegające na organizowaniu obozów tanecznych dla dzieci i młodzieży, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU pod symbolem 55.23.11-00.00 - Usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci", podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do kwestii obowiązku podatkowego i podstawy opodatkowania Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, iż w myśl postanowień art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do dyspozycji art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy).

Stanowisko Ministra Finansów:

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Powyższy przepis nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić taką interpretację w dowolnym czasie.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Przepis w tym brzmieniu obowiązywał zarówno w momencie składania wniosku przez Szkołę Tańca s.c., jak i udzielania indywidualnej interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w imieniu Ministra Finansów. Tym samym z przepisu tego wynika, że w przypadku opodatkowania usług turystyki klasyfikacja nie ma znaczenia.

Świadczenie usług turystyki podlega specjalnej procedurze określonej w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługę turystyki należy traktować jako jedną usługę świadczoną turyście, na którą składają się wszelkie transakcje dokonywane przez podmioty dla realizacji podróży, zatem usługa turystyki stanowi kompleksowe świadczenie. Za takim traktowaniem usługi turystyki świadczy brzmienie art. 119 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym przez marżę rozumie się różnicę pomiędzy kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Zasada opodatkowania marży dotyczy podatników spełniających warunki określone w art. 119 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. tzn. podatników, którzy:

* mają siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;

* działają na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

* przy świadczeniu usługi turystyki nabywają towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

W sytuacji gdy podatnik spełnia wszystkie wymienione wyżej warunki, wtedy w odniesieniu do świadczonych przez tego podatnika usług turystyki obowiązuje zasada opodatkowania marżą. Usługa turystyki w systemie marży podlega co do zasady opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT w wysokości 22% (art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że podatnik przy świadczeniu usług organizacji obozów tanecznych dla dzieci i młodzieży, nabywa usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, tj. opiekę kadry pedagogicznej, wynajem obiektu noclegowego z wyżywieniem, usługi transportowe, usługi rekreacyjne i usługi sportowe, natomiast usługę nauki tańca wykonuje we własnym zakresie. Ponadto podatnik działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek, a także ma siedzibę na terytorium kraju. W związku z tym, przy świadczeniu usług organizacji obozów tanecznych dla dzieci i młodzieży spełnione zostały łącznie wszystkie warunki kwalifikujące usługi wykonywane przez podatnika do usług turystyki, określone w art. 119 ust. 3 ustawy i podatnik jest obowiązany do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marży, określonej w przepisach art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, iż podatnik świadczy usługi turystyki, należy zauważyć, iż w przypadku świadczenia tych usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15 dnia od dnia wykonania usługi (§ 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Natomiast podstawę opodatkowania dla usług turystyki stanowi marża ustalana zgodnie z art. 119 ust. 2. W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 (art. 119 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług). Usługi turystyki podlegają opodatkowaniu co do zasady stawką podatku od towarów i usług w wysokości w wysokości 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, iż w przypadku świadczenia usługi turystyki, która jest usługą kompleksową składającą się z usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz usług wykonywanych we własnym zakresie, cała ta usługa turystyki (w tym również usługi własne) podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla tej usługi, tj. 22%. Odwoływanie się do klasyfikacji statystycznych na potrzeby ustalenia stawki właściwej dla usług będących przedmiotem zapytania nie ma uzasadnienia z uwagi na jednoznaczne brzmienie przepisu art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w części określającej wyjątek, który odchodzi od identyfikacji usług turystyki za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Oznacza to, że w przypadku opodatkowania usług turystyki klasyfikacja statystyczna nie ma znaczenia.

W związku z powyższym, należało dokonać zmiany interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 14 maja 2008 r. znak: ITPP2/443-162B/08/AW.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego służy Stronie prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu Ministra Finansów - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności otrzymania interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), zaś skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 53 § 2 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r).